Μεταξύ «τρέλας» και πραγματικότητας, δίπλα στους Slaine MacRoth, Elric, Jesse Custer και άλλους χάρτινους ήρωες, στέκει ψηλότερα από όλους ο Thomas Forsberg. Εννοείται και ολόκληρη η κληρονομιά του....

Ironflame
Kingdom Torn Asunder
Με τέτοιους δίσκους το heavy metal δεν πρόκειται να παραδώσει πνεύμα ποτέ
Επιτέλους μια εξωφυλλάρα μέσα στον ορυμαγδό AI που εξαπλώνεται σαν την πανώλη στο μεσαίωνα, στερώντας μας την ευχαρίστηση να θαυμάζουμε καλλιτεχνικά έργα, όπως μια φορά κι έναν καιρό δημιουργούσε ο Frank Frazetta & ο Ken Kelly. Μιλάμε όμως για Ironflame, συνώνυμο της ποιότητας και της παραδοσιακής βάσης τους. Heavy/power metal, NWTHM, όπως κι αν ειπωθεί, όποια ταμπέλα κι αν τους βάλουμε, οι Αμερικάνοι δεν αρκούνται στη μετριότητα για κανέναν λόγο. Απλά εδραιώνονται στη συνείδηση και στα ηχεία μας.
Το σερί τους καλά κρατεί, φτάνοντας στον πέμπτο δίσκο πια. Κατόρθωμα για μπάντα που αρχικά εμφανίστηκε ως project του Andrew D’Cagna και εξελίχθηκε σε ένα από τα πιο δυνατά χαρτιά του παραδοσιακού heavy metal τα τελευταία χρόνια. Ω ναι, πάλι για ατσάλι θα μιλήσουμε, στιχουργία - απότοκη του φανταστικού, καυτά ριφς και διαολεμένα κολλητικά ρεφρέν. Το αντίθετο δηλαδή της προόδου και της εξέλιξης, που όμως προσφέρει απλόχερα όλα τα υπόλοιπα. Γαμώ.
Σε περίπτωση που μας διαβάζετε που και που, λατρέψαμε τα δύο προηγούμενα άλμπουμ τους - Blood Red Victory & Where Madness Dwells - και το ίδιο θα συμβεί και τώρα, καθώς ο ιθύνων νους της μπάντας φέρνει εις πέρας μια πανδύσκολη αποστολή εκ νέου: να μην ακουστεί παρωχημένος, μιμητής, γραφικός και βαρετός. Αποδίδει τον κάθε ρόλο του, ερμηνευτής, κιθαρίστας ή ντράμερ με αψεγάδιαστο τρόπο, σχεδόν εκπέμποντας heavy metal οπαδιλίκι. Και γαμώ.
Η μουσική φαρέτρα των Ironflame περιλαμβάνει πέραν του ανυψωτικού heavy metal, επικές τζούρες, διακριτικές power metal στιγμές και προπάντος καίριες αλλαγές ρυθμών, ικανές να συγκινήσουν και να ενθουσιάσουν. Αδύνατον να τους μέμψεις για το παραμικρό, και οι οκτώ συνθέσεις (πόσο πιο παραδοσιακοί) στέκονται περήφανα αυτόνομες αλλά και ως μέρη ενός συνόλου που τιμά στο έπακρο ένα μουσικό είδος σαράντα και βάλε χρόνων. Έχοντας υπάρξει αρκετές φορές αυτόπτης μάρτυρας της ένωσης black/death/prog/satanic/no symphonic reindeer grinding war pagan christ metalheads υπό τους ήχους cool σπαθάτου metal με μπύρες ανά χείρας, ορμήστε δίχως δισταγμό. Τούτη η μπάντα είναι για όλους μας. Ναι, η διάρκειά του είναι κάτω από σαράντα λεπτά.