Iced Earth

The Crucible Of Man (Something Wicked Part 2)

SPV / Steamhammer (2008)
Από τον Θοδωρή Μηνιάτη, 17/10/2008
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

Παλιότερα ήταν καλύτερα. Αν οι Iced Earth ήταν βιβλίο θα τους πήγαινε πολύ αυτός ο τίτλος. Βλέπετε, κατά τη γνώμη μου, το κεφαλαίο Iced Earth μετά και το "Horror Show" μπήκε σε χειμερία νάρκη. Από τότε ο κύριος Schaffer έκανε ό,τι μπορούσε: Προσέλαβε έναν χαρισματικό τραγουδιστή, τον Tim Owens (πολύ άτυχο αυτό το παιδί), με τον οποίο δημιούργησε 2 δίσκους, αλλά δυστυχώς η ανταπόκριση ήταν μικρή. Έτσι σκέφτηκε την ύστατη -ίσως- λύση. Η επαναδραστηριοποίηση του Matt Barlow στη μπάντα ίσως θα ήταν το κλειδί που θα άνοιγε για άλλη μια φορά τον παράδεισο. Κάποιοι πιστεύουν ότι θα ήταν αυτός του κέρδους, άλλοι πιστεύουν της καλής μουσικής. Ό,τι και από τα δυο να ισχύει, η ουσία είναι ότι Barlow και Iced Earth μένουν πια κάτω από την ίδια στέγη.

Το δεύτερο μέρος του "Something Wicked" είναι πια στα ράφια των δισκοπωλείων. Ήρθε για να ξαναφέρει τον κύριο Schaffer στο σωστό δρόμο, έτσι ώστε να ξανακάνει το group λατρεμένο όπως παλιά. Το album καταρχήν είναι αρκετά χορταστικό, αφού έχει 14 συνθέσεις, νούμερο που υποδηλώνει το ότι μάλλον ο Schaffer δε βαριόταν απλά να κάνει ένα δεύτερο μέρος. Οι συνθέσεις είναι στο γνώριμο ύφος του πρώτου μέρους, αργές και σκοτεινές ως επί το πλείστον. Είναι όμως πολύ καλύτερες. Ίσως γιατί η επάνοδος του Barlow επανέφερε τη χρυσή συνταγή επιτυχίας και τη χημεία συγγραφής ασμάτων μεταξύ των δύο ηγετών του group.

Παρόλο που νομίζω ότι το ραγισμένο γυαλί δεν ξανακολλάει, στην περίπτωση τους η προσπάθεια είναι αν μη τι άλλο καλή. Αν και το album έχει χαμηλωμένες ταχύτητες και όχι τα ξεσηκωτικά ρίφς του παρελθόντος, δε σε αφήνει αδιάφορο, αλλά κάθεσαι να το ακούσεις. Τουλάχιστον εγώ μετά από δύο κυκλοφορίες θέλησα να ακούσω όλο το δίσκο, αναρωτόμενος πως θα είναι το επόμενο κομμάτι. Το album δεν έχει πολύπλοκες συνθέσεις ή τραγούδια με πολλαπλές εναλλαγές ήχου. Είναι πιο άμεσο και διακατέχεται από μια απλότητα, η οποία δεν κουράζει τον ακροατή, αλλά ίσως τον εισάγει αρμονικά στο concept της ιστορίας.

Το σημαντικό είναι ότι τα τραγούδια μπορεί να μην ακουμπάνε και με τα δυο χέρια το ένδοξο παρελθόν, αλλά έχουν την ηχητική ταυτότητα των Iced Earth. Όποιος έχει ακούσει έστω και ένα τραγούδι το καταλαβαίνει. Η ερμηνεία του Barlow είναι μοναδική, οπότε η επιλογή δεν είναι τυχαία. Με το δεύτερο μέρος κλείνει η ιστορία του "Something Wicked", αλλά ανοίγει αυτή των Iced Earth. Θεωρώ ότι οι οπαδοί θα δουν πολύ θετικά το δίσκο και θα τον αγκαλιάσουν με περισσότερη θέρμη απ' ότι τους δύο προηγούμενους.

Να μοιραστώ μαζί σας το ότι δεν είμαι πολύ υπέρ του πισωγυρίσματος μελών όταν εμπράκτως έχουν χαλάσει και φθαρεί οι σχέσεις. Έτσι και το ξαναπάντρεμα Schaffer-Barlow το αντιμετωπίζω κάπως καχύποπτα. Ευτυχώς δημιούργησαν έναν καλό δίσκο. Τουλάχιστον βάσει αποτελέσματος ίσως μπήκαν τα θεμέλια μιας δεύτερης καριέρας του group. Οι απαιτήσεις είναι σίγουρα μεγάλες. Για να δούμε τι θα δούμε στο μέλλον...

  • SHARE
  • TWEET