Hinder

When The Smoke Clears

The End (2015)
Από τον Χρυσόστομο Μπάρμπα, 22/09/2015
Δεν πρόκειται για τους Hinder όπως τους έχουμε συνηθίσει
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;
Η φωνή ενός τραγουδιστή, ιδίως σε ένα mainstream σχήμα, παίζει ιδιαίτερα σημαντικό ρόλο. Οι Hinder συγκεκριμένα, είχαν στην ουσία ταυτιστεί με το «λαρύγγι» του Austin Winkler, όπως και με την rock & roll περσόνα του. Και τα δύο στοιχεία αποτέλεσαν ακρογωνιαίο λίθο τόσο της μουσικής όσο και της προσωπικότητας της μπάντας. Όταν λοιπόν, το 2013, μετά από διάφορα προβλήματα του τραγουδιστή σχετικά με κατάχρηση ουσιών, ανακοινώθηκε η αποχώρησή του από το σχήμα, το μέλλον των Αμερικάνων ήταν μετέωρο.

Η μπάντα έδειξε κάπως μουδιασμένη μετά από αυτή την τροπή των πραγμάτων, μιας και πέρασαν αρκετοί μήνες για να ανακοινώσουν την οποιαδήποτε εξέλιξη. Τελικά, ο Nolan Neal φαινόταν να είναι η επιλογή για τον αντικαταστάτη του Winkler, όμως η θητεία του έμελλε να είναι σύντομη. Μετά από την αρνητική αντίδραση οπαδών του σχήματος στην περισσότερο country παρά rock χροιά του καινούργιου τραγουδιστή, οι Hinder αναγκάστηκαν να το παίξουν Αλέφαντοι και να κάνουν αλλαγή στην αλλαγή, καταφεύγοντας αυτή τη φορά στον επί χρόνια συνεργάτη τους, Marshal Dutton.

Μέσα από μία τόσο ασταθή περίοδο λοιπόν, οι Αμερικάνοι καλούνται να κυκλοφορήσουν έναν πολύ σημαντικό για την καριέρα τους δίσκο. Η τελευταία τους κυκλοφορία, "Welcome To Τhe Freakshow", τους παρουσίασε στην χειρότερη ως τότε στιγμή τους, με ένα σύνολο ευκολοάκουστων μεν, εξίσου χλιαρών δε συνθέσεων. Έτσι, το φετινό "When The Smoke Clears" έχει την δυσκολότατη αποστολή να ανεβάσει ξανά τον πήχη και φυσικά ταυτόχρονα να ανοίξει επιτυχημένα το νέο κεφάλαιο στην καριέρα της μπάντας.

Με την πρώτη ακρόαση του δίσκου είναι προφανές πως αυτό συμβαίνει. Ανοίγει ένα νέο κεφάλαιο. Δεν πρόκειται για τους Hinder όπως τους έχουμε συνηθίσει στις τελευταίες τους κυκλοφορίες. Λείπουν οι συνεχείς αναφορές στο rock & roll lifestyle, τα ποτά, τις γκόμενες κλπ. Οι στίχοι κινούνται σε πιο εσωστρεφή μονοπάτια, με την μουσική και την προσγειωμένη παραγωγή να ακολουθούν στο ίδιο mood. Χαρακτηριστικό είναι, πως από τα δέκα συνολικά κομμάτια, τα μισά είναι είτε mid-tempo, είτε μπαλάντες, ενώ ακόμα και τα πιο up-tempo, παραμένουν στην ίδια θεματολογία.

Βέβαια, αυτό δεν σημαίνει αυτόματα πως η μπάντα έχει ωριμάσει σε όλα τα επίπεδα. Οι δέκα συνθέσεις που έχουν να μας προσφέρουν έχουν το πλεονέκτημα της συνοχής, όμως ως σύνολο δεν είναι ικανό να μείνει στο μυαλό για καιρό. Δυστυχώς, υπάρχουν ακόμα στιγμές βουτηγμένες στα κλισέ, όπως η γλυκανάλατη μπαλάντα "If Only For Tonight", πράγμα εκνευριστικό, μιας και το συγκρότημα δείχνει ότι είναι ικανό για καλύτερες συνθέσεις, στο ίδιο μήκος κύματος. Τα "Letting Go", "Dead To Me" και "Foolish Eyes", χωρίς να αποτελούν κάτι το συνταρακτικό, είναι τρανταχτά παραδείγματα αυτού. Σχετικά με τις πιο ανεβαστικές στιγμές τώρα, όπως αναφέρθηκε πιο πάνω, μένουν κι αυτές σε μια πιο «σκοτεινή» θεματολογία, με αποτέλεσμα να μην ξεχωρίζουν ιδιαίτερα από τις υπόλοιπες. Γενικά, έχουμε να κάνουμε με κομμάτια που κινούνται σε μέτρια επίπεδα, χωρίς όμως καμία αρνητική στιγμή. "Hit The Ground" και "Rather Hate Than Hurt" είναι «κουτί» για το αμερικάνικο ραδιόφωνο, ενώ το "Intoxicated" και το groove-άτο "I Need Another Drink" είναι εδώ για να μας θυμίσουν τους Hinder που ξέρουμε.

Τελικά, στην φετινή τους κυκλοφορία, οι Αμερικάνοι επιχείρησαν να κάνουν κατ' εμέ την σωστή κίνηση έπειτα από την αποχώρηση του τραγουδιστή τους. Επιχείρησαν να στρίψουν το τιμόνι προς μια νέα κατεύθυνση, εισερχόμενοι σε μια πιο ώριμη περίοδο. Το "When The Smoke Clears", λοιπόν, δεν αποτελεί τον τεράστιο δίσκο που θα λατρέψουν όλοι οι οπαδοί του σχήματος. Πρόκειται για ένα συνεκτικό πλην ταπεινό σύνολο συνθέσεων, που τελικά δεν ενθουσιάζει, όμως φαίνεται να θέτει γερές βάσεις για ένα ενδιαφέρον μέλλον για τους Hinder.
  • SHARE
  • TWEET