High Spirits

Οι High Spirits είναι σίγουρα από εκείνες τις περιπτώσεις που δεν θα μνημονεύονται στο μέλλον ως κάτι ξεχωριστό, ενώ φαντάζομαι ότι δύσκολα θα βρεις κάποιον φανατικό οπαδό τους. Εντούτοις, για τους μυημένους, το προσωπικό σχήμα του Chris Black είναι αποδεκτό ως ένα από τα καλύτερα στο crossover hard rock και κλασικού heavy metal τα τελευταία χρόνια, με πιο πρόσφατη, τρανή επιβεβαίωση το "Safe On The Other Side".

Ο αγαπημένος μας «καθηγητής» έχει αναλάβει ως συνήθως όλα τα όργανα και τα φωνητικά, χωρίς κανένα ψεγάδι σε εκτελέσεις και ερμηνείες, ενώ έχει επιμεληθεί ο ίδιος την παραγωγή και την ηχογράφηση, έχοντας επιτύχει επίσης ένα εξαιρετικό ηχητικό αποτέλεσμα. Δεν είναι η μοναδική περίπτωση σε όλο τον ντουνιά, δεν παύει όμως να αποτελεί ένα μικρό παράσημο και να προσμετράται ως γεγονός στο τελικό αποτέλεσμα.

Σε όρους σύνθεσης και εκτέλεσης, δεν θα βρεις ούτε πολύπλοκες ενορχηστρώσεις, ούτε τρομερά γεμίσματα στα τύμπανα, ούτε ιδιαίτερα εντυπωσιακά κιθαριστικά σόλο. Σίγουρα όμως θα βρεις άκρως πιασάρικα και καλοφτιαγμένα τραγούδια, σε ανεβασμένους ή πιο κοντρολαρισμένους ρυθμούς, προσανατολισμένα περισσότερο στο hard rock χωρίς να λείπουν οι μεταλλικές πινελιές, με προσωπικούς στίχους που δεν τους λες ποίηση, αλλά με τους οποίους μπορείς να ταυτιστείς σε ανθρώπινο επίπεδο.

Ένα ακόμη εντυπωσιακό χαρακτηριστικό στοιχείο του δίσκου είναι η απίστευτα feelgood διάθεση που βγάζει στον ακροατή, χωρίς βεβαίως να εννοούμε «happy metal» καταστάσεις ή σύμπλευση με διάφορες καρικατούρες που κυκλοφορούν δεξιά και αριστερά, γεγονός το οποίο κουμπώνει πολύ όμορφα και αντιθετικά με την «λανθάνουσα σκοτεινιά» που βγάζει σε ένα βαθμό, πιθανότατα λόγω καταβολών, ο κύριος Christopher Weston Maycock.

Δύσκολα μπορεί να σταθεί κανείς περισσότερο σε κάποιο από τα εννέα πρωτότυπα τραγούδια, μιας και δεν υπάρχει κάποιο που να υστερεί σημαντικά σε σχέση με το σύνολο. Από την άλλη, αξίζει να σταθούμε στην εξαιρετική εκτέλεση του "Memories" από τον πρώτο, ομώνυμο δίσκο των Europe, καθώς η σύγχρονη παραγωγή προσδίδει επιπλέον αξία σε ένα θαυμάσιο τραγούδι που δεν μπορεί από μόνο του να κρύψει τα χρόνια του.

Πριν από μερικά χρόνια, ο Wolf Hoffmann είχε δηλώσει ότι οι Accept επιδιώκουν να γίνονται καλύτεροι χωρίς ουσιαστικά να είναι διαφορετικοί. Πολλές φορές η διατήρηση ενός συγκεκριμένου μουσικού ύφους δαιμονοποιείται και χαρακτηρίζεται ως στασιμότητα, ενώ μια τουλάχιστον ελαφριά διαφοροποίηση αρκεί για να αιτιολογήσει την παρουσία στα δρώμενα. Προσωπικά απολαμβάνω και παραδέχομαι καλλιτέχνες όπως οι High Spirits, που καταφέρνουν να παραμένουν επίκαιροι εντός συγκεκριμένων πλαισίων, αποφεύγοντας τους πειραματισμούς που μόνο ως άλλοθι λειτουργούν ουσιαστικά. Είναι σπάνιο και δεν είναι καθόλου εύκολο.

Bandcamp | Spotify | YouTube