Helstar

30 χρόνια καριέρας. 30 συναπτά έτη γεμάτα τραγούδια-επιτυχίες ως επί το πλείστον. Τρεις δεκαετίες στις οποίες οι Helstar έχουν γράψει με υπέρ χρυσά γράμματα το όνομά τους δισκογραφικά στην αμερικάνικη power metal σκηνή στο πρώτο μισό της καριέρας τους μέχρι το 1995, και έχουν δώσει τροφή για πολλές συζητήσεις στο δεύτερο μισό της κυρίως από το 2008 και μετά. Ειδικά τα έτη 1984-1995 εμπεριέχουν άλμπουμ που πραγματικά όσοι τα έχουν ακούσει δεν μπορούν εύκολα να βρουν αυτό που ξεχωρίζει, αφού όλα είναι γεμάτα ύμνους που έχουν χαρακτηρίσει και το είδος αλλά και γενιές οπαδών.

Τι καλύτερο, λοιπόν, από το να κυκλοφορήσουν φέτος ένα διπλό CD / μονό DVD από την ζωντανή επετιακή εμφάνισή τους στο Warehouse, στην πόλη τους το Houston στις 24 Μαρτίου του 2012 για να γιορτάσουν μαζί με τον κόσμο όλα τα χρόνια ύπαρξής τους στο προσκήνιο; Αν δεν έχετε ακούσει ποτέ υλικό τους σημειώστε ότι είναι μουσικά ο ορισμός του αμερικάνικου power με κομμάτια που έχουν συνθετικά το τετράπτυχο δύναμη-τσαμπουκάς-μελωδία–τσαγανό. Όλα αυτά συνδυαζόμενα έχουν δημιουργήσει τραγούδια που έχουν αγαπηθεί πάρα πολύ κάνοντας την μπάντα παντού αναγνωρίσιμη αφού τα κιθαριστικά riff που έχουν κάποια από τα κομμάτια τους έχουν μείνει αιώνια κλασικά. Η εν λόγω εμφάνισή τους δεν θα μπορούσε παρά να είχε όλα τα προαναφερθέντα στοιχεία. Επί σκηνής ακούμε ένα συγκρότημα που είναι άκρως επαγγελματικό και αποδίδει τα κομμάτια σχεδόν όπως στα άλμπουμ με ελαφρώς περισσότερο όγκο. Ιδιαίτερη μνεία αξίζει να δοθεί στον frontman James Rivera, μια από τις πιο χαρισματικές και αναγνωρίσιμες φωνές που έχει το εν λόγω είδος. Εννοείται ότι όλοι αξίζουν συγχαρητιρίων αλλά λίγο παραπάνω τα credits, τουλάχιστον για μένα, πάνε σε αυτόν αφού διανύοντας πια την πέμπτη δεκαετία της ζωής του η φωνή του έχει μείνει αναλλοίωτη στον χρόνο χρίζοντάς τον ίσως σαν το καλύτερο διαχρονικό λαρύγγι που είχε και έχει το US power. Καθ' όλη τη διάρκεια «παίζει» και συνομιλεί με τον κόσμο κρατώντας ζεστή την σχέση κοινού και group. Μικρό μου παράπονο μόνο είναι ότι -ευτυχώς λίγες φορές- τραγουδάει λίγο πιο «ψηλά» από το πρέπον δίνοντας ένα ελαφρώς άσχημο ηχητικό αποτέλεσμα μιας και ανά στιγμές ο γρυλισμός που προκύπτει δεν είναι και ό,τι καλύτερο.

Επίσης, κάτι που προσωπικά με «χάλασε» είναι ότι δυστυχώς τα συγκροτήματα τώρα πια έχουν κάπως «καλομάθει». Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ότι ο Rivera θεωρεί το set των 20 κομματιών που παίζουν «very long show» (πολύ μεγάλο σε διάρκεια set). Θα μου πείτε: «κολλάς χωρίς λόγο στις λεπτομέρειες», αλλά δυστυχώς αυτές «ανεβοκατεβάζουν» στις συνειδήσεις των νοημόνων οπαδών τα groups. Από την άλλη είναι προς τιμήν τους ότι αποδίδουν ζωντανά κομμάτια από όλη την καριέρα τους, που πιστέψτε με «δεν χορταίνονται». Είναι ονειρικό να ακούς σε μια βραδιά τόσες πολλές επιτυχίες μαζεμένες από μουσικούς που ξέρουν πώς να σε διασκεδάσουν δίνοντάς σου αυτό που θέλεις σε μια εμφάνιση αντάξια της φήμης που έχουν. Όλη η εμφάνιση είναι άξια συνεχών χειροκροτημάτων μιας και είναι ό,τι θέλεις να έχεις στην συλλογή σου από μια μεγάλη μπάντα που έχει προσφέρει τόσα πολλά στον χώρο.

Δεν ξέρω αν το συγκεκριμένο live είναι οι τίτλοι τέλους του συγκροτήματος, εύχομαι όχι. Αν είναι πάλι, έχουν αφήσει μια ανεκτίμητη μουσική περιουσία που καλά θα κάνετε όσοι νεότεροι αρέσκεστε σε αυτόν τον ήχο να «ξεκοκαλίσετε» τα άλμπουμ τους, κυρίως τα πέντε πρώτα διαμάντια. Χαίρομαι γιατί το live συνοδεύεται από εικόνα εκτός από ήχο, οπότε το DVD θα αποκτήσει ερωτική σχέση με το player μου. Μακάρι να μην σταματήσουν εδώ και να μας δώσουν και αλλά άλμπουμ γιατί τέτοια group χρειάζεται να υπάρχουν για να καθοδηγούν.