Noekk

Κρυμμένο στο λαβύρινθο της δεισιδαιμονίας της νορβηγικής μυθολογίας, το «noekk» είναι ένα πλάσμα επικίνδυνο. Το υδάτινο τέρας μεταμορφώνεται σε λευκό άλογο και, όταν κάποιος καταφέρει να το ιππεύσει, εκείνο ξαναποκτά υγρή μορφή, πνίγοντας το θύμα του. Η γερμανική δυάδα, που δανείζεται το όνομά του, δεν το φέρει αδίκως.

Στο τρίτο άλμπουμ των Noekk, το progressive στοιχείο, με τη νοοτροπία μιας άλλης δεκαετίας, περιπλανιέται ανάμεσα σε επικότροπο heavy metal και εκλεπτυσμένο doom, χωρίς να ηχεί σκονισμένο. Οι εναλλαγές στις τέσσερις -και κάτι- μεγάλες σε διάρκεια συνθέσεις είναι δαιδαλώδεις. Από τα μελαγχολικά πλήκτρα μέχρι τις υπέρβαρες ριφολογίες, από τα ημι-οπερετικά και ημι-doom μέχρι τα μερικά δαιμονισμένα brutal φωνητικά, η ραχοκοκαλιά του concept στηρίζεται στη heavy metal μεσαιωνική φαντασίωση, χωρίς να παραδίδεται στο αφόρητο κιτς που κουβαλάνε άλλοι καλλιτέχνες.

Ο Funghus Baldachin και ο F.F. Yugoth είναι πρώην μέλη των Empyrium και η συνεχής τους ενασχόλησή με διάφορα project τους έχει προσφέρει τη δυνατότητα να απελευθερώνουν τη δημιουργικότητά τους με τρόπο ζηλευτό. Οι ατελείωτες μεταμορφώσεις στις πλούσιες δομές των συνθέσεων των Noekk ρέουν αβίαστα και εγκλωβίζουν τον ακροατή σε ένα μικρό σύμπαν που κατοικείται από θρύλους.

Παρά το γεγονός ότι το άλμπουμ είναι μάλλον σύντομο, η ποιοτική θεατρικότητα του περιεχομένου καταλαμβάνει μια συναισθηματική διάρκεια, που δε μετριέται σε λεπτά. Η πομπώδης πολυπλοκότητα γίνεται αρετή, αποφεύγει με μαεστρία την αυνανιστική αυταρέσκεια και οδηγεί στην πραγμάτωση ενός πιο εγκεφαλικού επικού metal. Το αποτέλεσμα, χωρίς να είναι αριστουργηματικό, προσφέρει ένα απέριττο ενδιαφέρον μισάωρο, με σύμμαχο την ανάλογη διάθεση.