Gravesend

Όταν το 2021 είχαν κυκλοφορήσει το ντεμπούτο τους, "Methods Of Human Disposal", οι Gravesend συστήθηκαν εμφατικά. Με μέλη από Magrudergrind, Mutilation Rites και Bog Body, η τριάδα σμίλεψε ένα φρικτό μισάωρο black/death/grind ορυμαγδού αστικής παράνοιας. Η επιστροφή τους, έπειτα από δύο χρόνια, με το δεύτερο άλμπουμ τους, "Gowanus Death Stomp" πιστοποιεί πως δεν θα ξεμπερδέψουμε εύκολα με τους αμερικανούς. Οι Gravesend, δεν σοκάρουν εκ νέου ηχητικά, αλλά κάπως κατάφεραν να δομήσουν το βίαιο χάος τους δίχως να χάσει την αιχμή του.

Το "Gowanus Death Stomp" βρίσκει τους Gravesend να εξερευνούν περισσότερο τη συνθετική τους ροπή. Στα 37 λεπτά, περίπου δέκα περισσότερο από το ντεμπούτο, οι δεκαέξι συνθέσεις (μεταξύ τους noise ιντερλούδια), ενώ διατηρούν τις war black metal και grindcore επιρροές από Revenge / Profanatica / Archgoat, στοχεύουν περισσότερο προς την death metal/hardcore βία συγκροτημάτων τύπου Caustic Wound, Of Feather And Bone ή και Repulsion. Βέβαια, τα πολλά «δάνεια» από τα σχήματα του Tom G. Warrior, δίνουν μια πιο oldschool χροιά στο άλμπουμ.

Το ξεχωριστό όμως με την περίπτωση του "Gowanus Death Stomp", είναι πως δίχως να πρωτοτυπεί στιγμή, ηχεί ανώτερο των επιμέρους. Διακατέχεται από μια μισανθρωπική χροιά, η οποία όμως, επειδή ακριβώς πραγματεύεται σημεία και τέρατα της καθημερινής ρουτίνας και πλήξης, από τη σκοπιά της παρακμής, δεν φαντάζει απομακρυσμένη από το βίωμα. Το κοινωνικό / περιβαλλοντικό συστημικό έγκλημα που συντελείται σε περιοχές όπως το Gowanus ή το Gravesend, εκκινούν από το συλλογικό φαντασιακό της κοινωνίας της Νέας Υόρκης, αλλά εν τέλει, απηχεί μαύρες προεκτάσεις της δυτικοκεντρικής αστικής πραγματικότητας. Έτσι, ορυμαγδοί όπως το "Thirty Caliber Pesticide", πέρα από το ότι ωθούν το ανυποψίαστο σε moshpit, βγάζουν και μία ταύτιση.

Οι Gravesend με το δεύτερο άλμπουμ τους παρουσιάζουν την «ώριμη» πλευρά τους. Αυτή που με συνθέσεις όπως το "Even A Worm Will Turn", θα ενθουσιάσει με το κατάμαυρο χάος που προκαλεί, αλλά θα εντυπωσιάσει με την τρομακτική μετάβαση προς mid-tempo καταστάσεις, οι οποίες, όσο χαλιναγωγημένες και εάν είναι συνθετικά, δεν στερούνται ακρότητας. Βίαιο, ισοπεδωτικό και κυρίως πνιγηρό, το δεύτερο άλμπουμ του συγκροτήματος είναι εκ νέου μια από τις απαραίτητες κυκλοφορίες της χρονιάς για το ιδίωμα, επειδή βρίσκεται σε ένα μεταίχμιο, ικανό να ενθουσιάσει κοινό διαφορετικών σκηνών. Στην ομότιτλη σύνθεση, ο εμβατηριακός σχεδόν, τυμπανιστικός βηματισμός θα γοητεύσει το extreme metal κοινό, διαρκώντας όμως όσο πρέπει (όπως και όλες οι συνθέσεις του άλμπουμ). Ακόμη και όταν ρίχνουν ρυθμούς, οι Gravesend, χάρη και στα απόκοσμα φωνητικά τους, διατηρούν τη δρομίσια και περιθωριακή ένταση που αποτελεί βασικό τους χαρακτηριστικό.

Το "Gowanus Death Stop" είναι ένα αμείλικτο άλμπουμ γεμάτο μουσικές αρετές. Τραγούδια όπως το "Streets Of Destitution" ή το "Lupara Bianca" κερδίζουν το όποιο στοίχημα της επανάληψης και του αναμασήματος. Διαρκώς στα κόκκινα, οι Gravesend αναδεικνύονται σε ένα από τα πιο ζωτικά και ουσιώδη σχήματα του ευρύτερου ακραίου ήχου. Φιλτράρουν τις επιρροές τους ιδανικά, γνωρίζουν επακριβώς πώς θέλουν να «χτυπήσουν», ηχούν ισόποσα παλαιομοδίτες όσο και ανανεωτικοί, και κυρίως, σε πιάνουν από τα μούτρα και δεν σε αφήνουν. Ο δεύτερος δίσκος της τριάδας από τη Νέα Υόρκη δικαιώνει την αναμονή, και ανανεώνει τις προσδοκίες. Μακάρι να συνεχίσουν, γιατί με κάθε τους δουλειά δεν ικανοποιούν την πείνα. Καλλιτεχνικά και θεματικά ρεθίσματα, δυστυχώς, στο εγγύς μέλλον θα συνεχίσουν να υφίστανται. Η σήψη είναι βαθιά.

Bandcamp
Youtube