Lamp Of Murmuur

Όπως είχε γίνει αντιληπτό πριν δύο χρόνια στο "Saturnian Bloodstorm", οι Lamp Of Murmuur είναι πλέον ένα διαφορετικό σχήμα και μέγεθος. Από το βαθύ underground των πρώτων τους κυκλοφοριών, έχουν ανέλθει πλέον σε μια κατάσταση όπου, δικαίως, εν πολλοίς, χαρακτηρίζονται ως ένα από τα σημαντικότερα σύγχρονα black metal σχήματα, και εξαιτίας των ζωντανών εμφανίσεών τους. Το τέταρτο άλμπουμ τους, "The Dreaming Prince In Ecstasy", τους βρίσκει στην πιο φιλόδοξη στιγμή της πορείας τους. Για την ακρίβεια, βρίσκει την μπάντα του M. (που φέτος έβγαλε και ωραίο δισκάκι ως Magus Lord), να επιχειρεί να ισορροπήσει ανάμεσα σε όλους του τους δαίμονες.

Τα 52 λεπτά του νέου δίσκου των Καλιφορνέζων, συνεχίζει στον ατμοσφαιρικό και μεγαλοπρεπή δρόμο του προκατόχου του. Από το εξώφυλλο, μέχρι το πρώτο μπάσιμο του εναρκτήριου εννιάλεπτου "Forest Of Hallucinations", καθίσταται σαφές πως οι Lamp Of Murmuur αγκαλιάζουν τις χιονοθύελλες των Immortal, τους πρώιμους Dimmu Borgir, τις εξοντωτικές μελωδίες των Emperor, τα heavy metal κιθαριστικά ρυθμικά μέρη και τις συμφωνικές κορυφώσεις, όπως συμβαίνει και στο, σχεδόν στον ημιαυτόματο, "Hategate (The Dream-Master's Realm)". Οι κιθάρες τους, παραμένουν επιθετικές και φουρτουνιασμένες, και η παραγωγή, αρκετά καθαρή συγκριτικά με τα δύο πρώτα άλμπουμ, πιο ισορροπημένη από τον προκάτοχο του δίσκου. Το "The Dreaming Prince In Ecstasy" είναι όμως τόσο επεκτατικό, που κατά μήκος των εννέα συνθέσεών του επαναπροσεγγίζει τις gothic αρετές που φαινομενικά άφησε στο περιθώριο το 2022.

Η ηχητική και εικαστική αισθητική των Lamp Of Murmuur πλέον θυμίζει ελάχιστα αριστουργήματα όπως το "Submission And Slavery". Κομμάτια όμως όπως το κορυφαίο "Reincarnation Of The Witch", αποδεικνύουν περίτρανα πως η μπάντα μπορεί με εκενυριστική άνεση να επαναφέρει αυτή την τόσο ιδιαίτερη ισορροπία στο προσκήνιο. Σε αυτό το σημείο, οφείλει να αναφερθεί, πως ο M. μάλλον εξελίσσεται σε έναν από τους κορυφαίους black metal μουσικούς όσον αφορά τα κιθαριστικά σόλο. Μεγάλο μέρος της χάρης του δίσκου, οφείλεται στο πως οι κιθάρες σπάνε τους πυκνούς θόλους που υψώνονται από τις φορτωμένες μείξεις, προσφέροντας χαραυγές rock αέρα.

Οι Lamp Of Murmuur, στο όραμά τους να συνθέσουν αυτούς τους δύο κόσμους, δημιουργούν ένα τριμερές ομότιτλο κομμάτι. Σε αυτό, οι gothic/darkwave επιρροές ενυπάρχουν με τις πιο παραδοσιακές, οι ατμόσφαιρες εναλλάσσονται από (τυπικούς) επιθετικούς Norwegian black metal ορυμαγδούς σε εξάρσεις αλά Wode συνυπολογίζοντας τις επιρροές από σχήματα όπως οι Cure ή οι Τhis Mortal Coil, όπως υποδηλώνει και το πυρετώδες "Moondance". Ενώ εξελίσσεται όμως η εν λόγω τριάδα, ειδικά στο εννιάλεπτο "The Fall", που την ολοκληρώνει και επικαλείται υμνητικούς Blut Aus Nord της "Memoria Vetusta" τριλογίας, καθίσταται σαφές πως οι μεταβάσεις, στην προσπάθεια να μην ηχήσουν επιτηδευμένες, «ξεχειλώνονται», μετατρέποντας τους Lamp Of Murmuur ως γεφυρωτές μουσικών αντιδανείων, διαταράσσοντας έτσι την ισορροπία του μείγματος.

Στην άτυπη παράδοση που ακολουθούν αρκετά πειραματικά black metal ήχου, ο δίσκος κλείνει με μια ολιγόλεπτη, ατμοσφαιρική/ambient σύνθεση. Το "A Brute Angel's Sorrow", με τη συμμετοχή του ιθύνοντα νου των Këkht Aräkh αλλά και την απότομη εναλλαγή του, αποτελεί μια gothic ταφόπλακα σε ένα ταξίδι ανάμεσα σε όνειρα, θάνατο, θριάμβους και εφιάλτες. Οι Lamp Of Murmuur, στην πιο τολμηρή τους στιγμή, σχεδόν απογειώνουν το καλλιτεχνικό τους όραμα. Το πείσμα του δημιουργού, να παραμείνει στο μονοπάτι ευρείας αποδοχής και καθιέρωσης, συνδυάζοντας παράλληλα τις δύο όψεις του ήχου της μπάντας, αναζητώντας μια συνθετική κορύφωση, μπορεί να στερείται συνοχής ή έλλειψη συμπάγειας εξαιτίας της διάρκειάς του, παραμένει όμως ένα άκρως ποιοτικό black metal άλμπουμ, που θα αναγνωριστεί, λογικά, ως τέτοιο. Το ζήτημα όμως, που δειλά θαρρώ πως τίθεται, είναι το εάν μια τεχνικά άρτια, μα πιθανώς βεβιασμένη, εκτόξευση προς τα άστρα, δύναται πλεον να ασχοληθεί με την ονειρική και κολασμένη νύχτα ανάμεσά τους, ουσιωδώς.

Bandcamp
Youtube