Grave

Οι Grave είναι ένα από τα συγκροτήματα που δεν χρήζουν συστάσεων ή ιδιαίτερης περιγραφής. Στυλοβάτες του παραδοσιακού σουηδικού death metal ήχου, προσωπικότητα από την πρώτη τους κιόλας δουλειά και χαρακτηριστικό μουσικό στίγμα που δεν σου επιτρέπει να αμφιβάλεις για το αν αυτό που ακούς είναι Grave.

Από τότε που επέστρεψαν ενεργά στην δισκογραφία με το "Back From Τhe Grave" είναι απόλυτα συνεπείς, με έναν νέο δίσκο κάθε δεύτερο χρόνο. Η συνέπειά τους όμως δεν περιορίζεται μόνο στις τακτικές κυκλοφορίες, αλλά και στην ποιότητά τους. Ό,τι έχει κυκλοφορήσει η μπάντα από το 2002 είναι μεν αξιοπρεπές, διατηρεί κάποια standards, αλλά καλώς η κακώς δεν έχει και πολλά να «πει».

Αυτό φαίνεται να προσπαθούν να το αλλάξουν οι Σουηδοί με τον καινούριο τους δίσκο. Το "Endless Procession Of Souls" ακούγεται αρκούντως σάπιο και παλαιομοδίτικο χωρίς να φανερώνει επανάληψη ή αναμάσημα. Σε αυτή την κατεύθυνση μπορεί να βοήθησαν και οι προσθήκες στην μπάντα των Tobias Cristiansson και Mika Lagrén στο μπάσο και την κιθάρα, αντίστοιχα. Τα φρέσκα μυαλά μοιάζουν να ανανέωσαν αρκετά τη δημιουργική διαδικασία και έτσι έχουμε ένα πολύ δυνατό σύνολο εννέα καινούριων κομματιών, plus το "Dystopia", το instrumental intro του δίσκου δηλαδή, με τον χαρακτηριστικό Grave ήχο. Ξεχωρίζουν τα "Flesh Epistle" με το τέλειο Celtic Frost άνοιγμά του, το εντελώς thrashy "Perimortem" και το -σχεδόν- οκτάλεπτο "Epos", ένα κανονικό death / doom έπος που αναλαμβάνει να κλείσει τον δίσκο.

Και τα υπόλοιπα κομμάτια του "Endless Procession Of Souls", όμως, κινούνται στα ίδια υψηλά επίπεδα songwriting και ενδιαφέροντος. Μπορώ ήδη να φανταστώ τον χαμό που θα προκαλέσουν τραγούδια όπως τo "Amongst Marble And The Dead" παιγμένα ζωντανά. Πέραν όμως της υποκειμενικής αξιολόγησης του εκάστοτε τραγουδιού, αυτό που δεν περίμενα ποτέ ήταν μία μπάντα με τόσα χρόνια στην πλάτη της, όπως οι Grave, να κυκλοφορήσει ένα τόσο δυνατό σύνολο, ώστε να με κάνει να μιλάω για μία από τις πιο ενδιαφέρουσες φετινές κυκλοφορίες. Kudos.