Sinnerboy (Rory Gallagher tribute band) @ Rodeo, 02/02/07

Σάββατο 12.09.1981: Το γήπεδο της Α.Ε.Κ στη Ν. Φιλαδέλφεια είναι γεμάτο, όχι για κάποιον αγώνα, αλλά για να δει από κοντά τον Rory Gallagher. Μερικά χρόνια αργότερα, πολλοί είναι εκείνοι που θυμούνται αυτή τη συναυλία και συγκινούνται κι άλλοι πάλι ευχόμαστε να είχαμε γεννηθεί 10 χρόνια νωρίτερα.



Παρασκευή 02.02.2007: 26 χρόνια μετά, ο Rory Gallagher επιστρέφει στην Αθήνα, στο Rodeo Club, μέσω της επίσημης του tribute band, τους Sinnerboy, και δεν το σκεφτήκαμε και πολύ για να πάμε. Οι Barry Barnes (κιθάρα, φωνητικά), Dave Burns (μπάσο) και Steve Tansley (τύμπανα) μας περίμεναν στις 22.00 και, μολονότι η συναυλία ξεκίνησε γύρω στις 23.30, στο τέλος αυτής κανείς μας δεν παραπονέθηκε, επειδή απλά παρακολουθήσαμε μία εξαιρετική μουσική παράσταση. Αναρωτιέστε το γιατί; Η απάντηση είναι πολύ απλή: δυόμιση ώρες με ένα μικρό διάλειμμα μόλις τριών λεπτών (!) και τρεις ανθρώπους - μάγους που μας μετέφεραν νοητά πολλά χρόνια πίσω, με το κέφι, το μεράκι και τη ζωντάνια τους. Αυτή η αναμονή όμως αμέσως έγινε γλυκιά όταν ήρθε η ώρα του live, η ώρα που τα τρία παλικάρια ανέβηκαν στη σκηνή και το ταξίδι ξεκίνησε. Το κοινό ανταποκρίθηκε αμέσως θετικά και το χιούμορ του Barry έπαιξε σημαντικό ρόλο σε αυτό. Είναι δύσκολο πράγμα να ξαναζωντανεύεις έναν τέτοιο μουσικό θρύλο και να έχεις συμπαραστάτες κοινό που σε ακολουθεί παντού.

Μετά το τρίτο-τέταρτο κομμάτι, τα πράγματα είχαν πάρει το δρόμο τους, οι παραγγελιές έπεφταν βροχή, κάποιος φώναξε "Cruise On Out" και ιδού! Πανικός! Όλοι έγιναν ένα και αφέθηκαν στη μοναδική εκτέλεση των Sinnerboy. Όνειρο. Σίγουρα όποιος βρέθηκε εκεί καταλαβαίνει ακριβώς τα συναισθήματα και τη συγκίνηση που νιώσαμε κι εμείς. Τα τύμπανα ήταν συγκλονιστικά, το μπάσο κάποιες στιγμές έκανε περιττή την ύπαρξη της κιθάρας και αν δεν έβλεπε κανείς προς τη σκηνή, σίγουρα θα νόμιζε πως ακούει Rory! Αξιοσημείωτο γεγονός η κάθοδος του κιθαρίστα από τη σκηνή προς το κοινό, παίζοντας ανάμεσα μας χωρίς κανένα απολύτως πρόβλημα. Αυτό ήταν που έκανε τον κόσμο να τους αγκαλιάσει ακόμα περισσότερο και να χειροκροτά ασταμάτητα ανάμεσα στα κομμάτια. "Walk On Hot Coals", "Crest Of A Wave", "Shin Kicker" και τα καλά δεν άργησαν να έρθουν: "Philby" (ναι, το είδαμε και αυτό!), "Calling Card", "Secret Agent", "Bad Penny", "Tattoo'd Lady" και κάπου στα μισά ήρθε και η μεγάλη έκπληξη. Ρωτά ο Barry: «Θυμάστε τους Taste;». Το "What's Going On" εκείνη τη στιγμή ήταν κάτι παραπάνω από αναπόφευκτο. Ε, μετά ήρθε και το "A Million Miles Away" και αποτελείωσε την κατάσταση. Προσωπικά, δεν ήθελα τίποτε παραπάνω εκείνη τη στιγμή - ο Rory ήταν εκεί, πλημμύριζε τα αυτιά μας με τις ανεπανάληπτες συνθέσεις του και το όνειρο των νεότερων οπαδών του είχε γίνει πραγματικότητα.

Βέβαια, οι Sinnerboy δε σταμάτησαν εκεί. Είχαν συμπληρωθεί σχεδόν δύο ώρες live χωρίς διακοπή και με άφθονη κατανάλωση μπίρας (χαρακτηριστικά, ο Steve σήκωσε στο κοινό 3 άδεια μπουκάλια που μόλις είχε τελειώσει) και είχαμε και συνέχεια: "Moonchild" και το Rodeo σείστηκε κανονικά. Κάπου εκεί έγινε και η πρώτη μικρή παύση για το ξεμούδιασμα -20 τραγούδια είχαν ήδη παιχτεί- και η συνέχεια μας άφησε χωρίς σβέρκους: "Shadow Play" διάρκειας εννέα λεπτών παρακαλώ, μιας και ο Barry δεν έλεγε να σταματήσει να παίζει μαζί μας, φωνάζοντας διαρκώς και παίζοντας διάφορες παραλλαγές solos με μεγάλη επιτυχία. Ξανακατέβηκε στο λιγοστό πλέον κοινό, λόγω περασμένης ώρας, και άρχισε να «χτυπιέται» σαν έφηβος μαζί με μας με όση δύναμη του είχε απομείνει μετά από τον χείμαρρο που είχε προηγηθεί. Ρώτησε ποιος θα έρθει και την επόμενη μέρα και τα χέρια που σηκώθηκαν στον αέρα δηλώνοντας «ναι» ήταν αρκετά.



Τι να παίξει κανείς για επίλογο; Το δίλημμα είναι μεγάλο, αν και οι Sinnerboy κατάφεραν να το λύσουν με τον καλύτερο τρόπο: "Too Much Alcohol" στη μνήμη του Rory Gallagher. Συγκίνηση, συγκίνηση, συγκίνηση... Δυόμιση ώρες και αν ο κόσμος είχε παραμείνει, θα ήμασταν ακόμη εκεί. Η ώρα είχε πάει ήδη δύο μετά τα μεσάνυχτα και ο δρόμος της επιστροφής ήταν πλέον γεγονός. Τα συναισθήματα πολλά και ποικίλα. Η ικανοποίηση αδιαμφισβήτη, το αλκοόλ άφθονο και οι προσδοκίες είχαν καλυφθεί στο έπακρο. Κανείς από όλους εμάς δεν περίμενε τέτοιο «ζωντανό» live, τέτοια ζημιά.

Το 2007 ξεκίνησε με τους καλύτερους οιωνούς και μας χάρισε απλόχερα δύο μπάντες από την Ιρλανδία (The Answer, Sinnerboy) που στο αίμα τους κυλάει καθαρό hard rock και το λέει η ψυχούλα τους. Αναμένουμε κάπως έτσι να είναι και η συνέχεια. Τώρα, τι να πει κανείς για τον Rory Gallagher; Μεγάλος συνθέτης; Καταπληκτικός κιθαρίστας; Συναισθηματικός ερμηνευτής; Άτυχος άνθρωπος; Όπως και να 'χει, ο Rory ζει στις καρδιές μας και χωρίς αμφιβολία αποτελεί μεγάλο και σημαντικό κομμάτι της σύγχρονης μουσικής ιστορίας. Την Παρασκευή 02.02.07 πάντως ήταν κάπου μέσα στο Rodeo, μέσα στα μάτια μας...

"Hey Rory... that must have been the best whiskey I' ve ever had, cheers mate..."