Gojira

"Accelerate the vision high beyond the curse of time"

Η παραπάνω έκφραση, παρμένη από ένα στίχο της νέας κυκλοφορίας τους, περιγράφει το φαινόμενο Gojira και λειτουργεί ως η ιδανική εισαγωγή σε μια κριτική ενός συγκροτήματος, το οποίο φαίνεται να βρίσκεται στο ζενίθ του και δημιουργικά και σε θέμα καταξίωσης και αναγνώρισης. Και είναι γεγονός ότι μετά την κυκλοφορία του ογκόλιθου "From Mars To Sirius" (2005), τα πράγματα εξελίσσονται συνεχώς υπέρ τους. Αμερικανική περιοδεία με το μεγαθήριο Lamb Of God, συμμετοχή του frontman Joe Duplantier στο πολυαναμενόμενο άλμπουμ της επανασύνδεσης των αδερφών Cavalera και εν τέλει η κυκλοφορία του νέου άλμπουμ τους, με τίτλο "The Way Of All Flesh". Η αλήθεια είναι οτι οι ίδιοι έθεσαν πολύ υψηλά τον πήχη με την προηγούμενη κυκλοφορία τους, έτσι ώστε οι έχοντες εντρυφήσει στη μπάντα να αναμένουν με ανυπομονεσία το νέο τους πόνημα.

Το "The Way Of All Flesh", λοιπόν, ξεκινάει εκεί που ακριβώς σταμάτησε το "From Mars To Sirius". Η εισαγωγή του "Oroborus" φαίνεται σα να συνδέεται με το κλείσιμο του "Global Warming". Η progressive death metal αισθητική με ολίγη από thrash περάσματα, εξαίσιες μελωδίες και industrial παραπομπές, αποτελούν (στα πλαίσια της ταμπελοποίησης πάντα!) το γνώριμο ηχητικό χαλί των Gojira και στο καινούριο τους άλμπουμ. Οι αγάπη τους για τους Meshuggah, Fear Factory, Neurosis και η συνθετική και εκτελεστική δύναμη - αρτιότητα των μελών της μπάντας προσφέρουν ένα ακόμα δυνατό σύνολο, από το οποίο ξεχωρίζουν με την πρώτη ακρόαση τα "Toxic Garbage Island", "Esoteric Surgery", "Adoration For None" (κομμάτι στο οποίο συμμετέχει ο Randy Blythe των Lamb Of God), "The Art Of Dying", το single "Vacuity" και το ομώνυμο κομμάτι που κλείνει εντυπωσιακά το άλμπουμ.

Θεματολογικά, το "The Way Of All Flesh" έχει πλέον αφήσει την περιγραφή ζοφερών σκηνών και σκοτεινών συναισθημάτων με σκοπό την αφύπνιση για τη σωτηρία του πλανήτη και της φύσης, κάτι με το οποίο ασχολήθηκαν σχεδόν εξ'ολοκλήρου στο "From Mars To Sirius", και καταπιάνεται με ζητήματα προσωπικού επιπέδου, φοβίες και συναισθήματα που απασχολούν τον άνθρωπο. Στα 12 τραγούδια που αποτελούν το άλμπουμ, η μπάντα εξιστορεί και ερευνά θέματα που έχουν να κάνουν με τη ζωή και τη θνησιμότητα, μέσα πάντα από μια φιλοσοφική σκοπιά. Φυσικά, η οικολογική συνείδηση των Gojira φωνάζει και εδώ το παρόν σε σημεία, εκφράζοντας την ανησυχία για την ασταμάτητη εκμετάλλευση του φυσικού περιβάλλοντος (Toxic Garbage Island, Wolf Down The Earth).

Κλισέ ή όχι, στο "From Mars To Sirius" έκαναν εξαιρετική δουλειά. Και εξάλλου είναι κάτι το οποίο πρεσβεύουν παθιασμένα και υπεραμύνονται με κάθε ευκαιρία. Το βασικό στοιχείο και του νέου δίσκου, καθώς και τεράστιο προσόν της μπάντας, όπως φαίνεται, είναι η αποφυγή ανακυκλωμένων ιδεών (αν και ιδεολογικά θα μπορούσαν να το κάνουν!). Όσον αφορά το artwork του "The Way Of All Flesh", το έχει αναλάβει και αυτή τη φορά ο Joe Duplantier, καθώς και την παραγωγή, αποδίδοντας επακριβώς το όραμα της μπάντας και οπτικά και ηχητικά και αυτό μόνο ως θετικό μπορεί να εκληφθεί.

Εν κατακλείδι, το τέταρτο κατα σειρά άλμπουμ των Γάλλων συνεχίζει την παράδοση των πολύ δυνατών κυκλοφοριών τους και εκπληρώνει τις προσδοκίες των ολοένα και αυξανόμενων οπαδών τους στο έπακρο. Αν το cult δημιούργημα του κινηματογράφου άφηνε πίσω του συντρίμμια και καταστροφές, οι Γάλλοι Gojira με τέτοιους δίσκους προκαλούν τον σκληρό ήχο με τις εμπνεύσεις τους και την εκτελεστική τους δεινότητα, αφήνοντας στο περιθώριο μπάντες που νομίζουν ότι παίζουν πρωτότυπα ή "progressive", όπως είναι και της μόδας πλέον. Και μιας και μοιραία θα γίνουν συγκρίσεις με το "From Mars...", η προτροπή για αρκετές ακροάσεις και όχι γρήγορα συμπεράσματα είθε να αποδώσει στους Gojira την αναγνώριση που αξίζουν και όχι να θεωρηθούν η μπάντα του ενός δίσκου. Και λογικά το "The Way Of All Flesh" αυτό ακριβώς θα κάνει. Δεν υπάρχουν και πολλές μπάντες που να παίζουν έτσι εδώ που τα λέμε.

Και μιας και η μπάντα έχει πάρει τα πάνω της, μήπως είναι και η κατάλληλη στιγμή για μια συναυλία στη χώρα μας;