Eclipse

Δύο χρόνια μεσολάβησαν από την κυκλοφορία τους καταπληκτικού "Armaggedonize" και η αλήθεια είναι πως έχοντας σηκώσει τόσο ψηλά τον πήχη, η συνειρμική σκέψη που έκανα ήταν αν θα μπορούσαν να μείνουν στο ίδιο επίπεδο. Από την πρώτη κιόλας ακρόαση του "Monumentum", όμως, έγινε ξεκάθαρο πως η ποιότητα του δίσκου είναι σε εφάμιλλο επίπεδο.

Ο πολυπράγμων Erik Martensson συνεχίζει εδώ να εξελίσσεται σαν τραγουδιστής και συνθέτης, ενώ και στα καθήκοντα του ως παραγωγός τα καταφέρνει περίφημα και σε συνδυασμό με την άψογη μίξη το ηχητικό αποτέλεσμα είναι εξαιρετικό. Παράλληλα το ρυθμικό μέρος των Ulfstedt/Crusner (μπάσο/τύμπανα) είναι αξιολογότατο και η δουλειά του Magnus Henriksson στις κιθάρες είναι top επιπέδου.

Η ποιότητα των συνθέσεων είναι αδιαπραγμάτευτη για ακόμα μια φορά. Η εναρκτήρια τριάδα των "Vertigo", "Never Look Back" και "Killing Me" ξεχειλίζει από ενέργεια και είναι ενδεικτικό δείγμα του σκληρού μελωδικού hard rock που αρέσκονται να παίζουν οι Σουηδοί. Το "Downfall Of Eden" αν και είναι πιο light έχει έναν πιο επικό και ατμοσφαιρικό τόνο και το "Hurt" που ακολουθεί είναι μια «OK» μπαλάντα που ίσως της λείπει μια κορύφωση που θα της ανέβαζε επίπεδο. Ο δίσκος συνεχίζει στο στυλ των ενεργητικών mid tempo τραγουδιών που μας έχουν συνηθίσει και η μόνη έκπληξη θα είναι το "Black Rain" που είναι ίσως το πιο heavy και σκοτεινό τραγούδι της καριέρας τους με solo που (πάρα) φέρνει σε Marty Friedman και με το οποίο κλείνει το άλμπουμ.

Γενικά μιλώντας μου αρέσει αυτή η συνθετική αισθητική των Eclipse. Είναι ένα μελωδικό κατά βάση hard rock συγκρότημα, αλλά δεν καταφεύγουν στην εύκολη λύση του συναισθηματικού εκβιασμού του ακροατή με πολλές μπαλάντες και χιλιοπαιγμένες cheesy μελωδίες, αλλά μας παρουσιάζουν καλοδουλεμένα τραγούδια που στηρίζονται μεν σε όλα τα κλισέ του ιδιώματος, αλλά ξεχειλίζουν από δυναμισμό, ενέργεια, φρεσκάδα και feel good διάθεση.

Για να λέμε τα σύκα σύκα και τη σκάφη σκάφη, οι Eclipse σε αυτόν τον δίσκο μας παρουσιάζουν κάτι που το έχουν κάνει στο παρελθόν. Η ειδοποιός διαφορά από άλλα συγκροτήματα του χώρου είναι όμως πως είναι πάρα πολύ καλοί σε αυτό που κάνουν, να μας δίνουν δηλαδή καλογραμμένα μελωδικά hard rock τραγούδια με μια metal αύρα και όλο αυτό πακεταρισμένο σε ένα AOR περιτύλιγμα.

Δοσμένο, λοιπόν, από την άποψη πως οι Σουηδοί είναι μάστορες στο είδος τους, το συμπέρασμα είναι πως το "Monumentum" είναι ένας φοβερός και διασκεδαστικός δίσκος από την αρχή μέχρι το τέλος του, χωρίς ιδιαίτερα αδύναμες στιγμές. Φαίνεται πως ο Erik Martensson θέλει να γίνει το αφεντικό στον χώρο του μελωδικού hard rock και οι Eclipse είναι ξεκάθαρα το μέσο για να το πετύχει.