Delain

The Human Contradiction

Napalm (2014)
Από τον Νίκο Καταπίδη, 30/05/2014
Μια τίμια δουλειά που αφήνει υποσχέσεις για το μέλλον της μπάντας
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;
Εντάξει, ας το παραδεχτούμε, το female fronted metal σπάνια είναι πρωτότυπο ή καινοτόμο. Αρκεί λοιπόν ένα άλμπουμ να είναι απλά καλό, για να κεντρίσει το ενδιαφέρον; Στην περίπτωση του "The Human Contradiction", απ' ότι φαίνεται αρκεί. Αν περιμένεις να ακούσεις κάτι τόσο ρηξικέλευθο και πρωτότυπο, θα απογοητευτείς. Αν πάλι θες απλά ένα δίσκο καλοπαιγμένο και πιασάρικο, τότε η νέα δουλειά των Delain θα σου προσφέρει μια ευχάριστη ακρόαση.

Μια από τις δύσκολες ισορροπίες που καλούνται να κρατήσουν πολλές μπάντες του χώρου, είναι αυτή μεταξύ του συμφωνικού-metal-pop ήχου. Τις περισσότερες φορές η ζυγαριά γέρνει προς μια μεριά, και το αποτέλεσμα καταλήγει να είναι άνισο και κουραστικό. Οι Delain στην προηγούμενη δουλειά τους νομίζω πως είχαν λίγο χάσει την ισορροπία, χάνοντας μέρος της βαρύτητας του ήχου τους. Στο "The Human Contradiction", οι κιθάρες έρχονται και πάλι μπροστά, όπως στο "Tell Me, Mechanist", ενώ τα guest φωνητικά του George Oosthoek των Orphanage στο κομμάτι είναι μια ευχάριστη προσθήκη, που φανερώνει πως η μπάντα ήθελε να επαναφέρει πιο δυναμικά το metal κομμάτι της.

Φυσικά, σε ένα συγκρότημα όπως οι Delain, καλώς ή κακώς μεγάλο μέρος της προσοχής πάει στα φωνητικά, και εδώ η δουλειά που έχει κάνει η Charlotte Wessels είναι εξαιρετική. Η πρόοδος της ως ερμηνεύτρια σε σχέση με το παρελθόν είναι κάτι παραπάνω από εμφανής, ενώ η αυτοπεποίθησή της πίσω από το μικρόφωνο γίνεται αντιληπτή και χαρίζει ακόμη και σε μέτρια κομμάτια μια ιδιαίτερη προσωπικότητα. Προσωπικά μου αρέσει και η χροιά της φωνής της, που δεν έχει αυτό το οπερετικό ύφος, αλλά κινείται σε πιο pop στυλ συνδυασμένο και με μια επιθετικότητα που βγάζει σε κάποια τραγούδια. Σε συνδυασμό με τις εμφανίσεις των Marco Hietala (Nightwish) και της Alissa White-Gluz, το κομμάτι των φωνητικών είναι σίγουρα το πιο πλήρες στον δίσκο.

Γενικότερα το άλμπουμ κινείται σε γνώριμα μονοπάτια, οι δομές των κομματιών είναι ως επί το πλείστον προβλέψιμες, με την έμφαση να δίνεται στις φωνητικές μελωδίες και τα πλήκτρα, ενώ οι κιθάρες και τα τύμπανα έχουν περισσότερο συνοδευτικό ρόλο. Τα hit-άκια είναι παρόντα, με καλύτερο όλων το "Stardust", που είναι το πλέον εμπορικό κομμάτι του δίσκου, ενώ το εισαγωγικό "Here Come The Vultures" φανερώνει την πιο θεατρική πλευρά της μπάντας και την επαναφορά της σε μια πιο metal προσέγγιση της μουσικής τους. Το "Army Of Dolls" αποτελεί μια από τις πιο προοδευτικές στιγμές του άλμπουμ, με ενδιαφέρουσες μελωδίες και αλλαγές που αφήνει υποσχέσεις για το μέλλον.

Θεματικά, οι στίχοι έχουν να κάνουν με προσωπικά θέματα, όπως για παράδειγμα ψυχικές διαταραχές, και την επίπτωση της αποτυχίας στην ψυχολογία όταν υπάρχουν υψηλές προσδοκίες που δεν εκπληρώνονται. Χωρίς να είναι κάτι το ιδιαίτερο, πλαισιώνουν κατάλληλα τα κομμάτια και είναι μια ευχάριστη αλλαγή από την πιο pop προσέγγιση που υπήρχε σε προηγούμενες δουλειές.

Με λίγα λόγια λοιπόν, το "The Human Contradiction" είναι ένας τίμιος και αρκετά ποιοτικός δίσκος, δεν καταφέρνει να εκπλήξει ούτε να εντυπωσιάσει, αποτελεί όμως μια αξιοπρεπέστατη δουλειά και αφήνει υποσχέσεις από την μεριά των Delain για το μέλλον της μπάντας.
  • SHARE
  • TWEET