Crom

Σαν αρχέγονο νανούρισμα που πλέκεται στην κούνια μελλοντικού πολεμιστή, σαν μια μουσική οπτασία βγαλμένη από μαγεμένο παραμύθι, σαν μεγαλεπήβολο όνειρο αμούστακου που φαντάζεται μεγαλώνοντας να υπερασπίζεται μητέρα και πατρίδα, σαν όλα αυτά μαζί, μοιάζουν να ξεπροβάλουν μέσα από κάθε νότα/ σύνθεση του Walter "Crom" Grosse, πρώην μέλος των Γερμανών black metallers Dark Fortress που, για καλή μας τύχη, προτίμησε να πορευτεί μόνος, αφοσιωμένος στο φιλόδοξο project του, τους Crom, και να διαδώσει στους άπιστους τις διδαχές του τρισμέγιστου Quorthon, ωσάν τη νέα Αποκάλυψη.

Και το θαύμα έγινε: δέκα μαγευτικές συνθέσεις που κλείνοντας τα μάτια, θαρρείς πως μεταφέρθηκες μεμιάς στην μακρινή Hyboria, ακόμη πιο μακριά και από την πολυτραγουδισμένη Valhalla, έναν κόσμο ονειρικό μα και επικίνδυνο, μήτρα αιμοσταγών Θεών και άξιων πολεμιστών, χωρίς καμία απολύτως προσπάθεια. Από τις πρώτες νότες του "Wings of Fire", την Ωδή του "Crom", τα δυο μέρη της «Εκδίκησης», μέχρι τον καθάριο ήχο της κιθάρας στο "The Stars Will Fall" και το επικότατο "Hammer Of The Gods", ο ακροατής λυγίζει με γόνατα τρεμάμενα και το μόνο που δύναται να αναφωνήσει είναι: «Χαίρε Μέγα Crom»! Η υποψία είχε έρθει πέντε χρόνια πριν με το "The Fallen Beauty" Ep, κανείς όμως δεν περίμενε αυτή την Αποκάλυψη. Για μένα, το "Vengeance" είναι από τις ευχάριστες εκπλήξεις του 2008 που ο χρόνος (και μόνο αυτός) θα δείξει αν θα συμπεριληφθεί στα κλασικά ακούσματα του είδους του και αν θα αποτελέσει ακόμη ένα διαχρονικό κεφάλαιο στο Viking/ epic metal- πάρα ταύτα, οι προϋποθέσεις σίγουρα υπάρχουν.

Σημειώστε επίσης πως ο κύριος Grosse, εκτός από συνθέτης, εκτελεί και χρέη κιθαρίστα, φωνής (περιλαμβάνονται και τα χορωδιακά μέρη) και μπάσου, ενώ σε ντραμς και δεύτερες κιθάρες, βρίσκουμε τους Seraph και V. Santura αντίστοιχα. Μια πάρα πολύ καλή δουλειά σε όλα τα επίπεδα, δίχως ίχνος προχειρότητας ή «ξεπέτας», αγγίζοντας το άριστα απ’ όπου κι αν το δει κανείς: συνθέσεις εμπνευσμένες και δυναμικές, κρυστάλλινα φωνητικά, εναρμονισμένα με το συνολικό αποτέλεσμα, γρήγορες και μελωδικές κιθάρες, περιθάλπουν με τον καλύτερο τρόπο λαβωμένους πολεμιστές και χαμένες αγάπες, απώλεια, απόγνωση και σωτηρία.

Το καταπληκτικό εξώφυλλο χρωστά την ύπαρξή του στον προσωπικό φίλο του Grosse και θρυλικό καλλιτέχνη, τον κύριο Kris Verwimp (βλέπε Marduk, Enslaved, Arkona, SuidAkra) και το παραμύθι έχοντας και εικόνα πια, είναι έτοιμο να ξεκινήσει: πατήστε το «play» και για 50 λεπτά θα ξεγελάσετε τον Θάνατο, θα προσκυνήσετε τον μεγάλο Βασιλιά και αν είστε καλοί μαζί του θα σας δώσει Χάρη, θα νιώσετε την αιτία και το αποτέλεσμα της Εκδίκησης, θα δείτε την ασημένια γραμμή που αφήνουν τα αστέρια όταν πέφτουν στον καθάριο ουρανό, εκεί που βρίσκεται ο δικός μας Quorthon. Η ανταλλαγή τώρα πια μπορούμε (!) να πούμε ότι ήταν δίκαιη: ένας θνητός βρίσκεται ανάμεσα σε Θεούς, περήφανος για τα πνευματικά παιδιά του και ένας «Θεός» είναι πια ανάμεσά μας. Ποιος; Ο Θεός των Καταιγίδων, του Θανάτου και της Αιωνιότητας. Ο Crom. Τρέμε Vammatar!

* "…It’s sad but true that death always takes our best ones too early
now, to your tribute, I inflame a never ending Fire…"