Drug Church: «Η τέχνη είχε σκοπό να είναι προκλητική, αλλά και να παραπλανήσει λίγο»

You can read the english version of the interview here.

 Ανά τακτά χρονικά διαστήματα, στο αχανές underground, σκάνε μερικοί κρότοι που στιγματίζουν σκηνές. Ένας τέτοιος πρόσφατος, ήταν η κυκλοφορία του "Cheer" το 2018 από τους Drug Church. Οι Νεοϋορκέζοι έκτοτε, αποτελούν μια από τις πιο διαυγείς και ενδιαφέρουσες φωνές του σύγχρονου post-hardcore. Το φετινό τους άλμπουμ, "Prude", είναι άλλη μια εντυπωσιακή κυκλοφορία, η οποία περιέχει στο έπακρο όλα τα ξεχωριστά στοιχεία που αναδεικνύουν την τραγουδοποιία της μπάντας.  

Δεν εμφανίζονται λοιπόν συχνά, ευκαιρίες για συζητήσεις με μουσικούς τέτοιας πάστας. Η θερμή ανταπόκριση του frontman Patrick Kindlon στην συνέντευξη που θα διαβάσετε παρακάτω, πιστοποιεί όσα ελπίζεις από τέτοιους καλλιτέχνες. Ο τραγουδιστής και στιχουργός, με ρίζες από τα μέρη μας όπως προέκυψε, μας εισάγει στον δαιδαλώδη ψυχισμό του και κατ’ επέκταση κόσμο της μπάντας. Από το hardcore ως μουσική και ως σκηνή, μέχρι τις επιπτώσεις της πανδημίας, και από τον ρόλο των στίχων μέχρι την ωρίμανση ως ιδέα και κατάσταση, ο Kindlon και οι Drug Church αποκαλύπτονται σε μια θυελλώδη συνέντευξη με πλούσιο περιεχόμενο, αλλά και ακόμα ισχυρότερη τροφή για σκέψη.

Χαίρετε, είμαι ο Αποστόλης και σε καλωσορίζω στο Rocking! Συγχαρητήρια για το νέο σας άλμπουμ! Πώς είναι η ανταπόκριση μέχρι στιγμής;

Ευχαριστώ που με προσκαλέσατε. Είμαστε πολύ χαρούμενοι με τα σχόλια που λάβαμε. Ποτέ δεν ξέρεις πώς θα πάει όταν βγάζεις κάτι στον κόσμο. Στο κάτω κάτω, τα περισσότερα πράγματα που οι άνθρωποι μισούν ξεκίνησαν με μερικούς τύπους σε ένα δωμάτιο να λένε, «αυτό θα το λατρέψουν!» Οπότε ποτέ δεν μπορείς να είσαι σίγουρος για το πώς θα γίνει αποδεκτό κάτι. Αλλά υποθέτω ότι αυτή είναι η διασκέδαση σε όλο αυτό.

Πάνε πλέον δύο χρόνια από την κυκλοφορία του "Hygiene". Αναστοχαζόμενος το δίσκο, πώς τον εκλαμβάνεις σε σχέση με την όλη δισκογραφία σας;

Νομίζω ότι όλοι οι μουσικοί δυσκολεύονται να είναι αντικειμενικοί για τα άλμπουμ τους. Είτε τα αγαπούν υπερβολικά, είτε τα μισούν υπερβολικά. Οπότε, δεν υποθέτω ότι είμαι πιο αξιόπιστος από άλλους. Παρ' όλα αυτά, πιστεύω ακόμα ότι είναι ένας δυνατός δίσκος και ότι κατάφερε ακριβώς αυτό που ελπίζω να κάνουν όλοι οι δίσκοι μας – να μας κάνουν 20% καλύτερους από τον προηγούμενο.

Είδα αρκετούς ανθρώπους να χάνουν το μυαλό τους κατά τη διάρκεια της πανδημίας

Πώς επηρέασαν η πανδημία και οι κοινωνικές της επιπτώσεις τον ψυχισμό και τη σχέση σου με τη μουσική κατά τη δημιουργία του άλμπουμ; Επιπρόσθετα, είμαι υποχρεωμένος να σε ρωτήσω τι σε ενέπνευσε να γράψεις ένα κομμάτι όπως το "Detective Lieutenant"!

Φαντάζομαι ότι η πανδημία είχε κάποια επίδραση, σίγουρα. Αλλά δεν μπορώ να είμαι βέβαιος ακριβώς ποια. Η ζωή μου περνούσε από αλλαγές και σε προσωπικό επίπεδο, οπότε είναι σχεδόν αδύνατο να καταλάβω τι είχε τη μεγαλύτερη επίδραση στον δίσκο. Είδα αρκετούς ανθρώπους πραγματικά να χάνουν το μυαλό τους κατά τη διάρκεια της πανδημίας, και αυτό σίγουρα επηρέασε αυτά που γράψαμε. Το "Detective Lieutenant" προέκυψε από την παρατήρηση ότι οι άνθρωποι ξεχνούσαν πώς λειτουργεί η τέχνη. Για μια στιγμή, φάνηκε να πιστεύουν ότι πρέπει να υιοθετήσεις τις απόψεις ή τον τρόπο ζωής του καλλιτέχνη. Κάτι που φυσικά δεν είναι αλήθεια. Μπορείς απλώς να αγαπήσεις την ομορφιά που προσθέτει στον κόσμο.

Διέφερε καθόλου η συνθετική προσέγγιση αυτή τη φορά; Νιώθετε οι ίδιοι άνθρωποι με δύο χρόνια πριν;

Παρόμοια προσέγγιση σε αυτό το άλμπουμ, αλλά ήμουν στο στούντιο για την ηχογράφηση των οργάνων αυτή τη φορά. Κάτι που συνήθως δεν κάνω. Οπότε, ίσως με κάποιον μικρό τρόπο να επηρέασα αυτό το μέρος των πραγμάτων. Αλλά κατά τα άλλα, παρόμοια διαδικασία. Τα παιδιά έρχονται με ιδέες, τις δουλεύουν μέχρι να σχηματιστούν τραγούδια, και μετά πατάνε το κουμπί της ηχογράφησης. Έπειτα ακούω τα τραγούδια μερικές φορές, γράφω τους στίχους και ξαναπατάω την ηχογράφηση. Δεν υπάρχει κάτι περίπλοκο στη διαδικασία της σύνθεσης. Είμαι σε διαφορετική φάση ως άνθρωπος, τόσο ψυχικά όσο και σωματικά, οπότε φαντάζομαι ότι θα υπάρχουν κάποιες αλλαγές στους στίχους που να συνδέονται με αυτό.

Ο τίτλος προέκυψε από την ιδέα ότι είναι εύκολο να αποφεύγεις νέες εμπειρίες από τον φόβο του πώς θα σε αντιληφθούν οι άλλοι

Νιώθω πως το "Prude" είναι ένα από τα πιο προσωπικά άλμπουμ της δισκογραφιάς σας. Υφίσταται κανένα κοινό θέμα ή έμπνευση η οποία να διατρέχει τα τραγούδια του δίσκου; Επιπρόσθετα, θα ήθελες να μας μιλήσεις για το πώς προέκυψαν ο τίτλος και το εξώφυλλο του άλμπουμ;

Όχι, δεν είμαι αρκετά έξυπνος για να διατηρήσω ένα θέμα σε ολόκληρο τον δίσκο. Τουλάχιστον όχι σκόπιμα. Ο τίτλος προέκυψε από την ιδέα ότι είναι εύκολο να αποφεύγεις νέες εμπειρίες από τον φόβο του πώς θα σε αντιληφθούν οι άλλοι. Η τέχνη είχε σκοπό να είναι προκλητική, αλλά και να παραπλανήσει λίγο. Γιατί το «συντηρητικός» (σ.σ. "prude") με αυτή την έννοια δεν σημαίνει φόβο για τη σεξουαλική εμπειρία, αλλά για την εμπειρία γενικότερα.

Πολλές φορές οι μουσικοί είναι τόσο κοντά στο υλικό που δεν ξέρουν πραγματικά τι θέλουν να πουν με αυτό

Καθώς ακούω το "Prude", μου μεταδίδεται μια αίσθηση πως ενώ είναι πνιγμένο μέσα στον ωμό ρεαλισμό, ζέχνει ελπίδας. Αντιλαμβάνομαι πως αυτό είναι απλώς η ερμηνεία μου, αλλά νιώθεις έτσι για τη μουσική σου; Πώς σε επηρεάζει σε προσωπικό επίπεδο;

Είναι όμορφο να το ακούω αυτό για το δίσκο. Νομίζω πως πολλές φορές οι μουσικοί είναι τόσο κοντά στο υλικό που δεν ξέρουν πραγματικά τι θέλουν να πουν με αυτό. Οι στίχοι εμφανίζονται στο μυαλό σου, και μόνο αργότερα συνειδητοποιείς κάποια από τα πράγματα που πραγματικά έλεγες. Αλλά δεν με πειράζει η ιδέα του να είμαι αισιόδοξος.

Νομίζω ότι το «το προσωπικό είναι πολιτικό», είναι ένα σύνθημα που οι άνθρωποι επαναλαμβάνουν χωρίς να σκέφτονται τις συνέπειες

Οι ιστορίες σου είχαν ανέκαθεν μια αδυναμία στις περιθωριακές προσωπικότητες, μια συμπάθεια προς τα αναπόφευκτα στραβοπατήματα της ζωής, και όμως ποτέ δεν κάνεις κύρηγμα αναφορικά με το «τι είναι σωστό ή ιδεατό». Σε ποιο βαθμό, ξεκινάς να αντιμετωπίζεις προσωπικά ζητήματα ως μέρη μιας ευρύτερης πολιτικής αντιπαράθεσης;

Δεν λαμβάνω υπόψη τον ευρύτερο πολιτικό λόγο καθόλου. Νομίζω ότι το «το προσωπικό είναι πολιτικό», είναι ένα σύνθημα που οι άνθρωποι επαναλαμβάνουν χωρίς να σκέφτονται τις συνέπειες. Αν τα πάντα είναι ένα πράγμα, τότε η φράση ακυρώνει τον εαυτό της και δεν έχει χρησιμότητα. Είναι λίγο σαν να λες, «το είναι είναι ύπαρξη.» Όχι πολύ χρήσιμο. Είμαι ένα άτομο που μιλάει για ατομικά πράγματα. Οι άνθρωποι συχνά ερμηνεύουν κοινωνική και ταξική πολιτική στα έργα μου, και δεν έχω πρόβλημα με αυτό. Αλλά δεν είναι ποτέ σκόπιμο από την πλευρά μου. Απλώς γράφω για συγκεκριμένα πράγματα που με απασχολούν.

Θα ήθελες να μου αναφέρεις μερικές από τις εξωμουσικές επιρροές που επηρεάζουν τον τρόπο που συνθέτεις; Αγαπημένοι συγγραφείς που θα ήθελες να μοιραστείς με το αναγνωστικό μας κοινό;

Δύσκολη ερώτηση, γιατί υπάρχει υλικό που νομίζω ότι με επηρεάζει και μετά υπάρχει το υλικό που πιθανότατα με επηρεάζει στην πραγματικότητα. Είναι πολύ δύσκολο να ξέρεις τι πραγματικά διεισδύει στο μυαλό σου και τι απλώς θα ήθελες να διεισδύσει. Τα κόμικς αποτελούν την προτιμώμενη ανάγνωσή μου, και τώρα με έβαλες να σκέφτομαι ποιοι δημιουργοί κόμικς μπορεί να έχουν επηρεάσει τη δουλειά μου. Υποθέτω ότι ο Pat Mills έχει καταφέρει να εισχωρήσει με κάποιο τρόπο στις επιρροές μου. Η δουλειά του είναι συχνά διδακτική, κι εγώ προσπαθώ να μην είμαι. Αλλά το καλύτερο υλικό του στάζει από έναν αστείο κυνισμό που απολαμβάνω.

Μου πήρε καιρό να νιώσω άνετα με τον κόσμο να τραγουδάει μαζί μου στις συναυλίες

Πώς είναι το συναίσθημα του να ακούς τον κόσμο να χάνει τη φωνή του τραγουδώντας τους στίχους σου ζωντανά; Πώς προσεγγίζεις μια ζωντανή εμφάνιση, ως καλλιτέχνης;

Μου πήρε καιρό να νιώσω άνετα με τον κόσμο να τραγουδάει μαζί μου στις συναυλίες. Δεν θεωρώ ότι είμαι ένα άτομο με το οποίο μπορούν να ταυτιστεί κανείς εύκολα, οπότε είναι πάντα ωραίο να ανακαλύπτω ότι οι άνθρωποι συνδέονται με τους στίχους. Δεν υπεραναλύω τις ζωντανές εμφανίσεις. Απλώς προσπαθώ να βεβαιωθώ ότι εκφράζομαι πρώτα και κύρια και μετά προσπαθώ επίσης να μην κάνω εντελώς λάθος τους στίχους.

O καθένας ορίζει το hardcore διαφορετικά, τόσο ως ήχο όσο και ως τρόπο ζωής

Νιώθετε μέρος της hardcore σκηνής; Πώς συνδέεστε με το ήθος της σήμερα; Αυτός ο θυμός υπάρχει ακόμα μέσα σου, και αν ναι, υπό ποια μορφή;

Μουσικά, ο ορισμός μου για το hardcore είναι πιθανώς πολύ στενός για να συμπεριλάβει τους Drug Church. Αλλά φαίνεται ξεκάθαρο ότι ξέρω μόνο πώς να παίζω hardcore μουσική. Οπότε, δεν είμαι σίγουρος πώς θα ορίζα την μπάντα. Είμαι πολύ κοντά για να το πω. Είμαι άνετος με ό,τι ακούει ο κόσμος σε εμάς. Απλώς χαίρομαι που κάποιος ακούει. Το ερώτημα σχετικά με την ηθική είναι περίπλοκο. Διότι οι ορισμοί διαφέρουν τόσο πολύ. Είναι το hardcore μια κουλτούρα της νεολαίας; Είμαι πολύ μεγάλος για να συμπεριληφθώ σε αυτό.

Είναι το hardcore μια δέσμευση να αποφεύγεις την κυρίαρχη μουσική κουλτούρα; Παίζω σε φεστιβάλ με mainstream καλλιτέχνες. Είναι θέμα του μηνύματος; Δεν έχω κάποιο μήνυμα εκτός από το να προσπαθώ να εκφράσω τις σκέψεις και τα συναισθήματά μου. Οπότε νομίζω ότι ο καθένας ορίζει το hardcore διαφορετικά, τόσο ως ήχο όσο και ως τρόπο ζωής. Και είμαι σίγουρος ότι ορίζω τη λέξη με τρόπο που να είναι αποδεκτός από μερικούς ανθρώπους, ενώ για άλλους μπορεί να είναι πολύ μακριά από αυτό. Δεν περνάω πολύ χρόνο σκεπτόμενος τον εαυτό μου, οπότε πιθανόν να μην είμαι σε θέση να ορίσω τον εαυτό μου με ακρίβεια.

Τι θα άλλαζες στην ευρύτερη punk κοινότητα, αν είχες τη δυνατότητα;

Δεν ξέρω αν θα άλλαζα κάτι, γιατί τότε θα ένιωθα ότι ανακατευθύνω ένα ρεύμα ποταμού. Είναι θέμα του ποταμού να αποφασίσει την κατεύθυνσή του και όσο περισσότερο ανακατεύεται ο άνθρωπος με αυτόν, τόσο μεγαλύτερη είναι η πιθανότητα ζημιάς. Νομίζω ότι οποιαδήποτε συμβολή μου πρέπει να γίνεται χωρίς να προσπαθώ να το διαμορφώσω.

Νιώθω πως προσεγγίσατε ένα διαφορετικό κοινό με το "Cheer" του 2018. Συμφωνείς; Πόσο σημαντικό θεωρείς τον εν λόγω δίσκο για την εξέλιξή σας ως μπάντα;

Συμφωνώ. Νομίζω πως μας καθιέρωσε ως μια «πραγματική» μπάντα σε πολύ κόσμο. Μουσικά, νομίζω πως βρισκόμασταν σε μια αργή μα σταθερή εξέλιξη και αυτό το άλμπουμ αντιπροσωπεύει την εποχή που συρθήκαμε στην στεριά.

Σκέφτομαι όλους τους μουσικούς που μεγάλωσα ακούγοντας, ως κατεστραμμένους γέρους

Το grunge και το alt-rock γενικότερα, ήταν ανέκαθεν σημαντικά μέρη του ήχου σας. Υπάρχουν καθόλου μπάντες και μουσικοί που θαυμάζεις ακόμη; Πώς κρίνεις τα παιδικά σου είδωλα, αν είχες, σήμερα;

Δεν ήμουν συνδεδεμένος με το grunge όταν συνέβαινε. Έπαιρνα τη μουσική μου από τη δημόσια βιβλιοθήκη, οπότε οι περισσότεροι καλλιτέχνες που άκουγα ήταν από την προηγούμενη γενιά. Μέχρι να αρχίσω να ασχολούμαι με τη μουσική που συνέβαινε γύρω μου, ήμουν πολύ κολλημένος με το punk και το hardcore για να αφιερώσω πολύ χρόνο στο grunge. Αλλά μου αρέσουν αρκετές από τις μπάντες του college rock που ήταν προπομποί του grunge.

Σκέφτομαι όλους τους μουσικούς που μεγάλωσα ακούγοντας ως κατεστραμμένους γέρους. Και δεν το λέω αυτό με καμία κρίση. Νομίζω ότι είναι σπουδαίοι. Αλλά είναι απλώς άνθρωποι που ήταν πολύ καλοί σε ένα πράγμα και πιθανόν έχουν πολλές προσωπικές αδυναμίες εκτός αυτού του ενός πράγματος. Οπότε είμαι ευτυχισμένος για τις επιτυχίες τους και όταν κάνουν κάτι ανόητο δεν του δίνω πολλή σημασία. Οι περισσότεροι άνθρωποι κάνουν ανόητα πράγματα κατά καιρούς.

Το "Myopic" ήταν το πρώτο δείγμα μέσα από το "Prude", ένα κομμάτι που κυκλοφόρησε πριν ένα χρόνο. Γιατί το επιλέξατε ως βασικό single της νέας εποχής σας;

Το πετάξαμε αυτό έξω στον κόσμο χωρίς πολλή σκέψη για τον δίσκο. Αν δεν ταίριαζε με το υπόλοιπο υλικό που γράψαμε, θα το αφήναμε έξω από το "Prude". Αλλά το αγαπάμε να το παίζουμε και προσθέτει πολύ ενέργεια στον δίσκο, οπότε νομίζω ότι ήταν η σωστή επιλογή να το συμπεριλάβουμε.

Θα ήθελες να μοιραστείς μαζί μας την ιστορία πίσω από το "Business Ethics?

Διστάζω να μοιραστώ πολλά επειδή ανησυχώ πως θα φάω μήνυση.

Έχω φίλους, όχι μια κοινότητα

Στο outro του "Chow", επαναλαμβάνεις "keeping your circle small, is how you rescue yourself". Αυτή η κοσμοθεωρία σου άνθισε μέσω δοκιμασιών και αποτυχιών ανά τα χρόνια, ή την υποστήριζες από τα νιάτα σου;

Μερικές φορές με περιγράφουν ως αντιρρησία, αλλά νομίζω ότι αυτό είναι απλώς μια λέξη που χρησιμοποιούν οι άνθρωποι για να απορρίψουν κάποιον που δεν θέλουν να ακούσουν. Η αλήθεια είναι ότι όταν βλέπω πολλούς ανθρώπους να κάνουν κάτι, αμέσως είμαι σκεπτικός για αυτό το πράγμα. Έτσι ήμουν πάντα. Δεν εμπιστεύομαι αυτά που λέει ο κόσμος ότι είναι καλά. Και νομίζω ότι η κοινότητα για χάρη της κοινότητας είναι μια ασθένεια του εγκεφάλου. Αν ο σκοπός της κοινότητας είναι να διαιωνίζεται, τότε η αξία του ατόμου βασίζεται μόνο στην προώθηση αυτού του πράγματος; Δεν με ενδιαφέρει να κρίνω με αυτόν τον τρόπο. Η αξία μου υπάρχει έξω από το τι μπορώ να κάνω για τους άλλους. Πάντα έτσι ένιωθα, αλλά νομίζω ότι η εμπειρία το έχει καταστήσει μια πολύ ξεκάθαρη αλήθεια για μένα. Έχω φίλους, όχι μια κοινότητα.

Νιώθω πως τα "Demolition Man" και "Peer Review", αποτελούν μουσικά και θεματικά ένα ενδιαφέρον δίπολο. Για σας, δύναται η αποδοχή της φύσης μας και του παράλογου της ζωής χωρίς εγγενές νόημα, να συνυπάρξουν με μια προσωπική και συλλογική προσπάθεια για να είμαστε καλύτεροι;

«Δεν μπορείς να πεις σε κανέναν τι να κάνει. (σ.σ. "Can't tell no one what to do.")

Εδώ στο Rocking, έχουμε ένα μηνιαίο άρθρο όπου δημοσιεύουμε τις playlists μας. Θα ήταν τέλειο να ήσουν καλεσμένος μας και να μας παρέθετες τους πέντε δίσκους που ακούς περισσότερο αυτή την εποχή του χρόνου!

- Για φθινοπωρινές βόλτες, δεν μπορείς να κάνεις λάθος με τους Zomes. Όλα είναι όμορφα, αλλά όσοι θέλουν τραγούδια με φωνητικά ας ακούσουν τα "Near Unison" και "Love's Lesson".

- Πρόσφατα έγραψα μερικές σημειώσεις για την επανέκδοση ενός άλμπουμ των 7 Seconds και με έβαλε σε διάθεση να ξανακούσω όλο το υλικό τους. Υπέροχα κομμάτια. Όλοι στη Γη πρέπει να ακούσουν το "New Wind" και το "Praise EP".

- Αυτή την εβδομάδα ακούω Gordon Lightfoot στο βαν. Το "Sundown" τράβηξε την προσοχή μου προχθές, και συνειδητοποίησα ότι το είχα ακούσει εκατομμύρια φορές χωρίς να έχω ψάξει ποτέ για τι μιλάει. Η απάντηση είναι λίγο άσχημη, αλλά το άλμπουμ με τον ίδιο τίτλο, "Sundown", είναι πανέμορφο.

- Ξεκινώ μια νέα ζωή στην Αυστραλία, οπότε προσπαθώ να ενημερωθώ για την ιστορία του ροκ σε αυτή τη χώρα. Πρόσφατα παίξαμε σε ένα φεστιβάλ και μοιραστήκαμε το green room με τους Cosmic Psychos, κάτι που ήταν φοβερό. Είμαι πιο εξοικειωμένος με τα "Go The Hack" και "Blokes You Can Trust". Και τα δύο είναι υπέροχα.

- Το φθινόπωρο είναι επίσης ιδανικό για Wovenhand. Δοκίμασε το "The Threshingfloor". Είναι σαν τους Echo & the Bunnymen να παίζουν neofolk.

Τελευταίες ερωτήσεις, και θα ήθελα να σε ευχαριστήσω για το χρόνο σου! Πώς βλέπεις τους Drug Church σε πέντε χρόνια; Υπάρχουν μελλοντικά πλάνα που θα ήθελες να μοιραστείς; Ο επίλογος δικός σου!

Ευχαριστώ για τις προσεγμένες ερωτήσεις σου. Και ευχαριστώ τους Έλληνες αναγνώστες που θα διαβάσουν αυτή τη συνέντευξη. Η οικογένεια της μητέρας μου είναι από την Κρήτη, και ελπίζω να εξερευνήσω το νησί σύντομα. Όσο για τους στόχους μου, είμαι αρκετά απλός. Ελπίζω σε πέντε χρόνια να φτιάχνω ακόμα μουσική που να ταιριάζει στις ευαισθησίες μου και να αντικατοπτρίζει τα ενδιαφέροντά μου. Ένα μεγάλο μέρος του πώς σε αντιλαμβάνονται οι άλλοι είναι εκτός του ελέγχου σου, οπότε ανησυχώ μόνο για το να εκφράζω τον εαυτό μου με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Και μετά βλέπω πού θα με πάει.