Bob Urh & The Bare Bones

Swamp O Delic

Green Cookie (2007)
Από τον Κώστα Σακκαλή, 09/04/2008
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

Δεν είναι συχνό φαινόμενο, όταν έχουν εφευρεθεί τόσες ταμπέλες για να περιγράψουμε τις μουσικές τάσεις, να εμφανίζεται ένας δίσκος ο οποίος να μην κολλάει σε καμία απολύτως. Ευτυχώς τη λύση εδώ τη δίνει ο ίδιος ο δημιουργός του δίσκου, ο οποίος με τον τίτλο της δουλειάς του εγκαινιάζει έναν καινούργιο και απολύτως ταιριαστό όρο για αυτό που παίζει.

"Swamp-o-delic" λοιπόν είναι αυτό που ευαγγελίζεται ο Bob Urh. Πρωταγωνιστής εδώ είναι η κιθάρα και η φωνή του σε 15 συνθέσεις, το σύνολο των οποίων είναι δικές του, εξαιρουμένης μίας διασκευής στο "Ramblin Man" του Hank Williams. Απογυμνωμένα, «βαλτώδη» blues με παραμόρφωση στην κιθάρα που θυμίζει Velvet Underground, κάποια psychobilly περάσματα και μία γενικότερη ψυχεδελική αισθητική είναι η πλησιέστερη εκδοχή που μπορεί να δώσει κανείς.

Η ποιότητα της ηχογράφησης είναι στοιχειώδης, και ίσως και χαμηλότερη, και δίνει την αίσθηση ότι έχει πραγματοποιηθεί σε σπιτικό κασετόφωνο. Αυτό πάντως είναι σαφώς επιτηδευμένο και προστίθεται στον ήχο που επιδιώκει να πετύχει ο Urh. Δεν είναι τυχαίο ότι στο "Boom Boom A Zoom Zoom" η κιθάρα ακούγεται σα να είναι ηχογραφημένη από το διπλανό δωμάτιο! Η δε δεξιοτεχνία του Αμερικανού κιθαρίστα δεν είναι σε καμία περίπτωση άξια ιδιαίτερης αναφοράς, ενισχύοντας την ερασιτεχνικότητα του όλου εγχειρήματος. Σπάνια θα ακούσει κανείς άλλα όργανα να συμμετέχουν, σποραδικά μόνο κάποια φυσαρμόνικα θα κάνει την εμφάνισή της και άλλοτε κάποια πλήκτρα που κι αυτά ακούγονται αλλού, σαν φάλτσο ringtone κινητού πρώτης γενιάς, και αλλού σαν εκκλησιαστικό όργανο.

Κι όμως. Παρά την αρχική παγομάρα και το σάστισμα από την απροσδόκητη ακολουθία ήχων που αποτελούν τις συνθέσεις του Urh, δε μπορείς να μην εκτιμήσεις ότι όλα αυτά έχουν κάποιο σκοπό. Τη δημιουργία μιας στοιχειωμένης ατμόσφαιρας, προερχόμενη ίσως από τα βάθη των βάλτων της Νέας Ορλεάνης, εκεί που οι σκελετοί σηκώνονται και οι νεκροκεφαλές τραγουδάνε υπό τους ήχους των ψαλμών κάποιων voodoo μάγων.

Ομολογώ ότι με μεγάλη δυσκολία θα ξαναβάλω το cd να παίξει στο στερεοφωνικό μου. Από την άλλη όμως είναι αλήθεια ότι έχοντας ακούσει το δίσκο αρκετές φορές προκειμένου να βγάλω τα συμπεράσματά μου, δεν κρύβω ότι έχει καταφέρει να αφήσει το στίγμα του πάνω μου, σαν ταινία τρόμου που όσο κι αν προσπαθείς να την ξεχάσεις επανέρχεται στη μνήμη σου.

  • SHARE
  • TWEET