Battle Of Mice

Η πρώτη γνωριμία μου με τους Battle Of Mice ήταν από το split που έκαναν με τους Red Sparowes και τους Made Out Of Babies. Βασικά αυτό που μόλις είπα ήταν λίγο άτοπο επειδή... οι Battle Of Mice στην ουσία απαρτίζονται κυρίως από μέλη των άλλων δύο γκρουπ που ανέφερα. Χάρηκα ειλικρινά πάρα πολύ όταν είδα ότι στο γκρουπ αυτό συμμετέχει η τραγουδίστρια των Made Out Of Babies, επειδή γενικά τη θεωρώ μια ταλαντούχα τραγουδίστρια αυτής της σκηνής. Και να λοιπόν που η νέα δουλειά του συγκροτήματος επιτέλους έφτασε στα χέρια μου. Ανυπομονούσα να ακούσω το αποτέλεσμα αυτής της συνεργασίας...

Με μια λέξη θα σας περιγράψω την ποιότητα της συνεργασίας αυτής. Κυριολεκτικά... "θερίζει"! Μιλάμε εδώ για έναν δίσκο που ουσιαστικά είναι η μίξη των μουσικών ταυτοτήτων των δύο συγκροτημάτων από τα οποία προέρχονται τα μέλη του γκρουπ. Έχουμε μια post rock δημιουργία που προσεγγίζει το στυλ των Red Sparowes ως ιδίωμα, αλλά τα βασικά χαρακτηριστικά της μπάντας φέρνουν πιο πολύ στην ταυτότητα των Made Out Of Babies. Βασικά πιστεύω ότι έτσι περίπου θα ακούγονταν οι Made Out Of Babies αν έπαιζαν post rock και έγραφαν κομμάτια με τη νοοτροπία που έχουν και τώρα. Θα προσπαθήσω να ξεκαθαρίσω λίγο το τοπίο για όσους δεν είναι γνώστες των δύο αυτών συγκροτημάτων...

Από τη μία έχουμε ταξιδιάρικες μελωδίες και αρκετά σημεία στη μουσική που υποδηλώνουν ότι οι Red Sparowes έχουν βάλει το χέρι τους. Από την άλλη όμως, ορισμένα ξεσπάσματα δεν είναι τόσο τυπικά για το συγκεκριμένο γκρουπ και καταλαβαίνεις ότι η μουσική ως στυλ έχει προσαρμοστεί στο κλίμα των φωνητικών. Για όσους δεν έχουν ακούσει την ερμηνεία της Julie Christmas στις δουλειές που έχει κυκλοφορήσει, το παραπάνω κλίμα αναφέρεται στα φάλτσα που χρησιμοποιεί επίτηδες. Για κάποιον μπορεί να είναι κάτι το αρνητικό αυτό. Το θέμα είναι ότι στη συγκεκριμένη περίπτωση, η εν λόγω τραγουδίστρια ξέρει που και πως να χρησιμοποιήσει τη φωνή της και αυτό όχι μόνο δε χαλάει, αλλά αντιθέτως βελτιώνει το τελικό αποτέλεσμα. Θεωρήστε το κάτι αντίστοιχο με αυτό που έκανε ο Quorthon στους Bathory. Αν και το μουσικό κλίμα της μουσικής που έγραφε δεν έχει καμία σχέση με τους Battle Of Mice, το ανέφερα για να τονίσω το εξής: σε ποιον δε σηκώνεται η τρίχα όταν ακούει τα επικά φάλτσα του στο "One Rode To Asa Bay";

Είμαι σίγουρος ότι η ερμηνεία της σε αυτή την κυκλοφορία είναι μια από τις καλύτερες που έχω ακούσει φέτος (ειδικά όταν ακούω τα ξεσπάσματα της στο "At The Base Of The Giant's Throat" αναρωτιέμαι τι ωκεανούς συναισθηματικής φόρτισης κρύβει μέσα της αυτή η κοπέλα). Από την άλλη, η μουσική δε χάνει καθόλου. Οι ιδέες ακούγονται αρκετά φρέσκιες και στην τελική αυτός ο δίσκος σε κάνει να αναρωτιέσαι πως γίνεται να βγαίνουν τόσο πολλοί και καλοί post rock δίσκοι σήμερα. Είναι πια γεγονός ότι το είδος αυτό έχει γίνει μόδα και ότι αυτή η μόδα έχει γεννήσει πολλούς καλούς δίσκους και αρκετά αριστουργήματα.

Εγώ το μόνο που έχω να πω είναι αυτό: ας το ζήσουμε και ας το απολαύσουμε τώρα που είναι ακόμα στην ακμή του, πριν το πάρει η κατηφόρα, όπως γίνεται εξ' άλλου και με όλα τα μουσικά είδη και κοινωνικά φαινόμενα γενικότερα. Ένα προϊόν της ακμής αυτού του μουσικού ιδιώματος είναι και το "A Day Of Nights" των Battle Of Mice. Το αν θα επιλέξετε να του δώσετε μια ευκαιρία είναι δικό σας θέμα. Εγώ πάντως έχω περάσει αρκετά ευχάριστα ακούγοντας το...