Spirit Possession

Το δεύτερο άλμπουμ των Spirit Possession από τη στιγμή της ανακοίνωσής του έγινε μια από τις πιο πολυαναμενόμενες κυκλοφορίες της χρονιάς στο black metal. Τρία χρόνια μετά το ομότιτλο ντεμπούτο του, το σχήμα από το Portland επανήλθε με το "Of The Sign…" έτοιμο να επιβεβαιώσει τον όποιο ντόρο είχε προκαλέσει. Η προσέγγιση του ντουέτου, ακολουθεί το δόγμα του '80s - early '90s black metal που δεν έχει ρίζες από τη Σκανδιναβία. Πρώτο κύμα, heavy/thrash επιρροές, ιταλική/ελληνική/κεντροευρωπαϊκή σκηνή, Negative Plane, Funereal Presence, Cultes Des Ghoules. Λύσσα δηλαδή.

Από τα τέλη Μαρτίου όταν και κατέφθασε, το "Of The Sign.." είναι από τις κυκλοφορίες που παίζουν σταθερά στα ηχεία μου. Η ζωντανή εμπειρία της εμφάνισής τους στο φετινό Roadburn Festival, όπως αναφέραμε, επιβεβαίωσε όσα περιμέναμε από αυτή. Ο ήχος των Spirit Possession είναι πειστικός, ξεχειλίζει αφοσίωσης, και ειδικά κιθαριστικά, ξεδιπλώνει ένα ολόκληρο μικρόκοσμο. Σε 42 λεπτά, οι Αμερικανοί καταφέρνουν να χωρέσουν πληθώρα ιδεών με τέτοιο τρόπο ώστε να δημιουργούν μια πυρακτωμένη γροθιά. Οι εναλλαγές, τα φωνητικά, τα leads, ο τρόπος που τύμπανα και μπάσο συντονίζονται ρυθμικά, καθιστούν τις εννέα συνθέσεις του δίσκου άκρως ακαταμάχητες, στα όρια του εθισμού.

Πράγματι, η ορμή των Spirit Possession, και κυρίως ο τρόπος που συνδυάζουν τα μουσικά θέματα, ηχούν άκρως πειστικά. Τα synth-ια και τα ηλεκτρονικά στοιχεία που μεσολαβούν ως ιντερλούδια εντείνουν τον εφιάλτη, μετατρέποντας τις black metal επιθέσεις ως πιο εκλεκτικές όταν έρχεται η σειρά τους. Οι Celtic Frost, Bathory και Mercyful Fate μπαίνουν δίπλα στους πρώιμους Samael, Tormentor, Mortuary Drape, Necromantia και Aura Noir, και δημιουργούν ένα αδιανόητο αποτέλεσμα. Ακούς το "Practitioners Of Power" και χάνεσαι ανάμεσα στα "ugh!" εξαιτίας των τρομακτικών riffs. Στο "Second Possession" η αύρα των Darkthrone, όχι η προφανής, αλλά αυτή της τεχνογνωσίας και του ωμού φιλτραρτίσματος επιρροών, κυριαρχεί αλλά δεν επικαλύπτει. Οι Spirit Possession ηχούν δίχως αύριο.

Είναι γεγονός πως η άποψη των Αμερικανών επανέρχεται τακτικότερα πρόσφατα, με ποιοτικά αποτελέσματα. Σχήματα όπως οι Malokarpatan, Devil Master, Predatory Light, Wode και Arnaut Pavle δεν καταλαβαίνουν από περιορισμούς και παραδίδουν εξαιρετικές κυκλοφορίες. Σε αυτό το πλαίσιο, ο ήχος του "Of The Sign…" μπορεί να μην προσκομίζει τίποτα το νέο, ούτε όμως και κάτι απόλυτα ανανεωτικό. Γιατί λοιπόν, από τον κυκεώνα κυκλοφοριών στο ιδίωμα, να ακούσει κανένα το δεύτερο άλμπουμ των Spirit Possession, δεδομένου του ελάχιστου διαθέσιμου χρόνου;

Θα απαντήσω ξαναβάζοντας να παίξει το εννιάλεπτο "Enter The Golden Sign". Κατά τη διάρκειά του, καθίσταται σαφές, πως ο απώτερος στόχος των Spirit Possession δεν είναι να δημιουργήσουν ένα riff-άτο black metal τυφώνα που απλά θα εντυπωσιάζει δίχως ουσία, αλλά αναζητούν κάτι το μεγαλειώδες σε αυτή την προσέγγιση. Από το reverb, τα echoes, τα ηχητικά στρώματα, μέχρι την τελευταία νότα, η κολασμένη ηχητική επίθεση της μπάντας μεταδίδει ένα αίσθημα επικινδυνότητας.

Όσο διαρκεί το "Of The Sign…" το black metal φαντάζει σαν το απόλυτο και πλέον σημαντικό ιδίωμα του ακραίου ήχου. Ο αποκρυφισμός δεν λειτουργεί απλώς ως μια υποκριτική αισθητική συνιστώσα, αλλά στη μουσική των Spirit Possession φαντάζει ως το μαγεμένο δαιμόνιο που καραδοκεί στις σκιές. Αν σου αρέσει το black metal και αναζητείς πράγματα πέραν της επιφανειακής σκοτεινής ατμόσφαιρας, οφείλεις να ακούσεις το "Of The Sign.." διότι είναι μια θορυβώδης επαναφορά στην τάξη. Αυτή που αναβλύζει μέσα από τις πύλες της Κολάσεως. Αυτή την τάξη, που υπενθυμίζει πως το ιδίωμα έχει τρομακτικά περιθώρια σύνθεσης και μουσικότητας, ακόμα και στην πλέον πρωτόλεια και ευθεία του μορφή. Επίσης, εξωφυλλάρα.

Bandcamp
Youtube