Bare Infinity

Οι Bare Infinity είναι ένα σπουδαίο παράδειγμα ότι το συμφωνικό metal μπορεί να ευδοκιμήσει και σε θερμότερα κλίματα από αυτό της Φινλανδίας. Μετά από αρκετά χρόνια παρουσίας στα συναυλιακά δρώμενα της χώρας μας, οι Βare Infinity προχωρούν στην πρώτη επίσημη κυκλοφορία τους, γεγονός που έμοιαζε ως λογικότατη συνέπεια της πορείας τους, που ως βασικό σημείο αναφοράς έχει την παρουσία του group ως support στους Epica το 2007 αλλά και αυτή στο International Gothic Convention Festival στην Ιταλία, όπου και εκπροσώπησαν τη χώρα μας.

Η εισαγωγή του album με το ορχηστρικό "Initium" νομίζω ότι περικλείει όλη τη νοοτροπία της μπάντας, κάθε δυνατό της σημείο αλλά και τις ελάχιστες αδυναμίες της. Ακόμα και όταν η πολύ όμορφη γυναικεία φωνή, που επέλεξαν τα υπόλοιπα μέλη του group να αντικαταστήσει ένα ιδρυτικό μέλος, εντάσσεται στο μουσικό σύνολο, η αίσθηση αυτή των ορχηστρικών συνθέσεων δε μεταβάλλεται παρά μόνο στο ελάχιστο. Αποτέλεσμα αυτού η ενιαία αίσθηση ότι ακούς ένα μεγαλεπήβολο έργο που πηγάζει από τη μουσική γνώση του κιθαρίστα και συνθέτη της μπάντας, Thomas, μια ηγετική φυσιογνωμία, γύρω από την οποία δένει μια καλοδουλεμένη μπάντα.

Το βασικό όπλο των Bare Infinity είναι οι πολύ προσεγμένες συνθέσεις, με αιχμή του δόρατος ασφαλώς το "Always Forever Part I", που αποτελεί και την επιλογή για το πρώτο video clip και τον τίτλο του album. Οι συνθέσεις αυτές όμως κρύβουν και μια μεγάλη παγίδα για τη μπάντα. Το ύφος τους, ο τρόπος ενορχήστρωσης και οι βασικές τους ιδέες θα μπορούσαν να εξελιχθούν πλήρως και να πετύχουν στο ακέραιο το αποτέλεσμά τους με μια παραγωγή που βασίζεται σε ένα πέρα από κάθε ελληνική πραγματικότητα budget. Κι όμως, ο ήχος που αποπνέει το album δίνει μια σαφέστατη «εικόνα» που δε μπορεί να σε αφήσει αδιάφορο, ειδικά όταν είσαι οπαδός ενός ιδιώματος που γνώρισε ιδιαίτερη έξαρση μέσα από τους Nightwish και διατηρήθηκε μέσα από τη μουσική των ιδίων ασφαλώς αλλά και groups όπως οι Epica, οι Sirenia και πολλών ακόμα.

Το τέλος της ακρόασης σε βρίσκει ιδιαίτερα ευχαριστημένο. Γεμάτο από όμορφες μελωδίες που δένουν με μια νοσταλγική τάση φυγής προς τη βορειότερη πλευρά της Ευρώπης. Ένα όμορφο ταξίδι που δε σταματά σε κανένα μικρό ηχητικό παράπτωμα, καθώς ο προορισμός είναι σαφής και μάλλον τοποθετείται σε μια μελλοντική δουλειά των «δικών μας» Bare Infinity.