Arc Of Ascent

Θα το ανοίξω το θέμα, δεν μπορώ να μην το κάνω, θα σκάσω. Δεν ξέρω τί είναι τελικά προτιμότερο, η πρωτότυπη/πρωτοποριακή μουσική ή μήπως η καλή μουσική; Ακυρώνω το ερώτημα διότι μου έσκασαν ενοχλητικές αναμνήσεις και προβαίνω σε βαρυσήμαντη δήλωση. Αδυνατώ να κατανοήσω το επιχείρημα που δεν αναγνωρίζει την ποιότητα ενός δίσκου λόγω των μουσικών επιρροών των δημιουργών του: «Και γιατί να ακούσω το "The Higher Key" και δεν βάζω όλη την δισκογραφία των Om και των Monster Magnet»; Βαλ’ τη ρε φίλος και την μία και την άλλη, μη γυρνάς όμως την πλάτη σου επιδεικτικά στους Arc Of Ascent και σε κάθε άλλη μπάντα που τόλμησε να εξωτερικεύσει τα ακούσματα των μελών του και να εκτεθεί στα αφτιά σου.

Την έκαναν την έκπληξή τους οι Νεοζηλανδοί έπειτα από το "Circle Of The Sun", ενός εκ των κορυφαίων δίσκων για το 2010 και, κάμποσοι πρόγονοί τους γούρλωσαν τα μάτια. Απαιτεί τρομερή εμπιστοσύνη στις δυνατότητές σου, ίσως και μια τζούρα αυθάδειας για να συνθέσεις ένα δίσκο σαν το "The Higher Key" και ο Craig Williamson μόνο τυχαίος δεν μπορεί να χαρακτηριστεί. Αν στο ντεμπούτο των Arc Of Ascent έκλεισε το μάτι στον Lee Dorian και χτύπησε στωικά την πλάτη των Spiritual Beggars, δύο χρόνια μετά ξηγιέται και πάλι μόρτικα με σημείο αναφοράς δύο σπουδαία συγκροτήματα του χώρου.

Ο ήχος βρωμάει Om όχι μόνο από χιλιόμετρα και η ατμόσφαιρα του δίσκου παραπέμπει στις space στιγμές του πάλαι ποτέ ένδοξου παρελθόντος των Monster Magnet. Copy-paste; Όχι ρε, σοβαρέψου. Ο άνθρωπος έχει φωνάρα, είναι μουσικαράς από αρχαιοτάτων, συνέθεσε το "National Acrobat" του 2012 ("Land Of Tides") και όχι των φτωχών αγαπημένε μου, τί περισσότερο επομένως χρειάζεσαι για να μην τον καταραστείς; Ναι, δεν είναι πρωτότυπος. So fucking what; Ρίξε μιά ματιά στους στίχους, κάτι θα σου πουν κι αυτοί. Δώσε λίγο έμφαση στην ογκώδη και συνάμα καθάρια παραγωγή και το πρόσημο θα γίνει θετικό σιγά σιγά.

Είναι όμως και λίγο προκλητικός ο τύπος, δεν λέω. Δεν έψαξα για κάποια μέτρια στιγμή ανάμεσα στις 6 συνθέσεις και στα 43 λεπτά διάρκειας του "The Higher Key", έψαξα για μία απλώς καλή και δεν την εντόπισα, με αποκορύφωμα την εισαγωγή του "Elemental Kingdom" και τη φυσική του συνέχεια. Ίσως η τελειότερη φετινή ενορχήστρωση σε ό,τι έχει ακούσει το αφτί μου μέχρι στιγμής. Γι’ αυτό σου λέω, δεν σου πάει επί του παρόντος ο ρόλος του συνήγορου του Διαβόλου, άσε που, πιο προκατειλημμένος ...κουφαίνεσαι.