Σαρδέλες και σαμιαμίδια

Ο Νίκος Παπαδογιάννης αναρωτιέται πώς θα χωρέσουν 3,7 άνθρωποι σε ένα τετραγωνικό μέτρο

Από τον Νίκο Παπαδογιάννη, 02/03/2016 @ 08:39

Θα ακούσατε, ίσως, ότι η προπώληση των εισιτηρίων της συναυλίας των Muse εξελίχθηκε σε μπάχαλο. Όταν ο ατυχής καταναλωτής ξεπέρασε το αρχικό ήξεις-αφίξεις με τις ανακοινώσεις που αποσύρθηκαν και ξανα-αναρτήθηκαν, βρέθηκε αντιμέτωπος με τις δίδυμες ουρές της γραφειοκρατίας.

Ηλεκτρονική αγορά ή φυσική παρουσία; Ως συνήθως, η ορθή απάντηση ήταν: «Σημειώσατε Χ». Ο φίλος που ανέλαβε να μου αγοράσει εισιτήριο όσο εγώ έβοσκα στα Λονδίνα σπατάλησε άσκοπα μιάμιση ώρα μπροστά στον υπολογιστή του και ξόδεψε άλλο ένα δίωρο σε κάποιο Public.

Όσο εκείνος περίμενε, η φαιδρά πορτοκαλέα άνθιζε αδυσώπητη. Τα εισιτήρια εμφανίζονταν και μετά εξαφανίζονταν. Κάποια στιγμή «μας τελείωσαν», αλλά αργότερα «έφεραν κι άλλα». Η τιμή ανέβαινε από τα 40 ευρώ στα 50, έπειτα έπεφτε στα 48 και ξανά μανά στα 50. Τα «διακεκριμένα» εκτοξεύτηκαν από τα 70 ευρώ στα 110 δίχως προειδοποίηση και δίχως σχετική αναφορά στα επίσημα τσιτάτα.

Όσοι προσπάθησαν να ψωνίσουν διαδικτυακώς από το βαρυφορτωμένο Viva.gr έπεφταν με καραμπόλες από τους Muse στον Μικρούτσικο και από εκεί στο μπάσκετ του Παναθηναϊκού. Ο φίλος μου κατόρθωσε να αγοράσει τα εισιτήρια που ήθελε και απομακρύνθηκε βλαστημώντας.

«Ποτέ ξανά», είπε. «Θα βγω στο Facebook και θα τους διαπομπεύσω». Τρεις ημέρες αργότερα, επέστρεφε στο ίδιο μαγαζί για να αγοράσει εισιτήρια της PJ Harvey.

Εδώ που τα λέμε, δεν είναι πολλά τα 48 ευρώ για τους Μuse. Πολλά είναι για τα δεδομένα της χρεωκοπημένης Ελλάδας του 2016. Αλλά εμείς οι ίδιοι δεν ήμασταν που δώσαμε 50άρια και 55άρια και 60άρια για τον Robbie Williams; Σε περίπτωση που λείπατε τα τελευταία χρόνια σε κάποιον μακρυνό πλανήτη, οι Μuse είναι η κορυφαία μπάντα του σύμπαντος. Ιδίως στις συναυλίες της. Τα 48 ευρώ είναι μάλλον λίγα.

Αλλά και πώς να μαζέψει ο εκστασιασμένος πλην άνεργος ρέκτης της ροκ τόσο χρήμα για να δει μέσα σε μερικές εβδομάδες τους Muse, την Polly, τους Sigur Ros, τους Last Shadow Puppets, τους Βeirut, τους Clutch, τους Megadeth και ό,τι άλλο βρέξει ο ουρανός; Δυστυχώς δεν υπάρχει ικανοποιητική απάντηση σε αυτό το ερώτημα. Μόνο ο κουμπαράς μπορεί να δώσει λύσεις. Ξεκινήστε περιορίζοντας το ρημαδοτσιγάρο και θα βρεθείτε σε καλό δρόμο, από κάθε άποψη.

Εάν η τιμή των εισιτηρίων ήταν χαμηλότερη, η συναυλία θα εξελισσόταν σε οικονομική καταστροφή. Ακόμα και με τα τωρινά δεδομένα, δύσκολα θα βγάλει τα έξοδά της η Detox, ιδίως αν αδιαφορήσουν οι επίδοξοι χορηγοί. Δεν με ενδιαφέρει τόσο η ευημερία του διοργανωτή, όσο η επόμενη μέρα. Διότι τι θα κάνουμε δίχως συναυλίες; Θα πέσουμε πάλι στην ανάγκη των Placebo και των Puressence.

Το κονδύλι για τον ερχομό των Muse άγγιξε -αν δεν ξεπέρασε- το 1 εκατομμύριο ευρώ. Η Πλατεία Νερού μπορεί να χωρέσει 20-22 χιλιάδες στριμωγμένους, αλλά όχι πολύ περισσότερους. Η εντολή της αστυνομίας είναι ρητή: «Να υπολογίσετε 3,7 άτομα ανά τετραγωνικό μέτρο». Three and a half men, που λένε. Τρεις μαντραχαλαίοι και ένα σαμιαμίδι. Σαρδέλες, αλλά θα επιβιώσουμε, αρκεί να μη γίνει κανένας σεισμός, καμιά φωτιά, κανένα τζιχάντ.

Οι διοργανωτές πήραν θάρρος από τη ζωηρή προπώληση και εικάζεται ότι μπορεί να μεταφέρουν τη συναυλία στο στάδιο Καραϊσκάκη, εάν φτάσουν νωρίς στον μαγικό αριθμό των 20.000 εισιτηρίων. Δεν το πολυθέλουν, όμως. Στην Πλατεία Νερού θα έχουν την πλήρη εκμετάλλευση των χρυσοφόρων μπαρ, ενώ στο Καραϊσκάκη θα τσεπώσει τα 80 χιλιαρικάκια από τις μπύρες (μαζί και το ενοίκιο) ο χώρος.

Δύσκολα θα το γλιτώσουμε λοιπόν το στριμωξίδι παρά θιν αλός. Αλλά θα είναι Μuse. Οι headliners του φετινού Glastonbury, στη γειτονιά μας, με σχετικά φτηνό εισιτήριο, σε συσκευασία Πλατείας Νερού. Δίχως κυκλική σκηνή για εμπειρία 360 μοιρών, δίχως ιπτάμενα ελικοπτεράκια, δίχως ρομπότ και διαστημόπλοια.

Μόνο με κιθάρες, με τύμπανα και με τη φωνή του Matt Bellamy. Όπως τότε, στο «Πάρκο Τρίτση», όταν έπαιξαν μέρα μεσημέρι πριν από τους Έλληνες Closer. Ή όπως πέρυσι, στο Βέλγιο, όπου τους είδα στο φεστιβάλ του Werchter.

Τόσο το καλύτερο, θα πουν πολλοί. Όταν φεύγουν από τη μέση τα λαμπιόνια και πυροτεχνήματα, μένει γυμνή η μουσική. Οι Μuse του 2016 το αντέχουν άνετα αυτό το στριπ-τηζ.

  • SHARE
  • TWEET