Η ιστορία του «Out Of Rock»

Τα εν οίκω μη εν δήμω λένε, αλλά για να γραφτεί το κείμενο αυτό είναι απαραίτητο να προβώ σε μερικές «αποκαλύψεις» από το πρόσφατο παρελθόν των ενδότερων του Rocking.gr. Βλέπετε, όταν οι συντάκτες αυτού του site ακούμε το όνομα ενός συγκεκριμένου καλλιτέχνη -του Kanye West- είναι αδύνατον να μην πάει ο νους μας σε έναν ομηρικό εσωτερικό «καυγά» που κράτησε κανά εξάμηνο με αρχή τον Δεκέμβριο του 2010.

Αφορμή ήταν ο αμφιλεγόμενος rapper (ή μήπως ήμουν εγώ;), που τότε είχε κυκλοφορήσει το εξαιρετικό "My Beautiful Dark Twisted Fantasy" και η αφεντιά μου -φρέσκος, φρέσκος τότε στην παρέα- είχα φάει τα συκώτια της συντακτικής ομάδας και των ιθυνόντων του site, ζητώντας (ok, απαιτώντας και μάλιστα με έναν εξόχως επίμονο τρόπο) την άδειά τους να γράψω για ένα άλμπουμ που πίστευα -κι εξακολουθώ να πιστεύω- ακράδαντα ότι πρέπει να έχει περίοπτη θέση στη βιτρίνα του θεάρεστου αυτού δικτυακού τόπου.



Είμαι από εκείνους που θεωρούν άρρηκτα συνδεδεμένη την πορεία του rock με τη μαύρη μουσική και μάλιστα όχι μόνο σε ό,τι έχει να κάνει με το μακρινό παρελθόν, όπου αυτό δεν αμφισβητείται από κανέναν. Θεωρώ αλληλένδετη την πορεία του rock ακόμη και με τη σύγχρονη, υπέρ το δέον εμπορική, εκδοχή του R&B. Για το λόγο αυτό επέμενα -όσο πιο σθεναρά μπορούσα- ότι το Rocking.gr όφειλε να κάνει ένα άνοιγμα προς τις πιο τρανταχτές hip-hop κυκλοφορίες και κατ' επέκτασιν προς τις αντίστοιχες electronica, R&B, experimental, pop, world music κλπ.

Θεωρούσα εκ των ων ουκ άνευ την κάλυψη των κυκλοφοριών εκείνων που ναι μεν αποκλίνουν από το στενό πυρήνα αυτού που λέμε «rock», αλλά από την άλλη επιτυγχάνουν το crossover, ξεπερνώντας τα χωρικά ύδατα του είδους τους, για να σημειώσουν γκελ στο rock κοινό (το διεθνές rock κοινό, τουλάχιστον). Και ο Kanye West αναμφισβήτητα ανήκει στην κατηγορία των καλλιτεχνών με δουλειές αυτού του επιπέδου.

Ο West μου έγινε αυτομάτως συμπαθής από τότε που πρωτάκουσα το "Jesus Walks" μέσα από το απίθανο ντεμπούτο του το 2004. Είχε κάτι που σαφέστατα τον ξεχώριζε από το συρφετό των αναμασημάτων του σύγχρονου hip-hop. Ακολούθησε μια σειρά από σπουδαία άλμπουμ, αμέτρητα εξαιρετικά single και υπερεπιτυχημένες συνεργασίες κι όταν πλέον φτάσαμε στο "My Beautiful Dark Twisted Fantasy" -το οποίο σήμερα αντιμετωπίζεται ως το άλμπουμ της δεκαετίας από ολοένα και περισσότερους- μου ήταν πια ξεκάθαρο ότι αυτός (μαζί με τον Jay-Z) είναι ο μεγάλος μαύρος των καιρών μας. Βέβαια, πάντοτε υπήρχαν οι παλαβομάρες της πληθωρικής celebritο-περσόνας του, οι οποίες με ανάγκαζαν να τον βλέπω με μισό μάτι που και που, αλλά ακόμη κι αυτές πέρναγαν σε τρίτο-τέταρτη μοίρα μπροστά στα αλλεπάληλα σπουδαία μουσικά του κατορθώματα.

Προσπάθησα όσο μπορούσα, λοιπόν, να «διαφθείρω» το Rocking.gr,  φέρνοντας τον Kanye εγκαίρως (στην κορυφαία του στιγμή), αλλά το αίτημά μου απορρίφθηκε στη βάση της προστασίας του καθαρόαιμου rock προσανατολισμού του site. Ούτε και σαν «rock oriented / related / appreciated» πέρασε, παρά τις συμμετοχές των Justin Vernon (Bon Iver) και Gil-Scott Heron στο άλμπουμ, ούτε οι διθύραμβοι (και τα αμέτρητα δεκάρια) του διεθνούς μουσικού rock Τύπου ή το γεγονός ότι ο West συμπεριλαμβανόταν πλέον στα line-ups μερικών από τα μεγαλύτερα rock φεστιβάλ στάθηκαν ικανά επιχειρήματα για να πείσω παραπάνω από έναν-δύο συντάκτες.



Η απογοήτευσή μου ήταν μεγάλη, αλλά -ως γνωστόν- δεν μπορείς να τα έχεις όλα δικά σου. Για καιρό ένιωθα σαν τον βάρδο Κακοφωνίξ στο γαλατικό χωριό, αλλά ευτυχώς, λίγο αργότερα βγήκε το "21" της Adele και βρήκα διέξοδο να πνίξω τον πόνο μου... Παράλληλα, ξανοιγόμουν στα μουλωχτά, βγάζοντας βόλτα το Δούρειο Ίππο μου σε κάθε ευκαιρία, τιμώντας -παράλληλα- τους πρωτοπόρους Λουκιανό Κοροβέση και Μανώλη Γεωργακάκη που το 2007 είχαν το θάρρος (ιδίως ο πρώτος ήταν σωστός κασκαντέρ!) να γράψουν κριτική στην Avril Lavigne και στον Prince αντίστοιχα (βέβαια τίποτε -μα απολύτως τίποτε- δε συγκρίνεται με τούτο δω το υπερκαρασυλλεκτικό avant-garde).

Κάπως έτσι, η Janelle Monáe, οι AfroCubism, η Amy Winehouse, o Raphael Saadiq, οι tUnE-yArDs, η Fatoumata Diawara, η Lana Del Rey, η Emeli Sandé, ο Bobby Womack και άλλοι «outsiders» βρέθηκαν να κάνουν ακομπλεξάριστη παρέα με τους συνήθεις, «σκληρούς» θαμώνες της κεντρικής σελίδας του Rocking.gr. Ιδιαίτερα η Adele και ο Saadiq έφτασαν μέχρι το σημείο να καταφέρουν να συμπεριληφθούν στα 30 καλύτερα άλμπουμ μας για το 2011! Την ίδια ώρα, εσείς είχατε την καλοσύνη να επιδεικνύετε ανοχή στα «ανοίγματά» μου (καλά, για εσάς που με ενθαρρύνατε δεν έχω λόγια: God bless) και μια κατάσταση άρχισε σιγά-σιγά να παγιώνεται με πιο δομημένο τρόπο από ό,τι είχε επιχειρηθεί στο παρελθόν.

Έτσι, μπορεί να έφαγα χυλόπιτα αρχικά, αλλά ο πόλεμος δεν είχε χαθεί. Έπειτα από μήνες προστριβών και ανελέητου βομβαρδισμού (εκεί εγώ˙ βράδυ βγαίναμε: Kanye, για καφέ πηγαίναμε: Kanye, για μπριζολάκια: Kanye...) η ιδέα του ανοίγματος της ύλης άρχισε να κερδίζει έδαφος και να αντιμετωπίζεται ολοένα και πιο θετικά (ιδιαίτερα από τον υπεύθυνο ύλης Αντώνη Μουστάκα - καλά να 'ναι) και να μπαίνει στην ατζέντα της μελλοντικής στόχευσης του site. Κακά τα ψέματα, ακόμη κι εγώ πρέπει να παραδεχθώ ότι ο Kanye West θα φάνταζε παράταιρος στο Rocking.gr του 2010, ανάμεσα στους Mastodon ή τους Machine Head, αλλά ο στόχος που θέσαμε ήταν να βρεθεί ένας τρόπος ώστε ο West κι οι όμοιοί του να μην ξενίζουν κανέναν αναγνώστη του site έπειτα από δύο-τρία χρόνια. Προς αυτήν την κατεύθυνση κινείται, άλλωστε, και το μότο που λανσάραμε:



Ως αποτέλεσμα του σχεδιασμού αυτού, προκρίθηκε η λύση στο νέο layout του site (αυτό που βλέπετε στις οθόνες σας από τον περασμένο Φλεβάρη) να υπάρχει μια γωνιά στην κεντρική σελίδα, όπου θα φιλοξενούνται εκείνα τα πράγματα που μπορεί να παρεκκλίνουν από τη βασική ύλη του site, αλλά αξίζει να τους δοθεί μια ευκαιρία από κάθε ροκά που αγαπάει την καλή μουσική ανεξαρτήτως προέλευσης και ταμπέλας.  

Κάπως έτσι, προέκυψε η ενότητα του «Out Of Rock» -που μια χαρά rock είναι όλα αυτά, αν θέλετε την άποψή μου- και να 'ναι καλά ο Πάνος Κατσούρης που σας προτείνει με συνέπεια όλα αυτά τα καλούδια, γιατί εγώ είμαι τεμπελχανάς από τους λίγους κι έχω παραμελήσει σε εκνευριστικό βαθμό αυτό που με τόσο κόπο συνέβαλα να γίνει. Ανωτέρα βία - επιφυλάσσομαι και ξεκινώ με τον πραγματικό «Νονό» της ενότητας...

Μεταβείτε στην κριτική του "Yeezus" του Kanye West πατώντας εδώ.