Various Tapes Vol. 9 (Brain Dancing)

Γιατί δεν χορεύετε ρε;

Από τον Πάνο Κατσούρη, 15/01/2014 @ 13:28
Ωπ πάλι εδώ, με καθυστέρηση ενός μήνα, αλλά δεν βαριέσαι ποιος το κατάλαβε; Καινούριος χρόνος λοιπόν και την προηγούμενη χρονιά θα μπορούσες να πεις πως πολλές αξιόλογες κυκλοφορίες εντοπίσαμε, αρκετά κουλά νέα τσιμπήσαμε και φυσικά δεκάδες όμορφα πραγματάκια δεν τα πήραμε καν χαμπάρι σε τούτο το χάος μουσικής πανδαισίας που έχουμε την ευκαιρία να γευτούμε με τόση ευκολία. Πριν μπούμε όμως στον αγώνα του 2014 και πριν σας παρουσιάσω παρακάτω τους πιο αναμενόμενους δίσκους κατ’εμέ για το έτος που μόλις ξεκίνησε θα σας πρήξω ακόμη λίγο με το '13 και με μια κατηγορία που έχω δημιουργήσει στο μυαλό μου.

Dance (electronic) που λέτε... Και αναρωτιέμαι, τι να έρχεται άραγε στο μυαλό του μέσου rocking αναγνώστη και όχι μόνο, όταν ακούει αυτό τον όρο; Ίσως να έχει ακούσει τίποτα techno κομμάτια, μακροσκελή που ο ήχος και τα beats αλλάζουν ελάχιστα και πιστεύει πως είναι αυτό. Μπορεί να έχει την ιδέα κάποιου trance τραγουδιού με πολύχρωμα synthesizer λες και θα πεταχτεί ο super mario έχοντας φάει μανιτάρια. Χμμ, μήπως νομίζει πως είναι η dubstep με τα επιθετικά, άγρια και επίπονα για τα αυτιά τρυπάνια ή μπας και έχει δει κανά trailer του Tomorrowland και έχει ακούσει στο ραδιόφωνο τίποτα σύγχρονα EDM, αυτό το μεγάλο πράμα με τις καραμούζες, τα πριόνια και το συνεχές χτίσιμο με κόρνες που οδηγεί σε κάποιο ΥΠΕΡ-drop;

Κι όμως, όλα αυτά μπορεί να είναι και φυσικά είναι, παρόλα αυτά εγώ θα σταθώ κάπου αλλού. Τα τελευταία χρόνια έχει παρατηρηθεί πως άτομα που δεν μπορούσαν να βγάλουν την βαριά κιθάρα έξω από τα μουσικά του γούστα, πια ρίχνουν και μια λοξή ματιά στον ηλεκτρονικό χώρο και πιο συγκεκριμένα σε καλλιτέχνες που δεν πατούν απλά κουμπιά. Μιλάμε για καλλιτέχνες που γνωρίζουν να κάνουν τρομερές παραγωγές και ίσως να παίζουν ένα μάτσο όργανα χρησιμοποιώντας στο έπακρο τα νέα τεχνολογικά μέσα... κάποιοι αρτίστες που δεν ασχολείται σχεδόν καθόλου ο κόσμος που λατρεύει την dance στην κοινή έννοια της.

Βέβαια έχουμε να κάνουμε με πιο σοφιστικέ πράγματα αλλά και ίσως με πιο βαθιά και δύσκολα, που σίγουρα δεν χρήζουν της ίδιας μεταχείρισης και προώθησης με mainstream προϊόντα, όμως μπορείς εύκολα από εκεί μέσα να ξεχωρίσεις αρκετά που έχουν μια dance υφή τα οποία είτε μπορούν πραγματικά να χορευτούν (αν έχεις ρουφήξει τίποτα εμντι) ή κυρίως να σε κρατήσουν καθισμένο και να κάνουν ακριβώς την ίδια δουλειά.

Για εσένα λοιπόν που δεν θες να είσαι στο ίδιο τσουβάλι με καγκουροdancάτους διότι είσαι cool (ειρωνεία), σου παραθέτω το top 10+1 με τα τραγούδια που χόρεψαν περισσότερο το μυαλό μου το 2013.



Θα μπορούσα με άνεση να διαλέξω ένα σωρό άλλα φετινά τραγούδια του όπως από το "Gong" από τον early 90s τελευταίο δίσκου του ή την ακυκλοφόρητη συνεργασία με τον Burial που έπαιξε στον Rinse fm όμως το ταλέντο του και το πιο συγκεκριμένα το άγγιγμα του στο "Skin" της Grimes από την αρχή μέχρι το τέλος της χρονιάς δεν σταμάτησε να με συντροφεύει. Ο ίδιος δήλωσε πως το μόνο που έκανε ήταν να παίξει λίγο με την λούπα του τραγουδιού, όμως στην πραγματικότητα έχωσε ένα από τα πιο αιθέρια τραγούδια του 12' στα οργανικά όνειρα του παρελθόντος του καίγοντας το μυαλό μας.

Skin (Four Tet Edit)



Αυτό είναι το κορυφαίο καμένο-χορευτικό κομμάτι της χρονιάς και δεν σηκώνω κουβέντα. Η δυάδα των Mount Kimbie παρήγαγε ένα τραγούδι μεγατόνων και έγραψε ιστορία. Τι να πρωτοσχολιάσεις;  Το ακατάπαυστο τρύπημα στον εγκέφαλο που δυναμώνει σε γεωμετρική πρόοδο; Tο in time μπάσιμο του μπάσου; Το επικό χτίσιμο με synth ή τα τρομερά indie φωνητικά με τους αφηρημένους στίχους που ξεπηδούν στο τέλος; Μακάρι να ήταν μεγαλύτερο, μακάρι να μην τελείωνε ποτέ!

Made To Stray



Η εξαίσια σύμμειξη ηλεκτρονικής με contemporary r&b υπό το βλέμμα των jazz πτυχίων της Jessy Lanza στο ντεμπούτο δίσκο της μας παρουσίασε πολύ ενδιαφέροντα πραγματάκια. Το τραγούδι με τον τίτλο μακρινάρι αριθμό έχει ένα από τα πιο αέρινα περάσματα που νιώσαμε φέτος και η κυριλάτη αναβίωση έκανε πάλι το θαύμα της ξεπροβάλοντας από το πουθενά κουνώντας ελαφρά και χαλαρώνοντας τα μυικά κύτταρα.

5785021



Σταθερά ψηλά. Αυτό είναι το μόνο μπορείς να πεις αν θέλεις να εκφράσεις την γενική πορεία του Simon Green στον χώρο. Κάτω από το όνομα Bonobo πια έχουν μπει αρκετοί αξιόλογοι μουσικοί που τον πλαισιώνουν και στο φετινό North Borders μας παρουσιάστηκε πιο μοντέρνος από ποτέ. Το "Antenna" είναι ένα από τα κομμάτια που ξεχωρίζουν διότι καταφέρνει να αγγίξει τα τροπικά ηχοτόπια του "Black Sands" με αυτά του νέου ήχου του φτιάχνοντας μια πλούσια downtempo χλωρίδα.

Antenna



Αν θες το future garage σου αγνό, στεγνό και ασάλιωτο τότε μια είναι η επιλογή, Volor Flex. Ο νεαρός Ρώσος έχει χαρακτηριστεί ουκ ολίγες φορές Burial 2.0 (στην πρώιμη μορφή του). Φέτος στην αλλαγή φθινόπωρου με χειμώνα μας χάρισε την νέα του δουλειά και μέσα από αυτή με εμφανέστατη ευκολία ξεχωρίζει το "Let Me Go" το οποίο αβίαστα αναγκάζει τα συναισθήματα σου να χορέψουν σε γλυκόπικρα πατώματα.

Let Me Go



Τα φώτα αναβοσβήνουν και οι παράξενες λαμπερές μελωδίες τα διακοσμούν στο σπινθήρισμα τους. Οι heavy λούπες δίνουν και παίρνουν δημιουργόντας την βάση σε μια house τόσο εύχυμη από άποψη ψηφιακής ψυχεδέλειας. Ο Maxmillion Dunbar παίζει κάτι καινούργιο και ωραίο στα αυτιά μας.

Ice Room Graffiti



Πρέπει να έχεις αρκετή φαντασία για να επινοήσεις ένα ευθύ house-techno κομμάτι μεγάλης διάρκειας τόσο προσβάσιμο που δεν σε αφήνει στιγμή να βαρεθείς. Το ντεούτο από Brooklyn συνεχίζει να ακούγεται δυνατά κάνοντας ένα πρωσικό βήμα παραπέρα.

Elise



Αυτό το βαθύ, αυτό το προοδευτικό δημιούργημα του Jon Hopkins που σε προσκαλεί να χαθείς στο άπειρο. Ναι, ίσως να υπάρχουν εντονότερα κομμάτια στο τρομερό Immunity, όμως τραγούδια όπως το Collider μπορούν να πάρουν θέση ακόμα και σε club και να γνωρίσουν σε αρκετό κοσμάκη ένα πιο έξυπνο μουσικό κόσμο.

Collider



Όσο και αν κατηγορείτε πως το αποτέλεσμα του είναι άψυχο και επιτηδευμένο, η ουσία της φετινής δουλειάς του Zomby είναι μια. Ο τύπος μέσα από τον πλουραλισμό του κάνει μαθήματα ηλεκτρονικής για αρχάριους. Στο "Overdose" παραδίδει άγρια straight jungle σε βίαιο ρυθμό και ο τίτλος αποτυπώνει επάξια την φύση του τραγουδιού.

Overdose



Οι μελωδίες του Λονδρέζου παραγωγού αρκετές φορές φαντάζουν λες και ξεπηδούν από κάποιο ημερολόγιο που τακτικά περιποιείται και κουβαλά μαζί στα οδοιπορικά των tour του και αυτό διότι η καμμένη chillwave του πια έχει μετατραπεί σε glitch world music. Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα της προόδου του είναι το ταξιδιάρικο "We Work Nights".

We Work Nights



Οι κρότοι, τα μη πειραγμένα τύμπανα, τα sample φωνητικά από αυτόχθονες (;) και ο χορευτικός ρυθμός είναι αδύνατο να μην σε αναγκάσουν να ξύσεις το πηγούνι σου από ενδιαφέρον. Από την άλλη ο τίτλος σίγουρα θα σου βγάλει απορίες. Ε, ποιος άλλος περίεργος θα ήταν από πίσω...

The track I've been playing that people keep asking about and that Joy used in his RA mix and Daphni on Boiler Room




Λοιπόν, αυτά με το 2013. Ας μπούμε τώρα σιγά σιγά στο 14... βέβαια τι να μπούμε θα μου πεις, εδώ έχει ξεκινήσει ήδη. Παρόλα αυτά εγώ με μια μικρή καθυστέρηση λέω να μαζέψω τους σημαντικότερους (βάση της δικής μου άποψης πάντα) δίσκους από όσους έχουν ανακοινωθεί ή υπάρχουν βάσιμες ενδείξεις να τους δούμε την φετινή χρονιά. Για πάμε!

(στην παρακάτω λίστα δεν επιλέχθηκαν rock/rock friendly ή metal δίσκοι για ευνόητους λόγους-αυτή την φορά δεν θα έχει «δίσκους από τον σωρό», από την επόμενη θα ξεκινήσει ο αγώνας)



Sampha - TBD
Label: Young Turks

Μας τον γνώρισε ο SBTRKT στο πρώτο δίσκο του και ενθουσιαστήκαμε τόσο με την soul φωνή του αλλά και με το ταλέντο του στην παραγωγή μελωδιών. Στην συνέχεια ίσως να έγινε γνωστός λόγω της συνεργασίας του με popular αστέρια της Αμερικάνικης μουσικής βιομηχανίας. Φέτος όμως ήρθε η ώρα να παίξει μπάλα μόνος του. Εμφανέστατα και δικαίως θα μας δώσει ένα από τα πολυαναμενόμενα ντεμπούτα της χρονιάς.

Grimes - TBD
Label: 4AD

Έχουμε μιλήσει αρκετές φορές διθυραμβικά για την νεαρή Καναδή και δεν νομίζω πως χρειάζεται πάλι. Το θέμα πια είναι ένα και απλό… τι περίεργο έχεις να μας δώσει αυτή την φορά; Μετά το "Vision" οι προσδοκίες μεγάλωσαν. Μπορεί κάτι ακόμα μεγαλύτερο, μπορεί να κάνει ξανά τους εφιάλτες από το παρελθόν της (όπως βιασμός) και τις φεμινιστικές ανησυχίες της hit κρύβοντας τις αξαίσια κάτω από την γλυκιά synth-pop της;

Perfume Genius - TBD
Label: Matador/Fall

Έχω την εντύπωση πως εκεί έξω υπάρχουν ελάχιστοι νέοι καλλιτέχνες σαν το Mike Hadreas. Η ικανότητα του στο να μπορεί να μεταφέρει και να αποτυπώσει τον εσωτερικό του κόσμο τόσο αβίαστα με την κατάλληλη ατμόσφαιρα εξιλεώνοντας τα πάθη και κυρίως τους φόβους του είναι μια πραγματική εμπειρία. Η ποιότητα του "Put Your Back N 2 It" έχει γράψει ήδη ιστορία, περιμένουμε με ανυπομονησία την νέα του δουλειά.

Frank Ocean - TBD
Label: Def Jam

Είναι το μέλλον της R&B η alternative R&B; Δηλαδή αυτή αυτή η hipster βερσιόν της contemporary που προέκυψε στα late 00s. Δεν είμαι σίγουρος, όμως ο Frank Ocean είναι ένα σημαντικό κεφάλαιο για την μοντέρνα μουσική κοινότητα. Εξαίσια και βαθιά αισθητική, τρομερός στην παραγωγή τόσο των δικών του δουλειών όσο και των άλλων που διαχειρίζεται και φυσικά αστραφτερό σθένος για να αντιμετωπίσει τα φώτα της δημοσιότητας που θα πέσουν πάνω του. Το 2012 του άνηκε, το 2014;

Kanye West - TBD
Label: G.O.O.D. Music/Def Jam Music Group

Αν εξαιρέσεις ένα δυο παραπατήματα ο Kanye έχει αναγκάσει όλους μας σε κάθε του δουλειά να αναρωτηθούμε «πώς γίνεται στην συνέχεια να ακολουθήσει μια τόσο τρομερή δουλειά;». Μετά την ακραία στροφή του στο "Yeezus" δήλωσε πως το ερχόμενο καλοκαίρι μας ετοιμάζει ακόμα έναν δίσκο. Κάνει σωστή pop art και σίγουρα υπάρχει λόγος να ασχοληθούμε πάλι μαζί του.

Flying Lotus - TBD
Label: Warp

Στα τέλη Νοέμβρη τουίταρε «So excited for u all to hear this. Alllllmost done.» και χεστήκαμε από την χαρά μας. Στην συνέχεια δούλεψε πάνω στην δημιουργία κάποιου film, ισχυρίστηκε πως ο νέος του δίσκος θα έχει μια πιο έντονη jazz αύρα και δήλωσε πως δουλεύει παρέα με τον jazz θρύλο Herbie Hancock. Κύριοι, πέφτουν τα μπετά ο FlyLo επιστρέφει!

SBTRKT - TBD
Label: Young Turks

Κοντεύουν περίπου τρία χρόνια και υπάρχει πολύς κόσμος που ζητάει κάτι καινούριο από τα χεράκια του. Την φετινή χρονιά από ότι φαίνεται θα εμφανιστεί σε ουκ ολίγες μεριές (Solange, Sampha, Jessie Ware) και ίσως μάλλον ήρθε η ώρα του ξανά. Έχουμε ανάγκη την ιδιαίτερη post-dubstep τόσο όσο έχει ανάγκη ο μοντέρνος χώρος την πρωτοποριακή ματιά του.

Chet Faker - TBD
Label: Remote Control

Με κανά δυο ep, άλλο ένα πρόσφατο παρέα με τον Flume στου οποίου τον περσινό δίσκο είχε κάνει την εμφάνιση του, με κάμποσα single και με όμορφες διασκευές όπως αυτή του "Archangel" του Burial, ο πρώτος δίσκος του Αυστραλού μουσάτου αναμένεται πως και πως εδώ και αρκετό καιρό. Ήρθε η ώρα να δείξει τι αξίζει, ήρθε η ώρα να πάρει χώρο και αυτός στην φουριόζα νέα φουρνιά της μακρινής Ηπείρου.



+παρακάτω ακόμα κάποιοι άλλοι δίσκοι που περιμένουμε, οι οποίοι θα έπρεπε και αυτοί να αναφερθούν εκτενέστερα όμως βαριόμουνα να συνεχίσω και τους ζητώ συγγνώμη:

Actress - Ghettoville
Label: Werkdiscs/Ninja Tune

Caribou - TBD
Label: City Slang

James Blake & Chance The Rapper - TBD
Label: TBD

Shlohmo/Jeremih - TBA
Label: WeDidIt/Def Jam

Jessie Ware - TBA
Label: Island/Interscope

Banks - TBD
Label: Good Year Recordings

ScHoolboy Q - Oxymoron
Label: Top Dawg Entertainment/Interscope

Wu-Tang Clan - A Better Tomorrow
Label: TBD

Solange - TBD
Label: Saint Records, Sony

Ghostface Killah - Supreme Clientele Presents... Blue & Cream: The Wally Era
Label: Soul Temple

Run The Jewels - Run The Jewels 2
Label: Fool's Gold

Earl Sweatshirt - Gnossos
Label: Tan Cressida/Columbia

Jay Z & Kanye West - Watch The Throne 2
Label: Roc Nation/Def Jam

Lana Del Rey - Ultraviolence
Label: Interscope/Polydor and Stranger

Kendrick Lamar - TBD
Label: Top Dawg Entertainment/Interscope

MØ - No Mythologies To Follow
Label: Chess Club/RCA Victor




Στα νέα τώρα, και παρόλο που πέρασε πολύς καιρός θα προσπαθήσω να σταθώ στα πιο πρόσφατα. Όμως θα ζητήσω συγγνώμη διότι πραγματικά δεν γίνεται να μην ξεκινήσω πάλι με τον Kanye. Που λέτε, πλακώθηκε ξανά... αυτή την φορά λέει με έναν 18χρονο επειδή έκανε ρατσιστικά σχόλια στην Kardashian και μάλλον από ότι φαίνεται όταν πριν λίγο καιρό κατά την διάρκεια της περιοδείας του (υποσημείωση: κάποια στιγμή είχε γράψει και ερμηνεύσει ένα τραγούδι για το Michael Jordan, όοοοτι νάναι) υποσχέθηκε «Not talk shit for 6 months» έπρεπε να συμπληρώσει πως θα υπερκαλύψει το κενό με άλλες μαλακίες. Anyway, κλασικά αδιάφορα είναι όλα αυτά αλλού θέλω να το πάω, στο ότι «άκουσον, άκουσον» θα κυκλοφορήσει (όχι αυτός) βιβλίο με θέμα και τίτλο "The Cultural Impact of Kanye West" που θα αναλύει τις «ηθικές και κοινωνικές επιπτώσεις των λέξεων, εικόνων και μουσικής του στο ευρύτερο πλαίσιο των προκαταλήψεων του δυτικού πολιτισμού της Δύσης». Εγώ πάντως το μόνο που έχω να πω είναι, "MERICA".

Σε άλλα είχαμε την διάλυση των TNGHT, αυτού του ντουέτου που παίζει trap αλλά παίζει τόσο καλά που είναι αμαρτία να του βάλεις αυτή την ταμπέλα... το σχόλασαν λοιπόν το πανηγύρι χωρίς να μας δώσουν ολόκληρο δίσκο, καλά γίδια είναι τελικά. Είχαμε και την ανακοίνωση του lineup του Coachella, ενός από τα σημαντικότερα festival παγκοσμίως που παρά τις πολλές κριτικές που δέχτηκε για τα ονόματα που θα εμφανιστούν έκανε sold out μέσα σε μόλις δύο ώρες. Κάτι ακόμα είναι πως κατά την διάρκεια όλων αυτών τσαντίστηκε και η NASA με την χρήση του sample του Challenger σε ένα τραγούδι της Beyonce λέγοντας της πως η τραγωδία δεν πρέπει ποτέ να ευτελίζεται.

Μάλιστα. Πριν κλείσω όπως πάντα ας ασχοληθώ με κάτι σοβαρό. Ο Four Tet έδωσε μια από τις λιγοστές συνεντεύξεις στο περιοδικό Groove (την διαβάζετε εδώ ολόκληρη) και μερικά από τα ενδιαφέροντα πράγματα που είπε είναι τα παρακάτω:

Για τις συνεντεύξεις: Η μία στις πενήντα έχει ουσία μόνο, οι υπόλοιπες απλά δεν έχουν νόημα… μια ατελείωτη παλινδρόμηση των ίδιων πληροφοριών ξανά και ξανά. Αποφάσισα να απομακρυνθώ από όλα αυτό και έτσι έχω περισσότερο ελεύθερο χρόνο.

Για την σχέση του με τον Burial και τις ερωτήσεις για την ταυτότητά του που του γίνονται: Έχει γίνει πιο ενοχλητικό από ποτέ, δεν ξέρω τι να κάνω. Αυτό λέει πολλά για τον κόσμο μας, ότι η κοινωνία  σήμερα δεν μπορεί να αντιμετωπίσει κάποιον που θέλει να είναι ανώνυμος... Αυτοί οι άνθρωποι δεν μπορούν να λειτουργήσουν με την ιδέα του ότι κάποιος δεν ενδιαφέρεται να είναι διάσημος, και δεν θέλει να κάνει τα χρήματα... Αυτά τα δύο πράγματα πάνε ενάντια σε όλα στη σύγχρονη κοινωνία.

Για το ότι δεν κάνει mastering στα άλμπουμ του: Σε κανένα από τα κομμάτια μου δεν έχει γίνει mastering εδώ και 5-6 χρόνια... Έχει δουλέψει αρκετά καλά στο παρελθόν αυτό το θέμα μιας και παλιότερα έκανα παραδοσιακά πράγματα στο studio με κασέτες και έτσι ήταν λογικό στην συνέχεια να χρειάζεται mastering, όμως πια ακούγοντας τις δουλειές μου στο σπίτι κατάλαβα πως ήταν αισθητά αποδεκτό το επίπεδο και έτσι αποφάσισα να  το καταργήσω εντελώς.

Για την κυκλοφορία των δουλειών του δίχως promotion: Δεν έχω αγοράσει CD εδώ και αρκετά χρόνια και έτσι πια δεν νιώθω καμιά σύνδεση μαζί τους. Οι διανομείς με θεωρούν τρελό, όμως το ότι έχω την δική μου δισκογραφική και επιλέγω να μην προμοτάρω την δουλειά μου, μου δίνει τεράστια ελευθέρια που με οδηγεί σε πολύ παράξενες αποφάσεις.

Για τις χορηγίες εταιριών: Για εμένα είναι άκρως λογικό να πεις όχι και να απομακρυνθείς από όλα αυτά. Πρόσφατα απέρριψα μια πρόταση της Apple. Κανείς δεν μπορεί να πει όχι στην Apple αλλά εμένα δεν με νοιάζει. Το μόνο που με νοιάζει είναι να ακολουθώ τα πράγματα που με κάνουν να νιώθω σωστός και αληθινός μέσα μου.

Αυτά!
Τα λέμε την επόμενη..

  • SHARE
  • TWEET