Various Tapes Vol. 8 (Double R)
Ο Rick Rubin είναι παντού, όμως τι ακριβώς κάνει;
Από τον Πάνο Κατσούρη, 07/11/2013 @ 11:49
Και ξάφνου το έτος 2013 ένας μυστήριος τύπος με γενειάδα πιο επιβλητική και από wizard level αποφάσισε να εκτεθεί στα φώτα της δημοσιότητας όσο ποτέ άλλοτε βάση του συνηθισμένου του. Χμμμ.. ή μήπως αποφάσισαν άλλοι για αυτόν διότι πολύ απλά πια, έχει φτάσει στην κορυφή της ιδιότητας του, η οποία ακόμη και στα 50 του θεωρείται υπερβολή να κουβαλά στις πλάτες της ένα legendary status που κανείς άλλος δεν έχει / είχε σε αυτή την κατηγορία;
Φυσικά ο λόγος για τον Rick Rubin και η αιτία αναφοράς σε αυτόν εμφανέστατη, μιας και φέτος αποτελεί ένα από τα μουσικά πρόσωπα της χρονιάς διότι βρίσκεται (κυρίως ως executive producer) πίσω από πάμπολλες μεγάλες και δη popular παραγωγές (Black Sabbath, Kanye West μέχρι Eminem και Lady Gaga κτλ).
Ένας μοναδικός ηχογνώστης, ένα πανέξυπνο ιδρυτικό μυαλό πίσω από μια πολύ επιτυχημένη δισκογραφική, το guest-star όνομα που προσδίδει κύρος, ή απλά ο απεσταλμένος εταιριών κολοσσών που θα κάνει την «σωστή» βρώμικη δουλειά; Γιατί όλα αυτά τα ερωτήματα θα αναρωτιέσαι, όμως πες μου πως γίνεται να μην καταλήξεις εκεί όταν κάποιοι απλά του ζητούν να καθίσει στον καναπέ να ακούσει την δουλειά τους και αυτοί με αγονία επιζητούν ακόμα και μια αντίδραση του προσώπου του, όταν η Def Jam Records χτυπάει τα «#1s» με περίσσια άνεση, όταν το «να φωνάξουμε και τον Rick Rubin καλό θα κάνει στο promotion» είναι σύνηθες αλλά και όταν συμπεριφέρεται σαν μεγαλόκεφάλι της Universal!
Όμως ας ρίξουμε μια ματιά στο βιογραφικό του το οποίο είναι αν μη τι άλλο εντυπωσιακότατο. Τριάντα χρόνια ιστορίας στις πλάτες του, τριάντα δύο για την ακρίβεια με ένα ετερόκλητο πλήθος γνωστών ονομάτων στην λίστα παραγωγής του. Από hip hop μέχρι thrash metal, από Johny Cash και Neil Diamond μέχρι Shakira και Justin Timberlake, από System of a Down, Rage Against the Machine, Mars Volta μέχρι Lana Del Ray, και η λίστα δεν έχει τελειωμό με όλο τον καλό κοσμάκη να ζητά την χείρα βοηθείας του. Και το αποτέλεσμα; Ετερόκλητο όπως και η λίστα, με πατάτες ολκής, αναγέννηση ξεχασμένων αστέρων, απέλπιδες προσπάθειες, ή δημιουργία νέων grammy beast.
Τελικά τι είναι; Ποιά προσωπικότητα κρύβεται πίσω από το γιγάντιο μύθο που έχει δημιουργηθεί; Μήπως υπάρχουν αρκετές υπερβολές που τον συντηρούν διότι πέρα από τα καλά λόγια υπάρχουν και αρκετά παράπονα όπως λ.χ. κάποιες παρελθοντικές δηλώσεις του Corey Taylor που αναφέρουνν πως η σημερινή του φιγούρα δεν έχει καμία σχέση με το παρελθόν.
Ο μικρός χαμός που προκλήθηκε πρόσφατα από τις φωτογραφίες με τον Jay-Z («the guy from ZZ Top» είπαν μερικοί θεούλιδες), την εμφάνισή του στο video clip του Eminem και τις δηλώσεις αγάπης από τον Kanye, τον έφεραν στην επιφάνεια όσο ποτέ άλλοτε. Όμως μην περιμένεις να βρεις εκεί έξω αναλύσεις επί αναλύσεων πάνω του διότι όντας τόσο αινιγματικός κατατάσσεται δύσκολο να εκ φέρεις μια ολοκληρωμένη άποψη για αυτόν... μονάχα μπορείς να καταλήξεις σε κάποια «facts» για την πάρτη του, κάτι το οποίο θα κάνω προσπαθώντας να καθαρίσω το μυστήριο σύννεφο που τον καλύπτει.
• Ο Rick Rubin δεν ασχολείται με την «μουσική»
...ή κάτι άλλο ανάλογο. Για του λόγου το αληθές θα σου παραθέσω τα ίδια του τα λόγια: «I don't know anything about music. My job has very little to do with music. It has more to do with taste and culture and balance». Ο Rick Rubin λοιπόν, ασχολείται με ανώτερα πράγματα, με εξωγηπεδικούς παράγοντες και νοητικές-αισθητικές αναζητήσεις και απαντήσεις που δημιουργούν ισορροπία μεταξύ κουλτούρας και καλής γεύσης. Λέμε τώρα...
• Κατά μεγάλο βαθμό είναι υπεύθυνος για την έκρηξη της hip hop στα 80s
Τα στοιχεία δεν χρειάζεται να σε οδηγήσουν σε αυτό το συμπέρασμα για τον απλούστατο λόγο του ότι μιλούν από μόνα τους. Στα πρώτα χρόνια της δραστηριοποίησης του έπειτα της δημιουργίας της Def Jam κάπου στο 1982 διδάχθηκε τα πρώτα του μαθήματα παραγωγής που είχαν να κάνουν με την μόλις 10 χρονών και κάτι ψιλά hip hop. Αυτό ήταν, εν συνεχεία πέρασαν από τα χέρια του LL Cool J, Public Enemy, Beastie Boys, Run DMC, σε μερικούς των οποίων άλλαξε τα μυαλά προς το καλύτερο.
• Δεν σκαμπάζει από τεχνικά θέματα παραγωγής
Έχει δεχθεί τα πυρά οπαδών ουκ ολίγες φορές για τον λόγο του ότι παράγει ένα κακοφτιαγμένο αποτέλεσμα το οποίο μετατρέπει τον «ήχο» σε θόρυβο όταν εκτίθεται σε υψηλές συχνότητες. Πιο συγκεκριμένα το όνομα του έχει γίνει συνώνυμο με το φαινόμενο «loudness race» το οποίο σημαίνει πως ο άνθρωπος είναι μυρωδιάς όσον αφορά το mastering και ιδιαίτερα το συμπαγές άπλωμα του ήχου στον χώρου όταν ανεβαίνει η ένταση.
• Είναι η φωνή λογικής
...έτσι λέει ο ίδιος. «My job is the same as it is when I'm in the studio producing a record - to share my opinions, be honest and truthful. Ultimately it is like the role of a coach. The artist, ultimately, at the end of the day, gets to do what they want to do. And the company, at the end of the day, gets to do what they want to do. I try to be the voice of reason and positive creativity and sometimes other people have other ideas, and it's all cool.»
• Έχει πολλούς «famous» φίλους και αρκετούς από αυτούς πέρα από τον χώρο της μουσικής
Δεν είναι και δύσκολο να το καταλάβεις, με ένα απλό search θα βρεις μπροστά σου πάμπολλες φωτογραφίες με τον μουσάτο κύριο όπου δίπλα του ποζάρουν με καμάρι πασίγνωστα ονόματα της μουσικής σκηνής, χαρτογιακάδες της αντίστοιχης βιομηχανίας αλλά και σκηνοθέτες ή ηθοποιοί. Μάλιστα για πολλούς εξ' αυτών ο Rick Rubin αποτελεί έναν guru προς το μέρος του οποίου θα τρέξουν αμέσως μόλις τους κατέβει κάποια ιδέα στο κεφάλι για να ακούσουν την βαρυσήμαντη γνώμη του.
• Παίρνει πολλά λεφτά χωρίς να κάνει τίποτα
...έτσι έχουν ισχυριστεί κάποιοι που συνεργάστηκαν μαζί του και δεν έμειναν καθόλου ευχαριστημένοι. Μισάωρα ή 40λεπτα σουλατσάροντας στο studio χρεώνοντας κάμποσα χιλιάρικα, απλά να κοιτά το άγνωστο ή μασουλώντας διάφορα εδέσματα είχαν ως αποτέλεσμα το μπέρδεμα της μπάντας και τα έντονα παράπονα προς το πρόσωπο του, κατηγορώντας τον πως είναι υπερεκτιμημένος και δεν κάνει απολύτως τίποτα.
• Αγαπά πολλά και διαφορετικά είδη μουσικής και λατρεύει να τα μπλέκει μεταξύ τους
O Rick Rubin μπορεί να δηλώνει πως όλα είναι θέμα γούστου για αυτόν όμως κάτι τέτοιο δεν σημαίνει πως είναι ταγμένος μονάχα προς μια κατεύθυνση. Δείχνει πως είναι ένας παραγωγός δίχως κολλήματα και αυτό είναι ίσως το δυνατό του σημείο. Βάζοντας κάτω τις παρελθοντικές δουλειές του έχει μια πολυμορφική εμπειρία λόγω της συνεργασίας του με διαφορετικής φύσεως καλλιτέχνες... έτσι πολύ σωστά και έξυπνα επιλέγει να μπλέκει κουλτούρες διαφορετικών μουσικών κόσμων που ως αποτέλεσμα έχουν να διευρύνουν όχι μόνο τους μουσικούς ορίζοντες των καλλιτεχνών που εμπλέκονται μαζί του. Χαρακτηριστικό παράδειγμα; Θυμηθείτε την επιρροή του και εν τέλει την αλλαγή στους Beastie Boys.
Όλα καλά με τον Rick Rubin, όμως ποιοι είναι οι σύγχρονοι παραγωγοί που δείχνουν να θέλουν να ακολουθήσουν τον δρόμο του. Παρακάτω σου παραθέτω τους 5 πιο γνωστούς που υπάρχουν εκεί έξω.
Pharrell Williams
Ένα βαρβάτο brand name. Και μόνο η τοποθέτηση του ονόματος τους δίπλα σε κάποια κυκλοφορία είναι ικανή να δημιουργήσει hype. Δραστηριοποιείται από τις αρχές των 90s μέσα από την δυάδα των neptunes αλλά και έξω από αυτήν. Θα τον βρεις να καμαρώνει παρέα με τις πιο αστραφτερές δουλειές και κυρίως να ασχολείται με τον χώρο της contemporary R&B και της Hip Hop. Αποτελεί δίκαια έναν από τους μεγαλύτερους παραγωγούς της τελευταίας εικοσαετίας και η λίστα με τις δουλειές του είναι τόσο ογκώδης που σου προκαλεί ίλιγγο. Μια ζωή κάνει τους πάντες να αναφωνούν «ρε τον κερατά και εδώ χωμένος είναι;».
Danger Mouse
Ένα πραγματικό φαινόμενο. Από άποψη ιδιαιτερότητας, ποιότητας και πρωτοπορίας βρίσκεται τουλάχιστον ένα σκαλί ψηλότερα από οποιοδήποτε θέλει να θεωρείται παραγωγός. Τουλάχιστον ⅔ δουλειές που έχει επιμεληθεί αποτελούν δισκάρες και μόλις στα 36 του αρχίζει να αποκτά το status ενός ανερχόμενου Μίδα. Αν συνεχίσει με την ίδια φόρα που έχει τα τελευταία χρόνια σε 1-2 δεκαετίας δεν θα τον κουνά κανείς από τον θρόνο του.
Dr. Dre
Τα λόγια περιττά. Το κοινό της Hip Hop - Rap ανέκαθεν σεβόταν και ασχολιόταν με τους παραγωγούς της σκηνής γιαυτό και έχει αποκτήσει την αναγνώριση που του αξίζει. Στα χέρια του δημιουργήθηκαν και γαλουχήθηκαν ιστορικά ονόματα του χώρου. Κυκλοφορεί με το κεφάλι ψηλά διότι είναι ο άρχων της «σύγχρονης μαύρης μουσικής».
Mark Ronson
Σχεδόν αθόρυβος τα τελευταία χρόνια συνεχίζει την πολύ καλή δουλειά που ξεκίνησε στα μέσα της προηγούμενης δεκαετίας. Είναι υπεύθυνος για ένα σημαντικό μέρος της νέας Βρετανικής μουσικής (R&B, Soul) όντας ο άνθρωπος που άναψε την σπίθα μόδας στο θηλυκό κομμάτι singer-songwriter. Έμπειρος πια ανακαλύπτει νέους χώρους, δοκιμάζει τις δυνάμεις του και πετυχαίνει, φτιάχνοντας ταπεινά και σταθερά ένα δυνατό όνομα.
James Murphy
Η αλήθεια είναι πως δεν έχει άξιο βιογραφικό έτσι ώστε να συναγωνιστεί όλους τους παραπάνω, όμως από την διάλυση των LCD Soundsystem και μετά έχει αποκτήσει μια δυναμική που φαντάζει πως στο μέλλον θα του δώσει την ικανότητα να σταθεί πλάι στους μεγάλους. Μέσα από την δισκογραφική DFA που ασχολείται με ψαγμενίες ηλεκτρονικού τύπου ή πέρα από αυτή μόνος του ως συμβουλάτορας που τον καλούν από δω και από κει χτίζει σταθερά ένα καλό όνομα.
Ακολουθούν πολύ δυνατοί δίσκοι από τον σωρό που ξεχώρισαν!
Darkside - Psysic
(Other People)
Ήταν κάπου στις αρχές του έτους όταν ο Nico δήλωνε πως από εδώ και στο εξής θα μας παρουσιάσει ένα πιο σκοτεινό εαυτό. Βλέπεις, έχει περάσει ανεπιστρεπτί η εποχή ξεγνοιασιάς του κολεγίου και είχε καταλαγιάσει ο ενθουσιασμός της νιότης. Το project του που ακούει στο όνομα Darkside παρέα με τον jazz κιαθαρίστα Dave Harrington μας είχε δώσει ένα πολύ καλό EP αλλά και έναν remix δίσκο πάνω στο "Random Access Memories" των Daft Punk, όμως όλοι πια ζητούσαν κάτι νέο και ολοκληρωμένο από αυτόν και όχι άλλα remix που μας είχε μπουχτίσει τον τελευταίο καιρό. Και τελικά ήρθε το "Psysic" το οποίο δεν δυσαρέστησε κανέναν. Εντελώς psychedelic με τα χασίματα να δίνουν και να παίρνουν, με τα ups και τα down του όπως μας έχει συνηθίσει στα μακροσκελή set αυτοσχεδιασμού. Ωραία... τώρα γρήγορα σε καμιά solo δουλειά.
Δείγμα: Paper Trails
Four Tet - Beautiful Rewind
(Text Records)
«Αυτός είναι ο καλύτερος δίσκος που έχω φτιάξει, είμαι τόσο ενθουσιασμένος», ήταν τα λόγια του Four Tet κατά την διάρκεια της δημιουργίας του έβδομου δίσκου του. Τελικά όχι δεν είναι ο καλύτερος του, παρόλα αυτά ως ένα βαθμό ο ενθουσιασμός του πριν αλλά και μετά την κυκλοφορία της τελευταία του δουλειάς είναι δικαιολογημένος. Το "Beautiful Rewind" είναι από τα πιο δεμένα σύνολα που έχει παρουσιάσει και η αισθητική της παραγωγής παρέα με κάθε τραγούδι ξέχωρο αποτελούν ένα πολύ καλό early 90s underground προϊόν. Ένα όμορφο μουσικό μυαλό που που δεν σταματά στιγμή να μας προκαλεί να τον λατρεύουμε.
Δείγμα: Parallel Jalebi
Daniel Avery - Drone Logic
(Phantasy Sound)
Προς τα που οδεύει η dance και τι κυριαρχεί στα club; Τα τελευταία χρόνια βρισκόμαστε μπροστά από μια κρίσιμη αλλαγή όσον αφορά την χορευτική μουσική και τα μαγαζιά μαζικής συνάθροισης και διασκέδασης. Πραγματικά πολύ άσχημα κατασκευάσματα είχαν κατακλύσει τα αυτιά μας, μέχρι που έφθασε η ώρα για κάτι νέο. Η techno έρχεται με φόρα να σαρώσει τα πάντα και να κυριαρχήσει όσο ποτέ άλλοτε σε αυτό τον τομέα. Το ντεμπούτο του Daniel Avery είναι ένα πολύ καλό παράδειγμα για να σου υποδείξει το μέλλον όσων ανέφερα παραπάνω.
Δείγμα: All I Need
Trentemøller - Lost
(In My Room)
O Anders Trentemøller πια δεν έχει καμιά σχέση με το καμένο minimal tecno μυαλό της εποχής "The Last Resort" αλλά ούτε και με τις noise εξάψεις των set του. Ήταν το "Into the Great Wide Yonder" που τον έντυσε παιδί του Bristol και από τότε κινείται σε αργόσυρτα μελωδικά σκοτεινά μονοπάτια. Στο "Lost" φέτος χάνεται σε αυτούς τους κόσμους όσο καμία άλλη φορά, παρέα με full μπάντα δραματοποιείται βαραίνει και απευθύνεται περισσότερο στους fan του, τους οποίους σίγουρα για ακόμη μια φορά δεν θα απογοητεύσει.
Δείγμα: Candy Tongue
Όσον αφορά τα νέα τώρα, δεν υπέπεσαν στην αντίληψη μου και πολλά πραγματάκια. Το σημαντικότερο από τα μουσικά είναι ότι οι Broken Bells ανακοίνωσαν πως στην αρχή του ερχόμενου νέου έτους θα κυκλοφορήσουν τον διάδοχο του ντεμπούτου τους και όλοι είμαστε κατενθουσιασμένοι για το τι καινούριο έχει να μας χαρίσει ξανά ο Danger Mouse μέσα από το project που έχει δημιουργήσει παρέα με τον James Mercer. Μέχρι ώρας μας έχουν δώσει ένα teaser, ένα mini film για την προώθηση του άλμπουμ από το οποίο καταλάβαμε πως ίσως θα αφορά ένα sci-fi concept αγάπης που σκαρφίστηκε ο Brian Burton και το πρώτο τραγούδι. Άντε να δούμε.
Κάτι άλλο αξιοσημείωτο είναι πως ο Flume (ο πιτσιρικάς μπορεί δίκαια να κοκορεύεται πως έφτιαξε το χορευτικό κομμάτι της χρονιάς, το remix της χρονιάς και ταυτόχρονα προωθεί το δικό του και μοναδικό στυλ-flumestep) στις επόμενες μέρες θα κυκλοφορήσει μια deluxe editon για τον δίσκο του τον οποίο είχαμε ακούσει πριν πολλούς μήνες. Συνεπώς μέσα σε αυτή την special έκδοση βρίσκουμε κάποια ενδιαφέροντα καλούδια, λ.χ. την συνεργασία του με Ghostface Killah και Autre Ne Veut.
Στα τραγελαφικά του μήνα όμως θα πρέπει να ξεχωρίσουμε την εμφάνιση του Eminem στο SNL. O Slim Shady λοιπόν παρουσιάστηκε με τον Rick Rubin στα decks (γελάει ο κόσμος) και εκτέλεσε δύο τραγούδια του από το sequel του LP "Marshall Mathers". Ποιό το παράξενο σε όλο αυτό; Αν είναι δυνατόν ο άνθρωπος έκανε lip syncing! Ούτε Έλληνας ράπερ να ήταν ένα πράμα...
Στα βαρετά του μήνα θα πρέπει να επισημάνουμε τα Youtube awards τα οποία ήταν τόσο ανούσια όσο και αυτά των MTV.
Αυτά... κλείνω με κάτι που μάλλον θα πήρε το μάτι σας. Το θέμα με τις Pussy Riot καλά κρατεί εκεί στην «μεγάλη» Ρωσία, αυτή την φορά ακούγεται πως έχουν χαθεί τα ίχνη της Nadya Tolokonnikova... επόμενο και τραγικό.
Τα λέμε την επόμενη.
Φυσικά ο λόγος για τον Rick Rubin και η αιτία αναφοράς σε αυτόν εμφανέστατη, μιας και φέτος αποτελεί ένα από τα μουσικά πρόσωπα της χρονιάς διότι βρίσκεται (κυρίως ως executive producer) πίσω από πάμπολλες μεγάλες και δη popular παραγωγές (Black Sabbath, Kanye West μέχρι Eminem και Lady Gaga κτλ).Ένας μοναδικός ηχογνώστης, ένα πανέξυπνο ιδρυτικό μυαλό πίσω από μια πολύ επιτυχημένη δισκογραφική, το guest-star όνομα που προσδίδει κύρος, ή απλά ο απεσταλμένος εταιριών κολοσσών που θα κάνει την «σωστή» βρώμικη δουλειά; Γιατί όλα αυτά τα ερωτήματα θα αναρωτιέσαι, όμως πες μου πως γίνεται να μην καταλήξεις εκεί όταν κάποιοι απλά του ζητούν να καθίσει στον καναπέ να ακούσει την δουλειά τους και αυτοί με αγονία επιζητούν ακόμα και μια αντίδραση του προσώπου του, όταν η Def Jam Records χτυπάει τα «#1s» με περίσσια άνεση, όταν το «να φωνάξουμε και τον Rick Rubin καλό θα κάνει στο promotion» είναι σύνηθες αλλά και όταν συμπεριφέρεται σαν μεγαλόκεφάλι της Universal!
Όμως ας ρίξουμε μια ματιά στο βιογραφικό του το οποίο είναι αν μη τι άλλο εντυπωσιακότατο. Τριάντα χρόνια ιστορίας στις πλάτες του, τριάντα δύο για την ακρίβεια με ένα ετερόκλητο πλήθος γνωστών ονομάτων στην λίστα παραγωγής του. Από hip hop μέχρι thrash metal, από Johny Cash και Neil Diamond μέχρι Shakira και Justin Timberlake, από System of a Down, Rage Against the Machine, Mars Volta μέχρι Lana Del Ray, και η λίστα δεν έχει τελειωμό με όλο τον καλό κοσμάκη να ζητά την χείρα βοηθείας του. Και το αποτέλεσμα; Ετερόκλητο όπως και η λίστα, με πατάτες ολκής, αναγέννηση ξεχασμένων αστέρων, απέλπιδες προσπάθειες, ή δημιουργία νέων grammy beast.
Τελικά τι είναι; Ποιά προσωπικότητα κρύβεται πίσω από το γιγάντιο μύθο που έχει δημιουργηθεί; Μήπως υπάρχουν αρκετές υπερβολές που τον συντηρούν διότι πέρα από τα καλά λόγια υπάρχουν και αρκετά παράπονα όπως λ.χ. κάποιες παρελθοντικές δηλώσεις του Corey Taylor που αναφέρουνν πως η σημερινή του φιγούρα δεν έχει καμία σχέση με το παρελθόν.
Ο μικρός χαμός που προκλήθηκε πρόσφατα από τις φωτογραφίες με τον Jay-Z («the guy from ZZ Top» είπαν μερικοί θεούλιδες), την εμφάνισή του στο video clip του Eminem και τις δηλώσεις αγάπης από τον Kanye, τον έφεραν στην επιφάνεια όσο ποτέ άλλοτε. Όμως μην περιμένεις να βρεις εκεί έξω αναλύσεις επί αναλύσεων πάνω του διότι όντας τόσο αινιγματικός κατατάσσεται δύσκολο να εκ φέρεις μια ολοκληρωμένη άποψη για αυτόν... μονάχα μπορείς να καταλήξεις σε κάποια «facts» για την πάρτη του, κάτι το οποίο θα κάνω προσπαθώντας να καθαρίσω το μυστήριο σύννεφο που τον καλύπτει.• Ο Rick Rubin δεν ασχολείται με την «μουσική»
...ή κάτι άλλο ανάλογο. Για του λόγου το αληθές θα σου παραθέσω τα ίδια του τα λόγια: «I don't know anything about music. My job has very little to do with music. It has more to do with taste and culture and balance». Ο Rick Rubin λοιπόν, ασχολείται με ανώτερα πράγματα, με εξωγηπεδικούς παράγοντες και νοητικές-αισθητικές αναζητήσεις και απαντήσεις που δημιουργούν ισορροπία μεταξύ κουλτούρας και καλής γεύσης. Λέμε τώρα...
• Κατά μεγάλο βαθμό είναι υπεύθυνος για την έκρηξη της hip hop στα 80s
Τα στοιχεία δεν χρειάζεται να σε οδηγήσουν σε αυτό το συμπέρασμα για τον απλούστατο λόγο του ότι μιλούν από μόνα τους. Στα πρώτα χρόνια της δραστηριοποίησης του έπειτα της δημιουργίας της Def Jam κάπου στο 1982 διδάχθηκε τα πρώτα του μαθήματα παραγωγής που είχαν να κάνουν με την μόλις 10 χρονών και κάτι ψιλά hip hop. Αυτό ήταν, εν συνεχεία πέρασαν από τα χέρια του LL Cool J, Public Enemy, Beastie Boys, Run DMC, σε μερικούς των οποίων άλλαξε τα μυαλά προς το καλύτερο.• Δεν σκαμπάζει από τεχνικά θέματα παραγωγής
Έχει δεχθεί τα πυρά οπαδών ουκ ολίγες φορές για τον λόγο του ότι παράγει ένα κακοφτιαγμένο αποτέλεσμα το οποίο μετατρέπει τον «ήχο» σε θόρυβο όταν εκτίθεται σε υψηλές συχνότητες. Πιο συγκεκριμένα το όνομα του έχει γίνει συνώνυμο με το φαινόμενο «loudness race» το οποίο σημαίνει πως ο άνθρωπος είναι μυρωδιάς όσον αφορά το mastering και ιδιαίτερα το συμπαγές άπλωμα του ήχου στον χώρου όταν ανεβαίνει η ένταση.
• Είναι η φωνή λογικής
...έτσι λέει ο ίδιος. «My job is the same as it is when I'm in the studio producing a record - to share my opinions, be honest and truthful. Ultimately it is like the role of a coach. The artist, ultimately, at the end of the day, gets to do what they want to do. And the company, at the end of the day, gets to do what they want to do. I try to be the voice of reason and positive creativity and sometimes other people have other ideas, and it's all cool.»
• Έχει πολλούς «famous» φίλους και αρκετούς από αυτούς πέρα από τον χώρο της μουσικής
Δεν είναι και δύσκολο να το καταλάβεις, με ένα απλό search θα βρεις μπροστά σου πάμπολλες φωτογραφίες με τον μουσάτο κύριο όπου δίπλα του ποζάρουν με καμάρι πασίγνωστα ονόματα της μουσικής σκηνής, χαρτογιακάδες της αντίστοιχης βιομηχανίας αλλά και σκηνοθέτες ή ηθοποιοί. Μάλιστα για πολλούς εξ' αυτών ο Rick Rubin αποτελεί έναν guru προς το μέρος του οποίου θα τρέξουν αμέσως μόλις τους κατέβει κάποια ιδέα στο κεφάλι για να ακούσουν την βαρυσήμαντη γνώμη του.• Παίρνει πολλά λεφτά χωρίς να κάνει τίποτα
...έτσι έχουν ισχυριστεί κάποιοι που συνεργάστηκαν μαζί του και δεν έμειναν καθόλου ευχαριστημένοι. Μισάωρα ή 40λεπτα σουλατσάροντας στο studio χρεώνοντας κάμποσα χιλιάρικα, απλά να κοιτά το άγνωστο ή μασουλώντας διάφορα εδέσματα είχαν ως αποτέλεσμα το μπέρδεμα της μπάντας και τα έντονα παράπονα προς το πρόσωπο του, κατηγορώντας τον πως είναι υπερεκτιμημένος και δεν κάνει απολύτως τίποτα.
• Αγαπά πολλά και διαφορετικά είδη μουσικής και λατρεύει να τα μπλέκει μεταξύ τους
O Rick Rubin μπορεί να δηλώνει πως όλα είναι θέμα γούστου για αυτόν όμως κάτι τέτοιο δεν σημαίνει πως είναι ταγμένος μονάχα προς μια κατεύθυνση. Δείχνει πως είναι ένας παραγωγός δίχως κολλήματα και αυτό είναι ίσως το δυνατό του σημείο. Βάζοντας κάτω τις παρελθοντικές δουλειές του έχει μια πολυμορφική εμπειρία λόγω της συνεργασίας του με διαφορετικής φύσεως καλλιτέχνες... έτσι πολύ σωστά και έξυπνα επιλέγει να μπλέκει κουλτούρες διαφορετικών μουσικών κόσμων που ως αποτέλεσμα έχουν να διευρύνουν όχι μόνο τους μουσικούς ορίζοντες των καλλιτεχνών που εμπλέκονται μαζί του. Χαρακτηριστικό παράδειγμα; Θυμηθείτε την επιρροή του και εν τέλει την αλλαγή στους Beastie Boys.
Όλα καλά με τον Rick Rubin, όμως ποιοι είναι οι σύγχρονοι παραγωγοί που δείχνουν να θέλουν να ακολουθήσουν τον δρόμο του. Παρακάτω σου παραθέτω τους 5 πιο γνωστούς που υπάρχουν εκεί έξω.
Pharrell Williams
Ένα βαρβάτο brand name. Και μόνο η τοποθέτηση του ονόματος τους δίπλα σε κάποια κυκλοφορία είναι ικανή να δημιουργήσει hype. Δραστηριοποιείται από τις αρχές των 90s μέσα από την δυάδα των neptunes αλλά και έξω από αυτήν. Θα τον βρεις να καμαρώνει παρέα με τις πιο αστραφτερές δουλειές και κυρίως να ασχολείται με τον χώρο της contemporary R&B και της Hip Hop. Αποτελεί δίκαια έναν από τους μεγαλύτερους παραγωγούς της τελευταίας εικοσαετίας και η λίστα με τις δουλειές του είναι τόσο ογκώδης που σου προκαλεί ίλιγγο. Μια ζωή κάνει τους πάντες να αναφωνούν «ρε τον κερατά και εδώ χωμένος είναι;».
Danger MouseΈνα πραγματικό φαινόμενο. Από άποψη ιδιαιτερότητας, ποιότητας και πρωτοπορίας βρίσκεται τουλάχιστον ένα σκαλί ψηλότερα από οποιοδήποτε θέλει να θεωρείται παραγωγός. Τουλάχιστον ⅔ δουλειές που έχει επιμεληθεί αποτελούν δισκάρες και μόλις στα 36 του αρχίζει να αποκτά το status ενός ανερχόμενου Μίδα. Αν συνεχίσει με την ίδια φόρα που έχει τα τελευταία χρόνια σε 1-2 δεκαετίας δεν θα τον κουνά κανείς από τον θρόνο του.
Dr. DreΤα λόγια περιττά. Το κοινό της Hip Hop - Rap ανέκαθεν σεβόταν και ασχολιόταν με τους παραγωγούς της σκηνής γιαυτό και έχει αποκτήσει την αναγνώριση που του αξίζει. Στα χέρια του δημιουργήθηκαν και γαλουχήθηκαν ιστορικά ονόματα του χώρου. Κυκλοφορεί με το κεφάλι ψηλά διότι είναι ο άρχων της «σύγχρονης μαύρης μουσικής».
Mark Ronson Σχεδόν αθόρυβος τα τελευταία χρόνια συνεχίζει την πολύ καλή δουλειά που ξεκίνησε στα μέσα της προηγούμενης δεκαετίας. Είναι υπεύθυνος για ένα σημαντικό μέρος της νέας Βρετανικής μουσικής (R&B, Soul) όντας ο άνθρωπος που άναψε την σπίθα μόδας στο θηλυκό κομμάτι singer-songwriter. Έμπειρος πια ανακαλύπτει νέους χώρους, δοκιμάζει τις δυνάμεις του και πετυχαίνει, φτιάχνοντας ταπεινά και σταθερά ένα δυνατό όνομα.
James MurphyΗ αλήθεια είναι πως δεν έχει άξιο βιογραφικό έτσι ώστε να συναγωνιστεί όλους τους παραπάνω, όμως από την διάλυση των LCD Soundsystem και μετά έχει αποκτήσει μια δυναμική που φαντάζει πως στο μέλλον θα του δώσει την ικανότητα να σταθεί πλάι στους μεγάλους. Μέσα από την δισκογραφική DFA που ασχολείται με ψαγμενίες ηλεκτρονικού τύπου ή πέρα από αυτή μόνος του ως συμβουλάτορας που τον καλούν από δω και από κει χτίζει σταθερά ένα καλό όνομα.
Ακολουθούν πολύ δυνατοί δίσκοι από τον σωρό που ξεχώρισαν!
Darkside - Psysic(Other People)
Ήταν κάπου στις αρχές του έτους όταν ο Nico δήλωνε πως από εδώ και στο εξής θα μας παρουσιάσει ένα πιο σκοτεινό εαυτό. Βλέπεις, έχει περάσει ανεπιστρεπτί η εποχή ξεγνοιασιάς του κολεγίου και είχε καταλαγιάσει ο ενθουσιασμός της νιότης. Το project του που ακούει στο όνομα Darkside παρέα με τον jazz κιαθαρίστα Dave Harrington μας είχε δώσει ένα πολύ καλό EP αλλά και έναν remix δίσκο πάνω στο "Random Access Memories" των Daft Punk, όμως όλοι πια ζητούσαν κάτι νέο και ολοκληρωμένο από αυτόν και όχι άλλα remix που μας είχε μπουχτίσει τον τελευταίο καιρό. Και τελικά ήρθε το "Psysic" το οποίο δεν δυσαρέστησε κανέναν. Εντελώς psychedelic με τα χασίματα να δίνουν και να παίρνουν, με τα ups και τα down του όπως μας έχει συνηθίσει στα μακροσκελή set αυτοσχεδιασμού. Ωραία... τώρα γρήγορα σε καμιά solo δουλειά.
Δείγμα: Paper Trails
Four Tet - Beautiful Rewind(Text Records)
«Αυτός είναι ο καλύτερος δίσκος που έχω φτιάξει, είμαι τόσο ενθουσιασμένος», ήταν τα λόγια του Four Tet κατά την διάρκεια της δημιουργίας του έβδομου δίσκου του. Τελικά όχι δεν είναι ο καλύτερος του, παρόλα αυτά ως ένα βαθμό ο ενθουσιασμός του πριν αλλά και μετά την κυκλοφορία της τελευταία του δουλειάς είναι δικαιολογημένος. Το "Beautiful Rewind" είναι από τα πιο δεμένα σύνολα που έχει παρουσιάσει και η αισθητική της παραγωγής παρέα με κάθε τραγούδι ξέχωρο αποτελούν ένα πολύ καλό early 90s underground προϊόν. Ένα όμορφο μουσικό μυαλό που που δεν σταματά στιγμή να μας προκαλεί να τον λατρεύουμε.
Δείγμα: Parallel Jalebi
Daniel Avery - Drone Logic(Phantasy Sound)
Προς τα που οδεύει η dance και τι κυριαρχεί στα club; Τα τελευταία χρόνια βρισκόμαστε μπροστά από μια κρίσιμη αλλαγή όσον αφορά την χορευτική μουσική και τα μαγαζιά μαζικής συνάθροισης και διασκέδασης. Πραγματικά πολύ άσχημα κατασκευάσματα είχαν κατακλύσει τα αυτιά μας, μέχρι που έφθασε η ώρα για κάτι νέο. Η techno έρχεται με φόρα να σαρώσει τα πάντα και να κυριαρχήσει όσο ποτέ άλλοτε σε αυτό τον τομέα. Το ντεμπούτο του Daniel Avery είναι ένα πολύ καλό παράδειγμα για να σου υποδείξει το μέλλον όσων ανέφερα παραπάνω.
Δείγμα: All I Need
Trentemøller - Lost(In My Room)
O Anders Trentemøller πια δεν έχει καμιά σχέση με το καμένο minimal tecno μυαλό της εποχής "The Last Resort" αλλά ούτε και με τις noise εξάψεις των set του. Ήταν το "Into the Great Wide Yonder" που τον έντυσε παιδί του Bristol και από τότε κινείται σε αργόσυρτα μελωδικά σκοτεινά μονοπάτια. Στο "Lost" φέτος χάνεται σε αυτούς τους κόσμους όσο καμία άλλη φορά, παρέα με full μπάντα δραματοποιείται βαραίνει και απευθύνεται περισσότερο στους fan του, τους οποίους σίγουρα για ακόμη μια φορά δεν θα απογοητεύσει.
Δείγμα: Candy Tongue
Όσον αφορά τα νέα τώρα, δεν υπέπεσαν στην αντίληψη μου και πολλά πραγματάκια. Το σημαντικότερο από τα μουσικά είναι ότι οι Broken Bells ανακοίνωσαν πως στην αρχή του ερχόμενου νέου έτους θα κυκλοφορήσουν τον διάδοχο του ντεμπούτου τους και όλοι είμαστε κατενθουσιασμένοι για το τι καινούριο έχει να μας χαρίσει ξανά ο Danger Mouse μέσα από το project που έχει δημιουργήσει παρέα με τον James Mercer. Μέχρι ώρας μας έχουν δώσει ένα teaser, ένα mini film για την προώθηση του άλμπουμ από το οποίο καταλάβαμε πως ίσως θα αφορά ένα sci-fi concept αγάπης που σκαρφίστηκε ο Brian Burton και το πρώτο τραγούδι. Άντε να δούμε.
Κάτι άλλο αξιοσημείωτο είναι πως ο Flume (ο πιτσιρικάς μπορεί δίκαια να κοκορεύεται πως έφτιαξε το χορευτικό κομμάτι της χρονιάς, το remix της χρονιάς και ταυτόχρονα προωθεί το δικό του και μοναδικό στυλ-flumestep) στις επόμενες μέρες θα κυκλοφορήσει μια deluxe editon για τον δίσκο του τον οποίο είχαμε ακούσει πριν πολλούς μήνες. Συνεπώς μέσα σε αυτή την special έκδοση βρίσκουμε κάποια ενδιαφέροντα καλούδια, λ.χ. την συνεργασία του με Ghostface Killah και Autre Ne Veut.Στα τραγελαφικά του μήνα όμως θα πρέπει να ξεχωρίσουμε την εμφάνιση του Eminem στο SNL. O Slim Shady λοιπόν παρουσιάστηκε με τον Rick Rubin στα decks (γελάει ο κόσμος) και εκτέλεσε δύο τραγούδια του από το sequel του LP "Marshall Mathers". Ποιό το παράξενο σε όλο αυτό; Αν είναι δυνατόν ο άνθρωπος έκανε lip syncing! Ούτε Έλληνας ράπερ να ήταν ένα πράμα...
Στα βαρετά του μήνα θα πρέπει να επισημάνουμε τα Youtube awards τα οποία ήταν τόσο ανούσια όσο και αυτά των MTV.
Αυτά... κλείνω με κάτι που μάλλον θα πήρε το μάτι σας. Το θέμα με τις Pussy Riot καλά κρατεί εκεί στην «μεγάλη» Ρωσία, αυτή την φορά ακούγεται πως έχουν χαθεί τα ίχνη της Nadya Tolokonnikova... επόμενο και τραγικό.
Τα λέμε την επόμενη.
ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΙ ΤΩΡΑ
ROCKING FEATURED
