Afsky, Svartulven @ Temple Athens, 08/06/24

Με το καυτό (συναυλιακό) καλοκαίρι να έχει ξεκινήσει για ακόμη μια χρονιά στην Αθήνα, αναμενόμενα θα υπάρχουν εκδηλώσεις που δεν θα βρίσκονται στο προσκήνιο. Μια τέτοια περίπτωση, ήταν η πρώτη εμφάνιση των Δανών Afsky στα μέρη μας, βράδυ Σαββάτου στο Temple. Το ατμοσφαιρικό black metal σχήμα, αποτελεί ένα από τα πλέον ανερχόμενα ονόματα του παγκόσμιου black metal underground, και γνωρίζοντας καλά τη δυναμική των συναυλιών τους, αλλά και τον ντόρο γύρω από το όνομά τους, κατευθυνθήκαμε στο κέντρο της Αθήνας.

Την εμφάνιση άνοιξαν οι εγχώριοι black metallers Svartulven. Οι Αθηναίοι για περίπου 40 λεπτά, με σύμμαχο έναν αρκετά ικανοποιητικό ήχο, έδωσαν μια έντονη χροιά ορθόδοξου black metal στη βραδιά. Με υλικό ως επί το πλείστον από το ντεμπούτο τους, το προ τριετίας “Ruins of Desolation, Transcendence for the Other Side”, το σχήμα κέρδισε εύκολα τις εντυπώσεις των παρευρισκομένων. «Ισλανδικά» και «γαλλικά» μουσικά περάσματα, τσιτωμένο drumming που έκανε τις δυσαρμονίες και τα leads να ηχούν πιο απειλητικά, ιντερλούδια με θρησκευτικά samples, και φωνητικά που ειδικά ζωντανά δίνουν μια πιο επιθετική χροιά στην μουσική της μπάντας. Ιδιαίτερα δεμένο επί σκηνής, το σχήμα ικανοποίησε ως opener, εκκινώντας ποιοτικά τη βραδιά.

Έπειτα από το απαραίτητο διάλειμμα για το changeover, οι Δανοί είχαν λάβει θέσεις μάχης. Ομολογουμένως, σε καθαρά μουσικά πλαίσια, το hype των Afsky δυσκολεύτηκα εξαρχής να το κατανοήσω, αλλά ποιος είμαι εγώ θα μου πείτε. Βέβαια, με κάθε κυκλοφορία, το σχήμα του Ole Pedersen Luk, που έσκασε στη σκηνή με μπλουζάκι Exciter παρακαλώ, αποδείκνυε πως το πνιγηρό ατμοσφαιρικό black metal με τις folk επιρροές, είναι ικανό να αγγίξει ευαίσθητες χορδές. Η εμφάνισή τους δε στο περσινό Roadburn Festival, όπως είχαμε γράψει και στην ανταπόκρισή μας, είχε στο κοινό πληθώρα μουσικών, και ένα ταγμένο κοινό στην θρησκευτική ευλάβεια με την οποία αποδίδουν το υλικό τους. Κοινώς, ξέραμε τι να περιμένουμε.

Σε πιο μικρή σκηνή αυτή τη φορά, με ένα εκδηλωτικό κοινό από κάτω, οι Afsky ανέβηκαν με τρομερή ενέργεια στη σκηνή και δεν δυσκολεύτηκαν να παρασύρουν τα πάντα στο διάβα τους. Επί σχεδόν μια ώρα, το σχήμα, με ένα σετ που βασίστηκε στο περσινό "Om hundrede år", που όπως φαίνεται χαίρει ιδιαίτερης εκτίμησης από το κοινό, το σχήμα παρουσιάστηκε άψογο. Τρομερή χημεία μεταξύ των μελών της μπάντας που κινούνταν διαρκώς, φωνητικά δίχως αύριο που ανέβαζαν την εμπειρία αρκετά επίπεδα, αλλά το κρισιμότερο στοιχείο του ήχου της μπάντας, είναι η live δυναμική της. Ακούγοντας τα άλμπουμ των Afsky, αναδύεται μεν αυτό το συντριπτικό αίσθημα ιδιωτικότητας και ερημιάς, στο οποίο αποσκοπούν, κάτι που όμως μεταμορφώνεται επί σκηνής. Τα μελωδικά τους riffs, τα πομπώδη σημεία, οι κομβικές εναλλαγές στις συνθέσεις, μετατρέπουν την εμπειρία σε άκρως συναυλιακή.

Το εναρκτήριο “Stormfulde hav”, από το ηλεκτρακουστικό του πέρασμα μέχρι την κορύφωσή του, μας έβαλε μονομιάς στο κλίμα. Η συνέχεια με το “Tyende Sang” μέσα από το breakthrough, τηρουμένων των αναλογιών, δίσκο, “Ofte jeg drømmer mig død” του 2020, επέφερε τις πρώτες μεγάλες αντιδράσεις. Ακόμη και να μην ήσουν εξοικειωμένος με το υλικό των Afsky, η παθιασμένη τους απόδοση, και η γνήσια αφοσίωσή τους στη μουσική τους, τραβούσαν την προσοχή. Τα κομμάτια, κινούνταν διαρκώς σε παρόμοια ηχοτοπία, και έτσι η εξερεύνηση αυτού του απόμακρου αισθήματος όσο περνούσε η ώρα συντόνιζε τους παρευρισκόμενους. Χωρίς hooks ή μνημονικά σημεία, χωρίς φθηνά μουσικά δάνεια, δίχως επικοινωνιακές φανφάρες. Ατμοσφαιρική, μαύρη μουσική απευθυνόμενη εκεί όπου θα εκτιμηθεί.

Στο φινάλε της εμφάνισής τους, οι Afsky μας μετέφεραν στις απαρχές τους το 2015 και το ομώνυμο EP. To “Velkommen Til Dødsriget” έδειξε πως ακόμη και στην πιο πρωτόλεια εκδοχή τους, οι Afsky ανέκαθεν διέθεταν έντονο την ικανότητα να ηχογραφούν στοχευμένες μουσικές. Το συγκρότημα έδωσε μια συναυλία που ικανοποίησε άπαντες, ένα μικρό όμορφο μουσικό black metal δώρο, βγαλμένο, παρά τις εμφανέις κλασικές επιρροές, από το παρόν του εν λόγω ήχου. Η πορεία των Afsky μέχρι την όποια αποδοχή στην σκηνή, δεν ήρθε χωρίς παραπατήματα, ατυχείς στιγμές, ή μεγάλες αντιφάσεις. Με κριτική απόσταση και αισιοδοξία για πρόσφατες επιλογές τους εκτός καθαρά μουσικού πλαισίου, εκτίμησα ξανά μια ζωντανή τους εμφάνιση, αντιλαμβανόμενος τη δυναμική τους, ελπίζοντας σε ανάλογη συνέχεια, ώστε τα μόνα σύννεφα που θα επικαλούνται, να είναι της μελαγχολίας και της δυσθυμίας. Θα τους παρατηρούμε στενά.