Το internet και η δύναμη του κόσμου

Στην Τσεζένα μας έδειξαν πως ο συνδυασμός των δυο μπορεί να αλλάξει τον μουσικό μας κόσμο

Από τον Χρήστο Καραδημήτρη, 03/08/2015 @ 12:19
Δεν μπορώ να σταματήσω να βλέπω ξανά και ξανά το video των Rockin1000 (πολύ μου αρέσει κι αυτό το Rockin), των χιλίων ανθρώπων που μαζεύτηκαν στην Τσεζένα για να παίξουν όλοι μαζί ένα τραγούδι των Foo Fighters. Σκοπός τους ήταν να προ(σ)καλέσουν τον Dave Grohl να φέρει τη μπάντα του για μια συναυλία σε μια πόλη με λιγότερους από 100.000 κατοίκους, όταν σε δυο βράδια θα παίξει μπροστά σε περίπου 160.000 συνολικά στο Λονδίνο. Και προφανώς τα κατάφεραν…

Ξεκινάμε από το γεγονός ότι λατρεύω τους Foo Fighters, άρα μπορούσα να συνδεθώ πιο πολύ συναισθηματικά με το εγχείρημα. Επίσης, θεωρώ ότι διάλεξαν το καταλληλότερο τραγούδι. Το "Learn To Fly" μπορεί να μην είναι το καλύτερο τραγούδι των Foos αλλά πραγματικά αποπνέει αυτό το συναίσθημα το «πάμε να το πετύχουμε». Καλά, προφανώς είναι και τραγουδάρα (να δείτε το video clip του όσοι δεν το έχετε κάνει). Κυρίως, όμως, είναι αυτό το συναίσθημα που αφήνει στο τέλος ότι ο κόσμος που συμμετείχε πραγματικά το χάρηκε.

Πηγαίνοντας εδώ θα αντιληφθείτε ότι το εγχείρημα μόνο εύκολο δεν ήταν και χρειάστηκε πάνω από ένα χρόνο να υλοποιηθεί. Που σημαίνει πως θέλει θέληση, κυνήγι, οργάνωση και υπομονή. Τίποτα καλό δεν έρχεται εύκολα, αλλά σχεδόν τίποτα δεν είναι ανέφικτο μέσα από την δύναμη που παρέχει το internet στον κόσμο.

Αναφέρεται πως η αφορμή για το όλο εγχείρημα ήταν ότι οι Foo Fighters είχαν να παίξουν στην Ρομάνια (μια περιφέρεια της Ιταλίας δηλαδή) από το 1997 και ότι στην Ιταλία δύσκολα κάνουν τα όνειρά τους πραγματικότητα. «Μα είναι να γελάει κανείς» (που θα έλεγε κι ο Φίλιππος Συρίγος), αν αναλογιστούμε την δική μας μουσική πραγματικότητα σε σύγκριση με τη δική τους. Περισσότερο, όμως, στενοχωριέμαι γιατί εμείς δύσκολα θα κάναμε κάτι αντίστοιχο. Κι αν το ξεκινούσε κάποιος, θα δημιουργούταν τόση παραφιλολογία γύρω από το ποιος κρύβεται από πίσω και ποια τα (δόλια πάντα) κίνητρα που ποτέ δεν θα έφτανε στο να ολοκληρωθεί.

Στο internet ξημεροβραδιαζόμαστε ως λαός (στο Facebook βασικά), αλλά για να στηρίξουμε τέτοια εγχειρήματα είμαστε οι τελευταίοι. Το διαπιστώσαμε από πρώτο χέρι όταν ως site στηρίξαμε την (πολύ νέα τότε) ιδέα και πλατφόρμα του Gigalize, για να έρθει ο Steven Wilson στην Ελλάδα. Η ανταπόκριση ήταν πολύ μικρή και φυσικά δεν απαιτούσε καν κάποιο οικονομικό κίνητρο.

Ή ας δούμε το παρεμφερές crowdfunding. Προς όλους αυτούς που εξαίρουν την ποιότητα της ελληνικής σκηνής, γιατί καμία ελληνική μπάντα δεν προχωράει με την τακτική του crowdfunding όπως πολλές αντίστοιχες στο εξωτερικό για να χρηματοδοτήσουν την ηχογράφηση ενός νέου άλμπουμ ή να βγουν σε περιοδεία; Κι αν το έκαναν πόσα λεφτά θα έπαιρναν από την εγχώρια αγορά; Σωστά μαντεύετε…

Δεν θέλω να γενικεύσω σε άλλους τομείς, εδώ μιλάμε για μουσική. Θέλω να πιστεύω πως οι ευκαιρίες είναι εδώ και αρκεί να προσπαθήσουμε να τις αξιοποιήσουμε εμείς, πριν ξεκινήσουμε πάλι να γκρινιάζουμε γιατί βλέπουμε τα ίδια και τα ίδια, πριν απαυδήσουμε που δεν έχουμε την ευκαιρία να δούμε αυτό που θα θέλαμε και πριν γενικώς και αορίστως ρίξουμε τις ευθύνες σε άλλους. Κυρίως, να στηρίξουμε τέτοια εγχειρήματα ακόμα κι αν δεν αφορούν έναν καλλιτέχνη που είναι πρώτιστη επιλογή μας. Ας γίνει η αρχή και μετά θα ακολουθήσουν κι αυτοί που θέλουμε. Αλλιώς θα αποφασίζουν μόνοι άλλοι ποιους καλλιτέχνες θα έχουμε την ευκαιρία να βλέπουμε ή ποιοι καλλιτέχνες θα πηγαίνουν μπροστά.

Ξαναβλέπω το video. Βλέπω παιδιά και μεσήλικες, «φλώρους», hipsters, rockάδες, μεταλλάδες, κορίτσια και αγόρια να χαίρονται με την ψυχή τους που συμμετέχουν σε όλο αυτό και το απολαμβάνω. Ούτε εξυπνάδες, ούτε μισαλλοδοξίες, ούτε αρνητισμός. Ο Claudio κι οι υπόλοιποι 999 στην Τσεζένα απέδειξαν ότι οι δυνατότητες που παρέχει ο συνδυασμός του internet και της δύναμης του κόσμου είναι απεριόριστες. Εμείς, αλήθεια, μπορούμε να πετύχουμε κάτι αντίστοιχο, έστω πολύ μικρότερο από αυτό; Ή είμαστε μόνο λόγια;
  • SHARE
  • TWEET