Εμείς γιατί δεν είδαμε ποτέ τους Rush;

Σε όλα τα μουσικά μέσα του κόσμου κυκλοφόρησε η είδηση ότι ο Neil Peart αποσύρεται από την ενεργό δράση και μαζί του μπαίνουν στο χρονοντούλαπο οι Rush. Έστω κι αν δεν έχει επιβεβαιωθεί ακόμα επίσημα και παρά το γεγονός ότι ο Geddy Lee το διαψεύδει εν μέρει, δεν μπορώ να σταματήσω να σκέφτομαι πως δεν είχα ποτέ την ευκαιρία να τους δω ζωντανά. Και με πιάνει ένα γαμώτο και τα βάζω με τον εαυτό μου...

Κι αυτό γιατί θεωρώ ότι είμαι από τους τυχερούς. Έχω καταφέρει να ταξιδέψω μερικές φορές στο εξωτερικό και να παρακολουθήσω συναυλίες ή φεστιβάλ που δεν θα μπορούσα ποτέ να δω στη χώρα μας. Έχω δει σχεδόν όσα θα ήθελα ποτέ να δω. Όλα εκτός από τους Rush...

Ίσως αν το είχα προσπαθήσει περισσότερο θα τα είχα καταφέρει. Αλλά είναι και θέμα συγκυριών. Για να μπορέσεις να παρακολουθήσεις μια συναυλία στο εξωτερικό πρέπει να έχεις διαθέσιμους πόρους σε λεφτά και χρόνο. Συνήθως, όταν έχεις το ένα, δεν έχεις το άλλο, αλλά πλέον στη χώρα μας πολύς κόσμος δεν έχει τίποτα από τα δυο, οπότε ας μην γινόμαστε πλεονέκτες. Τελικά, δεν ξέρω πόσο πρέπει να κατηγορώ τον εαυτό μου που δεν κατάφερα να δω ποτέ τους Rush...

Το ερώτημα που θεωρώ πως εκφράζει περισσότερο κόσμο είναι διαφορετικό: «Γιατί δεν ήρθαν ποτέ οι Rush στην χώρα μας;»

Είμαι σίγουρος ότι κάποια στιγμή θα ακουστούν ιστορίες από κάποιους που ήξεραν κάποιους που μίλαγαν με κάτι διοργανωτές και θα λένε πόσο κοντά είχαν φτάσει να φέρουν τους Rush να παίξουν στο ΟΑΚΑ, αλλά τελευταία στιγμή άλλαξε η χάραξη της Ολυμπίας Οδού και δεν έβγαιναν τα μεταφορικά...

Στην πραγματικότητα, το γεγονός αυτό θεωρώ ότι εν μέρει αντανακλά την μουσική πραγματικότητα στη χώρα μας, η οποία δεν έφτασε ποτέ στο επίπεδο να αντέξει μια συναυλία των Rush, με ό,τι συνεπάγεται αυτό. Κι όσο κι αν κάποιοι ενοχληθούν ή διαφωνήσουν, αυτή δυστυχώς είναι μια αλήθεια...

Δεν ξέρω αν η κότα έκανε το αυγό ή το αυγό την κότα. Οι Rush δεν ήρθαν γιατί δεν είχαν αρκετούς οπαδούς εδώ ή ο αριθμός των οπαδών τους εδώ δεν υπήρξε ποτέ αρκετός επειδή ποτέ δεν ήρθαν για συναυλία; Στο τέλος της ημέρας δεν έχει και νόημα...

Αν κάτσουμε και βάλουμε κάτω τη λίστα με ονόματα που δεν είχαμε ποτέ την ευκαιρία να δούμε στη χώρα μας, θα μιλάμε ασταμάτητα. Πρώτος και καλύτερος έρχεται στο μυαλό ο Bruce Springsteen (για κανονική, δική του συναυλία), αλλά να ήταν μόνο αυτός, καλά θα ήταν. Όπως λέει συχνά ο (σοφός σε τέτοια θέματα) Αντώνης Μουστάκας, στους AC/DC μετρηθήκαμε. Και βγήκαμε λιγότεροι από όσο υπολογίζαμε.

Κι αν οι ξαναέρχονταν οι AC/DC, θα μέναμε οι μισοί, καθώς οι άλλοι μισοί πήγαν μόνο και μόνο για να μπορούν να πουν ότι τους έχουν δει ζωντανά, οπότε δεύτερη φορά δύσκολα θα ξαναπήγαιναν. Όπως, αντίστοιχα, το ίδιο θα γινόταν με τους Rolling Stones, τους Bon Jovi ή άλλες συναφείς, μεμονωμένες συναυλιακές εκλάμψεις μιας χώρας που είναι σταθερά εκτός χάρτη.

Αλλά οι Rush δεν είναι ούτε AC/DC, ούτε Bon Jovi, ούτε καμία από αυτές τις μπάντες. Για να τους αγαπήσεις πρέπει να εισπράττεις και να εκτιμάς τη μουσική κάπως διαφορετικά, κάπως πιο βαθιά. Όχι πως είναι κακό να ταυτίζεσαι με ένα riff, μια μελωδία ή ένα image, αλλά οι Rush απαιτούν κάτι λίγο διαφορετικό από αυτό.

Σε μια χώρα που παραμένει του πασαλείμματος και του φαίνεσθαι, στην οποία ο καλός μαθητής ανάγεται αυτόματα σε «φυτό», όπου όποιος ασχολείται επισταμένα με κάτι είναι πιθανότατα «σπασίκλας», όπου αυτός που ακούει πολλές ώρες μουσική την ημέρα και συλλέγει δίσκους είναι «κολλημένος», όπου η μουσική είναι μόνο διασκέδαση κι όχι ψυχαγωγία, οι Rush δεν θα μπορούσαν να έχουν καλύτερη τύχη από αυτή που είχαν τελικά. Ήταν μάλλον αναμενόμενο να κερδίσουν την καρδιά και το μυαλό ενός πολύ μικρότερου ποσοστού αναλογικά με τον υπόλοιπο κόσμο.

Χωρίς «μεγάλα» και γνωστά riff, χωρίς μπαλάντες, χωρίς λίγο «πόνο χωρισμού» στα τραγούδια τους. Χωρίς ιστορίες με γυναίκες, αλκοόλ και ναρκωτικά. Χωρίς καν μούσια ή tattoo (έλα, πλάκα κάνω). Και με μεγαλύτερο χιτάκι το "Tom Sawyer". Πώς να στηρίξουν τα mainstream media για να πειστεί ο περαστικός;

Συγγνώμη Geddy, συγγνώμη Neil, συγγνώμη Alex. Δεν υπήρξαμε ποτέ αρκετά καλοί για να σας φιλοξενήσουμε σε τούτο τον τόπο.