Scorpions, Κρατική Ορχήστρα Αθηνών @ Καλλιμάρμαρο Στάδιο, 16/07/18

Ποιά ορχήστρα; Τα μάρμαρα πλέον ξέρουν τι εστί Scorpions και Lemmy

Από τους Αντώνη Μαρίνη, Θοδωρή Ξουρίδα, 17/07/2018 @ 14:03

Τα τελευταία αρκετά χρόνια, μιλώντας καθαρά συναυλιακά, έχουμε καλομάθει. Σε αυτό το γεγονός, αναμφισβήτητα έχουν συμβάλει οι Scorpions. Ένα συγκρότημα τεράστιας σημασίας για τον σκληρό ήχο, που για περισσότερα από πενήντα χρόνια στέκεται με σοβαρότητα και σταθερότητα (πλην ελαχίστων εξαιρέσεων) ανάμεσα στους μεγάλους της rock σκηνής. Αν οι τακτικές επισκέψεις τους στα μέσα της περασμένης δεκαετίας ήταν λόγος ενθουσιασμού, τα πράγματα έχουν αλλάξει ριζικά· πλέον, κάθε επιστροφή τους μοιάζει ως μια ακόμα αφορμή για σχόλια απαξίωσης από κόσμο που είτε δεν έχει επαφή με την μουσική των Γερμανών ή το ύφος που εκπροσωπούν, είτε τους αντιπαθεί για τον οποιονδήποτε λόγο.

Ο γενικότερος αρνητισμός, ωστόσο, δεν δείχνει να πτοεί το ίδιο το συγκρότημα και το κοινό του. Ιδανικότερη απόδειξη από το κατάμεστο από την σκηνή και πίσω Καλλιμάρμαρο, δεν νομίζω πως υπάρχει. Το επίτευγμα γίνεται ακόμα μεγαλύτερο αν ληφθεί υπόψη ότι ίσα που πέρασαν δύο χρόνια από την τελευταία τους επίσκεψη, στην Πλατεία Νερού, και στο διάστημα αυτό δεν μεσολάβησε κάποια νέα κυκλοφορία ή κάποια ιδιαίτερου είδους περιοδεία. Μη γελιόμαστε, βέβαια, μιλάμε για ένα live act που παίζει στα όρια του κλασικού, όπου η πλειονότητα του κόσμου θα πάει για να ακούσει τα ήδη γνωστά κι αγαπημένα κομμάτια. Επίσης στη συγκεκριμένη περίπτωση, θεωρώ δεδομένο ότι ένας σεβαστός αριθμός κόσμου πήγε περιμένοντας μια διαφορετική, συμφωνική εμφάνιση.

Scorpions Καλλιμάρμαρο

Το στήσιμο και η διαφήμιση της συναυλίας μπορεί να πατούσαν κατά το 1/3 στην Κρατική Ορχήστρα Αθηνών και την "σύμπραξή" της με τους Σκορπιούς, αλλά προσωπικά δεν περίμενα σε κανένα ενδεχόμενο ένα άτυπο "Moment Of Glory, Part 2". Όσο κι αν θα δικαιολογούσε αυτόματα το "once in a lifetime" tagline. Ένα τέτοιο εγχείρημα θα χρειαζόταν τεράστια οργάνωση, σε διαφορετικούς τομείς και σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό από εκείνη των unplugged εμφανίσεων στον Λυκαβηττό, και δεν θα μπορούσε σε κανένα ενδεχόμενο να τρέξει εν μέσω περιοδείας. Η ανακοίνωση του προγράμματος, λίγες μέρες πριν τη συναυλία ήρθε ως επιβεβαίωση. Η Ορχήστρα θα ξεκινούσε τη βραδιά και στη συνέχεια θα ακολουθούσε το καθιερωμένο δίωρο show της μπάντας.

Scorpions Καλλιμάρμαρο

Από την άλλη, δεν μπορώ να κρύψω ότι είχα μια μικρή ελπίδα για κάποια κομμάτια όπου αυτοί οι δύο κόσμοι θα συνδυάζονταν. Μπαίνοντας στον χώρο, κι αφού ξεπεράσαμε τον (όχι ιδιαίτερα) μικρό πανικό που επικρατούσε στην είσοδο, οι όποιες πιθανότητες εξαφανίστηκαν· η διαμόρφωση της σκηνής υποδείκνυε ότι ο ηλεκτρισμός θα απουσίαζε στο πρώτο μέρος. Δεν μπορώ να γνωρίζω κατά πόσο έφταιγε αυτή η συνειδητοποίηση, τα νεύρα από το στρίμωγμα στις πύλες ή η ιδιαίτερη, πλήρως συμφωνική προσέγγιση, αλλά οι αντιδράσεις έμοιαζαν κάτι λιγότερο από θερμές. Ο συντονισμός, καθόλου τυχαία, ήρθε μόνο προς το κλείσιμο του σαραντάλεπτου σετ, όταν ο Rudolf Schenker ανέβηκε με τη Flying-V για να συνοδεύσει την Ορχήστρα στην διασκευή του "Hurricane 2000".

Α.Μ.

Scorpions Καλλιμάρμαρο

Δέκα λεπτά μετά τις δέκα, η αναμονή έλαβε τέλος, και οι πέντε σκορπιοί βρέθηκαν στην σκηνή, εκκινώντας με το "Going Out With Α Bang" και το πολύ καλά εκτελεσμέμο "Make It Real". Οι τόνοι έπεσαν σωστά με το αγαπημένο "Is There Anybody There?" και συνεπώς το πρώτο δειλό sing along, o κρύος Klaus Meine ζεστάθηκε και τα καλύτερα ήταν μπροστά μας. Στο heavy "The Zoo" o Meine έκρουε την κουδούνα και πετούσε μπαγκέτες στο κοινό ενώ ο Jabs σόλαρε με το talk box, το δε "Coast To Coast" ήταν ανατριχιαστικό, με τους δύο κιθαρίστες να εναλλάσσονται στο τέλος του διαδρόμου και τον Klaus, προβλεπόμενα, να συνεισφέρει στις ρυθμικές.

Scorpions Καλλιμάρμαρο

Το medley των "Top Οf Τhe Bill", "Steamrock Fever", "Speedy's Coming" και "Catch Your Train" με δύναμη από τα '70s έδωσε άλλον αέρα, το συμβολικό "We Built This House" είχε την σημασία του και ο Jabs έκανε το κομμάτι του στο πολύ ενδιαφέρον ορχηστρικό "Delicate Dance", συνοδεία του μπασοτύμπανου και ενός session κιθαρίστα. Το δεύτερο, ακουστικό αυτή τη φορά medley των "Follow Your Heart", "Eye Of Τhe Storm" και "Send Me An Angel" με μικρό σετ τυμπάνων και όλους τους μουσικούς στο τέλος του διαδρόμου έριξε ξανά τους τόνους και προσέφερε ανάσες, με το κλασικό "Wind Οf Change" να μας βάζει αναμενόμενα στην τελική ευθεία.

Scorpions Καλλιμάρμαρο

Το "Tease Me Please Me" προκάλεσε ενθουσιώδεις αντιδράσεις που έφτασαν μέχρι το καπνογόνο, οι Scorpions έγιναν ακόμη μεγαλύτεροι στα μάτια μου με την διασκευή στο "Overkill" των Motörhead προς τιμήν του τεράστιου Lemmy και άλλοτε συνοδοιπόρου του Mikkey Dee, και ο τελευταίος αποθεώθηκε μοιράζοντας αρκετά χαμόγελα στο εκτενέσταστο σόλο τυμπάνων. Τα τέσσερα υπολειπόμενα κομμάτια με διάλειμμα στο ενδιάμεσο ήταν λίγο πολύ τα προβλεπόμενα, με highlight την καπνιστή κιθάρα του Rudolf στο "Blackout", το sing along στο "Still Loving You" και τον κόσμο στο "Rock You Like A Hurricane", που επιτέλους σηκώθηκε από τις θέσεις του.

Scorpions Καλλιμάρμαρο

Μετά από σχεδόν εκατό λεπτά, οι Scorpions αποχαιρέτησαν το κοινό που τους αντάμειψε με θερμό και παρατεταμένο χειροκρότημα, στην συναυλία με την μεγαλύτερη ίσως προσέλευση που είχε ποτέ η μπάντα στην Ελλάδα, καθώς με έναν πρόχειρο υπολογισμό, πάνω από το 70% του σταδίου ήταν γεμάτο. Σε όρους απόδοσης και ανταπόκρισης η συναυλία δεν ήταν καλύτερη από την τελευταία πριν δύο χρόνια στην Πλατεία Νερού, με ουσιαστική διαφορά την εντυπωσιακή εικόνα από τις γεμάτες κερκίδες αλλά σαφώς χειρότερο ήχο. Από την άλλη, η διοργάνωση θα μπορούσε να είναι καλύτερη, με τις καθυστερήσεις και την προβληματική κατανομή του κόσμου να αποτελούν τα σημαντικότερα ζητήματα.

Scorpions Καλλιμάρμαρο

Όσον αφορά το setlist και τηρουμένων των αναλογιών, σίγουρα έλειψε το "No One Like You". Κατά τα λοιπά και σε σχέση με την προ διετίας συναυλία, ευπρόσδεκτη προσθήκη του "Is There Anybody There?" το "Follow Your Heart" πήρε την θέση του "Always Somewhere" και τα "Tease Me Please Me" και "Overkill" πήραν την θέση των "Rock 'N' Roll Band" και "Dynamite / In Τhe Line Of Fire". Ειδική μνεία αξίζει βέβαια στο "Overkill", με την σκέτη δίκαση του  Mikkey Dee να δονεί το Καλλιμάρμαρο σε μια πρωτόγνωρη στιγμή και τον Lemmy να εμφανίζεται αγέρωχος στις οθόνες. Μόνο και μόνο το γεγονός ότι πιθανότατα το εν λόγω τραγούδι παίχτηκε σε περισσότερο κόσμο συγκριτικά με όλες τις συναυλίες των Motörhead στην Ελλάδα, είναι αρκετή τροφή για σκέψη.

Scorpions Καλλιμάρμαρο

Προσωπικά, αυτό που έμεινε περισσότερο ήταν η υπενθύμιση του πόσο μεγάλα τραγούδια έχουν οι Scorpions και πόσο σωστά τα υπηρετούν, μαζί με το κοινό που τους λατρεύει. Στην συναυλιακή ιστορία της χώρας θα μείνει το γεμάτο κατά το μεγαλύτερο μέρος Καλλιμάρμαρο από ένα τουλάχιστον hard rock συγκρότημα, γεγονός που αμφιβάλλω κατά πόσον μπορεί να επαναληφθεί στο μέλλον. Εν τέλει, όσο κι αν ο χρόνος είναι αδυσώπητος και δεν χαρίζεται σε κανέναν, η ιστορία έχει γράψει ότι η παρέα του Klaus Meine και του Rudolf Schenker αποτελούν ένα από τα σπουδαιότερα συγκροτήματα στην ιστορία του σκληρού ήχου, και αυτό το γνωρίζουν πλέον και τα μάρμαρα.

Θ.Ξ.

Φωτογραφίες: Διονύσης Παρθενιάδης / dionpa.com

SETLIST


Going Out With Α Bang
Make It Real
Is There Anybody There?
The Zoo
Coast To Coast
Top Of The Bill / Steamrock Fever / Speedy's Coming / Catch Your Train
We Built This House
Delicate Dance
Follow Your Heart / Eye Of Τhe Storm / Send Me An Angel
Wind Of Change
Tease Me Please Me
Overkill (διασκευή Motörhead)
Drum Solo
"Blackout"
Big City Nights

Encore:

Still Loving You
Rock You Like A Hurricane

  • SHARE
  • TWEET