James, Shame, Wild Front @ Fix Open Air, 07/06/19

Το φετινό καλοκαίρι θα μείνει στην ιστορία ως ένα από τα πιο δυνατά από πλευράς συναυλιακής δραστηριότητας. Επίσης αποτελεί ένα στοίχημα μεταξύ διοργανωτών και κοινό ώστε να αντιληφθούμε αν η χώρα μας αντέχει τόσες συναυλίες σε ένα τόσο μικρό χρονικό διάστημα. Φυσικά στη Θεσσαλονίκη οι επιλογές είναι λιγότερες αλλά και πάλι αρκετές. Ορισμένα από τα ονόματα του Release Athens ανηφορίζουν στην Βόρεια Ελλάδα όπως έχει συμβεί και στο παρελθόν. Δυστυχώς εμείς δεν είχαμε Iggy Pop και έτσι θα αρκεστούμε στους, αγαπημένους του ελληνικού κοινού, James.

Φτάσαμε από νωρίς στην αυλή του Fix όπου στην σκηνή μόλις ανέβηκαν οι Wild Front. Λίγοστος ακόμα ο κόσμος στον χώρο και το κουαρτέτο από το Southampton είχε δύσκολο έργο αν επιθυμούσε να ξεσηκώσει το κοινό. Όμορφες indie μελωδίες και ατμοσφαιρικός rock/pop ήχος με ορισμένα μεμονωμένα ξεσπάσματα. Καθόλου άσχημα αλλά όχι η κατάλληλη μουσική υπόκρουση όταν απευθύνεσαι σε κόσμο που ακόμα προσπαθεί να προσαρμοστεί στον χώρο. Ο σεμνός και ευγενικός frontman Jack Williams φάνηκε να επηρεάζεται από την αδιαφορία του κόσμου και ζήτησε συγνώμη από όσους τους παρακολούθησαν. Περιττό διότι η εμφάνισή τους κάθε άλλο παρά άσχημη ήταν.

Πολλά έχουν ακουστεί για τους Shame οι οποίοι σύμφωνα με τις κριτικές αποτελούν το επόμενο μεγάλο όνομα του βρετανικού rock. Το περσινό "Songs Of Praise" ήταν πραγματικά πολύ αξιόλογο αλλά στη σκηνή τα πράγματα είναι ακόμα πιο εντυπωσιακά. Από τα πρώτα δευτερόλεπτα κατάφεραν να τραβήξουν τα βλέμματα των παρευρισκομένων και το ίδιο συνέβαινε και με αυτούς που έφταναν στον χώρο τη στιγμή εκείνη. Όλο το συγκρότημα ήταν πολύ ενεργητικό και κινητικό επί σκηνής αλλά την μερίδα του λέοντος κέρδισε φυσικά ο τρελός Charlie Steen ο οποίος δεν άφηνε το κοινό σε ησυχία και αλώνιζε τη σκηνή ασταμάτητα. Μουσικά ακροβατούν ανάμεσα στο brit rock και στο post punk ενώ το νεαρό της ηλικίας τους μου έφερε στο μυαλό τους Arctic Monkeys στο ξεκίνημά τους. Η ιστορία θα δείξει αν οι προβλέψεις θα επαληθευτούν αλλά εμείς μπορούμε να νοιώθουμε μονάχα τυχεροί που είδαμε το συγκρότημα αυτό στα πρώτα του βήματα.

Μερικές χιλιάδες κόσμου γέμισαν το open air του Fix και οι James μετά από αρκετά χρόνια βρίσκονταν ξανά στην πόλη μας. Η έναρξη με τα "What's It All About" και "Extraordinary Times" θα μπορούσε να είναι χαλαρή αλλά ο κόσμος έδειξε από νωρίς τον ενθουσιασμό του απέναντι στον Tim Booth ο οποίος χόρευε και λικνιζόταν με τον κλασικό μοναδικό του τρόπο. Ακόμα πιο έντονες οι αντιδράσεις του κοινού κατά το "Born Of Frustration", αντιδράσεις οι οποίες επιβραβεύτηκαν με το stage-diving του Booth.

Παλιότερα και πρόσφατα κομμάτια διαδέχονταν το ένα το άλλο και το αγαπημένο "Laid" ένωσε τις πρώτες σειρές με τις τελευταίες με την καθολική συμμετοχή του κοινού. Η πολυμελής μπάντα πρόσφερε την κατάλληλη μουσική ατμόσφαιρα κατά την διάρκεια των κομματιών με κορυφαίο των Andy Diagram στην τρομπετά (μεταξύ άλλων). Από την άλλη πλευρά όμως οι μακροσκελεις παύσεις ανάμεσα στα τραγούδια «κρύωναν» το πολυπληθές κοινό ειδικότερα στο δεύτερο μισό του χώρου.

Δεν θα ήταν δίκαιο να ρίξω το φταίξιμο ολοκληρωτικά στην μπάντα η οποία δεν έκανε κάποιο φανερό λάθος. Ίσως να είχε μερίδιο ευθύνης και το ίδιο το κοινό που περίμενε να ακούσει ορισμένα συγκεκριμένα κομμάτια, χωρίς φυσικά να υπάρχουν και οι εξαιρέσεις οι οποίες συμμετείχαν ενεργά κατά όλη την διάρκεια της εμφάνισης των James. Χρειάστηκε όμως ένα "Getting Away With It (All Messed Up)" και το "Sometimes" (Lester Piggott) για να ξεσηκωθεί ολοκληρωτικά το κοινό το οποίο σίγουρα περίμενε και το "Senorita" το οποίο δεν ήρθε ποτέ.

Η πιο όμορφη στιγμή της βραδιάς όμως ήρθε με ένα κομμάτι από το "Living In Extraordinary Times". H Θεσσαλονίκη τραγούδησε σύσσωμη το πρόσφατο "Many Faces" δημιουργώντας μια πραγματικά συγκινητική ατμόσφαιρα. "There's only one human race, many faces, everybody belongs here". Μια σύνθεση επίκαιρη η οποία δείχνει για άλλη μια φορά την ευαισθησία της μπάντας σε κοινωνικά θέματα.

Συμπερασματικά η εμφάνιση των James άφησε ανάμεικτα συναισθήματα κάτι που γινόταν ξεκάθαρο κατά την έξοδο μας από το Fix. Άνθρωποι χαρούμενοι και άλλοι παραπονεμένοι αποχώρησαν ενώ οι James από πλευράς τους μπορούν τουλάχιστον να καμαρώνουν ότι έχουν ακόμα την ικανότητα να γεμίσουν οποιοδήποτε venue στην Θεσσαλονίκη.

Φωτογραφίες: Γιάννης Βολκας