UFO live σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη

Από τους Αντώνη Μουστάκα, Κωστή Αγραφιώτη, 06/12/2006 @ 05:33
03/12/06, Gagarin 205, Αθήνα

Όλα τα γκρουπ της «δεινοσαυρικής» κατηγορίας κυνηγιούνται από μία κατάρα. Την κατάρα των «τελευταίων δίσκων». Όλοι ξέρουν τα κομμάτια τους μέχρι τις 31 Δεκεμβρίου του 1979. Ό,τι έκαναν μετά, ακόμα και στο πολύ πρόσφατο παρελθόν, βρίσκεται στην κατοχή πραγματικά ελάχιστων ατόμων.



Μία δεύτερη κατάρα που κυνηγάει αυτά τα γκρουπ, και όχι τόσο τα ανερχόμενα, είναι πως όταν επισκεφθούν την Ελλάδα για δεύτερη φορά (ή, γενικεύοντας, για ν-οστή φορά), θα έχουν με μαθηματική ακρίβεια λιγότερο κόσμο από την πρώτη (ή, αντίστοιχα, από την ν-1 φορά). Εκτός βέβαια και αν μιλάμε για τους Scorpions. Ένα τελευταίο συμπέρασμα είναι πως τελικά ένα support group είναι πάντα χρήσιμο. Γιατί τα λέω όλα αυτά; Γιατί όλα τα παραπάνω συντέλεσαν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο στην εξέλιξη ενός σημαντικού μέρους της συναυλίας των UFO στην Αθήνα.



Έχουμε και λέμε λοιπόν: Παρά το γεγονός ότι στον προηγούμενο ερχομό τους οι UFO είχαν βρεθεί μπροστά σε ένα κατάμεστο Ρόδον, αυτή τη φορά, και χωρίς καμία ιδιαίτερη δικαιολογία (βλ. άσχημη μέρα, τιμή εισιτηρίου, παίζει ο Θρύλος κτλ), ο χώρος ήταν γεμάτος μόνο κατά το ήμισυ. Άντε και κάτι παραπάνω. Λίγο λοιπόν η απουσία αρκετών, λίγο και το ότι δεν υπήρχε support για να μπούμε κάπως στο κλίμα, καταλήξαμε στο να κάνουν οι UFO την εμφάνιση τους απέναντι σε ένα αρκετά «κρύο» Gagarin. Χλιαρές αντιδράσεις, λίγες φωνές... ψιλονέκρα που λέμε. Προσθέστε στα παραπάνω και τα άγνωστα για τους περισσότερους κομμάτια από τα "You Are Here" και "The Monkey Puzzle" που ακούγονταν στο πρώτο μισό του set και θα έχετε μία πιο πλήρη εικόνα της γενικότερης απάθειας. Και όταν υπάρχει απάθεια από το κοινό, δε θέλει πολύ για να μεταφερθεί και στη μπάντα.



Κύλησε λοιπόν έτσι μέχρι το τέλος; Κάθε άλλο. Εδώ έρχεται το πλεονέκτημα των «δεινοσαυρικών» γκρουπ. Όταν η μηχανή αρχίζει να γυρνάει, όταν ξεκινούν να ακούγονται ένα-ένα τα έπη του παρελθόντος, όταν η κιθάρα και τα μικρόφωνα «παίρνουν φωτιά», ε... το νερό μπαίνει στο αυλάκι. Πως να μείνεις απαθής όταν ακούς τραγούδια-μνημεία, όπως για παράδειγμα το αξεπέραστο "Love To Love"; Κάπου εκεί λοιπόν, από το "Only You Can Rock Me" και μετά (βλ. setlist), ήταν που η κατάσταση άλλαξε άρδην. Ο κόσμος άρχισε επιτέλους να συμμετέχει ενεργά, τα χέρια υψώθηκαν στον αέρα, ο καθένας έκανε και ένα-δύο βήματα προς τη σκηνή και το πάρτι, έστω και καθυστερημένα, ξεκίνησε.

Όλα τα συστατικά μιας καλής εμφάνισης των UFO ήταν εκεί: Η φωνή του Mogg σε όλο της το μεγαλείο, ο παλιός καλός Way να κάνει από τη μία τα δικά του αλλά και ταυτόχρονα να συμπληρώνει υπέροχα τον «βράχο» Andy Parker, ο Paul Raymond να προσθέτει τις απαραίτητες συμπληρωματικές πινελιές σε κιθάρα και πλήκτρα και τέλος ο υπέροχος Vinnie Moore να δείχνει πως τεχνική, ταχύτητα και συναίσθημα μπορούν να συνδυασθούν και με το παραπάνω.

Μεγάλες εκπλήξεις στα τραγούδια δεν υπήρξαν, οπότε υποθέτω πως οι αφοσιωμένοι οπαδοί του γκρουπ θα έμειναν με ένα μικρό παράπονο. Όσοι όμως πήγαν για να ακούσουν τους «κλασσικούς» UFO, έφυγαν σίγουρα ικανοποιημένοι: "Lights Out", "Too Hot To Handle", "Rock Bottom", "Doctor Doctor", "Let It Roll"... Τι άλλο να θελήσει κανείς;

Setlist: Mannish Boy (Intro) / Mother Mary / When Daylight Goes To Town / Let It Roll / I’m A Loser / This Kids / Hard Being Me / Drink Too Much / Fighting Man / Only You Can Rock Me / Baby Blue / Love To Love / Lights Out / Too Hot To Handle / Rock Bottom Encore: Doctor Doctor, Shoot Shoot

Διάρκεια: 1 ώρα, 50 λεπτά.


02/12/06, Υδρόγειος, Θεσσαλονίκη

Λέγεται ότι η μέρα φαίνεται από το πρωί και η δική μου ξεκίνησε λίγο περίεργα το Σάββατο 2/12, μιας και στο λεωφορείο της γραμμής 26 και ενώ επέστρεφα στο σπίτι μου, γύρω στις 17:00 ένα σαΐνι φρόντισε να με απαλλάξει από το βάρος του πορτοφολιού μου! Ο Θεός αγαπάει τον έξυπνο αλλά καμιά φορά αγαπάει και το κορόιδο και έτσι, σε μια στιγμή τρελής αναλαμπής, κατάλαβα ότι ο τύπος που στεκόταν δίπλα μου σε όλη τη διαδρομή με ένα μπουφάν στα χέρια (και που πριν ανοίξουν οι πόρτες τίποτα δεν έδειχνε ότι θα κατέβαινε στη συγκεκριμένη στάση) την έκανε με ελαφρά πηδήματα με το πορτοφόλι μου. Ευτυχώς πρόλαβα να κατέβω και αφού επιβεβαίωσα ότι το τσαντάκι μου είχε πραγματικά ελαφρύνει τον πήρα από πίσω. Μετά απο δέκα περίπου μέτρα του χτύπησα την πλάτη και με ύφος που μάλλον δε χώραγε αντιρρήσεις του ζήτησα πίσω το πορτοφόλι. Ο τύπος μου παρέδωσε χωρίς καμία αντίσταση το λάφυρο του και το μόνο που ξεστόμισε (φανερά ξαφνιασμένος) ήταν: "Ωχ, κατέβηκες;"! Μετά από το επεισόδιο αυτό αποφάσισα να υιοθετήσω το ίδιο υφος στη δουλειά μου όταν θα ζητήσω αύξηση στο τέλος του χρόνου!

Παρ' όλο λοιπόν που η μέρα ξεκίνησε με εκπλήξεις, ήμουν σίγουρος ότι θα καταλήξει πολύ προβλέψιμα. Δεν περίμενα κάτι διαφορετικό από τους UFO, αφού ξέρουμε ότι πρόκειται για πολύ καλή live μπάντα, μια σταθερή αξία ...με σταθερό set list επίσης, κάτι που αποδείχτηκε και στην Υδρόγειο. Σα να βλέπεις τον Ιησού από τη Ναζαρέτ ένα πράγμα. Ξέρεις την ιστορία και το τέλος της, το έχεις παρακολουθήσει 20 φορές, αλλά κάθε Πάσχα για κάποιο λόγο θα το ξαναδείς! Και ο λόγος είναι βέβαια η αξία του.



Τη φετινή εμφάνιση των UFO άνοιξε το project Killer Sixgun του κιθαρίστα Laki Ragazas (Deceptor, Long Live) με τον John Jeff Touch (S.I.N, Vision On The Edge) στα φωνητικά. Παρουσίασαν τραγούδια όχι μόνο του συγκεκριμένου project αλλά και από άλλες δουλειές τους. Πολύ καλή μπάντα πραγματικά, μας ζέσταναν με τις hard rock και aor συνθέσεις τους, ενώ πολύ καλό ήταν και το δυνατό instrumental "Run (If You Can)". Μπείτε στο site τους όπου θα βρείτε μερικά free samples (www.killersixgun.com).

Tα παιδιά κατέβηκαν από τη σκηνή λίγο μετά τις 22.00. Γύρω στις 22.30 το γνώριμο "Mannish Boy" ακούστηκε από τα ηχεία και οι πρώτες νότες του "Mother Mary" ευχαρίστησαν φανερά το κόσμο. Εμπειρία deja vu στη συνέχεια με ... (οι επόμενες σειρές είναι copy paste από το report μου το 2004) «... μια καταπληκτική εκτέλεση του κλασσικού "Mother Mary" που προσωπικά με άφησε άφωνο και το "When Daylight Goes To Town" από τον (προ)τελευταίο τους δίσκο. Πολύ καλή αρχή, η μπάντα φάνηκε σφιχτοδεμένη και με ωραίο ήχο και ο έτσι κόσμος άρχισε να ζεσταίνεται. Η συνέχεια αποδείχτηκε ακόμα καλύτερη αφού εκτός του ότι ο ηχολήπτης ανέβασε περισσότερο την φωνή του Phil Mogg, ακούστηκαν μαζεμένοι πολλοί ύμνοι της αγαπημένης μας μουσικής όπως το "Let It Roll" (του οποίου το ρεφρέν τραγουδήθηκε από όλο το κοινό) και το "This Kids"!

Το Ρόδον πλέον είχε πάρει φωτιά (το ελληνικό κοινό ξέρει να αναγνωρίζει και να τιμά τις δουλεμένες και δυνατές μπάντες του κλασσικού ροκ) και τότε ο Mogg μας ενημέρωσε ότι θα ακολουθήσουν κάποια νέα τραγούδια του σχήματος. Πράγματι αν εξαιρεθεί η διακοπή του "Only You Can Rock Me" τα επόμενα 4 κομμάτια ήταν παρμένα από την 2002-2004 περίοδο της καριέρας τους».

Αλλάξτε τώρα το "Ρόδον" με την "Υδρόγειο" και το "2002-2004" με το "2002-2006" και έχετε την περιγραφή της φετινής συναυλίας έτοιμη. Οι διαφορές που υπήρχαν μόνο ήταν ότι αντί για 4 τραγούδια από το "You Are Here" έπαιξαν 2 από αυτό και τα άλλα 2 ήταν από το καινούργιο "Monkey Puzzle".



Στη συνέχεια το μενού είχε το γνωστό (και γευστικότατο για να μη παρεξηγούμαστε) κυρίως πιάτο με τα "Love To Love", "Too Hot To Handle", "Lights Out", "Rock Bottom", "Doctor Doctor" και "Shoot Shoot" να παίζονται σερί, με μόνη διαφορά από το 2004 τη σειρά μεταξύ τους (και το ότι το 2004 το "Shoot Shoot" παίχτηκε μόνο στη Σαλόνικη). Με αυτό το τρόπο έκλεισε η συναυλία.



Η απόδοση των UFO ήταν πράγματι πολύ καλή, ο Andy Parker στα drums ήταν ο οδηγός της αμαξοστοιχίας, o Vinnie Moore καταπληκτικός και ο Mogg έβγαλε για άλλη μια φορά συναίσθημα και ερμηνεία. Απογοήτευση σε σκηνική παρουσία μόνο ο Pete Way ο οποίος κυριολεκτικά παραπατούσε πάνω στη σκηνή. Όσοι τον έχουν στο μυαλό τους ως σούπερ ενεργητικό και με φοβερή σκηνική παρουσία σίγουρα σκέφτηκαν να αναθεωρήσουν. Ελπίζω να ήταν απλά μια κακή βραδιά του. Να πω, ακόμα, ότι η Υδρόγειος ήταν γεμάτη σε μεγάλο βαθμό και πως πρέπει να αναβαθμιστεί (ή να λειτουργήσει) το σύστημα εξαερισμού της κάποια στιγμή!



Σίγουρα στη συναυλία πέρασαν καλύτερα αυτοί που τους είδαν πρώτη φορά. Όσοι τους είδαν δεύτερη το ευχαριστήθηκαν, αλλά η γεύση ήταν ίδια. Τη τρίτη φορά ελπίζω να κάνουν κάποιες αλλαγές στα κλασσικά κομμάτια του set list για να ευχαριστήσουν όσους τους ακολουθούν πιστά. Τέλος, κάποιος να τους ενημερώσει ότι υπάρχει ένα τραγούδι που λέγεται "Belladonna" και το οποίο γουστάρει η μισή Ελλάδα, όπου και θεωρείται all time classic. Ίσως να σκεφτούν να το παίξουν την επόμενη φορά.

Υδρόγειος 2006

Intro: Mannish Boy (Muddy Waters)
Mother Mary
When Daylight Goes To Town
Let It Roll
I Am A Loser
This Kids
Hard Being Me
Drink Too Much
Fighting Man
Only You Can Rock Me
Baby Blue
Love To Love
Too Hot To Handle
Lights Out
Rock Bottom
Doctor Doctor
Shoot Shoot
Ρόδον 2004

Intro: Mannish Boy (Muddy Waters)
Midnight Train
Mother Mary
When Daylight Goes To Town
Let It Roll
I’m A Loser
This Kids
The Wild One
Fighting Man
Call Me
Only You Can Rock Me
Jello Man
Too Hot To Handle
Lights Out
Love To Love
Rock Bottom
Doctor Doctor

  • SHARE
  • TWEET