Θανάσης Παπακωνσταντίνου @ Θέατρο Πέτρας, 15/06/09

26/06/2009 @ 02:34
Υπάρχει μία μερίδα καλλιτεχνών οι οποίοι μονοπωλούν σχεδόν το ενδιαφέρον του κοινού. Έτσι ήταν τα Διάφανα Κρίνα μέχρι τη διάλυσή τους και ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου τη δεκαετία του '80. Συχνά οι καλλιτέχνες αυτοί αποτελούν από μόνοι τους ένα είδος μουσικής, ενώ οι θαυμαστές τους μοιράζονται -εκτός από την αγάπη τους για την ίδια μουσική- ένα ευρύτερο πλαίσιο αντίληψης για τον κόσμο. Επίσης είναι εύκολο να τους αναγνωρίσεις, καθότι οι επιλογές τους στην εξωτερική εμφάνιση έχουν πολλά κοινά. Το χαρακτηριστικότερο παράδειγμα των τελευταίων 15 ετών είναι αναμφίβολα ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου, ένας καλλιτέχνης που δύσκολα κατηγοριοποιείται, καθότι η μουσική του συνδυάζει ροκ, έντεχνα, λαϊκά αλλά και παραδοσιακά στοιχεία.

Μετά τη συνεργασία του με τον Διονύση Σαββόπουλο στο δίσκο "Ο Σαμάνος", μαζεύει τις μελωδίες και τους στίχους του και για ένα ακόμα καλοκαίρι θα οργώσει την Ελλάδα. Δεύτερος σταθμός στην περιοδεία του το Θέατρο Πέτρας, τη Δευτέρα 15 Ιουνίου. Μαζί του, οι για χρόνια συνεργάτες του από την εποχή των Λαϊκεδέλικα: Αλέξης Αποστολάκης (τύμπανα), Δημήτρης Μυστακίδης (κιθάρα, λαούτο), Δημήτρης Μπασλάμ (μπάσο), Φώτης Σιώτας (βιολί, βιόλα, πλήκτρα), Ανδρέας Πολυζωγόπουλος (τρομπέτα, φλικόρνο), Florian Micuta (πλήκτρα), Τάσος Μισυρλής (τσέλο).



Ένας χαρταετός μας υποδέχεται στην οθόνη πίσω από τη σκηνή, με αναμμένα φαναράκια να συνθέτουν την ουρά του. Όμοια φαναράκια βρίσκονται διάσπαρτα και επί σκηνής, αντισταθμίζοντας με ιδανικό τρόπο την απουσία πολλών φώτων, κάτι το οποίο προσδίδει άλλη αύρα στη σκηνή. Ένα ζεστό χειροκρότημα υποδέχεται τον Θανάση Παπακωνσταντίνου μόλις εμφανίζεται στην άκρη της σκηνής. Από το μικρόφωνο δηλώνει συγκινημένος για τον κόσμο που έχει κατακλύσει το Θέατρο Πέτρας. Στο πρώτο τραγούδι ο Θανάσης ξεκινάει a capela και όταν αρχίζει η υπόλοιπη ορχήστρα έχω την αίσθηση ότι ο ήχος του μικροφώνου είναι πολύ ψηλά, κάτι το οποίο μάλλον διορθώνεται, αλλά πολλά τραγούδια αργότερα.

Ο βιολιστής (Φ. Σιώτας) ξεκινάει με σόλο το επόμενο τραγούδι, εισπράττοντας το χειροκρότημα του κόσμου και αφήνοντας τον τσελίστα (Τ. Μισυρλής) να κλείσει με το δικό του σόλο και το δικό του χειροκρότημα.



Καθότι είναι η πρώτη φορά που τον βλέπω live, η συνέχεια της συναυλίας είναι αποκαλυπτική για μένα. Παρακολουθούμε έναν εξαιρετικά σεμνό καλλιτέχνη, ο οποίος δείχνει να σέβεται πολύ τους μουσικούς που τον πλαισιώνουν. Ιδιαίτερα εμφανές είναι αυτό όταν αποτραβιέται στο πίσω μέρος της σκηνής όσο δεν τραγουδάει, αναδεικνύοντας έτσι τη δεξιοτεχνία των μουσικών του.

45 περίπου λεπτά μετά την έναρξη της συναυλίας οι πόρτες θα ανοίξουν και αρκετές εκατοντάδες θα προστεθούν στον ήδη γεμάτο χώρο γύρω από τη σκηνή. Το ίδιο είχε συμβεί και την προηγούμενη φορά που είχα έρθει στην Πετρούπολη (Βασ. Παπακωνσταντίνου - 2004), κάτι το οποίο μου δημιούργησε θετική εντύπωση για τους διοργανωτές.

Δύο από τους μουσικούς θα τραγουδήσουν από ένα τραγούδι και με την επαναφορά του Θανάση στο μικρόφωνο η διάθεση απογειώνεται με τραγούδια όπως τα "Όταν Χαράζει", "Διάφανος" και "Πεχλιβάνης". Βρίσκει την ευκαιρία να μας παίξει και ένα καινούριο ("Σιμόν"), ενώ στην οθόνη πίσω του δεν έχουν σταματήσει να εναλλάσσονται εικόνες, μερικές από τις οποίες είναι τμήματα των εξωφύλλων των δίσκων του.



Με δύο τραγούδια που μιλούν για την ξενιτιά ("Στην Κοιλάδα Των Τεμπών" και "Στην Αμερική") πλησιάζουμε προς το τέλος. Πρώτα όμως θα ακούσουμε ακόμα δύο τραγούδια από τους μουσικούς, με το ένα (τραγούδι: Fl. Micuta) να είναι ένα παραδοσιακό ρουμάνικο. Στη συνέχεια ένα χιουμοριστικό τραγούδι σε μια χαμένη διάλεκτο που έφτασε ως τον Θαν. Παπακωνσταντίνου από τους παππούδες του και μετά την εξίσου χιουμοριστική παρουσίαση των μουσικών από τον Α. Πολυζωγόπουλο (τρομπέτα) η συναυλία κλείνει προσωρινά με την "Ανδρομέδα".

Παρότι έχουν ήδη περάσει περισσότερες από δύο ώρες (ικανοποιητική διάρκεια για συναυλία με μόλις €15 εισιτήριο), ο κόσμος ζητάει κι άλλο και ο Θανάσης επανέρχεται. Ένα μικρό πρόβλημα στον ήχο ξεπερνιέται εύκολα και το πάρτυ μοιάζει να έχει μόλις αρχίσει. Ο λόγος πάλι στους μουσικούς για τρία τραγούδια, ενώ με τον "Αποσπερίτη" όλο το θέατρο δονείται. Ο Θανάσης καλεί στη σκηνή τους Night On Earth, μία μπάντα που στον προηγούμενο (δεύτερο) δίσκο της διασκεύασε τραγούδια του Θανάση στα αγγλικά. Αν και δεν αναγνώρισα ποιο ήταν αυτό που έπαιξαν, το αποτέλεσμα ήταν ωραίο και σίγουρα αξίζει την προσοχή μας. Δύο τραγούδια αργότερα και τρεις ώρες από την αρχή της συναυλίας τα φώτα σβήνουν και κατηφορίζουμε από το βουνό με τις μελωδίες να βουίζουν ακόμα στα αυτιά μας.



Setlist:
01. San Michelle
02. Αγρύπνια
03. Τειρεσίας
04. Ορχηστρικό
05. Ό,τι Δεν Μπόρεσε
06. Τρία Ρουμπαγιάτ
07. Σαμάνος
08. Σαμπάχ
09. Όταν Χαράζει
10. Κάτω Απ' Το Μαξιλάρι
11. Attinse
12. (Ορχηστρικό)
13. Simon
14. Ορυχεία
15. Διάφανος
16. Πεχλιβανής
17. Στην Κοιλάδα Των Τεμπών
18. Στην Αμερική
19. Άστρο Του Πρωινού
20. (Ορχηστρικό)
21. Αερικό
22. (Ρουμανικο)
23. Το Ματσιφτάρι
24. Ανδρομέδα
-----------------------------------
25. Α. Μάνθος
26. Παλιά Πληγή
27. Όταν Τραγουδάω
28. Στις Χαραυγιες Ξεχνιέμαι
29. Η Βέρα
30. Πέντε Μάγκες Στον Περαία
31. Αποσπερίτης
32. (Night On Earth)
33. Αγία Νοσταλγία
34. Οι Καλογέροι


Γιώργος Βακαλόπουλος
  • SHARE
  • TWEET