Rockwave Festival: The Locos, The Last Drive, Nashville Pussy, Nightstalker, Mamma Kin @ TerraVibe Park, 30/06/12

Το φετινό Rockwave Festival έρχεται να μας βρει ομολογουμένως μέσα από μπόλικες αναποδιές και δυσκολίες, άλλα θέλοντας να διατηρηθεί και ο θεσμός του τριήμερου event, η πρώτη μέρα προτίμησε να φορά κυρίως χρώμα τόπικο, έχοντας και κάποιες πινελιές ξένες, που σίγουρα όμως δεν μπορούσαν με τίποτα να συγκριθούν με headline acts του παρελθόντος. Έτσι λοιπόν, παρ' όλο το σχετικά φτηνό εισιτήριο, η προσέλευση του κόσμου ήταν μάλλον απογοητευτική, αλλά απ' όσους παρευρέθηκαν στο συναυλιοχώρο της Μαλακάσας, ο ευχάριστος καιρός, το γρασίδι, οι μπύρες, η άπλα και η καλή μουσική δεν απογοήτευσαν κανέναν (;).



Η μπάντα που έμελλε να ανοίξει το φετεινό Rockwave ήταν οι δικοί μας Mamma Kin. Στις πέντε ακριβώς, τηρώντας το πρόγραμμα και έχοντας τον ήλιο κόντρα, η τετράδα από την Αθήνα ανέβηκε στη σκηνή. Ο κόσμος που είχε μαζευτεί για να τους παρακολουθήσει μπορεί να ήταν ελάχιστος, αλλά αυτό δε φάνηκε να πτοεί καθόλου τη μπάντα.



Στα 45 λεπτά που βρίσκονταν πάνω στη σκηνή, που ισοδυναμούσαν σε καμιά δεκαριά κομμάτια, παρουσίασαν το αμιγώς rock υλικό τους καθώς και δύο διασκευές στα "The Chase Is Better Than The Catch" και "Baba O'Riley" των Motorhead και The Who, αντίστοιχα. Αρκετά ενδιαφέρον ήταν και το single από το επερχόμενο LP τους, "Rock And Roll Spirit".

Ιάσονας Τσιμπλάκος

Οι δεύτεροι κατά σειρά οικοδεσπότες, ήσαντο κι αυτοί με τη σειρά τους συνεπέστατοι στο ραντεβού με την ώρα και στις 18:00 νταν οι Nightstalker εμφανίστηκαν στη σκηνή. Πρώτη μου φορά που τους έβλεπα τόσο υπό το φως του ήλιου, όσο και για τόση περιορισμένη διάρκεια. Με το ολοκαίνουργιο "Dead Rock Commandos" ανά χείρας, με γυαλιά ηλίου προφανώς και τον Αργύρη ευδιάθετο, ήταν κομματάκι δύσκολο να μείνει κάποιος άπραγος από τους 150-200 νοματαίους που ήμασταν παρόντες τη δεδομένη στιγμή.



Αν και τελικά δεν καμαρώσαμε τα βυζιά του, ο αρχηγός των Nightstalker απέδειξε για ακόμη μια φορά πως μια κοινή περιοδεία με τους Monster Magnet, πέραν του ιδανικότερου όλων, θα αποτελούσε την απολαυστικότερη δικαιολογία ever για όσα παρτάλια επιθυμούν να «κλείσουν» τα σπίτια  τους. Βλέπετε, το μοναδικό στοιχείο που τους διαφοροποιεί από τη μπάντα του Wyndorff, είναι η απουσία ενός κομματιού τύπου "Space Lord" που θα απογείωνε τη δημοφιλία τους και στο εξωτερικό, γιατί όσον αφορά τη θέση του μπασίστα, υπερέχουμε έστω και στα σημεία.



Παράπονα για το setlist φυσικά και δεν υπάρχουν για ευνόητους χρονικούς όρους κι έπειτα από 50 λεπτά μας παρέδωσαν το φεγγάρι υπό το φως της ημέρας, αλλά κι έναν (;) μπάφο που λίγη ώρα αργότερα θα μνημονευόταν από τον Blaine Cartwright των Nashville Pussy. Greek hospitality γαρ, από τους ουσιαστικούς headliners της βραδιάς.



Setlist: Go Get Some / Voodoo U Do / Use / Super-mathafackin-freak / Line / Freakland / All Around (Satanic Drugs From Outer Space) / Just A Burn / Dead Rock Commandos / Baby God Is Dead / Trigger Happy

Γιώργος Ζαρκαδούλας

The South has risen again! Αυτό, ελαφρά παραφρασμένο από την κλασική ατάκα, θα σκεφτόταν κάποιος αν έβλεπε την εμφάνιση των Nashville Pussy. Τα διαπιστευτήρια τους τα έχουν δώσει στο ελληνικό κοινό, αφού μας έχουν ξαναεπισκεφτεί. Σίγουρα όμως αν τους συναντούσες για πρώτη φορά, όπως ο γραφών, θα έμενες με το στόμα ανοιχτό μετά την ολοκλήρωση του setlist τους, αφού βάσει εικόνας αποτελούν ένα πολύ καλό φεστιβαλικό συγκρότημα!



Εκρηκτικοί επί σκηνής, όσο και να μην ήθελες, το κράμα καταιγιστικών southern riff με boogie rock στοιχεία έμοιαζε με κύμα που θα σε παρέσερνε στο διάβα του. Μαζί με τα όργανα τους μάλλον και αυτοί είχαν μπει στην πρίζα. Ειδικά η κιθαρίστρια τους, Ruyter Suys, η οποία εξαιτίας του στυλ βαψίματος στο πρόσωπο και παιξίματος της κιθάρας ήταν λες και έβλεπες σε ένα σώμα τον Dee Snider των Twisted Sister και τον Angus Young των AC/DC με βυζιά βεβαίως! Αεικίνητη επί σκηνής, συχνά κυλιότανε σε αυτήν, χτυπιόταν σαν δαιμονισμένη όλη την ώρα, αποτελώντας το Α και το Ω της μπάντας. Φανταστείτε ότι, λίγα λεπτά πριν ολοκληρώσουν την εμφάνισή τους ανέβηκε στις πλάτες ενός ατόμου από το security και έπαιζε κιθάρα από εκεί. Έδινε στα άλλα μέλη τον ρυθμό τραβόντας πάνω της όλα τα βλέμματα, κάτι απόλυτα φυσιολογικό αφού η φυσική ομορφιά δεν της έλειπε. Ίσως όλα αυτά να ήταν και απόρροια της καλής φιλοξενίας από τους Nightstalker!



Το καλό ήταν ότι οι άλλοι τρεις ήταν άξιοι υποστηρικτές της. Ο κιθαρίστας / τραγουδιστής με το τατουάζ–λογότυπο γνωστής δισκογραφικής εταιρίας σίγουρα έκανε πολλούς κατέχοντες να συγκινηθούν. Ευτυχώς δεν ήταν το μόνο καλό σε αυτόν. Χωρίς ιδιαιτέρες υψηλών οκτάβων φωνητικές ικανότητες αλλά με φοβερό μπρίο και γρέζι στην φωνή του έδειξε ότι όταν αγαπάς αυτό που κάνεις και είσαι αυθεντικός το εισπράττει και το κοινό, το οποίο παρόλο που δεν ήταν πολυπληθές συμμετείχε όπως μπορούσε. Τέλος, και οι άλλοι δυο όντας συγκινονούντα δοχεία έκαναν ένα rhythm section στιβαρό και ογκώδες που ήξερε να «πλασάρει τον εαυτό του» με επιτυχημένο τρόπο.



Στα συν ήταν και ο καλός ήχος που τους συνόδευε (τουλάχιστον από εκεί που ήμουν εγώ) δίνοντας ακόμα πιο θετική εικόνα στους οπαδούς. Είναι από τις λίγες φορές που δεν κατάλαβα πότε κύλησαν 60 λεπτά. Ίσως επειδή και εγώ αλλά και όσοι ήταν δίπλα μου πέρασαν ευχάριστα, ζώντας ενεργά αυτό που έβλεπαν. Μπράβο και πάλι μπράβο κύριοι και κυρίες Nashville Pussy. Μας κάνατε να κουνήσουμε αρκετές φορές μέλη του σώματος μας. Έτσι για να ξεπιαστούμε λίγο! Ευχαριστούμε και πάλι για την επίσκεψή σας. Εις το επανηδείν λίαν συντόμως ε;



Το πλήρες setlist με μια μικρή επιφύλαξη: Something Nasty / Shoot First Run Like Hell / Piece Of Ass / Come On Come On / I Am So High / Ain't Your Business / Hate And Whiskey / Drunk Driving Man / Struttin' Cock / I Am The Man / Go To Hell / High As Hell /One Way Down / Why Why Why / Go Motherfucker Go / Going Down Swinging

Θοδωρής Μηνιάτης

1993. Οι Last Drive μαζί με τους Deus Ex Machina εμφανίζονται στο Ρόδον και η γενιά μου έχει την τύχη να βρίσκεται εκεί, ανάμεσα σε punk και garage ήχους, ιδρωμένα σώματα και ιπτάμενες μπουνιές. Λίγο αργότερα (1995) το συγκρότημα θα διαλυθεί για να επανέλθει το 2007, θυμίζοντας σε όλους τη θέση τους ανάμεσα στους σπουδαίους.



Η εμφάνισή τους την πρώτη μέρα του φετινού Rockwave δεν είχε την συγκινησιακή φόρτιση των πρώτων shows μετά την επανένωση αλλά ούτε την ατμόσφαιρα των τελευταίων shows στα γεμάτα πιστούς Gagarin 205 και Fuzz Club. Σε ένα άδειο ουσιαστικά Terravibe ικανοποίησαν μεν όσους φίλους τους έφτασαν μέχρι τη Μαλακάσα, χωρίς όμως να καταφέρουν να κερδίσουν κάτι περισσότερο από τους υπόλοιπους.



Η εμφάνισή τους ήταν βεβαίως ικανοποιητική και σε σημεία υπέροχη με καλές επιλογές από το παρελθόν και το παρόν της δισκογραφίας τους. Τραγούδια όπως το "Glass Of Broken Dreams" στέκονται ισάξια δίπλα σε κλασικά όπως το "Blood From A Stone", ενώ το γκρουπ καταφέρνει να μην χάνεται η ηχητική συνέπεια ακόμα και στη διασκευή στην Μισιρλού.



Με γκρίζα πλέον μαλλιά, οι Last Drive (όπως και οι Nightstalker που ήταν απλά ισοπεδωτικοί) μας έκαναν να γελάμε διηγούμενοι τα περασμένα μεγαλεία τους και απέδειξαν για άλλη μια φορά πως κατέκτησαν την θέση τους στο μουσικό στερέωμα.



Setlist: Glass Of Broken Dreams / Blood From A Stone / Overloaded / Valley Of Death / Magdalene / Every Nite / Ride The Torpedo / Killhead Therapy / Butterfly 69 / Outlaw / Chain Train / Russian Roulette / Have Mercy / I Love Cindy / Baby It’s Real / Bad Roads / Gone Gone Gone / Blue Moon / Misirlou

Αντώνης Μουστάκας



22:30 και ήρθε η ώρα για τους headliners της πρώτης βραδιάς του Rockwave. Υπό άλλες συνθήκες, οι Locos ζήτημα είναι αν θα έπαιζαν μετά τις έξι το απόγευμα, αλλά το πενιχρό, για τα δεδομένα του Rockwave, line-up τούς κατέστησε το «μεγάλο» όνομα της ημέρας. Οι Locos δημιουργήθηκαν από τον τραγουδιστή των Ska-P, Pipi, όταν το συγκεκριμένο συγκρότημα είχε διαλυθεί προσωρινά και πλέον λειτουργούν παράλληλα παίζοντας ακριβώς την ίδια μουσική. Αναμφισβήτητα μια μουσική πανηγυρτζίδικη και ανεβαστική το ska punk (όπως είχε αποδείξει και η προ διετίας εμφάνιση των Ska-P στο Rockwave), χθες το βράδυ όμως δύσκολα  θα μπορούσε να «βάλει φωτιά» στο Terra Vibe όταν σε αυτό παρατηρούταν έλλειψη «εύφλεκτων υλικών», κόσμου δηλαδή.



Αν θέλουμε να κρατήσουμε κάτι θετικό από την εμφάνιση των Locos θα σταθούμε μόνο στη διάθεση της μπάντας να βάλει τα δυνατά της, παρά την εμφανή έλλειψη διάθεσης από το περισσότερο κοινό. Κατά τ' άλλα, στη μιάμιση ώρα που είδαμε τους Locos, μείναμε και με την εντύπωση πως έπαιξαν ένα συνεχόμενο κομμάτι που απλώς είχε κάποιες παύσεις δευτερολέπτων. Το party που προσπαθούσαν μάταια οι Locos να πυροδοτήσουν δεν ξεκίνησε ποτέ και οι ska ρυθμοί τους ακούγονταν απίστευτα μονότονοι, βαρετοί και «έσπαγαν» μόνο όταν επέλεγαν να διασκευάσουν κομμάτια όπως το "Song 2", το "Surfin' Bird" και το "Don't Worry, Be Happy" σε παρόμοιο μοτίβο όμως.



Κάπως έτσι τελείωσε η πρώτη μέρα του φετινού Rockwave η οποία, ανατρέχοντας στο τι έχουμε δει όλα αυτά τα χρόνια από το συγκεκριμένο φεστιβάλ, πιθανότατα ήταν αυτή που είχε το φτωχότερο line-up, τον πιο αδιάφορο headliner και τον λιγότερο κόσμο στην ιστορία του θεσμού.

Setlist:

Paletovision
Lliovendo Idiotas
Contrato Limosna
Tradiciones
A Punto De Explotar
Algo Mejor
Vendedor De Gloria
No Estas Sola
Prepotencia Mundial
Malo Juanito
Su Indiferencia
Johnny 2 Pistolas
Song 2
Buscando Lios
Surfin' Bird
Partido Mierda
Don't Worry, Be Happy
Espacio Exterior
Resistere
Como Un Animal

Γιάννης Κοτζιάς

Φωτογραφίες: Χρήστος Κισατζεκιάν