Radio Moscow, Lstadt @ Living Room (Βελιγράδι), 07/04/09

Η καθυστερημένη έναρξη συναυλίας είναι τελικά βαλκανικό φαινόμενο και άκρως ορθόδοξα χριστιανικό. Στην αδερφική χώρα της Σερβίας η τριάδα από την Iowa θα έδινε 3 συναυλίες. Εισιτήριο 800 δηνάρια, ήτοι 8.6 ευρώ. Καλή τιμή για τα δικά μας δεδομένα, ψιλοτσουχτερή για τους Σέρβους. Ώρα έναρξης 22.00. Oι Πολωνοί ξεκινούν (που να μην ξεκινούσαν) στις 22.50 και το καλό που τους θέλω είναι να ξεμπερδεύουν άμεσα, special guests είναι την τρέλα μου μέσα. Αμ δε...

Από τις πρώτες νότες και την εικόνα του frontman, ο φίλος Βλαδίμηρος μου εκμυστηρεύεται κάτι πολύ σημαντικό. Έπρεπε να συνεχίζαμε τις μπύρες στο παγκάκι, κουβέντα με τον διπλανό μεθυσμένο. Ένα κάποιο είδος new rock ακούγεται από τα ηχεία, αναξιοπρεπέστατο, παντελώς αδιάφορο και εκνευριστικότατο. Κλεμμένα ριφς σκάνε πανταχόθεν και ο Βλαδίμηρος ωρύεται: «Μάθετε να παίζετε ρεεε»! Πες τα moj brate! Το κοινό, περίπου 60 άτομα, είναι εκδηλωτικό και χορεύει, οπότε δωσ' του κι άλλο οι Lstadt. Κατεβαίνουν εν μέσω αποθέωσης στις 23.50 και είναι η πρώτη και φυσικά τελευταία φορά που τους χειροκροτήσαμε. Μικρά καλόπαιδα από το Iowa, πάρ' τε μου το κεφάλι και κολλήστε με στον τοίχο, το έχω ανάγκη πολύ, το χρειάζομαι. Το έκαναν οι αλητήριοι...

Χαλάλι η πολωνική ξενέρα, το να βλέπεις τρεις νεανίες να παίζουν αφηνιασμένα το hard / blues / psychedelic rock τους δεν είναι καθημερινό σκηνικό. Οι Radio Moscow έχουν πιστούς οπαδούς στη Σερβία και η πλειοψηφία είναι (ω, ναι!) κορίτσια. ‘Οχι γυναίκες, κορίτσια που χορεύουν ασταμάτητα, ενίοτε υπερβολικά, ωσάν βρίσκονται μπρος στη μπάρα του strip club. H μπάντα αποδίδει εκνευριστικά άψογα, με εωσφορούχα δυναμική. Ο μικρός Parker (frontman/κιθαρίστας) παίζει τα πόδια του. Κολληματικά solos και άψογο groove, συνδυασμένα με μια φωνή η οποία θαρρείς ότι ακούγεται από το πηγάδι των '70s. Ο μικρός Ζach (bass guitar) είναι στην κοσμάρα του. Χωρίς να παίζει κάτι διαστημικό -δεν το χρειάζονται άλλωστε- πότε μένει κόκαλο στη θέση του και πότε ξεχαρβαλώνεται σε ανελέητο headbanging, με τις μπασογραμμές του να χτυπάνε αρτηρίες και φλέβες στο σώμα σου. Ο μικρός Cory (drums) είναι το χαμένο αδερφάκι του Animal των Muppets. Ίδιο κτηνώδες χτύπημα, ίδιο αγέρωχο μαλλί, ίδιο μεγαλοπρεπές ανάστημα. Μόνο για το επικό μούσι θα χρειαστεί κάποια χρονάκια ακόμα. Είναι η μορφάρα της μπάντας με διαφορά. Τα έσπασε εκεί που έπρεπε και έφυγε σαν κύριος.

Highlights του σκηνικού: Ο Parker ζήταγε από την αρχή της συναυλίας, ανά τακτά διαστήματα, να πιεί κάτι κι αυτό δεν ήταν μόνο η ντόπια Jelen Pivo draft. Όταν όμως ο διοργανωτής, και αδερφός κατά τον Parker, Aleksandar, του το προσέφερε on stage, έκανε πίσω. Δε νομίζω να έκανε το ίδιο και στο after party. Ο τρισάθλιος τύπος που στεκόταν μπροστά μου και χόρευε λες και ήταν σε techno party, επιδιδόμενος σε αποκρουστικές φιγούρες, έχοντας μάλιστα γυρισμένη την πλάτη στη μπάντα. Μεγάλε δεν ήρθαμε να δούμε εσένα! Ο Zach, άμα το πέρας της συναυλίας, έψαχνε εναγωνίως να βρει κάτι στρογγυλά και μάλλον πολύχρωμα δισκία. Εν κατακλείδι, τρεις πιτσιρικάδες έσπειραν διαβολεμένα, συνδυάζοντας επαγγελματισμό και εφηβική διάθεση, που αν το καλοσκεφτείς «σκοτώνει» ως συνδυασμός. Join(t) us μεγάλε μου, το Βελιγράδι προσφέρεται για τέτοια. Η Αθήνα άραγε;