Marky Ramone @ Gagarin 205, 06/12/08

Τι παραπάνω από αυτά που έχουν ήδη γραφτεί για τον Marky Ramone μπορεί άραγε να πει κανείς, από τη στιγμή που ο ίδιος παίζει στην ίδια πόλη για τρίτη φορά μέσα σε 11 μήνες; Σίγουρα όχι και πολλά, πέραν της απλής σύγκρισης των εμφανίσεων, αφού στην προκειμένη περίπτωση η συνταγή είναι πλέον γνωστή και δεν κρύβει εκπλήξεις: Μία συναυλία αποκλειστικά με κομμάτια -ποιων άλλων;- των Ramones.

Το μόνο που αλλάζει κάθε φορά στην περίπτωση του Marky είναι τα πρόσωπα που τον περιβάλουν επί σκηνής. Τον Ιανουάριο ήταν μία tribute μπάντα των Ramones από την Αργεντινή, το καλοκαίρι ήταν απλώς «οι φίλοι του», ενώ αυτή τη φορά έφερε μαζί του σχετικά πιο αναγνωρίσιμους συντελεστές: Michael Graves (ex-Misfits) στα φωνητικά, Alex Kane (AntiProduct) στις κιθάρες και η Clare (επίσης AntiProduct) στο μπάσο.

Τα πήγε λοιπόν καλύτερα η νέα «παρέα» του Marky σε σχέση με τις προηγούμενες;
Πριν σας πω, το μόνο σίγουρο και αντικειμενικό, είναι πως το κοινό ήταν σαφώς μικρότερο και λιγότερο εκδηλωτικό από τις δύο προηγούμενες εμφανίσεις του Marky στην Αθήνα. Και μπορεί το Rockwave, όντας φεστιβάλ, να μην αποτελεί αξιόπιστο μέτρο σύγκρισης, αλλά ο περσινός «πανζουρλισμός» στον ίδιο χώρο με τη χθεσινή συναυλία, το Gagarin, είναι ενδεικτικός για το ότι... κάτι δεν πήγε καλά το περασμένο Σάββατο. Τι ήταν αυτό; Υποθέτω το προφανές: Τρεις φορές σε διάστημα 11 μηνών θα ήταν πολλές ακόμα και για τους Scorpions.

Και πάμε στο κυρίως πιάτο: Θέλοντας αυτή τη φορά ο Marky να επιφέρει κάποια ανανέωση στο πανομοιότυπο setlist των συναυλιών του (σχεδόν ό,τι περιέχει το "Anthology" των Ramones), δεν επέλεξε να παρουσιάσει κομμάτια που δεν είχαν ακουστεί τις προηγούμενες φορές (πλην ελαχίστων εξαιρέσεων), αλλά να προσλάβει μουσικούς -όσο μπορεί δηλαδή να θεωρηθεί «μουσικός» κάποιος που παίζει punk- που θα έπαιζαν τα ίδια κομμάτια με ξεχωριστή προσέγγιση. Τον Ιανουάριο και τον Ιούλιο, ακούσαμε δύο μπάντες που, αν και διαφορετικές μεταξύ τους, προσπάθησαν να συμπεριλάβουν στον τρόπο παιξίματος και σκηνικής παρουσίας τους το πνεύμα των αυθεντικών Ramones. Αυτό που είδαμε τώρα ήταν κάτι άλλο. Ήταν μία μπάντα που προσάρμοσε τα τραγούδια των Ramones στο δικό της στυλ. Και ποιο ήταν αυτό το στυλ; Με δύο λέξεις, «ταχύτητα και βαβούρα». Όλα τα κομμάτια παίχτηκαν πολύ πιο γρήγορα από τις original εκτελέσεις, και εκτός αυτού, πολύ πιο «βρώμικα». Η δε εικόνα των όσων βρίσκονταν στη σκηνή, πλην προφανώς του Marky, σαφώς και δεν παρέπεμπε στους Ramones.

Αν με ρωτούσε κανείς πέρυσι, τέτοια εποχή, τι θα προτιμούσα να δω, ίσως και να απαντούσα υπέρ της μπάντας που δε θα προσπαθούσε απλώς να μιμηθεί τους Ramones, αλλά εκ του αποτελέσματος, αυτοί που με κέρδισαν περισσότερο ήταν οι «ταπεινοί», πλην τίμιοι πιτσιρικάδες από την Αργεντινή. Μπορεί η τωρινή μπάντα να έπαιξε -φαινομενικά- με περισσότερο τσαμπουκά, αλλά αυτό που μου έμεινε τελικά είναι μία μάλλον διαδικαστική και επαγγελματική εμφάνιση. Καμία ατμόσφαιρα, κανένα συναίσθημα. Συμπεράσματα; Δύο. Το πολύ το κύριε ελέησον το βαριέται και ο παπάς και κάποια κομμάτια (όχι όλα) ίσως είναι καλύτερο να ακούγονται όπως τα μάθαμε. Σε αυτή την κατηγορία ανήκουν και τα τραγούδια των Ramones.

Συγγνώμη Marky, αλλά αυτή τη φορά δεν μας έδωσες το κάτι παραπάνω!

Setlist:
Rockaway Beach / Teenage Lobotomy / Psycho Therapy / I Don’t Care / Sheena Is A Punk Rocker / Havana Affair / Commando / Do You Remember Rock ‘N’ Roll Radio? / Beat On The Brat / 53rd & 3rd / Now I Wanna Sniff Some Glue / Gimme Gimme Shock Treatment / Rock ‘N’ Roll High Scholl / Judy Is A Punk / Poison Heart / She’s The One / I Believe In Miracles / The KKK Took My Baby Away / Pet Sematary / I Wanna Be Sedated / Chinese Rock / I Don’t Wanna Walk Around With You / Today Your Love, Tomorrow The World / Pinhead
Encore 1: I Just Want To Have Something To Do / Cretin Hop / R.A.M.O.N.E.S.
Encore 2: What A Wonderful World / Blitzkrieg Bop