Mogwai, Misuse live σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη

20/02/09, Gagarin 205, Αθήνα

Επιτέλους, μετά από αρκετά χρόνια αναμονής, είχαμε την τιμή να φιλοξενήσουμε για άλλη μια φορά μία από τις πλέον καταξιωμένες μπάντες της post-rock σκηνής, τους Mogwai, που ήρθαν από τη Γλασκώβη της Σκωτίας για να μοιραστούν μαζί μας 2 περίπου ώρες μαγευτικής μουσικής, παρουσιάζοντάς μας τραγούδια από τη νέα τους κυκλοφορία "The Hawk Is Howling" και θυμίζοντάς μας μερικά από τα παλιότερα album τους.

Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή. Πρώτοι ανεβαίνουν στη σκηνή οι Misuse γύρω στις 9. Οι Misuse είναι μια ελληνική post-rock μπάντα με αρκετά ενδιαφέρουσα μουσική, όπως μπορεί κανείς να διαπιστώσει από την ακρόαση του πρόσφατου ομώνυμου ντεμπούτο άλμπουμ της. Ο ήχος είναι αρκετά καλός και οι Misuse προετοιμάζουν κατάλληλα το κοινό για το τι θα ακολουθήσει. Έχοντας ακούσει το δίσκο τους, μπορώ να πω πως η ανταπόκριση των κομματιών τους σε live εκτέλεση ήταν εξαιρετική. Νομίζω πως η καλύτερη στιγμή τους ήταν η εκτέλεση του πρώτου κομματιού του άλμπουμ τους, με τίτλο "Desecid". Οι Misuse θα μας αποχαιρετήσουν με το "While It Lasts", έχοντας ζεστάνει αρκετά το κοινό.

Μετά από αρκετή ώρα αναμονής, κατά τις 10, και ενώ ο κόσμος έχει αρχίσει να αυξάνεται υπερβολικά, θα κάνει την εμφάνισή του στη σκηνή ο Barry Burns (guitar, piano, keyboard), παρέα με τον John Cummings (guitar), για να αρχίσουν το sound check. Γύρω στις 10:20, και ενώ έχει πουληθεί και το τελευταίο εισιτήριο από το ταμείο, ο κόσμος στο Gagarin έχει γίνει ασφυκτικά πολύς, σε σημείο που πολλοί δε μπορούν καν να περάσουν την είσοδο... Μετά από λίγα λεπτά τα φώτα σβήνουν και όλοι είναι έτοιμοι να υποδεχτούν τους Mogwai.



Ακούγονται οι πρώτες νότες του νέου τους κομματιού "The Precipice" και εμφανίζονται και οι πρώτες δέσμες φωτός, αποκαλύπτοντας, μεταξύ των δύο που αναφέραμε, και τα υπόλοιπα μέλη του συγκροτήματος: Stuart Leslie Braithwaite (guitar), Dominic Aitchison (bass) και Martin Bulloch (drums). Ο κόσμος γενικά είναι πολύ ενθουσιασμένος και χειροκροτήματα αρχίζουν να σκεπάζουν το χώρο του Gagarin. Πολλοί είναι αυτοί που φωνάζουν συνέχεια «σσσστ!», με πρόθεση να επικρατήσει ησυχία, και θα συνεχίσουν να το κάνουν και κατά την υπόλοιπη συναυλία. Πιστεύω πως, κατά τη γνώμη μου, όλοι αυτοί ήταν που σου αποσπούσαν την προσοχή. Ένιωσα σε κάποια φάση ότι δε βρίσκομαι πλέον σε συναυλία, αλλά ότι παρακολουθώ ίσως κάποια θεατρική παράσταση...



Μετά από το "The Precipice" ακολουθεί το διάσημο "Friend Of The Night" από το άλμπουμ "Mr Beast", με την εναλλαγή ατελείωτων piano μελωδιών. Σειρά έχει το ψυχεδελικό "Scotland's Shame" από το καινούργιο δίσκο και αμέσως μετά το "Hunted By A Freak" με το όμορφο πάντρεμα πλήκτρων και κιθάρας, καθώς και των αχνών ασυνάρτητων φωνητικών πίσω από το vocoder του Barry Burns. Η αμεσότητα και ο ενθουσιασμός των Mogwai με το κοινό είναι προφανή: μετά το τέλος κάθε τραγουδιού ο Stuart ευχαριστεί συνέχεια το κοινό...

Σημαντικά τραγούδια που ακολούθησαν ήταν το "Mogwai Fear Satan", στο οποίο η αντίδραση του κοινού ήταν ενθουσιώδης, με χιλιάδες φωνές και χειροκροτήματα μετά το τέλος του, η ανατριχιαστική εκτέλεση του νέου τραγουδιού "I'm Jim Morisson, I'm Dead" και το τελευταίο και θορυβώδες, πριν τα encores, "Batcat".



Μετά από ολιγόλεπτη απουσία του συγκροτήματος, τα φώτα ανάβουν ξανά και οι Mogwai βρίσκονται επί σκηνής. Ο Martin δηλώνει ότι δε βρίσκει το hi-hat, αλλά αυτό δεν τον εμποδίζει σε τίποτα να συνεχίσει με την εκτέλεση των δύο encore κομματιών, "Helicon 1" και "We 're No Here", τα οποία κυριολεκτικά αφήνουν το κοινό άφωνο. Τελειώνοντας, οι Mogwai θέλησαν να μας αποχαιρετήσουν με έναν ανέλπιστα αλλόκοτο τρόπο. Άφησαν ανοιχτή μία κονσόλα, η οποία παρήγαγε ήχους με παραμόρφωση Nintendo DS, δημιουργώντας ένα θορυβώδες ηχητικό συνονθύλευμα.

Γενικά ήταν μια πολύ καλή εμφάνιση, αναμενόμενη από μια τέτοια μπάντα. Ο χώρος ήταν αρκετά καλός, αν και στη συνέχεια αποδείχτηκε μικρός (κάτι που προσωπικά δεν περίμενα)... Ο ήχος πιστεύω πως ήταν άψογος και μπορούσε κανείς να διακρίνει μέχρι και την παραμικρή λεπτομέρεια.

Επόμενοι σταθμοί για την ώρα: 65daysofstatic και God Is An Astronaut στον ίδιο χώρο.



Setlist:

The Precipice
Friend Of The Night
Scotland's Shame
Hunted By A Freak
Mogwai Fear Satan
I'm Jim Morisson, I'm dead
Summer
I love You I'm going To Blow Up Your School
Christmas Steps
Thank You Space Expert
Like Herod
Batcat
---------------------------
Helicon 1
We're No Here

---

21/02/09, Μύλος, Αποθήκη, Θεσσαλονίκη

Υπαρχουν μερικοί άνθρωποι στην πόλη της Θεσσαλονίκης που έχουν αποδείξει επανειλημμένα ότι έχουν καλό μουσικό γούστο. Έτσι, αυτή τη φορά δε χρειάστηκε το post rock κοινό της πόλης να κατηφορίσει στην Αθήνα. Ευτυχώς η προσέλευση του κόσμου ήταν αντάξια του ονομάτος που θα παρακολουθούσε και έτσι όλες οι πλευρές έμειναν ευχαριστημένες. Το μόνο που εύχομαι είναι να συμβεί κάτι ανάλογο και στους 65daysofstatic τον Απρίλιο, για να έχουμε ελπίδες να βλέπουμε περισσότερους καλλιτέχνες τέτοιου είδους.

Οι Misuse άνοιξαν τη βραδιά, όπως και την προηγούμενη στην Αθήνα, και, αν και δε γνωρίζω τι έγινε στην πρωτεύουσα, απέδειξαν ότι οι Mogwai ήξεραν τι έκαναν όταν τους προσκάλεσαν να παίξουν μαζί τους. Στο πρόσφατο παρελθόν έπεσα αρκετές φορές πάνω στον δίσκο τους, αλλά δεν του έδωσα την ευκαιρία, αν και είχα ακούσει μερικά κομμάτια. Την επόμενη φορά δε θα κάνω το ίδιο λάθος και θα σας συμβούλευα να κάνετε και εσείς το ίδιο. Η Ελλάδα δείχνει να κάνει σημαντικά βήματα μπροστά με μπάντες όπως οι Misuse, αλλά και οι πολύ καλοί συνοδοιπόροι Afformance, Accra Minoa και Dear Serotonin. Καλό είναι που ψάχνουμε να βρούμε το νέο μεγάλο όνομα, αλλά μήπως δεν πρέπει να ψάχνουμε τόσο μακριά;

Οι Mogwai από τη Γλασκώβη της Σκωτίας είναι ένα από τα μεγαλύτερα και πιο επιδραστικά post rock συγκροτήματα, που έχτισε την ιστορία του την τελευταία δεκαετία με συνεχόμενους αξιόλογους δίσκους χρόνο παρά χρόνο (αλλά και με κάποια συμπληρωματικά ep και soundtracks). To περσινό "The Hawk Is Howling" συνέχισε την παράδοση και έδειξε ότι, αν και δύσκολα θα μας ξαφνιάσουν, ακόμα γνωρίζουν πως να δημιουργούν ενδιαφέρουσες συνθέσεις.



Όπως ήταν λογικό, πάνω στον τελευταίο τους δίσκο βασίστηκε και ένα μεγάλο μέρος του σετ τους, με κομμάτια όπως τα "I'm Jim Morrison, I'm Dead", "I Love You I'm Going To Blow Up Your School", "Thank You Space Expert" και "Scotland's Shame".

Θα μου ήταν πολύ δύσκολο να ψάξω να βρω τις σημαντικότερες στιγμές της δίωρης σχεδόν εμφάνισης των Mogwai. Το κοινό μοιράστηκε σε αυτούς που παρακολουθούσαν με θαυμασμό την τεχνική κατάρτιση του συγκροτήματος και σε αυτούς που είχαν κλείσει τα μάτια και ταξίδευαν σε μέρη μακρινά και απάτητα. Απολαύστικα τα καινούργια κομμάτια, αλλά απαραίτητο και το "Mogwai Fear Satan", γλυκά ανατριχιαστικό το "Hunted By A Freak", καταιγιστικό το "Like Herod" καθώς και το "Batcat" που μας ενθαρρύνει για το μέλλον. Ναι, οι Mogwai το έχουν ακόμα.

Δεν χρειάζεται να πούμε πολλά περισσότερα. Στην περίπτωση των Mogwai, τα πολλά λόγια είναι φτώχια. Το αποδεικνύουν και οι ίδιοι εδώ και χρόνια. Scotland's shame; Μάλλον κάτι άλλο θα είχαν στο μυαλό τους.