Megadeth live - Τριπλή ανταπόκριση από την Αθήνα!
Από τους Αντώνη Μουστάκα, Παναγιώτη Λουκά, 18/06/2005 @ 08:48
17/06/05, Ανοιχτό Θέατρο Φαλήρου, Αθήνα
Το G-Fest συνεχίστηκε με την καταιγιστική εμφάνιση των Megadeth, οι οποίοι μας παρουσίασαν ένα πρόγραμμα αντάξιο της ιστορίας τους και μας έκαναν να θυμηθούμε τα παλία καλά χρόνια (και να περιμένουμε ακόμα καλύτερα!). Ο κόσμος ήταν λίγος (λίγο πάνω από 2000 άτομα) αλλά το γεγονός αυτό δεν επηρέασε καθόλου τον Dave Mustaine και την παρέα του. Μας πρoσέφεραν 2 ώρες ψυχαγωγίας, ένα εκπληκτικό set list (το οποίο θα διαβάσετε παρακάτω) που περιείχε όλη την ουσία της μουσικής τους και μας άφησαν με ένα χαμόγελο ικανοποίησης χαραγμένο στα πρόσωπα μας.
Δε θα αναλύσουμε ξανά τους λόγους που οι διοργανωτές "κατάφεραν" μια εμφάνιση των Megadeth να μαζεύει λιγότερα άτομα από εντός έδρας ματς της Χαλκηδόνας, τα έχουμε πει και σε παλιότερα reviews (Glenn Hughes @ Gagarin 205 κτλ). Θα σταθούμε όμως στον επαγγελματισμό και την απόδοση της Mustaine Co. που έδειξε να μην απογοητεύεται από την προσέλευση του κόσμου και απέδειξε ότι μπορεί ακόμα να δώσει πολλά. Με ένα δυνατό τελευταίο album στις αποσκευές τους και τον καλώς εννοούμενο επαγγελματισμό τους, οι Megadeth μας ενθουσίασαν και μας κέρδισαν πανεύκολα. Ο κόσμος το χάρηκε, τραγουδούσε τους στίχους και στις μπροστά σειρές επιδώθηκε στα γνωστά ολυμπιακά σπορ όπως crowd surfing, head banging και άλλα σχετικά. Αν μάλιστα η συναυλία λάμβανε χώρα σε κάποιο μικρότερο χώρο ίσως να ήταν ακόμα καλύτερα και πιο οικογενειακά αλλά τουλάχιστον οι ολυμπιακές εγκαταστάσεις μας προσέφεραν μια άνετη μετάβαση, εύκολο parking και μια δροσερή βραδιά δίπλα στη θάλασσα. Από αυτή την άποψη οι διοργανωτές παίρνουν άριστα.
Από την άλλη οι 2 πρώτες μέρες του φεστιβάλ θα πρέπει να θεωρούνται οικονομική αποτυχία όταν ονόματα όπως οι Queens Of The Stone Age και οι Megadeth δεν ξεπέρασαν τα 5000 εισιτήρια (και οι 2 μαζί). Ίσως θα πρέπει να αναθεωρηθούν οι τρόποι προώθησης και διαφήμισης τέτοιων εκδηλώσεων, ίσως πρέπει... αλλά να που και πάλι πέφτουμε στην παγίδα της γκρίνιας. Ας κρατήσουμε καλύτερα τα θετικά αυτής της εμφάνισης των Megadeth ενώ περιμένουμε το επόμενο δισκογραφικό χτύπημά τους να φανεί στον ορίζοντα!
Το ακριβές set list:
Intro, Blackmail The Universe, Set The World Afire, Hangar 18, The Scorpion, Wake Up Dead, In My Darkest Hour, She-Wolf, Something I’m Not, Angry Again, Guitar Solo (Glen Drover), A Tout Le Monde, Die Dead Enough, Tornado Of Souls, Kick The Chair, Skin O’ My Teeth, Return To Hangar, Back In The Day, Sweating Bullets, Drum Solo, Trust, Symphony Of Destruction, Bass Solo, Peace Sells. Encore: Holy Wars, Outro: Silent Scorn.
Στα πλαίσια του G-Festival, οι Megadeth μας επισκέφτηκαν για 3η φορά για μια εντυπωσιακή εμφάνιση, όπως αποδείχτηκε. Support οι αδιάφοροι Αυστραλοί Dungeon που με το κλισαρισμένο power metal τους δεν προσέφεραν τίποτα το ουσιαστικό στη συναυλία, κάνοντας τους ελάχιστους (2000;) οπαδούς να περιμένουν με ανυπομονησία τους Megadeth. Μόνο στη διασκευή / εκτέλεση του "Electic Eye", καθώς και στη γέφυρα από Slayer που έκαναν, ο κόσμος ανταποκρίθηκε λίγο. Μετά από 30 λεπτά μας αποχαιρέτησαν.
Έπειτα από μια σύντομη αλλαγή του σκηνικού οι Megadeth βγήκαν στη σκηνή με το "Blackmail The Universe". Έχοντας δει (thanks Αντώνη) ένα πολύ πρόσφατο set list με 20 κομμάτια, ήμασταν περίεργοι για το εάν θα έπαιζαν το ίδιο ή λόγω του ελάχιστου κόσμου θα μας χάριζαν λιγότερα κομμάτια. 100% επαγγελματίες, έπαιξαν για 2 ώρες με ένα ονειρεμένο set list και με τα νέα μέλη του συγκροτήματος να αποδίδουν στην εντέλεια τα απαιτητικά μέρη τους. Φυσικά την παράσταση έκλεψε ο Mustaine ο οποίος ήταν σε πολύ καλή φόρμα (και διάθεση), αστειεύτηκε με το κοινό όταν κάποιοι πήγαν να τραβήξουν φωτογραφίες, ενώ έκανε έναν έξυπνο ελιγμό όταν πήγε να μιλήσει σχετικά με την Αμερική, το κοινό αντέδρασε, αλλά ο Mustaine απτόητος συνέχισε αναφερόμενος στην αθώωση του Michael Jackson και για το πως The System Has Failed. Ευτυχώς ούτε από το κοινό ούτε από τη μπάντα έγινε κάποια αναφορά στο γνωστό συμβάν με τους Rotting Christ και όλα κύλησαν ομαλά.
Η απόδοση τους ήταν φανταστική και, όσο κι αν δε μου αρέσουν οι συγκρίσεις, ήταν το ίδιο άψογη με αυτή του Rockwave '97 στη Ριζούπολη.
Countdown To Extinction: Η δεύτερη μέρα του G-Fest μας επιφύλαξε αρκετές εκπλήξεις, με την πρώτη από αυτές να έρχεται από την ποιότητα του χώρου: μεγάλος, άνετος, ευάερος, "φτιαγμένος" για μεγάλες συναυλίες, με καλό parking, αλλά... με έντονο το χαρακτηριστικό της ονομασίας του, δηλαδή την πολλή άμμο, η οποία καταγέμισε όλους τους παρευρισκομένους κοντά στη σκηνή, τους μουσικούς και, αν οι Megadeth δεν ήταν τόοοοσο καλοί, λίγο έλειψε να κλέψει και την παράσταση... Δεύτερο στενάχωρο της υπόθεσης είναι τα ελάχιστα (1500-2000) άτομα του κοινού, το οποίο, αν και αναμενόμενο με το "τσουνάμι" των συναυλιών, δε μπορεί παρά θλίψη να δημιουργεί. Το τρίτο, είναι το πολύ αδιάφορο support με το όνομα Dungeon που κατάφερε να με κάνει να προτιμήσω εξολοκλήρου τη κουβέντα που είχα με τον Αντώνη και τον Παναγιώτη από το τυπικότατο (στα όρια του copy-paste) heavy metal τους.
Kick The Chair: Τουλάχιστον οι Megadeth στην πρώτη τους εμφάνιση μετά από πολύ καιρό ως headliners ήταν χάρμα οφθαλμών. Για την ακρίβεια "Ήλθαν-Είδαν-Νίκησαν". Καλοπροβαρισμένοι, με απίστευτο ήχο, με πολύ καλό setlist και με τα νέα πρόσωπα να είναι πλήρως εγκλιματισμένα γύρω από τον ηγέτη-θεό-παιχταρά της κιθάρας Mustaine, μας έδειξαν γιατί πρέπει να τους θεωρούμε μια από τις κορυφαίες μπάντες του πλανήτη. Οι Megadeth ανέβηκαν στη σκηνή και με όπλο την πολύ καλή τελευταία τους κυκλοφορία μας έδωσαν τα μυαλά στο χέρι με τις καταιγιστικές τους εκτελέσεις, τα solo και την δύναμη που αποπνέει μια δεμένη μπάντα. Τα νέα πρόσωπα εκτέλεσαν τα κομμάτια των Megadeth ναι μεν με πολύ μεγάλη προσήλωση στην αρχική τους εκτέλεση, αλλά και με την αναγκαία τρέλα μιας μεγάλης καλοκαιρινής συναυλίας. Θα σταθώ στον κύριο Glen Drover (κιθάρα) ο οποίος όχι μόνο δεν έχασε νότα, αλλά μας έκανε να ξεχάσουμε παντελώς τον κύριο Al-σφάζω-όλα-τα-solo-του-Friedman-Pitrelli. Εύγε!
Take No Prisoners: Μεγάλη απόδοση και μεγάλη συναυλία (κοντά στις δύο ώρες) από ένα συγκρότημα σε μεγάλα κέφια. Το καλοκαίρι ξεκίνησε καταιγιστικά και αναμένεται ακόμα πιο καυτό! Κρίμα για όσους δεν ήρθαν, γιατί έχασαν μια μοναδική εμπειρία. Άραγε, άλλους πόσους άσσους έχει κρυμμένους ο κ. Mustaine;
Το G-Fest συνεχίστηκε με την καταιγιστική εμφάνιση των Megadeth, οι οποίοι μας παρουσίασαν ένα πρόγραμμα αντάξιο της ιστορίας τους και μας έκαναν να θυμηθούμε τα παλία καλά χρόνια (και να περιμένουμε ακόμα καλύτερα!). Ο κόσμος ήταν λίγος (λίγο πάνω από 2000 άτομα) αλλά το γεγονός αυτό δεν επηρέασε καθόλου τον Dave Mustaine και την παρέα του. Μας πρoσέφεραν 2 ώρες ψυχαγωγίας, ένα εκπληκτικό set list (το οποίο θα διαβάσετε παρακάτω) που περιείχε όλη την ουσία της μουσικής τους και μας άφησαν με ένα χαμόγελο ικανοποίησης χαραγμένο στα πρόσωπα μας.
Δε θα αναλύσουμε ξανά τους λόγους που οι διοργανωτές "κατάφεραν" μια εμφάνιση των Megadeth να μαζεύει λιγότερα άτομα από εντός έδρας ματς της Χαλκηδόνας, τα έχουμε πει και σε παλιότερα reviews (Glenn Hughes @ Gagarin 205 κτλ). Θα σταθούμε όμως στον επαγγελματισμό και την απόδοση της Mustaine Co. που έδειξε να μην απογοητεύεται από την προσέλευση του κόσμου και απέδειξε ότι μπορεί ακόμα να δώσει πολλά. Με ένα δυνατό τελευταίο album στις αποσκευές τους και τον καλώς εννοούμενο επαγγελματισμό τους, οι Megadeth μας ενθουσίασαν και μας κέρδισαν πανεύκολα. Ο κόσμος το χάρηκε, τραγουδούσε τους στίχους και στις μπροστά σειρές επιδώθηκε στα γνωστά ολυμπιακά σπορ όπως crowd surfing, head banging και άλλα σχετικά. Αν μάλιστα η συναυλία λάμβανε χώρα σε κάποιο μικρότερο χώρο ίσως να ήταν ακόμα καλύτερα και πιο οικογενειακά αλλά τουλάχιστον οι ολυμπιακές εγκαταστάσεις μας προσέφεραν μια άνετη μετάβαση, εύκολο parking και μια δροσερή βραδιά δίπλα στη θάλασσα. Από αυτή την άποψη οι διοργανωτές παίρνουν άριστα.
Από την άλλη οι 2 πρώτες μέρες του φεστιβάλ θα πρέπει να θεωρούνται οικονομική αποτυχία όταν ονόματα όπως οι Queens Of The Stone Age και οι Megadeth δεν ξεπέρασαν τα 5000 εισιτήρια (και οι 2 μαζί). Ίσως θα πρέπει να αναθεωρηθούν οι τρόποι προώθησης και διαφήμισης τέτοιων εκδηλώσεων, ίσως πρέπει... αλλά να που και πάλι πέφτουμε στην παγίδα της γκρίνιας. Ας κρατήσουμε καλύτερα τα θετικά αυτής της εμφάνισης των Megadeth ενώ περιμένουμε το επόμενο δισκογραφικό χτύπημά τους να φανεί στον ορίζοντα!
Το ακριβές set list:
Intro, Blackmail The Universe, Set The World Afire, Hangar 18, The Scorpion, Wake Up Dead, In My Darkest Hour, She-Wolf, Something I’m Not, Angry Again, Guitar Solo (Glen Drover), A Tout Le Monde, Die Dead Enough, Tornado Of Souls, Kick The Chair, Skin O’ My Teeth, Return To Hangar, Back In The Day, Sweating Bullets, Drum Solo, Trust, Symphony Of Destruction, Bass Solo, Peace Sells. Encore: Holy Wars, Outro: Silent Scorn.
Στα πλαίσια του G-Festival, οι Megadeth μας επισκέφτηκαν για 3η φορά για μια εντυπωσιακή εμφάνιση, όπως αποδείχτηκε. Support οι αδιάφοροι Αυστραλοί Dungeon που με το κλισαρισμένο power metal τους δεν προσέφεραν τίποτα το ουσιαστικό στη συναυλία, κάνοντας τους ελάχιστους (2000;) οπαδούς να περιμένουν με ανυπομονησία τους Megadeth. Μόνο στη διασκευή / εκτέλεση του "Electic Eye", καθώς και στη γέφυρα από Slayer που έκαναν, ο κόσμος ανταποκρίθηκε λίγο. Μετά από 30 λεπτά μας αποχαιρέτησαν.
Έπειτα από μια σύντομη αλλαγή του σκηνικού οι Megadeth βγήκαν στη σκηνή με το "Blackmail The Universe". Έχοντας δει (thanks Αντώνη) ένα πολύ πρόσφατο set list με 20 κομμάτια, ήμασταν περίεργοι για το εάν θα έπαιζαν το ίδιο ή λόγω του ελάχιστου κόσμου θα μας χάριζαν λιγότερα κομμάτια. 100% επαγγελματίες, έπαιξαν για 2 ώρες με ένα ονειρεμένο set list και με τα νέα μέλη του συγκροτήματος να αποδίδουν στην εντέλεια τα απαιτητικά μέρη τους. Φυσικά την παράσταση έκλεψε ο Mustaine ο οποίος ήταν σε πολύ καλή φόρμα (και διάθεση), αστειεύτηκε με το κοινό όταν κάποιοι πήγαν να τραβήξουν φωτογραφίες, ενώ έκανε έναν έξυπνο ελιγμό όταν πήγε να μιλήσει σχετικά με την Αμερική, το κοινό αντέδρασε, αλλά ο Mustaine απτόητος συνέχισε αναφερόμενος στην αθώωση του Michael Jackson και για το πως The System Has Failed. Ευτυχώς ούτε από το κοινό ούτε από τη μπάντα έγινε κάποια αναφορά στο γνωστό συμβάν με τους Rotting Christ και όλα κύλησαν ομαλά.
Η απόδοση τους ήταν φανταστική και, όσο κι αν δε μου αρέσουν οι συγκρίσεις, ήταν το ίδιο άψογη με αυτή του Rockwave '97 στη Ριζούπολη.
Countdown To Extinction: Η δεύτερη μέρα του G-Fest μας επιφύλαξε αρκετές εκπλήξεις, με την πρώτη από αυτές να έρχεται από την ποιότητα του χώρου: μεγάλος, άνετος, ευάερος, "φτιαγμένος" για μεγάλες συναυλίες, με καλό parking, αλλά... με έντονο το χαρακτηριστικό της ονομασίας του, δηλαδή την πολλή άμμο, η οποία καταγέμισε όλους τους παρευρισκομένους κοντά στη σκηνή, τους μουσικούς και, αν οι Megadeth δεν ήταν τόοοοσο καλοί, λίγο έλειψε να κλέψει και την παράσταση... Δεύτερο στενάχωρο της υπόθεσης είναι τα ελάχιστα (1500-2000) άτομα του κοινού, το οποίο, αν και αναμενόμενο με το "τσουνάμι" των συναυλιών, δε μπορεί παρά θλίψη να δημιουργεί. Το τρίτο, είναι το πολύ αδιάφορο support με το όνομα Dungeon που κατάφερε να με κάνει να προτιμήσω εξολοκλήρου τη κουβέντα που είχα με τον Αντώνη και τον Παναγιώτη από το τυπικότατο (στα όρια του copy-paste) heavy metal τους.
Kick The Chair: Τουλάχιστον οι Megadeth στην πρώτη τους εμφάνιση μετά από πολύ καιρό ως headliners ήταν χάρμα οφθαλμών. Για την ακρίβεια "Ήλθαν-Είδαν-Νίκησαν". Καλοπροβαρισμένοι, με απίστευτο ήχο, με πολύ καλό setlist και με τα νέα πρόσωπα να είναι πλήρως εγκλιματισμένα γύρω από τον ηγέτη-θεό-παιχταρά της κιθάρας Mustaine, μας έδειξαν γιατί πρέπει να τους θεωρούμε μια από τις κορυφαίες μπάντες του πλανήτη. Οι Megadeth ανέβηκαν στη σκηνή και με όπλο την πολύ καλή τελευταία τους κυκλοφορία μας έδωσαν τα μυαλά στο χέρι με τις καταιγιστικές τους εκτελέσεις, τα solo και την δύναμη που αποπνέει μια δεμένη μπάντα. Τα νέα πρόσωπα εκτέλεσαν τα κομμάτια των Megadeth ναι μεν με πολύ μεγάλη προσήλωση στην αρχική τους εκτέλεση, αλλά και με την αναγκαία τρέλα μιας μεγάλης καλοκαιρινής συναυλίας. Θα σταθώ στον κύριο Glen Drover (κιθάρα) ο οποίος όχι μόνο δεν έχασε νότα, αλλά μας έκανε να ξεχάσουμε παντελώς τον κύριο Al-σφάζω-όλα-τα-solo-του-Friedman-Pitrelli. Εύγε!
Take No Prisoners: Μεγάλη απόδοση και μεγάλη συναυλία (κοντά στις δύο ώρες) από ένα συγκρότημα σε μεγάλα κέφια. Το καλοκαίρι ξεκίνησε καταιγιστικά και αναμένεται ακόμα πιο καυτό! Κρίμα για όσους δεν ήρθαν, γιατί έχασαν μια μοναδική εμπειρία. Άραγε, άλλους πόσους άσσους έχει κρυμμένους ο κ. Mustaine;