Oι χεβιμεταλλάδες των Ιμαλαΐων

To μαγαζί το έλεγαν Busy Bee: η Εργατική Μέλισσα. Ήταν φτιαγμένο σε αμερικάνικο στυλ με ασιατικές πινελιές και είχε μια ωραία αυλή. «Live Music», διαφήμιζε. Στην Ασία, αυτό σημαίνει συνήθως καραόκε και ηχορρύπανση.

Στήσαμε αυτί, όχι ιδιαίτερα αισιόδοξοι. Από μέσα ακουγόταν το "Killing In The Name".

Xμμμμ...

Δεν ήταν βέβαια αυτοπροσώπως οι Rage Against The Machine. Τι δουλειά να είχε ο Μορέλο στα Ιμαλάια; Πέντε μελαχρινά παλικαράκια με μακρύ μαλλί που έκρυβε σχιστά μάτια ήταν. Κανονική μπάντα και όχι καραόκε.

Ιδρωναν σύγκορμα σε κατάσταση ένθεης μανίας και έδιναν την ψυχή τους για να πείσουν το ακροατήριο, με φόντο μία αφίσα του Χέντριξ. «Killing In The Name Of...».

Στην αυτοσχέδια πίστα χτυπιόταν ένας τύπος φτυστός με τον τραγουδιστή. Ο τραγουδιστής δεν τον έβλεπε, αφού είχε βυθιστεί στην αποστολή του. Σηκωθήκαμε κι εμείς. Mισή ντροπή δική μας και άλλη μισή, πάλι δική μας.

Μετά έπαιξαν Deep Purple, αργότερα Scorpions. Όχι τίποτε προχωρημένο, τα βασικά. Και τελείωσαν με "Hotel California", για να κάνει το κομμάτι του ο κιθαρίστας. Μάγκας ο καλλιτέχνης, το έβγαλε μια χαρά το σόλο.

Καλά ήταν, χειροκροτήσαμε. Δεν περιμένει κανείς κάτι παραπάνω, από ένα μικροσκοπικό μπαράκι σε μια κωμόπολη του Νεπάλ. «Να ξανάρθουμε και αύριο», είπαμε. Και φύγαμε για να βρούμε ταξί. Με σλάλομ ανάμεσα σε κοιμώμενες αγελάδες.

Μας πήρε ένα Ι.Χ. με δυο-τρεις κατσαπλιάδες μέσα και μας πήγε στο ξενοδοχείο μας, με αντίτιμο που ντραπήκαμε και που το δώσαμε. Ο οδηγός ήταν ολόιδιος με τον ντράμερ. Ή μήπως ο ντράμερ κάνει διπολοβάρδιες ως ταρίφας;

Ήταν 12 ακριβώς όταν ξεκινήσαμε. Εάν η μπάντα ξεπερνούσε το ωράριο κατά ένα λεπτό, θα πλάκωναν τα καρακόλια για να σφραγίσουν την επιχείρηση. Η μαοϊκή πολιτοφυλακή οπλοφορεί και δεν αστειεύεται. Το βλέμμα της προκαλεί τρόμο.

Μπορεί να υπάρχει ακόμη το Busy Bee. Μπορεί και όχι. Μια Ελληνίδα που έτυχε να βρίσκεται στην περιοχή είπε ότι η πόλη ισοπεδώθηκε.

Ίσως οι χεβιμεταλάδες της Ποχάρα να ήταν από τους τυχερούς, να έχουν ακόμη στέγη πάνω από το κεφάλι τους. Ίσως και όχι. Οι νεκροί από τον σεισμό του Σαββάτου θα ξεπεράσουν τους 10.000 και τα σωστικά συνεργεία θα χρειαστούν μέρες για να φτάσουν στις απομονωμένες περιοχές.

Τα ποτάμια που ξεκινούν από τους πέτρινους κολοσσούς των Ιμαλαϊων και χύνονται στην Ινδία πλημμύρισαν με δάκρυα και το τραγούδι της Ποχάρα έγινε θρήνος.

«Killing in the name of the earth», θα μπορούσε να λέει ο στίχος. Η πάμπτωχη χώρα που αντλεί το βιος της από τη φύση χτυπήθηκε αλύπητα από την ίδια τη φύση.