Lacrimas Profundere, SadDolls, The Illusion Fades, Nadir @ AN Club, 18/04/08

22/04/2008 @ 02:58
«Τελικά έπρεπε να τους είχα πετύχει πριν 4-5 χρόνια». Αυτή η γεύση έμεινε στα χείλη, ή μάλλον στην πένα του γράφοντα, καθώς η συναυλία των Lacrimas Profundere με τίποτα δεν έδειχνε την εικόνα ενός -από παλιά- γνώριμου και αγαπημένου γκρουπ. Για να είμαστε όμως ειλικρινείς, η μπάντα στάθηκε απολαυστική και άρτια στις εκτελέσεις. Το πταίσμα βρίσκεται στο ελλιπές / απαράδεκτο set list. Από εκεί όμως δεν ξεκινούν όλα;

Ας πάρουμε τα πράγματα απ' την αρχή. Το πρώτο support act της βραδιάς ήταν οι Nadir, οι οποίοι εμφανίστηκαν εκτός προγράμματος και ίσως γι' αυτό η συμμετοχή τους να ήταν αρκετά περιορισμένη (το set κράτησε κοντά στα 5 κομμάτια). Το μουσικό ύφος (όπως και των υπόλοιπων γκρουπ της βραδιάς) κυμαινόταν γύρω απ' τη σφαίρα του gothic rock / metal, με τους συγκεκριμένους να έχουν μία ιδιαίτερη «συμπάθεια» προς τους Tiamat. Ο ήχος κατά τη διάρκεια του set ήταν μέτριος προς κακός, κάτι που όμως δε έπαιξε ρόλο για τις τελικές, επίσης μέτριες εντυπώσεις, μιας και τους έχω ξαναπετύχει live. Πέραν των όποιων προβλημάτων αντιμετώπισαν στη σκηνή, πραγματικά χρειάζονται δουλειά στον τομέα των φωνητικών...

Εν συνεχεία ακολούθησαν οι The Illusion Fades. Οι συγκεκριμένοι ήσαν και το πιο αξιόλογο opening act, με το προσωπικό τους στυλ να ακολουθεί πιο «παραδοσιακά» μονοπάτια. Σε γενικές γραμμές μιλάμε για καλοπαιγμένο gothic rock, μ' ευχάριστα τραγούδια σε πρώτη εντύπωση και εξαιρετική εμφάνιση σε σύνολο. Φάνηκαν ιδιαίτερα σταθεροί, πράγμα λογικό, καθώς πρόκειται για παλαιό σχήμα του χώρου. Όσον πάλι αφορά το ύφος, οι επιρροές είχαν -αν μη τι άλλο- θετικό χαρακτήρα στα σημεία που διαφαίνονταν (βλ. τα όποια «Fields» στοιχεία στα πλήκτρα), προδίδοντας παράλληλα και τις όποιες ρίζες...

Με το πέρας της εμφάνισης των The Illusion Fades, το τοπίο άρχισε κάπως να ξεκαθαρίζει. Τελευταίο ελληνικό σχήμα έμελλε να είναι οι SadDolls, οι οποίοι είχαν -κατά τα φαινόμενα- τον δικό τους κόσμο που μάλλον αποτελούσε κάτι λιγότερο από το ήμισυ του ακροατηρίου. Κατ' αρχήν, ξαφνιάστηκα απ' το νεαρό της ηλικίας τους. Δηλαδή τα μισά μέλη (τουλάχιστον) δεν πρέπει να 'χουν τελειώσει καν το Λύκειο. Απ' την άλλη, η έκπληξη αποδείχθηκε κατά ένα μέρος ευχάριστη, καθώς έδωσαν μία πολύ καλή εμφάνιση από εκτελεστικής άποψης. Τα τραγούδια στη τελική μπορεί να μη μ' άρεσαν, αλλά απ' την άλλη δε μπορώ να πω ότι ήμουν κι αδιάφορος. Θα τα πάνε καλά στο μέλλον αν δουλέψουν περισσότερο σε δικό τους υλικό. Αρκεί σε πρώτη φάση να περιορίσουν κάποια σημεία που ακούγονται κάπως άκυρα (π.χ. κάποιοι περίεργοι ήχοι στα keyboards καθώς και 1-2 κομμάτια που περισσότερο είχαν την δομή ενός intro / outro). Τέλος, αξίζει να σημειωθεί πως σε μία φάση τους συντρόφευσε ο φίλος / τραγουδιστής των Nadir, ενώ πολύ καλή ήταν και η διασκευή στο "Join Me" των Him.

Για τέλος, έχουμε τους Lacrimas Profundere. Απ' την αρχή κιόλας του set (βάσει αντιδράσεων) καταλάβαινες ότι περισσότερο κοινό είχαν τα support, παρά ο headliner. Συν τοις άλλοις, η συνολική εικόνα του κοινού παρουσίαζε ένα 90% που στηρίζει κάποιες άλφα μπάντες που υπόκεινται στο στυλ των "Ave End" και "Filthy Notes For Frozen Hearts", ενώ το υπόλοιπο 10% αποτελούσαν οι παλαιότεροι οπαδοί που -μεταξύ μας- ούτε καν περίμεναν ν' ακουστεί κάτι από τα "Burning: A Wish" και "Memorandum". Αλλά και πάλι, μόνο ένα κομμάτι από το "Fall, I Will Follow"; Δηλαδή έλεος! Αυτός ο δίσκος τους άνοιξε σε ένα πιο ευρύ ακροατήριο! Και όχι τίποτα άλλο, είχαν συμπεριλάβει στο set list και το "I Did It For You", το οποίο επέλεξαν να κόψουν, μάλλον επειδή βαριόντουσαν. Το live τελείωσε κατά τις 11μιση / 12 παρά (το πολύ), άρα θέμα χρονικής πίεσης πιθανότατα δεν υφίσταται.

Όπως καταλάβατε, ανήκω στο πενιχρό (εκείνης της βραδιάς) ποσοστό της τάξης του 10%. Δε λέω, η εμφάνισή τους ήταν ως ένα βαθμό απολαυστική. Και ενέργεια βγάζανε, και εξαιρετικά παίξανε, κι απ' όλα. Δηλαδή το ευχαριστήθηκα ως ένα βαθμό, ειδικά στα κομμάτια του "Ave End". Κοντά στο τέλος παίξαν και το "One Hope's Evening" που είναι κομματάρα. Παρ' όλα αυτά, το τελικό πόρισμα δεν αλλάζει. Η εμφάνιση τους ήταν με γενικούς όρους αξιοπρεπέστατη, ενώ το set list -με «οπαδικά» κριτήρια- επιεικώς τραγικό. Και πιο συγκεκριμένα, το "Fall, I Will Follow" δεν είναι δα και τόσο «ξένο» album σε σχέση με το στυλ των τελευταίων. Εν ολίγοις παίδες, ωραίοι οι δύο τελευταίοι δίσκοι αλλά ξέρετε, υπάρχουν κι άλλοι 5 (!) που προφανώς έχετε αποκηρύξει.

Το set list της βραδιάς:

My Velvet Little Darkness / Again It's Over / To Love Her on Knees / Amber Girl / My Mescaline / For Bad Times / Should / Filthy Notes / Sweet Caroline / Sarah Lou / (Encore) To Bleed Or Not to Be / A Pearl (νέο κομμάτι) / One Hope’s Evening / Ave End

Υ.Γ.: Και απ' ότι φαίνεται, θα μείνουμε με το παράπονο του "Last".

  • SHARE
  • TWEET