La Otracina, Kadavar, Godsleep @ Six D.O.G.S., 22/05/12

Που λέτε, την αγαπάω πολύ αυτή τη CTS γιατί έχουμε αναπτύξει ένα σπάνιο κώδικα επικοινωνίας. Τυχαίνει και ακούω καμιά δισκάρα και εκεί που πάω να το παίξω ψαγμένος σε γνωστούς και φίλους, τσουπ, βλέπω ότι η CTS φέρνει τη μπάντα για live. Έτσι έχει γίνει αρκετές φορές στο παρελθόν, έτσι έγινε και τώρα με τους Kadavar. Άκουσα τη φετινή μεγαλειώδη δισκάρα τους και μόλις πάω να τη διαδώσω, βλέπω ότι ο Γιάννης, η Άννα και τα υπόλοιπα παιδιά της εταιρείας, τους φέρνουν για live. Τηλεπάθεια λέμε.

Άλλο ένα, λοιπόν, από αυτά τα «οικογενειακά» live στο Six D.O.G.S. με πάμφθηνο εισιτήριο που τιμήσαμε γύρω στα 70-80 άτομα περίπου, με δύο σχετικά άγνωστες μπάντες στο billing και μια νεοσύστατη ελληνική. Δεν το κρύβω ότι δεν είχα ακούσει ούτε νότα από La Otracina και φυσικά, ο λόγος που παρευρέθηκα ήταν η -διαφαινόμενη, κατά πως φαίνεται- αποκάλυψη της χρονιάς, οι Γερμανοί αρχιχίπιδες, Kadavar.

Τη βραδιά άνοιξαν οι Έλληνες πιτσιρικάδες, Godsleep, παίζοντας στερεοτυπικό stoner rock, άτολμο και χωρίς ιδιαίτερη έμπνευση αλλά και με πάρα πολύ τρακ, όπως μαρτυρούσε και η στάση του τραγουδιστή τους. Εντάξει πιτσιρικάδες είναι, πιστεύω ότι θα βρουν τα πατήματά τους και θα βελτιωθούν σημαντικά, αλλά σίγουρα θέλουν πολλή δουλειά.

Οι Kadavar είναι τρεις τύποι από το Βερολίνο, οι οποίοι μοιάζουν σαν να μπήκαν στη μηχανή του χρόνου εκεί γύρω στο '60 και ξεβράστηκαν στο 2012. Αυτό αποτυπώνεται κυρίως στην εμφάνιση τους ενώ ηχητικά πάνε καμιά δεκαετία μετά, επιδιδόμενοι σε retro rock με επιρροές από Black Sabbath, Led Zeppelin, Hawkwind και occult αναφορές που φέρνουν σε Witchcraft.



Το εντυπωσιακό μαζί τους, είναι ότι ενώ πρόκειται για νεοσύστατη μπάντα που μόλις έχει κυκλοφορήσει το ντεμπούτο της, ζωντανά βγάζουν τον αέρα μεγάλης μπάντας που βρίσκεται χρόνια στο κουρμπέτι. Εξαιρετικά προβαρισμένοι και οι τρεις, με μπροστάρη τον κιθαρίστα και τραγουδιστή, Christoph 'Wolf' Lindemann, με την επική μουσακλειάδα. Καταπληκτικός ο ίδιος, έκανε την κιθάρα του να αναστενάξει ενώ έδωσε και μερικές υπέροχες φωνητικές ερμηνείες με πολύ καλές εναλλαγές. Εξαιρετικός ήταν και ο Tiger στα ντραμς με πολύ νεύρο, έδινε έναν τρελό up-tempo ρυθμό. Γενικά φανταστική εμφάνιση, αντάξια του δίσκου που έβγαλαν φέτος και είμαι απόλυτα πεπεισμένος ότι στο μέλλον θα μας απασχολήσουν ακόμα περισσότερο.



Τους headliners, La Otracina, όπως είπα δεν τους είχα ξανακούσει, αλλά από αυτό που άκουσα την Τρίτη δεν μπορώ να πω ότι ενθουσιάστηκα. Αρκετά μονότονο ψυχεδελο-space rock, με τον ντράμερ να έχει και χρεή τραγουδιστή. Βαρετά riffs και γενικά αδιάφορες συνθέσεις, που λόγω ρυθμού, έκαναν το κεφάλι να κινείται πάνω-κάτω, αλλά από εκεί και πέρα τίποτα το σπουδαίο.

Φωτογραφίες: Θεοδόσης Δολασίκ