Parkway Drive, Unmasking The Betrayer, Fall Of Man @ Κύτταρο, 21/11/10

Έχοντας στις αποσκευές τους ένα καινούργιο album, οι Parkway Drive, ερχόμενοι από τη μακρινή Αυστραλία, στο πλαίσιο της ευρωπαϊκής τους περιοδείας έκαναν μια στάση και από τα μέρη μας και συγκεκριμένα από τον ιστορικό χώρο του Κυττάρου, όπου και έλαβε χώρα το συγκεκριμένο live. Ένα συγκρότημα που θεωρώ ότι μέσα στον ορυμαγδό της «καλοστημένης» metalcore μουσικής σκηνής ξεχωρίζει με ευκολία. Για αυτό και εμείς ήμασταν εκεί για να το απολαύσουμε, σε μια περίοδο μάλιστα που είναι στα ντουζένια του, έχοντας άξια κερδίσει μια θέση στην ελίτ του μοντέρνου metal.

Οι Fall Of Man όμως προηγούνται, μιας και είναι το πρώτο support group της βραδιάς, το οποίο λίγο μετά της εννιά, ώρα έναρξης της συναυλίας, δηλαδή, και με αρκετό κόσμο να έχει ήδη δώσει το παρόν, ζέστανε το κοινό με το Blink-182 meets screamo meets melodic hardcore το οποίο και αναπαράγει. Παρότι ο ήχος ήταν μέτριος και τα τύμπανα ήταν πολύ πιο μπροστά από τις κιθάρες, τα πήγαν μια χαρά και το "Wake Up The Dead" των Comeback Kid, το οποίο και διασκεύασαν, έτυχε ζεστής υποδοχής από το κοινό. Το πρόγραμμα δείχνει να τηρείται ευλαβικά, αφού κατά τις 10 παρά το δεύτερο support της βραδιάς, οι Unmasking The Betrayer, ανέβηκε στη σκηνή και ενώ το Κύτταρο είχε σχεδόν γεμίσει. Χωρίς να έχει τύχει να τους ξανακούσω, αποτέλεσαν μια ευχάριστη έκπληξη για μένα. Το καλοπαιγμένο deathcore τους, με την καινούργια σημασία του όρου, εμφανώς επηρεασμένο από μπάντες τύπου Whitechapel και Suicide Silence, λίγα πράγματα έχει να ζηλέψει από αυτές και κυρίως το sponsoring. Το κοινό έδειξε να τους γουστάρει πολύ και έπεσε αρκετό ξύλο, τόσο που σε άλλα live θα «ζήλευαν» και οι headliners. Πολλά credits στο βόθρο τραγουδιστή και τον πλήρως καταρτισμένο drummer που τους ανεβάζουν κάποια σκαλιά παραπάνω.



Μισή ώρα διήρκεσε το setlist τους και στην αναμονή για τους Parkway Drive, παρατηρώντας τον κόσμο που είχε δώσει το παρόν, εύκολα έβγαζε κανείς δύο συμπεράσματα. Το πρώτο αφορά την έντονη παρουσία του γυναικείου φύλου και το δεύτερο έχει να κάνει με το μέσο όρο ηλικίας, που δεν πρέπει να ξεπερνούσε τα 22 έτη. Δεν είναι τυχαία λοιπόν η «κάψα»  των εταιρειών σε συγκροτήματα αυτού του ήχου να επιβάλουν προσεγμένη εικόνα προς τα έξω, εννοώντας στοιχεία όπως το merchandise και το καλογυαλισμένο styling των μελών της εκάστοτε μπάντας, το οποίο και αντικατοπτρίζεται στους οπαδούς της.



Κατά τις 11 παρά οι Parkway Drive ανεβαίνουν στη σκηνή και χωρίς πολλά λόγια "Samsara" και "Unrest" γίνονται ένα για τις ανάγκες του live, κάνοντας το κοινό να παραληρεί. Όλο, μα όλο το Κύτταρο σείεται, το stagediving ξεκινά, το moshpit στήνεται αμέσως, παλικάρι κρεμιέται από τις σκαλωσιές για τα φώτα και πέφτει στο κοινό από κοντά τρία μέτρα ύψος και γενικά γίνεται της π#@^!$ς.



Για τη συνέχεια στάση στο προηγούμενο album τους, "Horizons", και τα "Idols And Anchors", "The Sirens' Song", με σύμμαχο τον πολύ καλό ήχο, αποδίδονται άψογα, ωθώντας το κοινό να κάνει και τα πρώτα wall of death. Οι Αυστραλοί τα σπάνε πάνω στη σκηνή και ο McCall προτρέπει συνεχώς τον κόσμο για stagediving, κάτι που φυσικά και γίνεται ασταμάτητα. Το καινούργιο χιτάκι "Sleepwalker" αποτελεί τη συνέχεια και το ξύλο δε λέει να κοπάσει, με τα "Dead Man's Chest" και "Deliver Me" να το ακολουθούν. Στο "Home Is For The Heartless", τραγούδι που στο album συμμετέχει και ο τρόπoν τινά εργοδότης των Parkway Drive, Brett Gurewitz των Bad Religion, έγινε και η καλύτερη sing along στιγμή της βραδιάς, μιας και ο συναυλιακός του χαρακτήρας σχεδόν το επιβάλλει.  Η ατμόσφαιρα είναι εξαιρετική, οι Parkway Drive δείχνουν να μην πιστεύουν το χαμό που γίνεται, το ίδιο και εγώ που τολμώ να πω ότι ήμουνα απροετοίμαστος. Χωρίς ανάσα τα "Wreckage", "Romance Is Dead" (πανικός!) και "Set to Destroy" ξεσηκώνουν κυριολεκτικά το κοινό, αφού ένα μεγάλο ποσοστό αυτού εξασκείται στο crowd-surfing.



Κάπως έτσι οι Parkway Drive αποσύρονται για το καθιερωμένο encore, κάτι που δε διήρκεσε πάνω από πέντε λεπτά, πριν επιστρέψουν και κάνουν το χατίρι του κοινού, παίζοντας ένα από τα πιο αναγνωρίσιμα τραγούδια τους, το οποίο δεν είναι άλλο από το "Carrion". Τεράστιο moshpit, με σχεδόν όλους τους θαμώνες να συμμετέχουν. Αυτό που έλειπε όμως για να ολοκληρωθεί η βραδιά είναι το απόλυτο hit της μπάντας που ακούει στο όνομα "Boneyards". Για το ξύλο που έπεσε δε θα πω τίποτα, απλά θα αναφέρω ότι ο McCall έψαχνε για κάμποση ώρα το μικρόφωνο, αφού αυτό εξαφανίστηκε μέσα στον κόσμο και πολλοί επίδοξοι τραγουδιστές ανέλαβαν τα φωνητικά πριν ο ίδιος πέσει και αυτός στα χέρια τους. κάνοντας crowd-surfing!



Δεν πιστεύω ότι υπήρχε κάποιος που έφυγε κάτι λιγότερο από ενθουσιασμένος από αυτό το live. Οι Parkway Drive σε μεγάλα κέφια, το κοινό σε ακόμα μεγαλύτερα, αποτέλεσαν έναν εκρηκτικό συνδυασμό για ένα τρομερό live. Μια εξαιρετική συναυλία που δεν άφησε κανέναν ασυγκίνητο. Τα μαυρισμένα μάτια και οι ματωμένες μπλούζες που έκαναν την εμφάνιση τους μετά τη συναυλία το αποδεικνύουν περίτρανα.

Setlist:

Samsara
Unrest
Idols And Anchors
The Sirens' Song
Sleepwalker
Dead Man's Chest
Deliver Me
Home Is For The Heartless
Smoke 'Em If Ya Got 'Em
Wreckage
Romance Is Dead
Set To Destroy
-----------------------
Carrion
Boneyards

Τόλης Δόσης

Περισσότερες φωτογραφίες:

Parkway Drive: