Katatonia @ Fuzz Club, 14/05/11

Ομολογώ πως οι συγκυρίες με είχαν αποτρέψει από το να καταφέρω να δω τους Katatonia στο παρελθόν και δε μπορούσα να αφήσω αυτή την ευκαιρία να πάει χαμένη. Με ένα άλμπουμ που βρήκα εξαιρετικό ("Night Is The New Day"), ένα πολύ ευνοϊκό momentum για τη μπάντα, καθώς οι παροτρύνσεις του φίλους τους Akerfeldt φαίνεται πως τούς έχουν ανοίξει τις αγορές (που δικαιούνταν να έχουν κερδίσει) και τέλος την απόδοση ολόκληρου του αγαπημένου "Last Fair Deal Gone Down", δε θα μπορούσαν να τους χάσω.

Καλή παρέα για ταξιδάκι και κατάλληλη σουηδική προετοιμασία στα ακούσματα έστρωσαν το έδαφος για να απολαύσω την μπάντα επί σκηνής, έχοντας λάβει mixed feedback για το κατά πόσο μπορούν να αποδώσουν τα ολίγον στρυφνά συναισθήματα της μουσικής τους. Με ελάχιστη απόκλιση από το προγραμματισμένο, οι Katatonia έλαβαν θέσεις και το "Dispossession" άνοιξε το χορό του πρώτου μέρους, που περιείχε το σύνολο του "Last Fair Deal Gone Down", αν και το background είχε ξεμείνει από το artwork της τελευταίας studio δουλειάς τους.



Μαυροφορεμένοι όλοι τους, με τις πλούσιες κόμες των τεσσάρων «μπροστινών» να εξυπηρετούν το συνεχές headbanging στο οποίο επιδόθηκαν, η σκηνική παρουσία των Katatonia υπήρξε άριστη σε όλα τα επίπεδα. Εκτιμώ πολύ όταν οι ίδιοι οι μουσικοί πρώτοι χαίρονται αυτό που κάνουν και κάτι τέτοιο μου απέπνεαν τα μέλη της μπάντας, κυρίως οι δύο «νέοι» Sodomizer και Nille. Ειδικά ο πρώτος, μπορεί να είναι λίγο poser για τα δεδομένα μιας μπάντας όπως οι Katatonia, αλλά ήταν εξαιρετικός, τόσο στα περισσότερα lead που ανέλαβε, όσο και στα δεύτερα φωνητικά, τα οποία μοιράστηκε με τον Nystrom.



Τρομερός ήταν και ο Renkse στην απόδοσή του, αφού η φωνή του ήταν εξαιρετική σε όλη τη διάρκεια του live, όπως και ο ήχος συνολικά ήταν πραγματικά καλός. Άκουσα πολλούς να παραπονιούνται σε διάφορα σημεία του venue, αλλά διαβεβαιώνω πως στο κέντρο του, όπου καθόμουν, ο ήχος ήταν -στη μεγαλύτερη διάρκεια- καλύτερος από τα περισσότερα live που έχω παρακολουθήσει στο εν λόγω venue. Ειδικά, αυτό που μου έκανε την καλύτερη εντύπωση ήταν τα δεύτερα φωνητικά που απέδιδαν άψογα τόσο ο Sodomizer, όσο και ο Nystrom, ενώ αντιθέτως πάντα είμαι ενάντια στα προηχογραφημένα πλήκτρα, αν και φάνταζαν μάλλον απαραίτητα. Παραφωνία το τεχνικό πρόβλημα που παρουσιάστηκε κάποια στιγμή στη μπότα του drummer, το οποίο ξεπεράστηκε γρήγορα - συμβαίνουν αυτά.



Θα περίμενα το κοινό να αντιδράσει πιο θερμά σε τραγούδια όπως το "Teargas" ή το "We Must Bury You" και δεν εννοώ να κάνει κάποιο moshpit (που για τον μέσο Έλληνα μεταλλά αποτελεί ηθική υποχρέωση προς τον εαυτό του και τη μπάντα και μάλλον το βλέπει σαν απόσβεση των λεφτών του), αλλά να τραγουδήσει λίγο περισσότερο, να δείξει ότι το ζει ίσως. Το "Passing Bird" αποδόθηκε ωραία, αλλά η καλύτερη στιγμή για μένα ήταν το "Sweet Nurse", με το refrain του να γυροφέρνει στο μυαλό. Το τέλος του πρώτου μέρους βρήκε τη μπάντα να αποσύρεται για ένα τέταρτο περίπου, μέχρι να έρθει να αποδώσει το υπόλοιπο μέρος της συναυλίας.



Σίγουρα, πολλοί είχαν τις ενστάσεις για την παντελή απουσία τραγουδιών από το "Viva Emptiness", αλλά υπήρχε σκοπιμότητα να παιχτούν λιγότερο προβεβλημένα τραγούδια, η οποία είναι σεβαστή. Εμμέσως, το εν λόγω άλμπουμ εκπροσωπήθηκε από το "Wait Outside", που ορθώς ανέφερε ο Renkse ότι είναι πολύ καλό για να το αγνοούν. Οι οπαδοί της πρώτης, brutal, περιόδου της μπάντας -έστω και για λίγο- ικανοποιήθηκαν από το "Brave", αλλά στη βάση του το δεύτερο μέρος στηρίχτηκε σε 4 τραγούδια από το "Night Is The New Day" και δύο από το "The Great Cold Distance". Μάλιστα, τόσο το "July", αλλά κυρίως το hit "My Twin" έτυχαν της πιο θερμής υποδοχής από το κοινό, ενώ και τα πιο νέα τραγούδια έδειξαν ότι αναδεικνύονται πολύ καλά στη ζωντανή τους εκδοχή.



Αφού το "Forsaker" έκλεισε τη βραδιά, όντως σχεδόν 2,5 ώρες μετά την έναρξή της (αλλά μάλλον tricky λόγω του διαλείμματος), έκανα -ως συνηθίζω- τον απολογισμό μου, που με βρήκε ιδιαίτερα χαρούμενο που δεν έχασα αυτή τη φορά την ευκαιρία να τους δω ζωντανά. Πρώτον, οι Katatonia είναι εξαιρετικοί live, o Renkse μεγάλος τραγουδιστής και για να κάνω μια απλή σύγκριση, παρόλο που ως ειδικό βάρος το "Last Fair Deal Gone Down" δε μπορεί να συγκριθεί με το "Draconian Times", οι Katatonia είχαν πιο πειστική απόδοση, ενώ δεν παρουσίασαν και τις τσιγγουνιές των Paradise Lost. Επίσης, από θέμα άνεσης χώρου και κινήσεων, το Fuzz είχε την ιδανική προσέλευση (δεν το έλεγες και πολύ γεμάτο), ενώ από τα μέτρια ή αταίριαστα support που βλέπουμε κατά καιρούς η έλλειψη τους λειτούργησε μάλλον θετικά, όσο σκληρό κι αν ακούγεται αυτό.

Ωραίο live, καλή παρέα και μια διάθεση ικανοποίησης με έκαναν να αναρωτιέμαι ποια διαστροφή με κάνει να περνάω τόσο καλά με τις μουσικές των Katatonia.

Setlist:

Dispossession
Chrome
We Must Bury You
Teargas
I Transpire
Tonight's Music
Clean Today
The Future Of Speech
Passing Bird
Sweet Nurse
Don't Tell a Soul
----------------------------
Brave
Nephilim
My Twin
I Break
Right Into the Bliss
The Promise of Deceit
Wait Outside
The Longest Year
July
New Night
----------------------------
Dissolving Bonds
Forsaker

Χρήστος Καραδημήτρης

Περισσότερες φωτογραφίες: