Smoulder: «Αντιρατσιστής και αντιφασίστας, πρέπει να είναι προεπιλογή για όποιον παίζει heavy metal»

Οι Sarah Ann και Shon Vincent, σε μια απολαυστική συνέντευξη

Από τον Σπύρο Κούκα, 14/01/2025 @ 13:04

Με την εμφάνιση τους στην πρωτεύουσα να αναμένεται με ανυπομονησία σε μερικές ημέρες και τους ίδιους να βρίσκονται ήδη σε δημιουργικό οργασμό για την ολοκλήρωση του τρίτου κατά σειρά άλμπουμ τους, οι Smoulder βρίσκονται σε μια σπουδαία φάση της πορείας τους. Έτσι, προσεγγίσαμε τους Sarah Ann και Shon Vincent για να μας απαντήσουν σε ερωτήσεις που αφορούν την ίδια την μπάντα, τη φυλετική συμπερίληψη στο χώρο του σκληρού ήχου και σε ποικίλα άλλα θέματα, με τους ίδιους να είναι αναλυτικοί και «δίχως αναισθητικό» στις απαντήσεις τους.

Smoulder Sarah Ann

Είστε μια μπάντα που απολαμβάνω να ακούω, καθώς και οι δύο κυκλοφορίες σας είναι απολύτως προτεινόμενες για κάθε ακροατή του επικού heavy ήχου. Λέγοντας αυτό, ποια είναι τα νεότερα που υπάρχουν από το στρατόπεδο των Smoulder δημιουργικά;

Shon: Ευχαριστούμε! Πρόσφατα ξεκινήσαμε να δουλεύουμε για το τρίτο μας άλμπουμ. Κατά τη διάρκεια των διακοπών διαλέξαμε όλοι μερικά άλμπουμ για να ακούσουν τα άλλα μέλη καθώς αρχίσαμε να σκεφτόμαστε ποια κατεύθυνση θέλουμε να πάμε. Μερικά από αυτά τα άλμπουμ έχουν ήδη επιρροή σε εμάς, αλλά σίγουρα θα εισάγουμε νέα στοιχεία τον ήχο μας.

Θεωρώ πως είστε μια μπάντα με σαφή κοινωνικό και αντιρατσιστικό μήνυμα, έστω κι αν αυτό φιλτράρεται μέσα από τους πιο fantasy στίχους σας. Θεωρείτε, λοιπόν, ότι οι καλλιτέχνες οφείλουν να παίρνουν θέση για ανάλογα ζητήματα, έστω και με κεκαλυμμένο ή έμμεσο τρόπο;

Shon: Οι καλλιτέχνες πρέπει να παίρνουν θέση για ό,τι ζητήματα είναι σημαντικά για αυτούς. Ως συγκρότημα πιστεύουμε ότι είναι σημαντικό να αναγνωρίσουμε ότι υπάρχουν συστημικές και θεσμοθετημένες αδικίες στον κόσμο που πρέπει να διορθωθούν. Το να είσαι αντιρατσιστής, αντιφασίστας και χωρίς αποκλεισμούς θα πρέπει να είναι προεπιλογή για όποιον παίζει heavy metal, ανεξάρτητα από το αν το μήνυμα εκφράζεται ρητά ή κρυφά.

Η έννοια του διαχωρισμού της τέχνης από τον καλλιτέχνη χρησιμοποιείται συχνά ως δικαιολογία

Συνεχίζοντας στο ίδιο μοτίβο, πιστεύετε ότι ο διαχωρισμός καλλιτέχνη και δημιουργήματος είναι κάτι που πρέπει να συμβαίνει, οπότε και το έργο του εκάστοτε δημιουργού να μην επηρεάζεται από τυχόν μελανά σημεία της περσόνας του; Ή αυτός ο διαχωρισμός είναι απλώς ένας εύκολος τρόπος να έχουμε το κεφάλι μας ήσυχο;

Shon: Δεν νομίζω ότι ένας καλλιτέχνης πρέπει να δημιουργεί τέχνη την οποία δεν είναι διατεθειμένος να υποστηρίξει. Η έννοια του διαχωρισμού της τέχνης από τον καλλιτέχνη χρησιμοποιείται συχνά ως δικαιολογία για να αποφευχθεί η ευθύνη για όποια άθλια συμπεριφορά αμφισβητείται. Προφανώς οι άνθρωποι μπορούν να αλλάξουν τη συμπεριφορά τους και η αναγνώριση και η επανόρθωση της εν λόγω συμπεριφοράς είναι υποχρεωτικό μέρος αυτής της αλλαγής.

Μουσικά, διαφάνηκε μια στροφή σε πιο έντονα speed/heavy μονοπάτια στο τελευταίο σας άλμπουμ, βγάζοντας μια καλώς εννοούμενη οργή μέσα από τη μουσική σας. Στο επόμενο άλμπουμ, όταν με το καλό έρθει αυτό, να περιμένουμε να συνεχίσετε σε αυτό το κλίμα;

Shon: Σίγουρα θα συνεχίσουμε αυτό το μοτίβο. Η μουσική θα γίνει πιο σκοτεινή, πιο επιθετική και πιο ξεκάθαρη. Το επόμενο άλμπουμ θα έχει περισσότερες επιρροές από Bathory, post punk και το ελληνικό black metal της μεταγενέστερης εποχής. Όσο περισσότερο παίζουμε ζωντανά, τόσο περισσότερο συνειδητοποιούμε τη σημασία της έντασης της μουσικής μας. Αλλάζει πραγματικά το πώς νιώθεις για τη μουσική όταν βλέπεις άλλους να χάνονται μέσα σε αυτήν.

Αυτό που χρειάζεται το heavy metal είναι εκπαίδευση και κανονικοποίηση

Το heavy metal θεωρείται ακόμη ένας άκρως ανδροκρατούμενος μουσικός χώρος, παρά την πληθώρα ταλαντούχων γυναικών μουσικών. Ανήκοντας, λοιπόν, στον ευρύτερο χώρο του female fronted metal, θεωρείτε δόκιμο ο συγκεκριμένος όρος να χρησιμοποιείται ακόμη στις μέρες μας; Ποια βήματα πρέπει να γίνουν για την εξίσωση των φύλων στο metal χώρο;

Sarah: Δεν έχω χρησιμοποιήσει ποτέ και δεν θα χρησιμοποιούσα ποτέ τον όρο "female fronted metal" σε οποιοδήποτε πλαίσιο, τουλάχιστον για να περιγράψω τη δική μου μπάντα. Γιατί; Γιατί δεν θα χρησιμοποιούσα ποτέ τον όρο "male fronted metal". Και οι δύο φράσεις ακούγονται τόσο οδυνηρά ανόητες, σαν το άτομο που τις χρησιμοποιεί να μην ξέρει τίποτα για το heavy metal και να πιστεύει ότι τα γεννητικά όργανα έχουν ως αποτέλεσμα μια ηχητική ομοιότητα. Εντελώς γελοίο. Οι Smoulder ακούγονται σαν τους Adoror; Όχι, ούτε καν κοντά. Οι Solicitor ακούγονται σαν τους Thorr's Hammer; Όχι, δεν ακούγονται σαν τίποτα. Τι θα λέγατε για τους Serpent Rider και τους Sortilegia; Όχι. Τίποτα παρόμοιο. Ομοίως, δεν θα λέγατε ποτέ ότι οι Bolt Thrower ακούγονται σαν τους Atlantean Kodex. Ή ότι οι Noothgrush ακούγονται σαν τους Weakling. Αυτό που χρειάζεται το heavy metal είναι εκπαίδευση και κανονικοποίηση. Είναι απίστευτα εκνευριστικό το ότι οι άνθρωποι διαρκώς ισχυρίζονται ότι το metal είναι ένα είδος ανάλογης συγκέντρωσης φύλων για τους λάτρεις της μουσικής. Δεν είναι. Τα δημογραφικά στοιχεία τόσο των οπαδών όσο και του κοινού δείχνουν αυτό ξεκάθαρα. Η γλώσσα που χρησιμοποιείται για να περιγράψει τις γυναίκες το δείχνει πεντακάθαρα. Τα φεστιβάλ που βάζουν κάθε μπάντα με μια γυναίκα ακριβώς την ίδια μέρα ή σκηνή δείχνει αυτό ξεκάθαρα. Για να μην συνεχιστεί αυτό, χρειαζόμαστε περισσότερες γυναίκες σε θέσεις εξουσίας του metal, σε συγκροτήματα και ως οπαδούς, και λιγότερες να κρύβουν το πρόβλημα κάτω από το χαλί. Αναγνωρίστε, μάθετε, ομαλοποιήστε, προχωρήστε.

Smoulder

Αποτελούμενοι από μέλη με ποικίλες μουσικές επιρροές, αυτό φαίνεται να βγαίνει και στη μουσική σας. Ακούμε το doom των Solitude Aeturnus, το πρωτόλειο speed των Blind Guardian αλλά και πιο straight heavy επιρροές. Θεωρείς αυτό σας δίνει συγκριτικό πλεονέκτημα σε σχέση με άλλα σχήματα, το γεγονός ότι αυτή η ποικιλομορφία σε επιρροές κι απόψεις τελικά βγαίνει και προς τα έξω;

Sarah: Δεν είμαι σίγουρη ότι μας δίνει πλεονέκτημα σε σχέση με άλλες μπάντες! Νομίζω όμως ότι η αγάπη μας για πολλά υποείδη του heavy metal λάμπει μέσα στη μουσική μας. Και τα πέντε μέλη του συγκροτήματος έχουν εμμονή με τη μουσική και όλοι διαπρέπουν σε πολύ διαφορετικούς τομείς. Όταν γράφουμε, όταν περνάμε χρόνο μαζί και όταν συνεργαζόμαστε, συζητάμε συνεχώς, τσακωνόμαστε, φωνάζουμε, γελάμε και κάνουμε επιθετική επεξεργασία. Νομίζω ότι όλοι αντιμετωπίζουμε τη δημιουργία ως έναν φιλικό διαγωνισμό. Μόνο τα καλύτερα τραγούδια καταλήγουν στα άλμπουμ μας, και αυτό σημαίνει ότι έχουμε πετάξει ΠΟΛΛΑ κομμάτια που δεν τα κατάφεραν. Ίσως αυτό είναι ένα πλεονέκτημα που έχουμε σε σχέση με άλλες μπάντες: το μοντάζ. Μπορεί να είναι λίγο βαρύ στη μπάντα μας, καθώς όλοι θέλουμε περισσότερα writing credits. Δεν θα πω ψέματα, έχουμε πετάξει τραγούδια για τα οποία έχω γράψει στίχους (και πιστέψτε με, με έχει βάλει σε τρομερή διάθεση, χα!) γιατί οι στίχοι του Shon ήταν καλύτεροι. Έχω επίσης πετάξει έξω κομμάτια που έχουν γράψει τα παιδιά επειδή δεν ήταν πολύ σωστά ή επειδή η κορύφωση δεν ήταν τόσο δυνατή όσο ένα άλλο τραγούδι. Αυτή η διαδικασία είναι ταπεινωτική, αλλά ταυτόχρονα και πολύ προσωπική.

"Dragonslayer’s Doom". Μιλάμε για ένα από τα πιο πολύπλοκα και πομπώδη τραγούδια που έχετε γράψει, το οποίο αποτέλεσε highlight για τον τελευταίο σας δίσκο. Μπορείτε να μοιραστείτε περισσότερα για αυτό και τη δημιουργία του;

Shon: Ο Kevin ήταν ο εγκέφαλος πίσω από αυτό το κομμάτι και σίγουρα επηρεάστηκε από το έπος των Iron Maiden, "Rhyme Of The Ancient Mariner", στη διαδικασία. Αρχικά ήταν ακόμη περισσότερο, σχεδόν 13 λεπτά αν θυμάμαι καλά. Η σύλληψη βασίστηκε χονδρικά σε μια ιδέα για ένα τραγούδι που είχα, το οποίο έχει γραφτεί από τότε, και πιθανότατα θα καταλήξει να εμφανιστεί ως ένα είδος «Μέρος 2» στο "Dragonslayer’s Doom" στο επόμενο άλμπουμ. Η Sarah κατέληξε να γράψει τους στίχους και τελικά να παγιώσει όλο το θέμα του κομματιού.

Sarah: Νομίζω ότι είναι το καλύτερο τραγούδι που έχουμε γράψει ποτέ. Λατρεύω αυτό το τραγούδι. Ο Kevin μεγαλούργησε γράφοντας το, και κάθε φορά που το παίζουμε ζωντανά, όλοι στο συγκρότημα και το κοινό χάνονται μέσα σε αυτό και αυτό είναι υπέροχο. Είμαι πολύ περήφανη για τους στίχους αυτού του τραγουδιού, γιατί λένε μια πολύ σκοτεινή ιστορία, και μια που είναι ενσωματωμένη με πολύ διπλό νόημα. Μακάρι να μην το είχα κάνει τόσο δύσκολο να τραγουδήσω όλες τις φωνητικές γραμμές, χα! Αλλά αυτό είναι εντάξει. Αν στο επόμενο άλμπουμ μας έχουμε έξι αντίστοιχα τραγούδια στη σειρά, θα ήμουν ενθουσιασμένη.

Υπάρχουν κάποιες μπάντες που απλά δεν χρειάζεται να «επανενωθούν»

Εάν είχατε την ευκαιρία να συνεργαστείτε με ένα μουσικό από την ευρύτερη σκηνή του σκληρού ήχου, ποιος θα ήταν αυτός και για ποιον λόγο;

Shon: Δεν είχα ποτέ τεράστια επιθυμία να συνεργαστώ με μουσικούς σε ηχογραφήσεις για σόλο κιθάρας ή κάτι τέτοιο. Βασικά όλοι οι κιθαρίστες που θα ρωτούσα είναι πολύ πιο ταλαντούχοι από εμένα, και θα δυσκολευόμουν πραγματικά να αναπαράγω τα σόλο τους ζωντανά (γέλια). Τούτου λεχθέντος, έχουμε μιλήσει εδώ και χρόνια για μια split κυκλοφορία, αλλά η κατάλληλη ευκαιρία δεν έχει ακόμη παρουσιαστεί. Στο παρελθόν είχαμε και καλεσμένους να μας συνοδεύουν στη σκηνή για να παρέχουν back φωνητικά και σίγουρα θα το κάνουμε ξανά στο μέλλον.

Smoulder

Βρισκόμαστε σε μια εποχή αλλαγών, κατά την οποία βλέπουμε πολλά σπουδαία σχήματα του heavy metal ήχου να επηρεάζονται από τον πανδαμάτορα χρόνο. Τελευταίο παράδειγμα οι Iron Maiden και η αντικατάσταση του Nicko McBrain. Θεωρείτε, λοιπόν, δόκιμο και ηθικό να συμβαίνουν τέτοιες κινήσεις, ή υπάρχει ένα τέλος για όλα και πολλές μπάντες θα έπρεπε να το αποφασίσουν;

Shon: Τελικά πιστεύω ότι εναπόκειται στις μπάντες να αποφασίσουν τι είναι καλύτερο για τους εαυτούς τους. Ακόμα κι αν μπορεί να μην φαίνεται σαν το πιο ηθικό πράγμα από την οπτική γωνία ενός θαυμαστή.

Sarah: Ένας άνδρας πάνω από 70 ετών που αποσύρεται από μια απίστευτα απαιτητική, σωματική δουλειά με δική του βούληση δεν είναι τραγωδία: είναι μια ανταμοιβή! Ένιωσα πολύ περίεργα να βλέπω τόσους πολλούς να θρηνούν γι' αυτό. Γιατί στο καλό να θρηνήσουμε για αυτό; Οι Iron Maiden είχαν πολλά μέλη να έρχονται και να φεύγουν, αυτή είναι η πραγματικότητα του να είσαι μουσικός που περιοδεύει σε μια σωματικά και πνευματικά εξαντλητική θέση. Μπράβο για τον Nicko. Ελπίζω να περάσει τις υπόλοιπες μέρες του απολαμβάνοντας τη ζωή με έναν όμορφο σύντροφο, πίνοντας mojito σε μια παραλία, να είναι φιλόξενος και βοηθώντας τα μικρά συγκροτήματα του σήμερα να γίνουν τα μεγάλα συγκροτήματα του αύριο. Το metal πρέπει να πάψει να είναι μια «λατρεία των νεκρών». Υπάρχουν πολλά νέα συγκροτήματα που είναι έτοιμα, πρόθυμα και πεινασμένα. Πρέπει να τους αφήσουμε να πάρουν τη θέση που τους αξίζει ως η επόμενη γενιά μεγάλων συγκροτημάτων.

Σε συνέχεια των παραπάνω, ομοίως παρακολουθούμε αρκετές επανασυνδέσεις σχημάτων χωρίς κλασικά μέλη τους. Για να αναφέρουμε μερικά, σκεφτείτε τους Crimson Glory, τους Warlord ή, ακόμη και τους Nevermore, που ανακοίνωσαν πρόσφατα ότι επανέρχονται. Ποια η άποψη σας για το συγκεκριμένο ζήτημα; Πιστεύετε πως καλώς «η ζωή συνεχίζεται»;

Shon: Μιλώντας ως θαυμαστής, σίγουρα πιστεύω ότι υπάρχουν κάποιες μπάντες που απλά δεν χρειάζεται να «επανενωθούν». Ειδικά αν ο κύριος τραγουδοποιός/ιδρυτικό μέλος δεν είναι πλέον κοντά μας. Οι Warlord είναι το τέλειο παράδειγμα μιας μπάντας που δεν θα έπρεπε ποτέ να είχε μια «επανένωση», ειδικά αν σκεφτεί κανείς ότι σχεδόν κάθε κυκλοφορία είχε διαφορετικό line-up. Ένα tribute show με προηγούμενα μέλη του συγκροτήματος και άλλους νέους μουσικούς που είναι θαυμαστές είναι μια απολύτως αποδεκτή εναλλακτική. Μου άρεσε πολύ να παρακολουθήσω το αφιέρωμα στους Manilla Road στο Keep It True το 2019, αλλά δεν μπορούσα ποτέ να φανταστώ ότι θα συνεχίσουν με το ίδιο όνομα. Τρέφω πολύ σεβασμό για τα υπόλοιπα μέλη των Manilla Road που αποφάσισαν να ξεκινήσουν μια εντελώς νέα μπάντα.

Έρχεστε στην Ελλάδα σε μερικές ημέρες, για μια εμφάνιση που το κοινό σας εδώ ανυπομονεί. Εσείς τι περιμένετε από την επίσκεψη σας αυτή στη χώρα μας;

Shon: Είμαστε πολύ ενθουσιασμένοι που θα επιστρέψουμε στην Ελλάδα και επιτέλους θα εμφανιστούμε στην Αθήνα! Περιμένουμε να δούμε πολλά οικεία και φιλικά πρόσωπα.

Sarah: Λατρεύω την Ελλάδα και την Αθήνα. Ανυπομονώ να επιστρέψω.

  • SHARE
  • TWEET