Greenleaf, No Trip Mechanoid Ape @ 6 D.O.G.S., 08/05/15

Τι συμβαίνει πια, εκεί, στην Σουηδία;

Από την Τόνια Πετροπούλου, 12/05/2015 @ 10:38
Από εκεί, που πριν λίγα χρόνια, επικροτούσαμε το ότι μπάντες ψάχνανε τρόπους να διαφοροποιηθούν μουσικά και να διευρύνουν τον ήχο τους σε κάτι καινούργιο, φτάσαμε στο άλλο άκρο του να έχουμε κουραστεί  από τους τόσους πειραματικούς και μπερδεμένους ήχους, με τη συνδυαστική τεχνική του «λίγο απ' όλα». Πράγμα, το οποίο μας κάνει, μόνο, να λησμονούμε τα καθαρά -και κλασικά- είδη και να εκτιμάμε περισσότερο, αυτές, τις μπάντες που παραμένουν ενδιαφέρουσες χωρίς πρόσθετα στολίδια, αλλά, ενέχοντας και διατηρώντας ταυτότητα.

Στον χώρο του 6 D.O.G.S είχαμε την ευκαιρία να δούμε όχι ένα, αλλά, δύο σχήματα, τα οποία μέσω τετριμμένων και χιλιοπαιγμένων ειδών, κατάφεραν, αξιόλογα, να βγάλουν τον δικό τους χαρακτήρα, δίχως να αφήσουν στιγμή την ένταση να πέσει.

No Trip Mechanoid Ape

Τίποτα απ' τους No Trip Mechanoid Ape δεν πρόδιδε το γεγονός ότι ήταν η παρθενική τους φορά δίπλα σε μεγάλο όνομα. Με χαλαρή διάθεση και μόνο ένα EP στο δυναμικό τους, το "Hiatus", κατάφεραν να μας παρασύρουν στο καλοδουλεμένο και καλώς προβαρισμένο αμάλγαμα μελωδικού stoner και ψυχεδέλειάς τους.

No Trip Mechanoid Ape

Το trio ξεχώρισε στα "Reptile Jam" και "N.T.M.A.", ενώ, προσπάθησε φιλότιμα να διασκευάσει το "Somo" των Sungrazer.

Οι Greenleaf κατέλαβαν την σκηνή με αυτοπεποίθηση και τρομερή ενέργεια, εξαντλώντας το υλικό του τελευταίου και καλύτερού δίσκου τους, "Trails And Passes". Απ' την πρώτη νότα του εναρκτήριου "Highway Officer", o νέος frontman, Arvid Jonsson, με αμφίεση του, που σε έπειθε ότι είχε ξεπηδήσει απ' το Sons Of Anarchy, ξεκίνησε να χτυπιέται με κάθε δυνατό τρόπο και να χορεύει στις δικές του συχνότητες.

Greenleaf

Γκάζια στο "Equators", γκάζια στο "The Drum", γκάζια στο "Our Mother Ash". Γκάζια ακόμα και στο τζαμάρισμα του "Electric Ryder". Mιλάμε για ατόφιο και καθαρό old-school rock 'n' roll με riff που σε ανατριχιάζουν και ντραμς που σου επιβάλλουν να κουνιέσαι στον ρυθμό. Παρ' όλο που ήταν εξαιρετικά δεμένοι, το κάθε μέλος της τετραμελούς μπάντας έκλεβε την παράσταση και δεν ήξερες ποιον να πρωτο-κοιτάξεις. O Sebastian Olsson εκτονωνόταν αλάνθαστα και με πάθος στα ντραμς. ο Johan Rockner με χαμηλό προφίλ, εκφραζόταν με το δικό του ύφος πάνω στο μπάσο, προσθέτοντας έναν βαρύ και πομπώδη ήχο. Ο εορτάζων Tommi Holappa μας «έσκαγε» χαμόγελα τη διάρκεια που έκανε τα μαγικά του στην κιθάρα και ο Jonsson «τα έδωσε όλα» στα άψογα φωνητικά του.

Greenleaf

Μελωδικά και με περίσσιο ταλέντο εκτέλεσαν τα "Ocean Deep", "Depth Of The Sun" και "With Eyes Wide Open", κάνοντάς με να αναρωτιέμαι για άλλη μια φορά «τι στο διάολο κάνει η Σουηδία στους μουσικούς της και βγαίνουν τόσο ταλαντούχοι;». Πριν κλείσω, όμως, αεροπορικά εισιτήρια για την Σουηδία, παρατηρώ ότι το heavy rock "Black Black Magic" δεν θα αποτελέσει το φινάλε τους. Μετά το sing-along "Happy Birthday" για τον Tommi και το greek girl, διασκεύασαν το "I'm Going Down" του Jeff Beck και το "Be My Husband" της Nina Simone, με τον Jeff Buckley-κικό τίτλο και την κλασική acapella εκδοχή του, συνοδευόμενη από «ποδοχτυπητό».

Greenleaf

Γεγονός πρώτο: Δεν υπήρξε άνθρωπος που να μην λικνίστηκε στον ρυθμό της fuzz-αριστής κιθάρας και των stoner riff-ακίων ή που να έφυγε δίχως ιδρώτα στην μπλούζα του.

Γεγονός δεύτερο: Δεν υπήρξε άνθρωπος που να βαρέθηκε την 90-λεπτη performance τους ή να έφυγε απογοητευμένος απ' την απόδοσή τους.

Γεγονός τρίτο: Όσοι παρευρέθηκαν στο live, δεν υπάρχει περίπτωση να χάσουν τους Greenleaf την επόμενη φορά που θα έρθουν στην Ελλάδα.

Greenleaf

Ερώτηση: Πώς θα μάθουμε «Τι συμβαίνει πια, εκεί, στην Σουηδία;»
SETLIST

Highway Officer
Equators
Ocean Deep
Alishan Mountain
The Drum
Our Mother Ash
Depth Of The Sun
Electric Ryder
Stray Bullet Woman
Bound To Be Machines
With Eyes Wide Open
Trails & Passes

Encore:
Black Black Magic
I'm Going Down
Be Your Husband

Φωτογραφίες: Chris Lemonis
  • SHARE
  • TWEET