Mortuary Drape, Nihilism @ Temple Athens, 06/12/25

Ένα χρόνο μετά την προηγούμενη επίσκεψη τους, οι Mortuary Drape θα επέστρεφαν στη χώρα μας, με ένα επετειακό set για τα 30 χρόνια από την κυκλοφορία του μυθικού "All The Witches Dance". Έτσι, το γνωστό μαγαζί της οδού Ιάκχου θα γέμιζε από νωρίς με κόσμο από την ευρύτερη εγχώρια metal σκηνή, με αξιοσημείωτες παρουσίες τα αδέρφια Τόλη που έκαναν αισθητή την παρουσία τους.

Μαζί τους, τη βραδιά θα άνοιγαν οι Nihilism, ένα δραστήριο, διμελές σχήμα από τη Θεσσαλονίκη, το οποίο έχει στο ενεργητικό του ήδη δύο δισκογραφικές δουλειές. Με μυσταγωγικό αέρα, το μυρωδιά του λιβανιού να δένει ιδανικά με τις εισαγωγικές ψαλμωδίες και το φωτισμό να εναλλάσσεται από το βαθύ σκοτάδι στο έντονο φως και τούμπαλιν, οι blacksters θα μας παρουσίαζαν την οπτική τους στον ακραίο ήχο για περίπου τρία τέταρτα της ώρας. Avant – garde το ανάγνωσμα, με τις δυσαρμονίες σε πρώτο πλάνο, και τα φωνητικά του Χρήστου Μπόνου να εντείνουν τις αιχμηρές γωνίες. Βέβαια, θαρρώ πως μια πιο λογική, βάσει νορμών, σύνθεση στο lineup τους θα βοηθούσε, αφού παρά την ατμόσφαιρα και τις κιθαριστικές πόζες του μπροστάρη της μπάντας, κάτι μοιάζει να λείπει. [Σ.Κ.]

Έπειτα από το προβλεπόμενο διάλειμμα, το εμβληματικό λογότυπο των Ιταλών black metal θρύλων ξεπρόβαλλε στη σκηνή. Οι Mortuary Drape, ενδεδυμένοι με…mortuary drapes, και με το εκκλησιαστικό αναλόγιο να περιμένει τον τιτάνα frontman Wildness Perversion, όρμησαν. Το σετ τους, θα μοιραζόταν σε δύο μέρη. Εν αρχή, όλο το "All The Witches Dance". Για τα επόμενα πενήντα λεπτά, μας χτύπησε στο κεφάλι μια ασταμάτητη, ανελέητη, χρονομηχανή. Για να περιγραφεί, δίχως κλισεδιές, το τι συνέβη, θα αρκεστούμε στο να πούμε πως, με σύμμαχο ένα τρομακτικό ήχο, η παρούσα σύνθεση των Mortuary Drape, φάνταζε δαιμονισμένη. Αψεγάδιαστες εκτελέσεις, όγκος, μπασογραμμές που τιμούν την προσωπικότητα του άλμπουμ, υποβλητικοί ρυθμοί που διατηρούν την ακρότητα στα ύψη.

Η εναρκτήρια δυάδα των κλασικών "My Soul / Primordial" και "Astral Bewitchement", είναι από τις σημαντικότερες στην ιστορία του black metal, και αποδόθηκε ζωντανά σε όλο της το μεγαλείο. Αν συνυπολογίσουμε δε, πως το κοινό στο κατάμεστο Temple έδωσε εντυπωσιακό παλμό από το πρώτο δευτερόλεπτο, τότε αντιλαμβανόμαστε πως εξαρχής η βραδιά προμηνυόταν να είναι αξέχαστη. Αναμενόμενα, όσο προχωρούσε η ώρα και η συναυλία έβρισκε ρυθμό, μερικές στιγμές θα ξεχώριζαν. Μια τέτοια, έμελλε να ήταν η απόδοση του, κλασικού "Tregenda (Dance In Shroud)", το οποίο ειλικρινά, δεν χάνει σπιθαμή από την καταραμένη, θεατρική του αίγλη, εδώ και περισσότερα από 30 χρόνια. Το δε "13^th Way", προσωπικό μου αγαπημένου του δίσκου, ήχησε συγκλονιστικό μέσα στον πυρπολητικό του ορυμαγδό.

Το φινάλε του κυρίως πιάτου, με το υποβλητικό "Occult Abyss", επιβεβαίωσε την κρισιμότητα της περίπτωσης των Mortuary Drape, αλλά και του ηπειρωτικού black metal – απάντησης στο norsecore, στα ‘90ς. Ομολογουμένως, όσο διαρκούσε η απόδοση της δισκάρας ζωντανά, αναλογιζόμουν πόσο επιδραστικό είναι μέχρι σήμερα, το εν λόγω άλμπουμ, πόσο καθοριστική είναι η συνθετική του προσέγγιση, πόσο επιβλητικές είναι οι ερμηνείες και οι διακριτικές ατμόσφαιρες, με μπάντες όπως τους Sodality πχ που κυκλοφορούν τώρα νέο δίσκο, να συνεχίζουν κορυφαία αυτή την νοητή γραμμή. Η αυλαία όμως, δεν έπεσε.

Οι Mortuary Drape είχαν ακόμη 40 λεπτά στην φαρέτρα τους, για να φυλακίσουν τις ψυχές μας σε κολασμένα μπουντρούμια. Το δεύτερο μέρος του σετ, ήταν ένα ποτ-πουρί επιλογών από το κλασικό EP "Into The Drape" μέχρι το πιο πρόσφατο, επίσης εξαιρετικό, "Black Mirror". Από κομμάτια σταθμούς όπως το "Necromancer" και το "Mother" έως στιγμές γενικευμένου μπαχάλου σαν το "Restless Death", είναι εντυπωσιακό το πώς οι Ιταλοί προκάλεσαν ίσως μεγαλύτερο σοκ από αυτό του πρώτου σκέλους του live. Ειλικρινά μιλώντας, είναι εντυπωσιακό το πώς επί 90 λεπτά δίχως ανάπαυλα, με εξαίρεση τα προβλεπόμενα intros/outros, οι Mortuary Drape διατήρησαν τέτοια ένταση.

Κάθε κόψιμο στα riffs έσκισε πρωτόγονα τα σωθικά μας, τα τύμπανα δεν σταματούσαν να δίνουν τελετουργικά εναύσματα για αποθέωση, παρανοϊκές φωνητικές ερμηνείες από τον ακούραστο και αγέρωχο Perversion, σεμιναριακό black metal. Το κοινό έδειξε πως αγαπά επίσης εξαιρετικά άλμπουμ όπως το "Secret Sudaria" που ακούστηκε πολύ στα μέρη μας, και δεν είχε ποτέ ρόλο παθητικού θεατή. Το τελετουργικό, αποκρυφιστικό σκηνικό που είχαν στήσει οι Mortuary Drape το βράδυ του Σαββάτου, ήταν μια ακόμη σπουδαία εμφάνιση από αυτές που μας είχαν συνηθίσει. Όταν έριξαν αυλαία με το φρικιαστικό "Abbot" και το "Black Mirror", είχαμε εξαντληθεί. Δεν γίνονται συχνά τέτοια black metal live. Δεν υφίσταται, θαρρώ, παρευρισκόμενο άτομο, που να μην απορροφήθηκε από το κλίμα της συναυλίας, που να μην συντονίστηκε με την αύρα της. Οι Mortuary Drape δεν είναι τυχαίοι. Είναι ζωντανή ιστορία. Και οι συναυλίες τους, όπως αυτή που ζήσαμε, βασικός λόγος της καθολικής τους αποδοχής μέχρι σήμερα. [Α.Ζ.]

Φωτογραφίες: Σπύρος Κούκας