Grave Digger, The Silent Rage @ Κύτταρο Club, 19/09/14

Οι Grave Digger πραγματοποίησαν άλλη μια τίμια εμφάνιση στην χώρα μας

Από τον Θοδωρή Μηνιάτη, 22/09/2014 @ 13:20
«Όταν ένα συγκρότημα επισκέπτεται αρκετές φορές την χώρα μας (Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Χανιά), αυτό δεν μπορεί παρά να σημαίνει ότι έχει άρρηκτες σχέσεις με το ελληνικό κοινό. Οι Grave Digger και ο αδιαμφισβήτητος ηγέτης τους, ο τραγουδιστής Chris Boltendahl, λατρεύονται όσο λίγα σχήματα και μάλιστα δεν είναι τυχαίο ότι ο ίδιος έρχεται πολλές φορές στην χώρα μας και για διακοπές. Παράλληλα, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι είναι ένα από τα ελάχιστα συγκροτήματα που έχουν κυκλοφορήσει single ειδικά για την Ελλάδα, διασκευάζοντας το τραγούδι του Βασίλη Παπακωνσταντίνου, "Ελλάς"!»

Έτσι ξεκινούσε το δελτίο Τύπου που συνόδευε την είδηση του ερχομού στην χώρα μας για ακόμα μια φορά ενός σχήματος που ότι αναφέρεται παραπάνω ισχύει στο 100%. Έχοντας μάλιστα κυκλοφορήσει και ένα από τα καλύτερα άλμπουμ της καριέρας τους λίγο καιρό πριν, υπήρχε άλλος ένας λόγος για να απολαύσει κάποιος ζωντανά έναν από τους σημαντικότερους πρεσβευτές του παραδοσιακού heavy metal. Το μόνο στενάχωρο για μένα ήταν ο χώρος διεξαγωγής της συναυλίας, αφού θα ήθελα να έπαιζαν σε μεγαλύτερο club με πιο πολλούς οπαδούς. Αυτά είναι όμως τα σημεία των καιρών αφού η νέα τάση του metal ήχου έχει αποτρέψει τον Έλληνα οπαδό να στηρίζει πιο παλιά σχήματα συχνά εκτός των μεγαθηρίων του χώρου.

Πρώτοι ανέβηκαν στην σκηνή ακριβώς στην προκαθορισμένη ώρα έναρξης οι The Silent Rage, ένα group που θέλει να θέσει εαυτούς στον metal χάρτη όσο πιο γρήγορα γίνεται. Ήδη, βάση και των λεγομένων τους επί σκηνής, ετοιμάζουν την πρώτη επίσημη full length κυκλοφορία τους. Αυτό που αρέσκονται να παίζουν είναι ένα κράμα ευρωπαϊκού και αμερικάνικου heavy / power metal με αρκετή μελωδία, δύναμη στις συνθέσεις και εναλλαγές φωνητικών από καθαρά σε πιο brutal (με τα καθαρά να υπερισχύουν).

Η εν λόγω εμφάνιση τους απέδειξε ότι είναι σε καλό δρόμο σχετικά με την μετέπειτα πορεία τους. Στα περίπου 30 λεπτά που ήταν επί σκηνής, με σύμμαχο τον καλό ήχο, έπαιξαν τραγούδια από την επερχόμενη ολοκληρωμένη δουλειά τους, ένα εντελώς καινούργιο και ένα παλιότερο, δίνοντας την καλύτερη εμφάνιση τους μέχρι σήμερα για μένα. Το υπάρχον rhythm section δείχνει αρκετά σταθερό και δουλεμένο από κάθε άλλη φορά, κάτι που αφενός τους «δίνει πόντους» και δείχνει και ωραία εικόνα στον κόσμο. Σαφώς βοηθάει και η εμπειρία του τραγουδιστή τους Steve Venardo, που δεν χρειάζεται συστάσεις για όσους τον ξέρουν. Στο τέλος χειροκροτήθηκαν από όλους τους παρευρισκόμενους που στην πλειοψηφία τους μάλλον τους έβλεπαν για πρώτη φορά βάση συμμετοχής στην εμφάνιση τους. Οι The Silent Rage είναι ένα πολύ αξιόλογο σχήμα που έχει όλα τα προσόντα να δώσει στον κοινό κάτι καλό. Αναμένω και την δουλειά τους ευελπιστώντας ότι θα έρθει σύντομα για να δούμε «τι ψάρια πιάνουν και στο studio».

Setlist: My Race Won't Last / The Deadliest Scourge / Leading The Legions / The Right To Dream / Between Harmony And Sorrow / A Piece Of Eden.

Ήταν περίπου 22:00 όταν ο Reaper, η εμβληματική μασκότ των Grave Digger, έκανε την εμφάνιση του επί σκηνής και υπό τους ήχους του πένθιμου intro "Return Of The Reaper" σιγά-σιγά και τα υπόλοιπα μέλη ανέβηκαν στην σκηνή. Το set τους ξεκίνησε όπως και στον δίσκο που έχουν κυκλοφορήσει πρόσφατα με το "Hell Funeral", κάτι άκρως αναμενόμενο αφού είθισται τα σχήματα να «ανοίγουν» με τραγούδι που εμπεριέχεται στην νέα δουλειά τους. Μια δισκογραφική κίνηση που, όπως είχε αναφερθεί και στην κριτική του άλμπουμ, είναι μια από τις καλύτερες σε σύνολο που έχει να επιδείξει το σχήμα. Οι Grave Digger, για όσους παρακολουθούν τα δρώμενα στο heavy metal, ξέρουν πόσο αγαπητοί είναι στο ελληνικό κοινό (άλλωστε μόνο τυχαίος δεν είναι ο αριθμός επίσκεψης τους στην χώρα μας) και φρόντισαν με την εμφάνιση τους απλά να επιβεβαιώσουν ότι παραμένουν ζωντανοί αντιπρόσωποι και πρεσβευτές του παραδοσιακού heavy metal αλλά και να ανταποδώσουν την αγάπη του κόσμου. Και πιστέψτε με δεν κατέβαλαν και ιδιαίτερη προσπάθεια για να μας πείσουν. Απλά έπαιξαν όπως ξέρουν με πλήρη ταπεινότητα, και χωρίς περιττά στοιχεία καθ’ όλη την διάρκεια που ήταν στην σκηνή.

Grave Digger

Αν και ο Έλληνας οπαδός πραγματικά έχει τιμήσει το εν λόγω σχήμα στο παρελθόν, η συγκεκριμένη βραδιά μάλλον είχε την μικρότερη προσέλευση από κάθε άλλη φορά που τους έχω παρακολουθήσει. Οι παρευρισκόμενοι δεν πρέπει να ξεπερνούσαν τους 350-400 και αυτό με μια μικρή επιφύλαξη. Παρ' όλα αυτά, όσοι ήταν παρόντες έκαναν ό,τι μπορούσαν έτσι ώστε η συναυλία να έχει αμφίδρομες ωραίες εικόνες. Από το πρώτο μέχρι το τελευταίο δευτερόλεπτο τραγουδούσαν τους στίχους των κομματιών, απόδειξη του δεσίματος που υπάρχει με το group. Κυρίως στα πιο παλιά τραγούδια βέβαια αφού από ότι φάνηκε το ελληνικό κοινό δεν έχει εντρυφήσει ακόμα στο νέο υλικό ίσως και λόγω του πολύ πρόσφατου της κυκλοφορίας. Στα τραγούδια της νέας δουλειάς ήταν στατικοί, πιο πολύ ακούγοντας τις συνθέσεις. Στα πιο παλιά από την άλλη η συμμέτοχη ήταν αυτή που πρέπει και αρμόζει σε ένα σχήμα όπως οι Grave Digger.

Grave Digger

Από την πλευρά της, η μπάντα τους αποζημίωσε με τον καλύτερο τρόπο, αφού απέδιδε όλα τα τραγούδια άψογα. Για την συγκεκριμένη εμφάνιση διάλεξαν ένα κάπως επαγγελματικό setlist, αφού πλην δυο τραγουδιών και ό,τι ακούστηκε από το τελευταίο άλμπουμ, είχε μόνο μεγάλες επιτυχίες και τραγούδια που έχουν παρουσιαστεί σαν single της κάθε κυκλοφορίας. Η μεγάλη έκπληξη τουλάχιστον για μένα ήταν το "Wedding Day" από το "The Reaper" του 1993. Ίσως το έπαιξαν για να τιμήσουν και τον τίτλο της νέας δουλειάς τους. Κατά τα άλλα το setlist δεν είχε άλλες εκπλήξεις. Για κάποιον που τους έχει δει πολλές φορές ίσως να ήταν «βαρετό» ότι άκουγε τραγούδια που τα είχε ξανά ακούσει ζωντανά παλαιότερα, αλλά αν κάποιος τους έβλεπε πρώτη ή δεύτερη φορά σίγουρα θα εκστασιαζόταν. Είναι κάπως περιττό να αναφερθεί ότι στο "Rebellion", που έκλεισε την εμφάνιση τους πριν το προβλεπόμενο encore, έγινε «το έλα να δεις». Όπως επίσης και στα "Excalibur", "Killing Time", "Morgane Le Fay" και "In The Dark Of The Sun" άκρως λογικό αν σκεφτεί κανείς το πόσο αγαπητά είναι στο κοινό.

Grave Digger

Οι Grave Digger είναι ένα συγκρότημα που ακόμα και τώρα που το ηλικιακό κοντέρ έχει γράψει πολύ, αγαπάει αυτό που κάνει δρώντας άκρως επαγγελματικά αλλά χωρίς αίσθηση αγγαρείας, όπως ίσως κάποιοι άλλοι έτεροι του ήχου, καταφέρνοντας να επικοινωνεί με τον κόσμο ανελλιπώς. Αυτό έκαναν και αυτό θα συνεχίσουν να κάνουν όσο θα το επιτρέψουν οι αντοχές τους. Ο ηγέτης στο σχήμα θα είναι πάντα ο αειθαλής frontman Chris Boltendahl, ο οποίος δικαιολογεί στο 1000% τον ρόλο που έχει επί σκηνής. Ανάμεσα στα τραγούδια μιλούσε με τον κόσμο, έλεγε ατάκες που σκορπούσαν άπλετο γέλιο (όπως όταν στο encore πριν παίξουν το "Hellas Hellas" ρώτησε το κοινό αν ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου που έχει πρωτοερμηνεύσει το τραγούδι είναι ακόμα ζωντανός ή όταν αναφερόμενος ότι θα παίξουν κάτι από το "The Reaper" και ένας οπαδός ζήτησε το "Ride On" του απάντησε ότι δεν παίζουν τόσο γρήγορα πια!). Γενικά έδινε μια εικόνα ανθρώπου που είναι μπροστά σε φίλους και τραγουδάει και όχι κάποιος που ήρθε διεκπεραιωτικά να βγάλει το μεροκάματο και να φύγει. Αν και η φωνή του εκείνο το βράδυ δεν ήταν στο μέγιστο της απόδοσης που θα θέλαμε, είχε όμως την εκφραστικότητα που έχουμε γνωρίσει από τις στούντιο δουλειές τους. Σαφώς βεβαίως επειδή δεν είναι μόνος του και οι άλλοι τρεις συνεργάτες τους έδωσαν το 100% του εαυτού τους για ικανοποιήσουν τον κόσμο. Θεωρώ ότι το κοινό, όποιας χώρας και αν είναι θέλει να βλέπει τέτοιους καλλιτέχνες / μουσικούς που να διατυμπανίζουν περίτρανα το πόσο αγαπάνε αυτό που κάνουν, κάτι που περνάει άμεσα στον κόσμο.

Grave Digger

Οι Grave Digger είναι ένα σχήμα που σέβεται τους οπαδούς, και όποτε μας επισκέπτεται θα ευχαριστήσει τον καθένα. Έτσι και στην εν λόγω βραδιά δεν ξέφυγαν σε απόδοση από ότι ήδη ξέρουμε είτε ζωντανά είτε από ότι έχουμε δει μέσα από τους δέκτες μας. Βεβαίως έμειναν κάποια τραγούδια που μπορεί να ήθελε ο καθένας, όντας αγαπημένα του, να ακούσει, αλλά σε όλες τις ζωντανές εμφανίσεις δεν ακούς πάντα ό,τι επιθυμείς. Το σημαντικό είναι το κάθε group να σε κάνει να φύγεις με χαμόγελο. Οι Grave Digger για άλλη μια φορά το κατάφεραν και με το παραπάνω. Κανείς δεν πρέπει να έχει παράπονο από ότι είδε. Ήρθαν, έπαιξαν τα τραγούδια τους όπως εκείνοι ξέρουν, ικανοποίησαν τον κόσμο και έφυγαν με την συνείδησή τους καθαρή ότι έπραξαν ως όφειλαν με μια εμφάνιση που θα μνημονευτεί στην ιστορία σαν άλλη μια στιγμή απόλαυσης. Γι' αυτό και το αποθεωτικό χειροκρότημα στο τέλος ήρθε πολύ φυσιολογικά...
SETLIST

Return Of The Reaper
Hell Funeral
The Round Table (Forever)
Knights Of The Cross
Wedding Day
Ballad Of A Hangman
Tattooed Rider
Hammer Of The Scots
Season Of The Witch
Death Angel And The Grave Digger
Excalibur
Killing Time
Morgane Le Fay
Grave Desecrator
In The Dark Of The Sun
Home At Last
Rebellion (The Clans Are Marching)

Encore:
Hellas Hellas (διασκευή Βασίλης Παπακωνσταντίνου)
Highland Farewell
Heavy Metal Breakdown

Φωτογραφίες: Χρήστος Κισατζεκιάν / www.livephotographs.com
  • SHARE
  • TWEET