Deutch Assault Festival: Paradox, Mad Max, Zed Yago, Wizard @ AN Club, 12/01/08

Οι Γερμανοί ξανάρχονται! Η γνωστή ελληνική διαχρονική ρήση θα μπορούσε να είναι κατά κάποιο τρόπο η μετάφραση της ονομασίας του φεστιβάλ που έλαβε χώρα το Σάββατο 12 Ιανουαρίου. Τέσσερα από τα καλύτερα συγκροτήματα που έχει αναδείξει η Γερμανία (3 παλιά και ένα νεότερο), Οι Wizard, οι Zed Yago, οι Mad Max και οι Paradox, ήρθαν για πρώτη φορά στην πατρίδα μας, ικανοποιώντας σίγουρα αυτούς που θα ήθελαν να τους δουν ζωντανά, έστω και μετά από τόσα χρόνια παρουσίας. Το σχετικά φθηνό εισιτήριο αλλά και το γεγονός ότι δεν είχαμε ξαναδεί τις μπάντες ήταν ίσως τα καλύτερα κίνητρα για το ελληνικό κοινό έτσι ώστε να γεμίσει το χώρο, κάτι που δυστυχώς δεν έγινε. Το club ήταν κατά το ήμισυ γεμάτο μετά και το τέλος της συναυλίας.

Με μόνο 15 λεπτά καθυστέρηση από την προκαθορισμένη ώρα έναρξης, οι Wizard -πρώτο group του billing- ανέβηκαν στη σκηνή. Δυστυχώς στο club εκείνη την ώρα δεν υπήρχε πολύς κόσμος, οπότε το συγκρότημα είχε δεν είχε 40 άτομα να το παρακολουθούν. Παρόλα αυτά, από την πρώτη στιγμή έδωσαν τον καλύτερο εαυτό τους. Οι Wizard ανήκουν στο κίνημα του true metal, κάτι που αποδεικνύουν με κάθε τους κίνηση αλλά και με τα κομμάτια τους που είναι μουσικά και συνθετικά εφάμιλλα του είδους.

Με ήχο που ξεκίνησε όντας μέτριος στα πρώτα 2 κομμάτια, αλλά βελτιώθηκε μετά, απέδωσαν τις συνθέσεις τους όσο καλύτερα γινόταν. Είχαν φοβερή ενέργεια πάνω στην σκηνή (ειδικά ο τραγουδιστής και ο μπασίστας που δεν έμειναν ούτε στιγμή στη θέση τους), θέλοντας μάλλον να δείξουν ότι πιστεύουν σε ό,τι κάνουν και δεν παίζουν θέατρο προσπαθώντας να δείξουν ότι και καλά είναι επικοί και αγνοί. Προσπάθησαν με τον τρόπο τους να ξεσηκώσουν το κοινό, αλλά πέρα από μεμονωμένες ολιγόλεπτες εξάρσεις, ο χώρος έμοιαζε ψιλοπαγωμένος. Μετά από περίπου 45 λεπτά εισέπραξαν το χειροκρότημα των λιγοστών ακροατών και ακούγοντας με ιαχές το όνομα τους αποχώρησαν. Να ομολογήσω ότι το συγκρότημα μου άφησε πολύ θετικές εντυπώσεις, αφού δεν περίμενα να είναι τόσο καλό. Κρίμα που δεν υπήρχε πολύς κόσμος μέσα στο μαγαζί για να τους απολαύσει. Ελπίζω να μας ξαναρθούν με μεγαλύτερο set list κάποια στιγμή, γιατί τέτοιες μπάντες τις χρειάζεται ο χώρος του metal. Σίγουρα τους αξίζει ένα μπράβο.

Μετά από ολιγόλεπτη, απαραίτητη, καθυστέρηση, στη σκηνή ανέβηκαν οι Zed Yago, ένα από τα καλύτερα και πιο obscure groups που έχει αναδείξει το heavy metal κατά τον γράφοντα. Η αποχώρηση της τραγουδίστριας Gutta Weinhold, σήμα κατατεθέν της μπάντας όλα τα χρόνια, και η έλευση της Yvonne Durand (φαινομενικά πιστό αντίγραφο της), με έκαναν λίγο δύσπιστο ως προς την έκβαση της live εμφάνισης τους. Θετικό στοιχείο ήταν σίγουρα η τελευταία δισκογραφική τους δουλειά που, ούσα χάρμα αυτιών, θα συνέβαλε σε μια μάλλον καλή εμφάνιση. Η αλήθεια τελικά είναι πως στη 1 ώρα που βρίσκονταν στη σκηνή, οι στιγμές που ζήσαμε ήταν μοναδικές. Καταρχήν η Yvonne Durand στέκει άξια ως αντικαταστάτρια της Gutta Weinhold. Σε καμία στιγμή του live δε θεωρώ ότι έλειψε η αυθεντική φωνή των Zed Yago.

Η Durand με κινήσεις, στήσιμο, ντύσιμο και στυλ που θύμιζαν τον μεγάλο Dio (ακόμα και υψομετρικά), ήταν η ιδανική frontwoman για τα κομμάτια των Zed Yago. Ήταν συνεχώς σε εγρήγορση και απέδιδε τα κομμάτια με τη θεατρικότητα που τους άξιζε. Κλείνοντας τα μάτια νόμιζε κανείς ότι άκουγε τα 2 πρώτα albums του group. Άξιος συμπαραστάτης της ήταν ο κιθαρίστας της μπάντας Jimmy Durand, που ούτε αυτόν χωρούσε η θέση του, αφού πήγαινε συνεχώς πέρα δώθε. Οι δύο αυτοί καλλιτέχνες με τη συμπεριφορά τους απέδειξαν ότι το heavy metal το έχουν στο αίμα τους. Ίσως αυτός ήταν ο λόγος που ο μεν κιθαρίστας αναμείχτηκε με το κοινό και η δε τραγουδίστρια έκανε stage diving κατά τη διάρκεια του set list τους.

Έχοντας διαρκώς τον κατάλληλο ήχο, έτσι ώστε να αναδειχθούν οι συνθέσεις τους, απέδωσαν ζωντανά μερικές από τις επιτυχίες τους όπως τα "The Spell From Over Yonder", "Black Bone Song", "Valley Of Kings", "The Fear Of Death", τραγούδια από την πρόσφατη δουλειά τους καθώς κι ένα καινούργιο κομμάτι. Δεν κατάφερα να κρατήσω τον ακριβή τίτλο του, αλλά ήταν κι αυτό στο γνώριμο στυλ τους. Τελείωσαν το set list τους με το "Burn" των Deep Purple, σε μία πολύ όμορφη εκτέλεση, παρά το φαινομενικά διαφορετικό μουσικό στυλ του τραγουδιού. Ο κόσμος ήταν ήδη περισσότερος και έτσι τα χειροκροτήματα πλήθυναν. Η μπάντα έφυγε από τη σκηνή έχοντας ήδη χαρίσει σε εμάς μια από τις καλύτερες εμφανίσεις που έχει κάνει group στη χώρα μας, παρόλο που προσωπικά θα ήθελα να είχαν στο set list τους και τα "Zed Yago" και "Rebel Ladies". Δεν πειράζει όμως.

Τρίτοι ήταν οι Mad Max, οι οποίοι ενώ είχαν ξεκινήσει την καριέρα τους ως classic metal μπάντα, σιγά σιγά άλλαξαν το στυλ τους, οδηγώντας το σε πιο μελωδικά μονοπάτια. Τα τελευταία χρόνια αρέσκονται να παίζουν μελωδικό hard rock, το οποίο δεν είναι άσχημο, αλλά σε καμιά περίπτωση δεν είναι όπως το ένδοξο παρελθόν τους. Ήμουν πολύ περίεργος για το set list που θα είχαν, μιας και στην πρώτη εμφάνιση τους επί ελληνικού εδάφους δεν ήξερα πια περίοδο θα επέλεγαν να παίξουν ζωντανά.

Με το που ξεκίνησαν φάνηκε ότι επέλεξαν την πιο μελωδική και σύγχρονη πλευρά τους για να βασίσουν τον κορμό του set list. Έτσι τα περισσότερα κομμάτια τους προέρχονταν από τις τελευταίες τους δουλειές. Ευτυχώς ακούστηκαν και τα "Night Of Passion", "Rolling Thunder" και "Never Say Never", καθώς και η διασκευή του "Fox On The Run", τραγούδια δηλαδή από την πρώτη περίοδο του group που ικανοποίησαν έστω και λίγο τους παλιότερους οπαδούς τους. Το γεγονός ότι οι Mad Max παίζουν πια μελωδικά δημιούργησε μια μικρή κοιλιά στην όλη βραδιά, αφού ήταν λίγο εκτός του όλου μουσικού κλίματος. Παρόλα αυτά, το συγκρότημα φάνηκε πολύ δεμένο και άνετο, απέδωσε τις συνθέσεις του όσο πιο σκληρά γινόταν, προσπαθώντας να ξεσηκώσει τον κόσμο, ο οποίος βέβαια είχε σχετικά χλιαρές αντιδράσεις. Ευτυχώς ο ήχος τους βοήθησε πολύ έτσι ώστε τα τραγούδια τους να ηχούν κάπως βαριά και όχι γλυκανάλατα.

Ίσως η επιλογή του εν λόγω συγκροτήματος να μην ήταν και η σωστότερη, βάσει του υπολοίπου billing, αλλά τουλάχιστον, έστω και έτσι, είδαμε μια από τις μακροβιότερες γερμανικές μπάντες (είναι στη σκηνή από το 1982). Μετά και τη μία και κάτι ώρα που έπαιξαν, εισέπραξαν κι αυτοί το χειροκρότημα της πλειοψηφίας του κοινού, που πλέον περίμενε τους headliners.

Το club ήταν πια κατά το ήμισυ γεμάτο. Οι σκληροπυρηνικοί οπαδοί του group που είχαν μαζευτεί κοντά στη σκηνή ανυπομονούσαν να εμφανιστούν οι Paradox, τα μουσικά αδέρφια των Metallica όπως έλεγαν κάποτε οι οπαδοί του ιδιώματος. Το συγκρότημα δε χάλασε το χατίρι σε κανέναν και μετά από μια πολύ μικρή καθυστέρηση, έτσι ώστε να αλλαχθούν τα όργανα από την προηγούμενη μπάντα αλλά και να συντονιστούν, οι Paradox έκαναν την εμφάνιση τους επί σκηνής.

Τη μικρή εισαγωγή ακολούθησε το ομώνυμο κομμάτι τους, που ήταν το έναυσμα για να γίνει Ο ΧΑΜΟΣ μέσα στο μαγαζί. Για όσους δε γνωρίζουν, οι Paradox παίζουν καλής ποιότητας old school thrash metal. Έτσι, σχεδόν σε όλο το set list τους ο χώρος από κάτω τους είχε μετατραπεί σε ένα μεγάλο mosh pit, όπου το ξύλο έπεφτε βροχή. Παράλληλα, η σχετικά κοντή σκηνή έκανε εύκολη την πρόσβαση των οπαδών σε αυτή, έτσι ώστε να ασκήσουν το αγαπημένο άθλημα των thrashers, το stage diving. Το θέαμα ήταν πραγματικά μοναδικό και παρέπεμπε σε παλιότερες εποχές, τότε που η thrash metal μουσική είχε τα πάνω της.

Μεταξύ άλλων, ακούστηκαν κομμάτια όπως τα "Death, Screaming And Pain", "Heresy", "Kill That Beast", "Crusaders Revenge" και "Pray To The Godz Of Wrath", ξεσηκώνοντας τον κόσμο, ο οποίος ήταν συνεχώς σε μια μουσική έκσταση και δε σταμάτησε να χορεύει με το γνωστό τρόπο. Το πάθος και η χαρά βρίσκονταν σε τέτοιο υπέρμετρο βαθμό, που ένα κομμάτι χρειάστηκε να το ξαναπαίξουν, αφού ένα λεπτό και κάτι αφότου άρχισε, σταμάτησε να ακούγεται ο ήχος της κιθάρας, μάλλον από λάθος του κιθαρίστα. Οι Paradox, παρόλο που έχουν κυκλοφορήσει δίσκο πρόσφατα, επέλεξαν να βασίσουν το set list τους στα κομμάτια των δυο πρώτων δίσκων τους που είναι σίγουρα και οι πιο αγαπητοί στον κόσμο, δείχνοντας έτσι ότι σέβονται τους οπαδούς τους. Ακούστηκαν βέβαια και 4 κομμάτια από τις δυο πιο πρόσφατες δουλειές τους (ένα από την καινούργια και τρία από την προηγουμένη), αλλά θεωρώ ότι ο κόσμος, και κυρίως οι οπαδοί τους, φανατικοί και μη, έμειναν πλήρως ικανοποιημένοι από το τελικό αποτέλεσμα.

Μεγάλος σύμμαχος τους ήταν ο ήχος που βοήθησε να ακούγονται οι συνθέσεις τους σαν οδοστρωτήρας που παρασέρνει το κοινό σε ένα ασταμάτητο πάρτι. Εγκατέλειψαν και αυτοί τη σκηνή καταχειροκροτούμενοι από το καταϊδρωμένο και καταπονημένο κοινό που ίσως ήθελε να τους απολαύσει πολύ ακόμα, αφού η εμφάνιση τους ξεπέρασε κάθε προσδοκία για μερικούς.

Κάπως έτσι, η βραδιά έφτασε στο τέλος της. Θέλω να εκφράσω ένα μεγάλο μπράβο στη διοργανώτρια, γιατί είδαμε σε μια μέρα groups που σίγουρα δεν είναι στην πρώτη γραμμή εμπορικά όλα αυτά τα χρόνια, αλλά είναι στην πρώτη γραμμή συναισθηματικά για πολλούς, ειδικά για τους παλιότερους, κάτι που τουλάχιστον για μένα μετράει περισσότερο. Μακάρι να βρεθούν και άλλοι φορείς και να φέρουν κι άλλα συγκροτήματα που ήταν κάποτε η πυξίδα για τον όρο heavy metal. Μακάρι επίσης ο κόσμος να γεμίζει χώρους, όπου με τόσο φθηνό εισιτήριο βλέπει πολύ καλά groups των '80s και όχι μόνο. Το 2008 άρχισε συναυλιακά με τον καλύτερο τρόπο...

Wizard set list:
Witch Of The Enchanted Forest / Pale Rider / Children Of The Night / Betrayal / The Hall Of Odin / Iron War / Hammer, Bow Axed And Sword / Defenders Of Metal / Enemy Die

Zed Yago set list:
The Spell From Over Yonder / Merlin / Custer / Warrior Of Fantasy / The Master Of... (καινούργιο) / Black Bone Song / Stay The Course / Valley Of Kings / The Fear Of Death / End Of The World / Burn (διασκευή Deep Purple)

Mad Max set list:
Homeless / Hope To See You / Night Of Passion / Family Of Rock / Little Princess / Rolling Thunder / Someone Like You / Never Say Never / Open The Eyes Of My Heart / Fox On The Run / Hearts On Fire

Paradox set list:
Paradox / Death, Screaming And Pain / Heresy / Search For Perfection / Collision Course / Path Of Denial / Kill Time / Electrify / Kill That Beast / Crusaders Revenge / Pray To The Godz Of Wrath / Overshadowed