ΛελέΚιος Φιέστα: 1000mods, Planet Of Zeus κ.ά. @ Εργοστάσιο Καράμπελας, Αργολίδα, 02/08/25

Η ΛελέΚιος Φιέστα έχει γίνει τελικά μια μικρή οικογενειακή παράδοση. Βλέπεις οι διακοπές μας περιλαμβάνουν, σταθερά εδώ και χρόνια, αρκετές μέρες στην Αργολίδα (στο Δρέπανο συγκεκριμένα για όσους ξέρουν από κει). Οι επισκέψεις μας στο φεστιβάλ όμως έχουν σταθεροποιηθεί τα τελευταία τρία, τέσσερα. Η αρχή είχε γίνει με τους Thrax Punks, που είχαμε περάσει πολύ γαμώ. Μια μέρα που είχε, επίσης, 1000mods αλλά κάπως αργά για τις αντοχές του τετράχρονου τότε γιου μου. Την επόμενη χρονιά κατεβήκαμε για Planet και Desert Monks και φέτος δώσαμε πάλι το παρόν.

Με τον γιο να είναι ήδη εφτά και να βαδίζει στα οκτώ, προγραμματίσαμε τη μέρα έτσι ώστε να μπορέσουμε να δούμε τις δύο τελευταίες μπάντες της μέρας, Planet Of Zeus και 1000mods. Νωρίτερα είχαν ανέβει στη σκηνή οι Εθισμός και Lunar, που θα θέλαμε να δούμε αλλά αυτές οι ηλικίες απαιτούν θυσίες. Η διοργάνωση της Φιέστας είναι κάθε χρόνο πολύ καλή. Με χώρους ωραίους, και ο τωρινός και ο προηγούμενος, δωρεάν πάρκινγκ και καλο-εξοπλισμένο στήσιμο που επιτρέπει δυνατά live. Καθιερωμένα ψησίματα στο πίσω μέρος για καλαμάκια και λουκάνικα, vintage καντίνες για ποτάκια και μπόλικο merch σε αρκετά καλές τιμές. Οι καρεκλιτσες στο χώρο, που τις μέρες που πάμε εμείς είναι παραπάνω από επαρκείς, είναι απολύτως καλοδεχούμενες στο οικογενειακό πλαίσιο που κινούμαστε στη ΛελέΚιο.

Planet Of Zeus

Λίγα λεπτά πριν τις δέκα στη σκηνή ανέβηκαν οι Planet Of Zeus. Είσοδος με πολύ φορά και "Macho Libre". Από τα πρώτα λεπτά ο Μπάμπης έδειξε ότι ήταν σε μεγάλα κέφια. Πολύ ενέργεια από την μπάντα που με σύμμαχο τον καλό ήχο βγήκε με αέρα «ήρθαμε να τα σπάσουμε». Συνέχεια με το πολύ ωραίο "Gasoline", από το προτελευταίο άλμπουμ "Faith In Physics", για να περάσουμε μετά για πρώτη φορά στο εξαιρετικό καινούργιο τους, "Afterlife". Αυτό που μας έδωσαν ήταν το ουσιαστικά πρώτο του, "Baptized In His Death". Ένας από τους λόγους που είχα κυκλώσει αυτή την εμφάνιση των Zeus ήταν και το νέο άλμπουμ. Πολύ δυνατό και προσωπικά γούσταρα πάρα πολύ τον φρέσκο αέρα που έφερε.

Παρόλα αυτά το "Mucho Libre" παραμένει η αγαπημένη μου δουλειά τους, οπότε πολύ φυσιολογικά το "Doteru" που έπεσε μετά ανέβασε κι άλλο τον ενθουσιασμό. Και όχι μόνο τον δικό μου. Γενικά το κοινό είχε πολλή όρεξη για συμμετοχή και έβγαζε μια δίψα για τέτοια, καλά, δυναμικά, live. Επιστροφή πρώτα στο καινούργιο για This ain't no ordinary life και πάλι πίσω στο "Macho Libre" για το σαρωτικό "Vanity Suit". Νομίζω ότι μέσα σε αυτό το κομμάτι θα ζει για πάντα ολάκερος κόλασις. Αναμενόμενα έκαναν την εμφάνιση τους και τα πρώτα καπνογόνα!

Το τένις ανάμεσα στα δύο άλμπουμ ήρθε να σπάσει από "Loyal To The Pack" και "The Great Dandolos". Κάπου εδώ πλέον είναι ξεκάθαρο ότι μιλάμε για setlist φωτιά. Όπως ήθελα να κινηθούν προσωπικά. Αν και μια εμφάνιση του ντεμπούτου και ένα "State Of Non-Existence" από το καινούργιο θα ήταν πολύ καλοδεχούμενα. Το πρώτο τραγούδι του "Vigilante" πήγε πάρα πολύ ωραία. Βγήκαν πολύ δυνατά τα κοψίματα στη μέση και η κορύφωση με το σόλο του Στέλιου που ακολούθησε. Το ατελείωτο groove που το έκλεισε μας έκανε να ρίξουμε λίγο παραπάνω κοπάνημα απ’ ότι υπολογίζαμε.

Ακολουθούν "The Song You Misunderstand" με μονοκόμματο πέρασμα στο "Your Love Makes Me Wanna Hurt Myself", από το Loyal. Κατέβηκε ωραία το tempo μετά για "Bad Milk". Ένα κομμάτι που στο δίσκο μου βγάζει ένα vibe προς Muse, που όμως στο live δεν το πήρα καθόλου. Διαφορετική η υφή του ζωντανά, πιο τυπική Zeus. Το τραγούδι για το κοινό έρχεται μετά, το δικό του τραγούδι, "Your Song". Ωραίο κομμάτι, αλλά ίσως το μόνο στο set που παίζει να αντάλλαζα με άλλο χωρίς πολλές αμφιβολίες.

- Το επόμενο λέγεται "The Vixen".

- Εγώ θα παίξω άλλο, αφήστε τον να λέει ότι θέλει, να πα να γαμηθεί. Όχι εντάξει φίλος είναι ρε παιδί μου αλλά… όχι. Πάμε άλλο καλύτερα!

Πραγματικός διάλογος on stage, και μπαίνει "Them Nights". Δεν ξέρω για σας αλλά προσωπικά γουστάρω πολύ όταν συμβαίνουν πράγματα σε live έξω από τα στημένα. Αυθόρμητα ρε παιδί μου. Ας είναι και το φιλικό πείραγμα για το λάθος κομμάτι στο setlist. Βγαίνει πιο ανθρώπινο, πιο ειλικρινες, και αυτό μου αρέσει. Παρεμπιπτόντως το "Them Nights" είναι τεράστια κομματάρα. Το "The Vixen" όντως έπαιξε στο live αλλά μετά τον ύμνο από το "Loyal To The Pack".

Υποθέτω ότι εδώ κανονικά θα είχε το διάλειμμα πριν το encore, αλλά μας είχε προειδοποιήσει ο Μπάμπης. Δεν έχει encore και τέτοια, μπάλες όλα για να κερδίσουμε χρόνο να παίξουμε παραπάνω μουσική. Μπράβο ρε μάγκες. "Leftovers" και άνω κάτω, όλα μύλος. Ωραία πράματα. Κλείσιμο αναμενόμενα και όμορφα με "Vigilante" με τραβηγμένο σόλο, γιατί live είναι και θέλουμε ο κιθαρίστας να βγάλει τα δικά του!

Φοβερή εμφάνιση από τους Zeus, με ένα κοινό που πέρναγε καλά και το έδειχνε. Κάθε φορά έτσι θα είναι όμως με αυτούς, μη κοροϊδευόμαστε οι συναυλίες τους μας κάνουν πάντα να γουστάρουμε άπειρα.

1000mods

Δέκα λεπτά πριν τις έντεκα και με το "War Pigs" να παίζει από τα ηχεία, βγήκαν οι 1000mods. Αρχή κατευθείαν με το καινούργιο άλμπουμ και το "Overthrown" που το ανοίγει. Στα πρώτα πατήματα της μπάντας έδειχνε ο ήχος να θέλει στρώσιμο, αλλά ευτυχώς αυτό συνέβη πολύ γρήγορα. Το "Electric Curve" μας πήγε στο "Repeated Exposure To…" και ο κόσμος το υποδέχτηκε με πολύ ενθουσιασμό. Εκεί όμως που έγινε το πρώτο μπαμ στο live ήταν στο "Road To Burn". Νομίζω ότι είναι ξεκάθαρο ότι το "Super Van Vacation" είναι το κορυφαίο άλμπουμ των mods, και νομίζω ότι αυτό νομίζει κι όλος σχεδόν ο κόσμος τους. Φαίνεται μωρέ σε κάθε live, ότι παίζει από κει μέσα κάνει χαμό αμέσως. Η αλήθεια είναι πάντως ότι τον τίμησαν καλά τον πρώτο τους δίσκο στο setlist. Όσο κι αν προσωπικά ήθελα πολύ ένα "7 Flies" χωρίς να το παίρνω ούτε αυτή τη φορά.

Αυτούς τους τύπους από το Χιλιομόδι τους έχω δει πολλές φορές ζωντανά. Σε μια πορεία που ξεκίνησε από τότε που είχαν βγάλει μόνο το ντεμπούτο. Γενικά η πρώτη φορά που τους είδα με είχε εντυπωσιάσει τόσο πολύ που, αν και υποθέτω ότι δεν είναι αντικειμενικό και δεν αποτυπώνει καμία πραγματικότητα, την έχω στο μυαλό ως την καλύτερη. Χτες όμως στη ΛελέΚιο ήταν από τις πολύ καλές εμφανίσεις τους. Το "Warped" ήταν ο μοναδικός εκπρόσωπος του "Youth Of Dissent", με το πολύ grunge attitude του να περνάει ατόφιο στη σκηνή. Όλη η αγάπη του Dani για τον Cobain ήταν εκεί.

Μια απορία, ή άγχος αν θέλετε, την είχα για το πώς θα έβγαινε η μπάντα χωρίς το Γιάννη πλέον. Το δέσιμο όμως δείχνει να έχει έρθει γρήγορα στη σκηνή, με το αποτέλεσμα να βγαίνει πολύ συμπαγές. Δεύτερο πέρασμα από το καινούργιο για το "Götzen Hammer", με τα μπόλικα decibel να λειτουργούν θετικά για το ύφος του. Βγήκε μια ισορροπία ανάμεσα στο punk χύμα και τα βαριά παιξίματα. Να σημειώσουμε εδώ, ότι σε όλη τη διάρκεια του live ήταν, για άλλη μια φορά, εντυπωσιακός ο Λάμπρος. Η ενέργεια που βγάζει, μαζί με τα πολύ to the point παιξίματα, ξεσηκώνουν με ευκολία όποιο έχει μείνει ακούνητο. Ιεροσυλία ναι, αλλά τηρουμένων των αναλογιών, μου θυμίζει το στυλ των Dave Grohl και Ilan Rubin.

"Claws" από το πολύ δυνατό "Vultures" και της κακομοίρας. Ο κόσμος έδειχνε να είναι ταγμένος και στις δύο μπάντες, πολύ συμμετοχικό κοινό και ήξεραν γενικά τραγούδια και στίχους. Είναι ξεκάθαρο ότι το ρεύμα που έχει αυτή η σκηνή εξακολουθεί να είναι πολύ μεγάλο και δε βλέπω να αλλάζει αυτό. Είναι ο συνδυασμός καλής γκρουβάτης μουσικής, χαρακτήρες που βγάζουν μια αλήθεια και τρομερά δυνατά live. Το ομώνυμο από τον καινούργιο τους δίσκο ανέλαβε να μας βγάλει από το doom πλάκωμα και να μας μεταφέρει, εκ νέου, σε πιο 90s Seattle περιοχές. Πολύ ωραίο κομμάτι που δώσανε άψογα. Συνέχεια με το πολύ punk, λίγο από marching των pigs, "The One Who Keeps Me Down" και το αρκετά Motorhead "Speedhead" από το "Cheat Death", για να κλείσουν με τα τραγούδια που είχαν να παρουσιάσουν από το νέο άλμπουμ.

Και κάπου εκεί η φάση ξεφεύγει λίγο. Μπαίνοντας στο τελευταίο μέρος του live με "Into The Spell". Αυτά τα οικεία riff που τόσο αγαπάμε στους mods, αυτή η ψυχεδέλεια - που έβγαινε πιο έντονη με μια λούπα που έπαιζε σταθερά σε όλο το live ανάμεσα στα κομμάτια - είναι σήμα για να τα αφήσεις όλα πίσω και να γίνεις ένα μαζί τους. Πάμε μετά. "El Rollito". Όλα πάνω κάτω και γύρω γύρω. Το κρεσέντο συνεχίζεται με "Vidage". Το αρχικό μεράκλωμα δίνει, στο καθιερωμένο ξέσπασμα, τη θέση του σε τρελό χοροπηχτό με όλο τον κόσμο από τη σκηνή μέχρι τον ηχολήπτη να συμμετέχει. Καπνογόνα, ξελαρύγγιασμα, χορός, ντουμάνια, μπύρες. Stoner ρε! Κλείσιμο με οκτώ λεπτά έκστασης από το ομώνυμο της τρομερής αυτής δισκάρας.

Τί ωραία liveάρα δώσανε και οι δύο! Φοβερό δίδυμο στήθηκε φέτος στη ΛελέΚιο Φιέστα και φύγαμε όλοι με χαμόγελα καρφωμένα στα πρόσωπα. Και του χρόνου εκεί θα μαστε. Να ‘μαστε καλά, και του παραχρόνου επίσης!