Demon, Reflection, Crimson Fire @ Underworld

Από τον Θοδωρή Μηνιάτη, 24/01/2006 @ 04:11
20/01/06, Underworld Club, Αθήνα

Η Ελλάδα είναι ίσως μία από τις καλύτερες χώρες σε συναυλιακό κοινό. Τα περισσότερα groups που την επισκέπτονται εκθειάζουν το κοινό της. Παράλληλα είναι μια από τις χώρες που το κοινό πληρώνει ακριβό εισιτήριο για να δει την(τις) αγαπημένη(-ες) μπάντα(ες) του χωρίς να απολαμβάνει κάποιες φορές σωστές υπηρεσίες. Παρόλα αυτά τα τελευταία δύο χρόνια έχουν έρθει στη χώρα μας groups που ούτε στα τρελά μας όνειρα δε φανταζόμασταν ότι θα βλέπαμε.

Ένα από αυτά είναι και οι Demon, ένα από τα καλύτερα για πολλούς συγκροτήματα του New Wave Of British Heavy Metal κινήματος που ξεκίνησε στα τέλη '70s με αρχές '80s. Σίγουρα λοιπόν, αν και χρονικά αρκετά αργά, η παρακολούθηση της συναυλίας επιβαλλόταν.

Φτάνοντας με μια πολύ μικρή καθυστέρηση στο χώρο, το θέαμα που αντίκρισα πραγματικά με εξέπληξε! Ο χώρος ήταν ψιλό-ασφυκτικά γεμάτος, με αρκετά ωραίες παρουσίες, κάτι που πραγματικά μου έκανε μεγάλη εντύπωση μια και δεν έχω συνηθίσει σε τέτοιες εικόνες σε αντίστοιχες συναυλίες. Τη βραδιά άνοιξαν οι Crimson Fire, ένα από τα καλύτερα και αρκετά ελπιδοφόρα πρωτοεμφανιζόμενα συγκροτήματα του χώρου. Στα περίπου 30+ λεπτά που ήταν στη σκηνή παίζοντας heavy metal που θύμιζε περασμένες δεκαετίες, κατάφεραν να ενθουσιάσουν τον κόσμο αποτελώντας ίσως το καλύτερο ορεκτικό για τη μετέπειτα βραδιά. Δυστυχώς ο ήχος δεν ήταν σύμμαχος τους. Κρίμα γιατί άφησαν πολύ καλές εντυπώσεις. Είναι σίγουρα μια μπάντα που ίσως να έχει πολύ καλή πορεία με σκληρή δουλειά. Το τελείωμα του set τους επιφύλασσε μια ευχάριστη έκπληξη: μια πολύ καλή διασκευή του all time classic των Tokyo Blade "Night Of The Blade" ήταν ότι καλύτερο για φινάλε. Το χειροκρότημα του κοινού στο τέλος αποτέλεσε τρανή απόδειξη των παραπάνω.

Μετά από περίπου 15 λεπτά, τη σκυτάλη παρέλαβαν οι πολύ γνωστοί και αγαπητοί Reflection οι οποίοι είναι σίγουρα από τα καλά χαρτιά της χώρας μας τόσο στο εσωτερικό όσο και το εξωτερικό, μια και τα παιδιά είναι από τις λίγες μπάντες που δουλεύουν διαρκώς για ένα καλό αποτέλεσμα. Από την πρώτη στιγμή κατάφεραν να ζεστάνουν το κοινό με τα κομμάτια τους. Η μπάντα είναι πολύ δεμένη και αυτό φαίνεται στην απόδοση της. Δίνοντας φυσικά βάση στα 2 album τους, "The Fire Still Burns" και "Odysseia", απέδειξαν ότι σίγουρα το όνομα που έχουν κάνει δεν είναι τυχαίο. Δυστυχώς ο ήχος εξακολουθούσε να μην είναι πολύ καλός και έτσι η εμφάνιση τους ίσως να μην ήταν αυτό που ήθελαν. Ψιλό-αρνητικό σημείο αναφοράς είναι η απόδοση του τραγουδιστή, η οποία δεν ήταν η αναμενόμενη. Τελείωσαν το set τους με το κλασσικό "When Immortals Die" προκαλώντας φρενίτιδα στον κόσμο από κάτω. Όπως ήταν φυσικό η μπάντα καταχειροκροτήθηκε κατά την αποχώρηση της από τη σκηνή, κάτι που σίγουρα άξιζε.

Η μεγάλη ώρα είχε φτάσει. Ήμασταν λίγα λεπτά πριν από την εμφάνιση των Demon στη σκηνή. Μετά το απαραίτητο διάλειμμα και υπό τους ήχους των Brocas Helm τα φώτα έσβησαν. Τα ηχεία του club παίζοντας μια σύντομη εισαγωγή επέτρεψαν στα 4 από τα 5 μέλη του group να κάνουν την εμφάνιση τους στη σκηνή. Η αρχή ήταν ιδανική: οι πρώτες νότες του "Night Of The Demon" αφενός έδωσαν την ευκαιρία στον τραγουδιστή τους Dave Hill -μία από τις καλύτερες και εκφραστικότερες φωνές του είδους- να εμφανιστεί αποθεούμενος στη σκηνή, αφετέρου προκάλεσαν ρίγη συγκίνησης στους οπαδούς. Η συνέχεια εξίσου καλή: "Into The Nighmare", "The Plague", "Blackheath". Εξαιρώντας τα συναισθήματα που μου προκαλούσε το μέχρι στιγμής θέαμα, δύο πράγματα μου έκαναν μεγάλη εντύπωση: πρώτον η φωνή του Hill ήταν ίδια όπως ήταν εκεί πίσω στο 1981, χρονιά κυκλοφορίας του πρώτου album του group, "Night Of The Demon". Δεύτερον, δε θυμάμαι group το οποίο παρόλο που έχει στις αποσκευές του ένα από τα καλύτερα album της καριέρας του ("Better The Devil You Know"), ξεκινάει το σετ του αποκλειστικά με τα 3 πρώτα album του. Ευτυχώς έπειτα συνέχισαν με το "Wonderland" αποφεύγοντας έτσι κάποιοι τη λιποθυμία από συγκίνηση.

Η βραδιά κύλησε ιδανικά. Το group προσπάθησε έστω και με ένα κομμάτι από σχεδόν κάθε δουλειά του να καλύψει όλη την καριέρα του, ευχαριστώντας τον κόσμο. Σίγουρα την τιμητική τους είχαν τα 2 πρώτα album τα οποία είναι τα αγαπημένα της πλειοψηφίας των οπαδών τους. Ο ήχος από τη μία και η θεατρικότητα του frontman από την άλλη έκαναν το όλο σκηνικό ακόμα καλύτερο. Ο Dave Hill, ιθύνων νους των Demon, ξέρει να παίζει καλά με το κοινό, κρατώντας το σε εγρήγορση κατά τη διάρκεια που δεν παιζόταν μουσική. Συνεχώς συνομιλούσε με τον κόσμο, τους ζητούσε να πουν τι κομμάτια θέλουν να παίξουν κτλ. Η ώρα πραγματικά κυλούσε πολύ όμορφα. Οι πρώτες νότες του "Don't Break The Circle" ήταν ικανές να σηκώσουν το club στον αέρα, κάτι που αναμενόταν αφού είναι σίγουρα η Νο1 επιτυχία της μπάντας. Δυστυχώς από εκεί και πέρα τα λεπτά κύλησαν πολύ γρήγορα και πραγματικά δεν κατάλαβα πότε μας είπαν για μια και καλή (αφού είχε ήδη μεσολαβήσει το encore) καληνύχτα. Πολύ κρίμα γιατί η διάθεση του κόσμου ήταν πολύ ανεβασμένη και σίγουρα όση ώρα ακόμα και αν έπαιζαν δε θα ενοχλούσε κανέναν. Πιστεύω ότι όλοι έφυγαν ευχαριστημένοι από το χώρο με μια μόνο μικρή πικρία: Δυστυχώς δεν έπαιξαν ζωντανά το "The Spell".

Η συγκεκριμένη συναυλία ήταν για μένα η καλύτερη αρχή για το, όπως φαίνεται, πολύ πλούσιο 2006. Αξίζουν συγχαρητήρια, όπως και αν λέγεται, σε όποιον υλοποίησε τον ερχομό αυτής της μπάντας στη χώρα μας. Η εμφάνιση τους πιστεύω ότι μας έχει ζεστάνει για τη συνέχεια που προβλέπεται εξίσου καλή.

Set list:
Night Of The Demon, Into The Nightmare, The Plague, Blackheath, Wonderland, Standing On The Edge Of The World, Father Of Time, The Sign Of The Madman, Remembrance Day, Don't Break The Circle, Life On The Wire, One Helluva Night, No More Hell On Earth

  • SHARE
  • TWEET