Sacred Outcry: «Δεν προσπάθησα ποτέ να κρύψω τις επιρροές μου, μάλλον το αντίθετο»

Καλύτερη αφορμή για να συζητήσουμε ξανά με τον μπασίστα και mainman των Sacred Outcry δεν μπορούσε να μας δοθεί, αφού το "Towers Of Gold" στέκεται ως ένα από τα καλύτερα άλμπουμ που έχουμε ακούσει φέτος. Έτσι, με το δίσκο να παίζει αδιάκοπα, μιλήσαμε με τον Γιώργο Απαλοδήμα για όλα όσα αφορούν αυτό το σπουδαίο δεύτερο πόνημα της μπάντας, και όχι μόνο.

Καταρχάς χαίρομαι που έχουμε την ευκαιρία να τα ξαναπούμε, πόσο μάλλον όταν η αφορμή δίνεται από έναν τόσο εντυπωσιακό δίσκο όπως το "Towers Of Gold". Αφού, λοιπόν, σου δώσω τα απαραίτητα συγχαρητήρια, πες μου, σε τί φάση σε βρίσκουμε σε ό,τι αφορά το νέο άλμπουμ; Πώς έχεις εκλάβει τις πρώτες εντυπώσεις όσων είχαν την ευκαιρία να το ακούσουν μέχρι στιγμής;

Καλησπέρα Σπύρο και σ' ευχαριστώ πολύ, χαίρομαι πολύ που σου άρεσε τόσο το άλμπουμ! Με πετυχαίνεις πάνω στο χάος της κυκλοφορίας που τρέχουν παράλληλα πολλά πράγματα και οι παραγγελίες είναι σαν τη Λερναία Ύδρα, οπότε ανυπομονώ να τελειώσω για να πάρω μια ανάσα και να κάνω κι ένα βήμα πίσω για να το απολαύσω. Το άλμπουμ έχει κατά συντριπτική πλειοψηφία «υπερβολικές» αντιδράσεις, κάτι που με συγκινεί πολύ, γιατί μου αρέσουν οι άνθρωποι που παθιάζονται κι ενθουσιάζονται, αλλά ταυτόχρονα μου προκαλεί αμηχανία, όμως αν καταφέραμε να βγάλουμε όλα αυτά τα συναισθήματα που μας έχουν περιγράψει, ο στόχος επετεύχθη και με το παραπάνω!

Αν στο ντεμπούτο σας υπήρχε η «υποχρέωση» να κυκλοφορήσει, λόγω και της ιστορίας που κουβαλούσε από δύο δεκαετίες πίσω, στο νέο άλμπουμ δεν υπήρχε, θεωρητικά, κάτι ανάλογο. Αναρωτιέμαι, όμως, τα όσα σπουδαία ακούμε στο "Towers Of Gold" αποτελούν όλα τους νέες ιδέες κι εμπνεύσεις, ή συνεχίζουν να υπάρχουν ψήγματα από το πρότερο δημιουργικό παρελθόν της μπάντας σε αυτό;

Το μεγαλύτερο μέρος του υλικού γράφτηκε το 2018-2019, λίγο πριν την κυκλοφορία του "Damned...". Ουσιαστικά, επειδή μεσολάβησε ένα τεράστιο χρονικό διάστημα από το τέλος των ηχογραφήσεων μέχρι το τελικό mix/master και την κυκλοφορία, ήθελα να αξιοποιήσω αυτόν τον χρόνο ώστε να ξεκινήσω να στήνω το δεύτερο άλμπουμ, ζητώντας από την τότε σύνθεση της μπάντας να μου στείλει ιδέες ώστε να δουλέψουμε και να εκμεταλλευτούμε το momentum που θα μας έδινε το ντεμπούτο. Αυτό τελικά δεν έγινε ποτέ, οπότε εγώ συνέχισα να γράφω μέχρι που ο δίσκος πήρε την πρώτη «τελική» του μορφή. Υπάρχουν κάποιες παλαιότερες ιδέες, κυρίως 1-2 σκόρπια riffs από την πρώτη περίοδο της μπάντας και κάποια ακουστικά μέρη που είχαμε δουλέψει με τον Βαγγέλη (τον πρώτο μας τραγουδιστή), αλλά όλα αυτά έπρεπε να γίνουν ολοκληρωμένα τραγούδια και να βρουν και τη θέση τους μέσα στη ροή του δίσκου.

O Daniel Heiman ήταν ο ιδανικός υποψήφιος στο μυαλό μου...

Έχετε ξεκινήσει να χτίζετε ένα, τρόπον τινά, σερί από άλμπουμ σε άλμπουμ, αφού φιλοξενείτε την ερμηνευτική αφρόκρεμα του power metal. Στο πρώτο άλμπουμ είχατε τον εξαιρετικό Γιάννη Παπαδόπουλο, ενώ σε αυτό συνεργάζεστε με τον Daniel Heiman, την απίστευτη φωνή των Lost Horizon. Θυμάμαι, στην προηγούμενη κουβέντα μας, ότι θεωρούσες τον τελευταίο ως την ιδανική φωνή που σκεφτόσουν για να τραγουδάει τα κομμάτια των Sacred Outcry και, ομολογουμένως, το αποτέλεσμα σε δικαιώνει. Έρχομαι, λοιπόν, να ρωτήσω, αν τελικά ο ίδιος ήταν ο μοναδικός υποψήφιος να τραγουδήσει το νέο άλμπουμ ή αν υπήρχε και κάποιο άλλο όνομα γνωστού ερμηνευτή που σκέφτηκες για τη θέση.

Όχι, η αλήθεια είναι πως ο Daniel είναι κάτι που σχεδίαζα και ονειρευόμουν για πάρα πολλά χρόνια, ακόμα και πριν επαναδραστηριοποιηθούμε, γι’ αυτό είχα συμπεριλάβει και τον γρίφο μέσα στο "Damned..." πριν καν αυτό κυκλοφορήσει. Πάντα ήταν ο ιδανικός υποψήφιος στο μυαλό μου και πίστευα πως θα μπορούσαμε να δημιουργήσουμε κάτι υπέροχο αν μας δινόταν η ευκαιρία. Έχω μελετήσει τη φωνή του σε εξαντλητικό βαθμό οπότε ήμουν σίγουρος πως θα καταφέρναμε να πιάσουμε μια πολύ υψηλή απόδοση, κάτι που ο ίδιος όχι απλά πίστεψε, αλλά έδωσε όλο του το «είναι» στα τραγούδια.

Επειδή είχα την τύχη να συνεργαστώ με τον Γιάννη στο ντεμπούτο δεν είχα κάνει τότε την κίνηση να τον πλησιάσω επίσημα, αλλά όταν ο Γιάννης με ενημέρωσε πως δεν θα μπορούσε τελικά να συνεχίσει, στο μυαλό μου δεν υπήρχε δεύτερη επιλογή. Ρεαλιστικά βέβαια, επειδή δεν ήξερα αν θα ενδιαφερόταν, είχα φτιάξει μια λίστα με κάποιες πολύ ενδιαφέρουσες περιπτώσεις, αλλά δεν χρειάστηκε να πάω πουθενά αφού συμφωνήσαμε πολύ γρήγορα με τον Daniel. Έγιναν λίγο αργότερα και δύο προσπάθειες ακόμα, η μια με τον Hansi και η άλλη με τον Erik Grönwall που είχα σχεδιάσει κάτι πολύ όμορφο, αλλά δεν προχώρησαν, κυρίως λόγω ατυχούς συγχρονισμού. Εδώ είμαστε όμως να ξαναδοκιμάσουμε!

Αυτή η λογική αλλαγών θα συνεχίσει και μελλοντικά ή τώρα που βρέθηκε κοινό σημείο με τον Daniel Heiman, πρέπει να θεωρήσουμε ότι βρέθηκε πλέον η σταθερή φωνή του project;

Όχι, οι αλλαγές γενικά δεν ήταν προσχεδιασμένες και θα ήθελα να διατηρήσουμε το υπάρχον line-up για όσο το δυνατόν περισσότερους δίσκους, αφού όλα «λειτουργούν» σωστά και όλοι έδωσαν τον καλύτερό τους εαυτό. Νιώθω πολύ τυχερός που συνεργάζομαι με αυτό το team γιατί έβαλαν τη ψυχή τους στο άλμπουμ και είμαι και με διαφορά ο «χειρότερος παίχτης» στη μπάντα (γέλια). Αλλά ναι, ενώ είναι πολύ νωρίς να μιλάμε γι’ αυτά τα πράγματα, και σίγουρα χρειάζομαι ένα μικρό διάλλειμα, ο στόχος είναι να συνεχίσουμε με τον Daniel.

Τελικά, ισχύει ότι από τη στιγμή που έγινε η αρχή με το "Damned For All Time", η συνέχεια των Sacred Outcry ήταν σαφώς πιο εύκολη; Η γενική εικόνα, πάντως, αυτό δείχνει, αφού το πρώτο άλμπουμ σας πήρε 20 χρόνια, το δεύτερο μόλις τρία, οπότε, με αυτή τη λογική, του χρόνου να περιμένουμε νέα σας; (γέλια)

Ήταν σίγουρα ευκολότερο, γιατί ήξερα τι να περιμένω και τι να αποφύγω. Δυσκολίες, για μπάντες που το κάνουν αποκλειστικά για την αγάπη τους για αυτή τη μουσική, πάντα θα υπάρχουν, όσοι άνθρωποι ασχολούνται το γνωρίζουν καλά, αλλά όσο μας κρατάνε οι δυνάμεις μας θα το συνεχίσουμε. Σίγουρα όχι του χρόνου, αλλά ο στόχος παραμένει πάντα η διετία με όσο το δυνατόν μικρότερες αποκλίσεις. Βέβαια τα πάντα είναι και θέμα έμπνευσης, γιατί αν δεν υπάρχει το κατάλληλο υλικό όπως το αντιλαμβάνομαι, δεν υπάρχει και λόγος να έχουμε μια σταθερή παρουσία με κυκλοφορίες.

Πέραν της θέσης του τραγουδιστή, αλλαγές υπήρξαν και στα υπόλοιπα μέλη που απαρτίζουν τη σύνθεση ηχογράφησης του "Towers Of Gold". Θες να μας πεις λίγα παραπάνω πράγματα για το πως προέκυψε η συνεργασία μαζί τους - μιας και τόσο ο Steve Lado, όσο και ο Δευκαλίων Δήμος, δεν έχουν γνωστό παρελθόν σε αυτόν τον ήχο;

Όταν ουσιαστικά αποχώρησαν τα προηγούμενα μέλη, σκέφτηκα ποιος θα ήταν ο ευκολότερος τρόπος να συνεχίσω. Με τον Στέφανο είμαστε φίλοι πολλά χρόνια και είναι και μουσικός μου συνοδοιπόρος σε ό,τι έχω κυκλοφορήσει επίσημα, αφού μας είχε βοηθήσει με τις κιθάρες και μας είχε κάνει και την παραγωγή από το πρώτο EP που είχαμε βγάλει με τους The Eternal Suffering, το 2007-08 και στο "Miasma" που κυκλοφόρησε λίγο αργότερα. Η επιλογή ήταν εύκολη, καθώς γνωρίζει την μπάντα και τον ήχο της, τις παραξενιές μου και τις απαιτήσεις μου, και του έχω απόλυτη εμπιστοσύνη για το τελικό αποτέλεσμα. Στα συν, είναι καταπληκτικός κιθαρίστας με δικό του παίξιμο και χαρακτήρα που θεωρούσα ότι θα είχε ενδιαφέρον να κολλήσει πάνω στη μουσική μας. Έκανε εκπληκτική δουλειά και στους δύο ρόλους του. Τον Δευκαλίωνα μου τον σύστησε ο Στέφανος αφού είναι συνεργάτες σε πολλά projects, και όταν άρχισα να εξετάζω τις επιλογές μου (με κάποια ηχηρά ονόματα σαν πρώτες σκέψεις), του έστειλα ένα δίλεπτο να γράψει από πάνω 2-3 ιδέες για να δω πως θα ταίριαζε στο υλικό. Εντυπωσιάστηκα πολύ και αμέσως κολλήσαμε και σαν χαρακτήρες, οπότε δεν υπήρχε γυρισμός. Το παρελθόν σε αυτόν τον ήχο δεν νομίζω πως είναι προϋπόθεση, ίσα ίσα βοηθάει που δεν σκέφτονται με τον «κλασικό» τρόπο και πολλές ιδέες χρωμάτισαν όμορφα τα τραγούδια χωρίς να αλλάξει η ουσία τους. Και είναι ακριβώς αυτό που έψαχνα, ήθελα ικανούς μουσικούς που να μπορούν να φτάσουν το υλικό 2 βήματα παραπέρα, οπότε προσπάθησα να είμαι όσο το δυνατόν λιγότερο «από πάνω τους» στις ηχογραφήσεις και να τους αφήσω να βάλουν τη δική τους σφραγίδα στα τραγούδια.

Ήθελα να δημιουργήσω κάτι που να αποτίνει φόρο τιμής σε όσα πράγματα με επηρέασαν μεγαλώνοντας

Το νέο άλμπουμ αναπτύσσει ένα πολύ ιδιαίτερο και πολυσύνθετο storytelling, το οποίο βρίθει από παραπομπές και Easter eggs στην ευρύτερη μεταλλική κουλτούρα. Θέλεις να μας μιλήσεις λίγο παραπάνω για αυτό και – γιατί όχι – να μας αποκαλύψεις κάποιο από τα όσα καλούδια έχεις κρύψει;

Σχετικά με την ιστορία, θα προτιμούσα να την βιώσει ο ακροατής παράλληλα με τη μουσική, οπότε δεν θα πω πολλά πράγματα. Μια ομάδα ανθρώπων ξεκινάει ένα ταξίδι για να βρει ένα μυθικό μέρος, τους Πύργους Χρυσού. Το ταξίδι τους περιγράφεται σε κάθε τραγούδι και για όποιον θέλει να έχει την πλήρη εμπειρία, υπάρχει και το αντίστοιχο κείμενο στο βιβλιαράκι της κυκλοφορίας. Τώρα σχετικά με τα κρυμμένα πράγματα και τις αναφορές μέσα στο δίσκο, ήθελα να δημιουργήσω κάτι που να αποτίνει φόρο τιμής σε πολλά από τα πράγματα που με επηρέασαν μεγαλώνοντας, δίσκους, βιβλία, video games, πολλές μεγάλες αγάπες που έχω ξοδέψει αμέτρητες ώρες μελετώντας. Σκέψου κάτι σαν αυτό που έκανε στιχουργικά ο Hansi στο "Imaginations…", αλλά με τις αναφορές πολλές φορές κάτω από πολλά layers και όχι πάντα τόσο εμφανείς. Ήθελα το βιβλιαράκι να είναι κάτι που ο ακροατής θα ανατρέξει πολλές φορές και θα περάσει χρόνο από πάνω του, γιατί σε κάθε επίσκεψη, υπάρχει κάτι διαφορετικό να προσέξει. Από μέρη στο κείμενο, κάποιον στίχο ίσως, την εισαγωγή του "The Sweet Wine of Betrayal", μέχρι τον τίτλο του κεφαλαίου "Beyond the Lost Horizon" ή του "Lurid Lights and Drunken Revelry", όποιος έχει όρεξη για ψάξιμο υπάρχει τεράστιος όγκος πληροφορίας. Σκεφτόμουν να ανοίξω μια ομάδα στο Facebook και να έρχεται ο κόσμος να ποστάρει τί βρήκε κάθε φορά και να συζητάμε, αλλά μάλλον θα είμαι μόνος μου μέσα (γέλια).

Μπαίνοντας βαθύτερα στο μουσικό σκέλος του "Towers Of Gold", ομολογουμένως μιλάμε για έναν αποκαλυπτικό δίσκο επικού power metal. Και όσο και αν οι διαφαινόμενες επιρροές σας είναι αναλλοίωτες από τα όσα είχαμε αναφέρει και την προηγούμενη φορά, δεν μπορώ παρά να εκφράσω το πόσο έχω εντυπωσιαστεί με τον τρόπο που τις εντάσσετε στο τελικό αποτέλεσμα. Κοινώς, σε τραγούδια όπως το "Symphony Of The Night" (των Blind Guardian προεκτάσεων) ή το συντριπτικό "Sweet Wine Of Betrayal" (ένα Warlord-meets-Doomsword έπος με τον πλέον σαφή φόρο τιμής στο "Defender" να ορίζει την έναρξη του) η «πρώτη ύλη» της έμπνευσης σας ακούγεται διαυγής, αλλά η εξέλιξη κάνει την κάθε σύνθεση μοναδικά δική σας. Πώς το καταφέρατε αυτό;

Σε ευχαριστώ, χαίρομαι ιδιαίτερα για αυτή την περιγραφή. Αυτός είναι και ο στόχος μου άλλωστε, δεν προσπάθησα ποτέ να κρύψω τις επιρροές μου, μάλλον το αντίθετο. Το όλο θέμα είναι να μπορείς να φιλτράρεις αυτές τις επιρροές με τέτοιο τρόπο που το τελικό αποτέλεσμα να έχει μια φρεσκάδα και μια διαφορετική άποψη. Περνάω πολύ χρόνο δοκιμάζοντας και διαλύοντας τα τραγούδια μέχρι να καταλήξω στην τελική τους μορφή, ακόμα και αν τελικά επιστρέψω σε μια από τις αρχικές μου ιδέες, θέλω να είμαι σίγουρος ότι εξάντλησα τα περισσότερα σενάρια βάσει τουλάχιστον των δυνατοτήτων μου. Σε αυτό βοηθάει κυρίως ο τρόπος που γράφω, επειδή προσπαθώ τα τραγούδια να μπορούν να «στέκονται» μόνα τους, πολύ πριν μπει η φωνή, οπότε πρέπει μουσικά να έχουν κάτι να πουν. Δεν σκέφτομαι ποτέ για παράδειγμα ότι εδώ θα είναι τo κουπλέ, άρα θα κάνω «έκπτωση» στη μουσική επειδή θα είναι ο τραγουδιστής το main focal point. Φαντάσου ότι σε κάποια τραγούδια το είχα παρακάνει και αφαιρέσαμε με τον Στέφανο πράγματα στην προπαραγωγή, ώστε να πετύχουμε την ισορροπία που θέλαμε γιατί ο τελικός σκοπός είναι τα πάντα να εξυπηρετούν το τραγούδι.

Μεγάλο επίτευγμα του νέου δίσκου θεωρώ τις απίστευτα κολλητικές φωνητικές του γραμμές, είτε μιλάμε για το (πρώτο single) "The Voyage", είτε για το "Into The Storm" των «κυματιστών» φωνητικών κορυφώσεων και το έτσι κι αλλιώς σπονδυλωτό "Towers of Gold". Σε ποιο βαθμό πρέπει να θεωρήσουμε ότι συνέβαλλε σε αυτές και ο ίδιος ο Daniel Heiman και, ως ο κύριος υπεύθυνος για τη σύνθεση, που θα τοποθετούσες την δική σου επιρροή για τη δομή και την εξέλιξη των φωνητικών;

Οι φωνητικές γραμμές είχαν γραφτεί μαζί με τα τραγούδια και τους στίχους, οπότε ήταν σε μεγάλο βαθμό έτοιμα τα πάντα. Υπήρχαν πολλά σημεία που είχα γράψει με αυτόν στο μυαλό μου, όπως αντίστοιχα υπήρχαν κάποια άλλα που είχα στο μυαλό μου τον Γιάννη. Είμαι επίσης πολύ τυχερός γιατί η γυναίκα μου είναι μουσικός και μάλιστα τραγουδάει, οπότε σε πολλές στιγμές ενώ έγραφα, περνούσε από πίσω και μουρμούριζε μια μελωδία πάνω στη μουσική, και πολλές από αυτές τις ιδέες τις έφερα στα μέτρα μας και τις χρησιμοποίησα (γέλια). Μου πήρε πολύ καιρό να τις τελειοποιήσω, γιατί ήθελα κάτι που να κομπλιμεντάρει στον απόλυτο βαθμό τις απεριόριστες ικανότητές του Heiman και εννοείται του ζήτησα και το δικό του input όταν ξεκινήσαμε τις ηχογραφήσεις.

O Daniel μου είπε από την αρχή πως ήθελε να καταλάβει ακριβώς τι θέλω από τη φωνή του, και πως μπορούμε να πάρουμε το καλύτερο αποτέλεσμα για το κάθε τραγούδι. Μάλιστα μου ζητούσε συχνά να του στείλω κάποιο ηχητικό όπου δεν ήταν ξεκάθαρο από την αρχική midi μελωδία που του έστειλα, μέχρι που μου ζήτησε να του τραγουδήσω ολόκληρο τον δίσκο ώστε να έχει πλήρη εικόνα. Ήταν μια τρομερά διασκεδαστική διαδικασία γιατί συζητούσαμε πολύ, ειδικά στα πρώτα takes που δοκίμασε, και ήταν πολύ ανοικτός στο feedback μέχρι να μπει «στο πετσί του ρόλου» και να βρούμε τη σωστή τοποθέτηση της φωνής του. Από ένα σημείο και μετά, πήγαινε στον αυτόματο και ερχόταν πίσω με τρομερές ερμηνείες, θυμάμαι πως πανηγυρίζαμε κάθε φορά που μου έστελνε κάποιο καινούριο take. Μου έστειλε σε σημεία υπερβολικό αριθμό καναλιών, για να διαλέξουμε τι ταιριάζει καλύτερα στο κάθε τραγούδι. Γενικά αφού «λύθηκε» ήρθε με μερικές πολύ ακραίες προτάσεις όπως αυτή η τελευταία νότα στο "The Voyage", και οι περισσότερες ιδέες του ήταν στα backing φωνητικά, που ήξερε πως πρέπει να στήσει τη φωνή του ώστε να δώσουμε όλη αυτή τη δύναμη που έχει.

Κανείς δεν μπορεί να κατηγορήσει τον Mark επειδή θέλει να παίξει πάλι τα τραγούδια των Warlord ζωντανά

Περνώντας στο καταληκτικό "Towers of Gold", πιθανόν μιλάμε για την πιο πολύπλοκη και ολοκληρωμένη σύνθεση που έχετε παρουσιάσει μέχρι στιγμής, ένα αριστούργημα που φέρνει πιο κοντά τους Iron Maiden των "Rime..." και "Prophecy", με τους Iced Earth του "Dante’s Inferno", τους Kamelot του "Elizabeth" και τους Helloween των μακροσκελών επών τους, μεταξύ άλλων. Και πάλι η κλιμάκωση της σύνθεσης είναι κάτι που μου κάνει εντύπωση πόσο καλά λειτουργεί, συνεπικουρούμενη από τις έτσι κι αλλιώς εξαιρετικές ενορχηστρώσεις, οπότε θα ήθελα να σε ρωτήσω σχετικά με το μυστικό δημιουργίας τέτοιων, εκτεταμένων χρονικά, συνθέσεων. Ακολουθείς κάποιο μοτίβο δημιουργίας ώστε να συνενώσεις τα διάφορα parts της σύνθεσης με τρόπο ομαλό και ταιριαστό;

Δεν έχω κάποια συγκεκριμένη συνταγή, αλλά σίγουρα υπάρχουν κάποια πράγματα που πάντα έχω στο μυαλό μου. Αρχικά το μεγάλο τραγούδι ακολουθεί περισσότερο τη λογική μιας «σουίτας» παρά ενός τραγουδιού με ξεκάθαρο κουπλέ ρεφραίν κλπ. Προσπαθώ να υπάρχει ροή και να κρατάω το ενδιαφέρον με πολλές κορυφώσεις, ενώ πάντα θέλω να υπάρχει αυτή η κλιμάκωση όπως σωστά είπες, για να υπάρχει ισορροπία, σωστές μεταβάσεις και να οδηγεί τελικά κάπου. Όταν έχω μια βασική πρώτη μορφή, ξεκινάω να δοκιμάζω ιδέες και «ακούω» που με πάει το τραγούδι και ανάλογα προσθέτω ή αφαιρώ πράγματα. Φαντάσου το "Towers of Gold", πέρασε πολλά στάδια αποδόμησης και επανεξέτασης μέχρι να καταλήξω στην τελική του μορφή, είχα δοκιμάσει υπάρχοντα riffs με άλλους ρυθμούς στα τύμπανα ή άλλους μετρονόμους, διαφορετικές ενώσεις, διαφορετική σειρά σε σημεία, γενικά πολλά πειράματα μέχρι τελικά να μου κάνει αυτό το «κλικ» που όλα δείχνουν στη θέση τους. Υπήρχαν μέχρι και σημεία που μου άρεσαν πολύ και τελικά έμειναν εντελώς έξω, γιατί δεν μου έδιναν την αίσθηση που ήθελα βάσει ιστορίας. Ίσως στο μέλλον να δοκιμάσω την τύχη μου και σε λίγο πιο συμβατικές φόρμες, τουλάχιστον να έχω ένα ρεφραίν που να μπορεί να θυμάται ο κόσμος (γέλια).

Ας περάσουμε στη συνεργασία με τη No Remorse, που ειδικά για το νέο άλμπουμ μας έχει χαρίσει διάφορες επιλογές σε formats, με προεξέχουσα την ειδική έκδοση σε βινύλιο ειδικά για το KIT που μας πέρασε. Μάλιστα, αυτή τη φορά έχουμε και bonus τραγούδι ειδικά για τους λάτρεις του βινυλίου, το οποίο φαντάζει ως ένα reprise του "Sweet Wine Of Betrayal" που φέρνει πιο κοντά το "Defender" με το "Helms Deep" των Doomsword και θα ήθελα να μας δώσεις κάποιες επιπλέον πληροφορίες για αυτό και την σκοπιμότητα/σύνδεση του με το υπόλοιπο υλικό του άλμπουμ...

Ναι, δεύτερη κυκλοφορία μας από τη No Remorse, είμαστε όλοι πολύ χαρούμενοι γι αυτό! Το τραγούδι του βινυλίου ("Chapter VII") δεν είναι ακριβώς bonus, γιατί αντικαθιστά το "The Sweet Wine of Betrayal" που βρίσκουμε στις υπόλοιπες εκδόσεις, δυστυχώς πάλι λόγω χρονικού περιορισμού. Το πρόβλημα αυτή τη φορά ήταν πως δεν μπορούσα να αφαιρέσω ένα ολόκληρο κομμάτι ή να αλλάξω τη σειρά του των τραγουδιών όπως έκανα στο "Damned…", γιατί ο δίσκος είναι concept, οπότε θα υπήρχε πρόβλημα στη ροή της ιστορίας. Έσπασα λίγο το κεφάλι μου να βρω μια λύση να μειώσω τη διάρκεια του βινυλίου, και σκέφτηκα πως θα ήταν πολύ ωραίο να βρω κάποιον να μου αφηγηθεί το κεφάλαιο αντί να υπάρχει ολόκληρο το τραγούδι, θα έδινε και μια cinematic πινελιά που θεώρησα ότι θα ταίριαζε. Η αρχική ιδέα ήταν να ζητήσω μέσω της No Remorse στον Jason Tarpey (Eternal Champion) που γράφει και φανταστικά, μήπως μπορούσε να μου γράψει και το κεφάλαιο, αλλα ίσως η φωνή του να μην ήταν ακριβώς αυτό που ζητούσε το τραγούδι. Μου πρότεινε και ο Ανδρέας (σ.σ.: Ανδρέου) μήπως λέγαμε στον Deathmaster από τους Doomsword, αλλά η ιδέα μπήκε στον πάγο, μέχρι να γράψω τουλάχιστον τα κείμενα. Ένα βράδυ ξεκίνησα να ψάχνω και να ακούω δείγματα από κάποιους επαγγελματίες voice actors, μέχρι που έπεσα πάνω στον Scott που με εντυπωσίασε πάρα πολύ και του έστειλα έναν μήνυμα εξηγώντας του το project. Είχα ήδη στήσει το τραγούδι οπότε έκανα έναν οδηγό για το πως θα ήθελα την αφήγηση και μου το είχε έτοιμο την επόμενη μέρα! Μου άρεσε τόσο πολύ το αποτέλεσμα που υπήρχαν στιγμές που ήθελα να συμπεριλάβω την αφήγηση και στο «κανονικό» τραγούδι, αλλά σκέφτηκα πως θα είναι καλύτερο τελικά να υπάρχει αυτός ο σαφής διαχωρισμός. Και προφανώς και τα δύο τραγούδια που ανέφερες, ήταν επιρροή και οδηγός για το αποτέλεσμα.

Αν και είχες απαντήσει και την προηγούμενη φορά που είχαμε μιλήσει, δεν μπορώ παρά να σε ρωτήσω ξανά για την πιθανότητα να δούμε τους Sacred Outcry ζωντανά κάποια στιγμή στο μέλλον, έστω και σε επιλεγμένες εμφανίσεις και σε θεματικά festivals του χώρου όπως το Keep It True και το Up The Hammers. Θεωρείς υπάρχει κάποια πιθανότητα επ’ αυτού, ή θα πρέπει να αρκεστούμε να σας απολαμβάνουμε μονάχα στουντιακά;

Είναι κάτι που εξετάζουμε. Θα θέλαμε πολύ να το καταφέρουμε, αλλά είναι πολύ δυσκολότερο απ’ όσο ακούγεται. Έχουμε ήδη κάποιες εξαιρετικές προτάσεις και υπάρχει πολύς κόσμος που μας το ζητάει, αλλά μέχρι να βρούμε έναν τρόπο να λειτουργήσει, τα πάντα είναι στον πάγο.

Κλείνοντας, και γνωρίζοντας πόσο μεγάλος οπαδός των Warlord είσαι, πώς αξιολογείς την κίνηση του Mark Zonder να επαναφέρει την μπάντα επί σκηνής, δίχως τον δυστυχώς εκλιπόντα Bill Tsamis, ο οποίος και υπήρξε ταυτόσημος του ονόματος Warlord από την αρχή της ύπαρξης τους; Μιας και τα οικονομικά κίνητρα μιας τέτοιας κίνησης φαντάζουν μηδαμινά, τι είναι, θαρρείς, αυτό που τον ώθησε σε αυτήν την πράξη;

Χαίρομαι που θα μας ξαναδοθεί η ευκαιρία να ακούσουμε αυτά τα τραγούδια ζωντανά και ο οπαδός μέσα μου δεν μπορεί παρά να ενδιαφερθεί. Καταλαβαίνω τις αντιδράσεις κάποιας μερίδας ανθρώπων, αλλά κανείς δεν μπορεί να κατηγορήσει τον Mark επειδή θέλει να παίξει πάλι αυτά τα τραγούδια ζωντανά και να τιμήσει τη μνήμη του φίλου του. Είχε δηλώσει επανειλημμένα πως αν ο Bill του το ζητούσε, θα τα παρατούσε όλα για να παίζει με τους Warlord, οπότε είναι χαζό να αμφισβητείται το κίνητρό του. Δε νομίζω να του λείπουν τα Χ λεφτά που θα βγάλει από κάποια στοχευμένα live σε 3-4 μέρη του κόσμου. Η αγάπη που έχει λάβει ο Mark από την Ελλάδα είναι ατελείωτη και σε κάθε ευκαιρία λέει πως η πρώτη τους συναυλία εδώ είναι η αγαπημένη του ανάμνηση. Οπότε μου φαίνεται απολύτως λογικό να θέλει να ξαναζήσει τέτοιες στιγμές και να γιορτάσει με «φίλους» τη μνήμη του Bill.

Γιώργο, σε ευχαριστώ πολύ για άλλη μια απολαυστική κουβέντα μας. Ο επίλογος, δικός σου...

Ένα πολύ μεγάλο ευχαριστώ για την υπέροχη συνέντευξη αρχικά. Είναι τρομερό το feedback που έχουμε λάβει και χαίρομαι που ο κόσμος απολαμβάνει αυτό το ταξίδι μαζί μας. Όλα τα σχόλια, οι φωτογραφίες με το physical προϊόν, τα shares και γενικότερα ο θόρυβος γύρω από τον δίσκο βοηθούν πολύ περισσότερο απ’ όσο φαντάζεστε και σας ευχαριστούμε από καρδιάς για όλον αυτό τον χαμό! Ελπίζω να καταφέρουμε να σας δούμε και από τη σκηνή επιτέλους, Raise Sails!