Helloween: «Είμαστε μια αδιάσπαστη μονάδα, αυτή είναι η αναγέννηση μας»

Μιλήσαμε με τον Markus Grosskopf για όλα όσα αφορούν τους ηγέτες του ευρωπαϊκού power metal

Από τους Σπύρο Κούκα, Παντελή Κουρέλη, 09/07/2021 @ 12:02

Πάει σχεδόν ένας μήνας από τότε που το ομότιτλο άλμπουμ των Helloween τάραξε τα λιμνάζοντα ύδατα του παραδοσιακού metal ήχου. Με τον δίσκο ακόμη να παίζει με κάθε διαθέσιμη ευκαιρία και στο repeat, τα όσα μοιράστηκε μαζί μας ο Markus Grosskopf, πανταχού παρόντας από την αρχή της πορείας των Κολοκύθων μέχρι και σήμερα, υπήρξαν εξέχουσας σημασίας, δείχνοντας πως το μέλλον της μπάντας προμηνύεται λαμπρό.

Helloween Markus Grosskopf

Markus, χαίρομαι ιδιαιτέρως που έχουμε την ευκαιρία για αυτήν τη συνέντευξη. Ελπίζω εσύ, τα υπόλοιπα μέλη της μπάντας και οι οικογένειες σας να είναι καλά.

Μέχρι στιγμής όλα είναι μια χαρά, σε ευχαριστώ που ρωτάς.

Καταρχάς, λοιπόν, θα ήθελα να σε συγχαρώ για τον νέο σας δίσκο. Τον ακούω τις τελευταίες πολλές μέρες και θεωρώ πως είναι ένα εξαιρετικό άλμπουμ επιστροφής σας.

Σε ευχαριστούμε!

Πώς και αποφασίσατε να το ονομάσετε απλώς "Helloween"; Έχετε, άλλωστε, κι ένα ομότιτλο EP από το 1985... Υπάρχει κάποιος ιδιαίτερος λόγος για αυτό; Έχει ίσως να κάνει με μια επανεκκίνηση σας ή αποτελεί μια δήλωση ότι επιστρέψατε δριμύτεροι;

Ξέρεις, είχαμε αυτό το μεγάλο, επικό τραγούδι, το "Skyfall", και σκεφτόμασταν να ονομάσουμε το δίσκο έτσι, αφού στην ουσία είναι το ομότιτλο τραγούδι του. Αλλά στο τέλος της ημέρας κι έπειτα από αρκετές συζητήσεις, αποφασίσαμε ότι το γεγονός πως έχουμε ξανά τα παιδιά μαζί μας είναι σημαντικό και μιας και το άλμπουμ συνδέει το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον μας - αφού σίγουρα θα υπάρξει συνέχεια - είπαμε να το ονομάσουμε απλώς "Helloween". Είναι σαν μια αναγέννηση για εμάς, σαν η αρχή των νέων Helloween. Προφανώς, δεν ανακαλύπτουμε ξανά τον τροχό, αλλά είχαμε αυτό το συναίσθημα της επανεκκίνησης, οπότε δεν χρειαζόμασταν κάτι άλλο. Οπότε, το όνομα ήρθε μόνο του, ως μια νέα γέννηση μας.

Έχουν μείνει κάποια σημάδια από το παρελθόν χαραγμένα μέσα μας αλλά πλέον είμαστε πιο ώριμοι, πιο ήρεμοι και κατασταλαγμένοι...

Πρέπει να ομολογήσω ότι μου αρέσει η απλότητα του τίτλου και καταλαβαίνω ακριβώς αυτό που λες. Διάβασα, πάντως, στο δελτίο τύπου του άλμπουμ ότι το κύριο συστατικό εκείνου είναι το γεγονός ότι βασίζεται στη φιλία μεταξύ σας, καθώς και στο ότι όλοι σας δουλέψατε με περίσσιο ενθουσιασμό για αυτό. Αναρωτιέμαι, λοιπόν, πόσο εύκολο ήταν να ξαναβρείτε αυτή τη χημεία και τις φιλικές σχέσεις μεταξύ σας, από τη στιγμή που ήσασταν για χρόνια σε χωριστούς δρόμους;

Όταν ξεκινήσαμε να έχουμε ιδέες για αυτήν την επανένωση, δεν είχαμε συγκεκριμένα πλάνα. Ποτέ δεν ξέρεις τι γίνεται, και το παρελθόν το αποδεικνύει αυτό περίτρανα. Έτσι, ξεκινάς κάποια πράγματα πιο επιφυλακτικά. Πλέον είμαστε πιο ώριμοι, πιο ήρεμοι και κατασταλαγμένοι σε σχέση με το παρελθόν. Από τότε έχουν μείνει κάποια σημάδια χαραγμένα μέσα μας έτσι κι αλλιώς. Πλέον, όμως, τα πράγματα πάνε καλά μεταξύ μας και είχαμε την ευκαιρία να το διαπιστώσουμε αυτό. Ξεκινήσαμε να δουλεύουμε ξανά μαζί και είχαμε την ιδέα να κάνουμε μια περιοδεία, ώστε να καταλάβουμε κατά πόσο μπορούμε να συνεργαστούμε και να συνυπάρξουμε μεταξύ μας. Αν δεν λειτουργούσε, απλά θα τελείωνε η περιοδεία και αυτό θα ήταν. Όμως, τα πράγματα πήγαν μια χαρά κι έτσι αποφασίσαμε να μπούμε στο studio, το οποίο έχει κάποιες δικές του ιδιαιτερότητες. Όλη αυτή η ενέργεια και η καλή διάθεση από την περιοδεία υπήρξε διάχυτη και στη συνθετική διαδικασία, σε τέτοιο βαθμό που θα μπορούσαμε πολύ εύκολα να κάνουμε πολλά περισσότερα άλμπουμ στο μέλλον με αυτές τις συνθήκες.

Πραγματικά, το εύχομαι.

Η κατανόηση μεταξύ μας ήταν απίστευτη και, προσωπικά, ήμουν συνεπαρμένος με το πόσο καλά λειτούργησαν όλα, αλλά και από την ενέργεια που παίρναμε πίσω από το κοινό μας.

Αυτό είναι μεγάλη αλήθεια. Μάλιστα, ομολογώ ότι και η live κυκλοφορία σας είναι πολύ διασκεδαστική, ένα απόλυτα χαρακτηριστικό ντοκουμέντο από αυτήν σας την περιοδεία…

Κι εγώ τη λατρεύω.

...και δείχνει επακριβώς τα όσα αναφέρεις. Τη συμμετοχή του κοινού, ότι εσείς περνάτε καλά, ότι όλοι, για την ακρίβεια, περνούν καλά.

Ακριβώς, υπάρχουν μερικές υπέροχες στιγμές αποτυπωμένες στο live video μας. Είναι πραγματικά στιγμές που σημαδεύουν τη ζωή μας.

Έπαιξε, όμως, ο Covid-19 ρόλο στο πόσο γρήγορα αποφασίσατε να δημιουργήσετε και να κυκλοφορήσετε ένα νέο άλμπουμ;

Έπειτα από την τελευταία περιοδεία, δεν υπήρχαν συγκεκριμένα σχέδια στον ορίζοντα. Αποφασίσαμε να μπούμε στο studio στις αρχές του προηγούμενου έτους, όταν όλη αυτή η κατάσταση ακόμη βρισκόταν στην αρχή της και δεν φαινόταν ότι θα εξελιχθεί έτσι όπως συνέβη. Μας επιτρεπόταν, δηλαδή, να πάμε στο studio πάνω από 10 άτομα, μαζί με τους διάφορους τεχνικούς και παραγωγούς μας, αφού η πανδημία δεν είχε εξελιχθεί τόσο άσχημα ακόμη. Έτσι, δεν μπορώ να πω ότι μας επηρέασε ιδιαίτερα στην όλη δημιουργική διαδικασία, ή ακόμη και σε ό,τι άλλο αφορά το δίσκο.

Οπότε, ήταν μια αυθόρμητη απόφαση, απ’ ότι καταλαβαίνω, το να μπείτε στο studio αμέσως μετά την περιοδεία, λόγω του ότι περνούσατε τόσο καλά μεταξύ σας. Ίσως και καλύτερα απ’ ότι περιμένατε…

Ακριβώς, ξεκινήσαμε να γράφουμε τραγούδια χωρίς να έχουμε τυχόν περιορισμούς ή δεσμεύσεις στο μυαλό μας.

Helloween

Σε ό,τι αφορά τη δική σου επίσημη συνθετική συνεισφορά στο άλμπουμ, υπάρχει το "Indestructible", ένα πραγματικά πιασάρικο και χαρούμενο τραγούδι το οποίο έχει και μερικές έξυπνες στιχουργικές παραπομπές στο παρελθόν σας. Θέλεις να μας πεις λίγο περισσότερα σχετικά με αυτό και τη δημιουργία του, αλλά και την έμπνευση για τη στιχουργική του προσέγγιση; Στο δικό μου μυαλό φαίνεται σαν μια δήλωση, κάτι σαν το περίφημο «η ισχύς εν τη ενώσει»…

Αυτήν ακριβώς την ιδέα, την αίσθηση αν θες, είχα όταν κάθισα να γράψω μετά την περιοδεία μας, με βάση τα όσα ένιωθα. Η αναζήτηση για το τί λέξεις και ποιο θέμα να επιλέξω να αναφερθώ με οδήγησε στο να θυμηθώ αυτό το συναίσθημα του να είμαστε όλοι μαζί στην περιοδεία, μετά από τόσο καιρό. Η όλη feelgood διάθεση πηγάζει από εκεί και από το κοινό μας, το οποίο μας υποδέχτηκε και μας αποδέχτηκε με θέρμη. Πλέον είμαστε πιο δυνατοί από ποτέ, μια αδιάσπαστη μονάδα, μαζί με τους ακροατές μας, κάτι που ήθελα να εξωτερικεύσω με τον πιο άμεσο τρόπο στους στίχους μου.

Σαν οπαδός σας, νιώθω υπέροχα που ακούω ότι το κλίμα στην μπάντα είναι τόσο καλό...

Πραγματικά, έτσι αισθανόμαστε. Προσωπικά, προτιμώ να διαδώσω όσο πιο αισιόδοξα συναισθήματα γίνεται παρά να προβληματίζω τον κόσμο, αλλά έτσι κι αλλιώς πάντοτε έτσι ήταν τα πράγματα στους Helloween. Μπορούσαμε να γράφουμε για δυσάρεστα θέματα, αλλά στο τέλος, πάντοτε υπήρχε μια μελωδική γραμμή, ένα hook ή ένα refrain που έδινε μια διέξοδο αισιοδοξίας. Πρέπει πάντα να υπάρχει φως στην άκρη του τούνελ, ξέρεις.

Προσπαθήσαμε να έχουμε μαζί μας το πνεύμα του Ingo και στις ζωντανές μας εμφανίσεις και στο studio...

Το άλμπουμ μοιάζει με την ιδανικότερη περίληψη καριέρας που θα μπορούσατε να κάνετε. Ακούμε, λοιπόν, κλασικά Helloween τραγούδια σαν το "Out For The Glory", χαρούμενα hits όπως το "Best Time", κομμάτια που ανακαλούν άμεσα το παρελθόν σαν με κάποια μελωδία όπως το "Rise Without Chains", αλλά και πιο πειραματικές συνθέσεις όπως το "Angels". Εκτός αυτών, έχουμε κι ακόμη ένα επικό, μακροσκελές τραγούδι, το οποίο φαντάζει ένα από τα καλύτερα της καριέρας σας. Κατά πόσο, λοιπόν, αυτό προέκυψε αυθόρμητα, λόγω της χημείας σας ως μπάντα;

Έχουμε πολλούς συνθέτες στο σχήμα πλέον, δεν είναι μόνο ένας ή δύο που γράφουν μουσική. Έχουμε 5 ή 6 άτομα που γράφουν πια. Έτσι, έχουμε ποικιλία στις ιδέες λόγω των διαφορετικών επιρροών που έχει ο καθένας μας. Για παράδειγμα, εγώ προέρχομαι από το punk και προσπαθώ να δίνω μια rock 'n' roll αύρα στο heavy metal που παίζω. Ο Kai, από την άλλη, γράφει πιο μεγαλοπρεπώς κι επικά και ήρθε με αυτό το μακροσκελές τραγούδι. Ο Andi, πάλι, γράφει πολύ άμεσα, εμπορικά heavy metal κομμάτια, εν αντιθέσει με τον Sascha, ο οποίος από καιρό σε καιρό γράφει πιο προοδευτικό υλικό. Κάθε μέλος έχει τη δική του προσωπικότητα και τις δικές του επιρροές και αφού έχουμε αυτό το πλεονέκτημα σαν μπάντα, γιατί να μην το αξιοποιήσουμε; Δεν είναι, προφανώς, εύκολο να τα βάλουμε όλα αυτά μαζί σε ένα άλμπουμ, για χάρη ομοιογένειας, αλλά γενικά προσπαθούμε να κρατήσουμε τις ισορροπίες και να παρουσιάσουμε τα όσα αντιπροσωπεύουν τους Helloween σήμερα. Άλλωστε, όσο διαφορετικό κι αν είναι το κάθε τραγούδι από το άλλο, παραμένει και ακούγεται ως Helloween.

Helloween

Εντύπωση, πάντως, μου έκανε ότι ο Michael Kiske δεν έγραψε ούτε ένα τραγούδι για το δίσκο. Παλιότερα ήταν από τους κύριους συνθέτες σας, οπότε γιατί αυτή τη φορά δεν ακούμε κάποια σύνθεση του; Υπάρχει κάποιος συγκεκριμένος λόγος;

Δεν ξέρω, κι εγώ τον ρώτησα σχετικά με αυτό. Η απάντηση του ήταν πως αν είχε κάποια ταιριαστή ή δυνατή ιδέα θα την προσέφερε, αλλά από τη στιγμή που υπήρχαν καλύτερες ιδέες από τα υπόλοιπα μέλη, προτίμησε να συνεισφέρει στην τελειοποίηση εκείνων με κάποια φωνητική μελωδία ή κάποια μικροαλλαγή. Κάτι το οποίο είναι αξιέπαινο, αφού η γνώμη του συνήθως βοηθάει πολύ στις συνθέσεις των υπολοίπων.

Ας επιστρέψουμε στα της επανένωσης με τον Kai Hansen και τον Michael Kiske. Η στάση σας απέναντι στα ήδη υπάρχοντα μέλη της μπάντας υπήρξε αξιοπρεπέστατη, αφού θεωρείτε πλέον τον Sascha Gerstner και τον Dani Loble ως ισάξια μέλη με τους υπόλοιπους. Ωστόσο, πως και δεν συμπεριλήφθηκαν σε αυτό το reunion και οι Roland Grapow και Uli Kusch, δύο μέλη που είχαν τη δική τους πολύ σημαντική συνεισφορά στη μέχρι τώρα πορεία σας; Δεν θα μπορούσε έστω να υπάρξει κάποια εμφάνιση - έκπληξη σε κάποια συναυλία σας ή μια έκτακτη συμμετοχή τους στο νέο άλμπουμ;

Βασικά, η επανένωση αφορούσε την "Keeper..." περίοδο μας και κανένας από τους δύο προαναφερθέντες μουσικούς δεν ήταν μέρος αυτής. Θεωρήσαμε, λοιπόν, ότι θα κάναμε τα πράγματα ακόμη πιο πολύπλοκα απ’ ότι ήδη ήταν αν τους καλούσαμε, αφού ήδη ήμασταν εφτά άτομα που προσπαθούσαν να βρουν τις ισορροπίες τους. Υπήρχαν από παντού ιδέες για να πραγματοποιηθεί σωστά η περιοδεία και να βγάλουμε το καλύτερο άλμπουμ που θα μπορούσαμε, ήταν μια πραγματικά σπουδαία εμπειρία, αλλά έπρεπε να διαχειριστούμε πολλά πράγματα. Δεν ξέρω πως θα λειτουργούσε η κατάσταση αν ήμασταν ακόμη περισσότεροι μαζεμένοι σε ένα studio, με ακόμη περισσότερες ιδέες αλλά και γνώμες. Δεν αποκλείω τίποτα για το μέλλον, αλλά αυτή τη στιγμή είμαστε πολύ απασχολημένοι και καλά με το lineup που έχουμε τώρα.

Εσύ και ο Michael Weikath είστε τα μοναδικά μέλη της μπάντας που δεν έχουν φύγει ποτέ από τις τάξεις της, κοντεύοντας πλέον 40 χρόνια σε αυτή. Ποιες είναι, λοιπόν, οι καλύτερες και οι χειρότερες αναμνήσεις που έχεις από το παρελθόν σας;

Η χειρότερη ανάμνηση είναι ότι ο Ingo έφυγε από τη ζωή και δεν είναι πλέον μαζί μας. Αυτή είναι μακράν η χειρότερη ανάμνηση που έχω από την πορεία μας. Προσπαθήσαμε, πάντως, να έχουμε μαζί μας το πνεύμα του και στις ζωντανές μας εμφανίσεις και στο studio, το οποίο θα έλεγα πως είναι από τα πιο όμορφα πράγματα που έχω να θυμάμαι από πρόσφατα. Το να παίζει ο Dani Loble στο drum kit του Ingo σχεδόν τον έκανε να παίζει ξανά μαζί μας, κάτι το οποίο ήταν πολύ συναισθηματικά φορτισμένο.

Και η καλύτερη ανάμνηση;

Αυτή είναι μια όμορφη ανάμνηση, αλλά για παλιότερα θα έλεγα την πρώτη φορά που βγήκαμε περιοδεία με την μπάντα. Δεν ξέραμε τίποτα και έπρεπε να ανεβαίνουμε στη σκηνή κάθε βράδυ. Κατευθείαν από τους δρόμους μπήκαμε στη μουσική βιομηχανία, οπότε έπρεπε να βγούμε εκεί έξω και να μάθουμε στην πορεία πως γίνεται.

Πραγματικά, ήσασταν πολύ νέοι τότε και έχει τεράστια διαφορά το να παίζεις με τους φίλους σου μουσική και το να είσαι σε μια επαγγελματική μπάντα με υποχρεώσεις...

Μας πήρε λίγο καιρό να το συνειδητοποιήσουμε και έπρεπε να πάρουμε αποφάσεις για τόσα πράγματα στη βιομηχανία που δεν γνωρίζαμε καν ότι υπάρχουν. Είναι κάτι που δεν στοχεύεις όταν ξεκινάς να παίζεις μουσική, αλλά αυτά πάνε χέρι-χέρι κατά κάποιον τρόπο.

Helloween

Ισχύει, πρέπει να μάθεις το γρηγορότερο δυνατόν... Σχετικά με αυτό, είχατε αρκετά σκαμπανεβάσματα στην πορεία σας, ενώ ειδικά η περίοδος 1989 - 1993 δεν θεωρείται ακριβώς η καλύτερη σας. Θεωρείς έπρεπε ή θα μπορούσατε να έχετε κάνει κάποια πράγματα διαφορετικά απ’ ό,τι συνέβη; Ίσως την κατάσταση με την αποχώρηση του Kai;Ίσως την κατάσταση με την αποχώρηση του Kai;

Ο Kai έφυγε μόνος του τότε. Δεν ξέρω αν σε εκείνο το χρονικό σημείο θα μπορούσαμε να έχουμε κάνει κάτι για να μείνει μαζί μας. Είχαμε τόσα προβλήματα με το επαγγελματικό κομμάτι της μπάντας, αρκετές νομικές περιπέτειες και ειλικρινά δεν γνωρίζαμε ούτε να τα αντιμετωπίσουμε όλα αυτά, πόσο μάλλον να τα αποτρέψουμε από το να συμβούν. Αν δεις και γενικότερα, πολλές επιτυχημένες μπάντες είχαν παρόμοια προβλήματα στο παρελθόν. Σίγουρα, δεν μπορώ να σου πω ότι θα κάναμε κάτι διαφορετικά, γιατί τότε δεν γνωρίζαμε να κάνουμε κάτι άλλο από ό,τι συνέβη, ήταν το καλύτερο που μπορούσαμε να κάνουμε. Με τις γνώσεις και την εμπειρία που έχουμε τώρα, σίγουρα θα μπορούσαν να έχουν γίνει αλλιώς κάποια πράγματα και ορισμένα γεγονότα, αλλά το παρελθόν δεν αλλάζει. Προφανώς κάναμε αρκετά λάθη όταν ήμασταν νεότεροι και όντας εντός της μουσικής βιομηχανίας τα πληρώσαμε πολύ ακριβά. Αλλά υπό αυτές τις συνθήκες και τη στιγμή που συνέβησαν, δεν μπορούσαμε να κάνουμε κάτι καλύτερο.

Δεν πρόκειται να απαλλαγείτε από τους Helloween σύντομα

Θα σε γυρίσω ακόμη πιο πίσω, στην "Keeper…" περίοδο, αφού τότε κυκλοφορήσατε κάποια άλμπουμ που θεωρούνται κλασικά και αντιπροσωπευτικά ενός ολόκληρου ιδιώματος. Μιας και ήδη έχετε επιστρέψει στην ιδέα τους μια φορά με το "Keeper Of The Seven Keys - The Legacy", υπήρξε η συζήτηση το νέο άλμπουμ να αποτελέσει μια αντίστοιχη συνέχεια τους και βάσει τίτλου;

Δεν το νομίζω. Τα "Keeper…" είναι πάντοτε παρόντα, είναι μέλη της Helloween οικογένειας όπως ο Dr Stein και η Κολοκύθα, αλλά δεν υπήρξε τέτοια ιδέα. Δεν ξέρω τι μπορεί να συμβεί στο κοντινό μέλλον, αλλά το πρόγραμμα μας θέλει να περιοδεύουμε τα επόμενα δύο χρόνια και σε τρία χρόνια από τώρα ποιος ξέρει τί μπορεί να συμβεί; Δεν μπορώ να ξέρω από τώρα πως θα είναι ή πως θα ονομάσουμε τον επόμενο δίσκο μας...

Ας αλλάξουμε θέμα και ας μιλήσουμε για ένα ιδιαίτερο side project σου, τους Bassinvaders. Τί θυμάσαι από εκείνη την περίοδο;

Είχα αυτήν την τρελή ιδέα όταν ήμασταν σε περιοδεία με τον Lemmy και τον έβλεπα να παίζει επί σκηνής. Σκεφτόμουν ότι δεν χρειάζεται να έχεις κιθαρίστα στην μπάντα σου αν πραγματικά δεν θέλεις, αφού μπορείς να βγάλεις έναν τόσο βαρύ και τσαμπουκαλεμένο ήχο και μόνος σου, με ένα ή περισσότερα μπάσα. Αυτό με οδήγησε στο συγκεκριμένο πείραμα, το οποίο ήταν μια πολύ διασκεδαστική εμπειρία.

Μίλησες για περιοδείες, με τη δική σας να προγραμματίζεται ξανά για το 2022. Ωστόσο, παρά τις διάφορες αναγγελίες που υπήρξαν κατά καιρούς, φαίνεται ότι η προγραμματισμένη εμφάνιση σας στην Αθήνα δεν πρόκειται να γίνει σύντομα. Αν και υπάρχει μια φήμη ότι σύντομα θα ανακοινωθεί μια νέα ημερομηνία, υπάρχει περίπτωση να μας πεις τι μέλλει γενέσθαι;

Πιθανόν να προγραμματισθεί για αργότερα, δεν είμασι σίγουρος για να είμαι ειλικρινής. Κάθε show που είχαμε κλείσει πρέπει να αντικατασταθεί με κάποιον τρόπο, αλλά για να μην υπάρχουν νεότερα σχετικά, μπορεί να υπάρχει κάποιο άλλο θέμα, ίσως με τον χώρο τέλεσης της συναυλίας ή τον διοργανωτή. Πραγματικά, πάντως, δεν γνωρίζω από αυτά τα θέματα, αλλά πραγματικά ελπίζω να επιστρέψουμε σύντομα στην Ελλάδα, να γνωριστούμε και να πιούμε μερικές μπύρες παρέα.

Να είσαι σίγουρος πως σας περιμένουμε με ανυπομονησία...

Έχουμε πολύ καιρό να έρθουμε, σίγουρα πρέπει και εύχομαι να επιστρέψουμε σύντομα.

Αυτά από μένα, Markus. Ήταν τιμή μου που μιλήσαμε κι εύχομαι το άλμπουμ να είναι απόλυτα επιτυχημένο και να σας δούμε ξανά από κοντά. Θες να κλείσεις τη συνέντευξη μας με ένα μήνυμα στους αναγνώστες μας;

Πραγματικά εύχομαι η κατάσταση να γίνει καλύτερη με τον καιρό. Πρέπει να επιστρέψουμε σε κανονικούς ρυθμούς ζωής, να αρχίσουν ξανά να γίνονται συναυλίες δίχως περιοριστικά μέτρα και να έρθουμε στη χώρα σας και πάλι. Το μόνο σίγουρο είναι ότι δεν πρόκειται να απαλλαγείτε από τους Helloween σύντομα.

  • SHARE
  • TWEET